ดวงใจปฐวิน

า เห็นฉันเป็นเด็กๆ ไปได้...” อังศณาย้ำให้เพื่อนรักสบายใจแล

้วก็อย่าดื่มมากไปกว่านี้ด้วย...

ผมจะให้คนของผมตามมาดูแลนาง จีจี้อย่าห่

แล้วก้าวกลับเข้าไปในผับดังอย่างเริงรื่น ตั้งใจจะใช้เวลาในค่ำคืนนี้สนุกให้สุดเหวี่ยงไปเ

จะเดินออกไปกับเพื่อนของเธอเมื่อครู่ ทั้งยังไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ นี่เขาไม่มีอะไรดึงดูดสายตาเธอเลย

อยู่คนเดียวอย่างหัวเสียพลันสายตาก็หันไปเจอหญิงสาวท

รแสดงของนักดนตรี เธอกำลังยักย้ายส่ายสะโพกนัวเนียอยู่กับหนุ่มตาน้ำข้าวรูปหล่อคนหนึ่งอย่างเมามันโดย

ลังทำบ้าอะไรขอ

วินหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวมีอิทธิพลเหนือจิตใจของเขาอย่างไม่น่าจะเป็นได้ เขาเพิ่งได้พบเธอเมื่อไม่กี่น่าทีที่แล้วและ

งผู้ที่กำลังเต้นกันอยู่อย่างเมามันกับหญิงสาว และคนอื่นๆ ที่มองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ ชายหนุ่มคนนั้นพยายามจะเดินตามปฐวินมาอย่างไม่พอใจแต่ชายนิรนามสามคนที่เข้ามายืนขวางด้วยท่าทางขึ

จะทำอะไรเนี่ยแล้วไม่ต้องมาโอบ

นรนออกจากอ้อมแขนแข็งแรงนั้นด้วยความตื่นตระหนกเมื่อ

ุ้นๆ เหมือนว่าเธอได้

้ตะโขงไงล่ะ หรืออยาก

องเขาก็ทำให้อังศณาอ้าปากค้างด้วยความคาดไม่ถึงว่าจะถูกผู้ชายพู

มายุ่งอะไรด้วย

ากปลอกแขนที่แข็งราวเหล็กหนานั้นไม่ได้ แล้วยังรู้สึกว่ามันยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีกด้วยจนเธอ

้รู้จักกับเพื่อนของเธอ อีกอย่างฉันสงสารพวกเขาหา

ดดีๆ นะ อย่ามาดูถูกกันนะ แล้ว

งแกร่งของเขา จนเธอรู้สึกได้ถึงไอความร้อนที่แผ่มาจากกายชาย ใบหน้างามที่ถูกตบแต่งงดงามในคื

นวายกับเธอทำไม อังศณาคิดอย่างมึนงงเมื่อพอจำอะไรได้ลางๆ เธอได้ยินแจ็กเกอร์รีนเรียกชื่อเขาว่าอ

ับบ้านได้

ญิงสาวทุกคนที่เขาเคยผ่านมา เขาก็ไม่เคยใส่ใจด้วยซ้ำว่าพวกเจ้าหล่อนจะอยู่จะไปหรือจะทำอะไรกับใครที่ไหน พอจบ หมดสิ้นธุรกิจต่อกันก็ต่างค

คนรู้จักกันและเธอก็คือเพื่อนแฟนของโรบิน หากเขาจะไม่ช่วยเหลือหรือดูแลก็

วเองแต่สุดท้ายเขาก็คิดว่