icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 20
โดนนาฬิกาโรเล็กซ์
จำนวนคำ:946    |    อัปเดตเมื่อ:30/08/2022

“ไม่เป็นไรครับโค้ช เดี๋ยวผมไปเก็บให้เอง”

เฉินฝานลุกขึ้นไปเก็บลูกเทนนิสพลางคิดในใจว่า

“ยังไงซะ นั่งเฉย ๆ ก็น่าเบื่อ สู้หาเงินห้าร้อยดีกว่า โค้ชเซียวเองก็เป็นคนดี แถมเธอยังดีกับฉันด้วย ไปเก็บบอลให้เธอแค่นี้คงไม่เป็นไร”

พอคิดแบบนั้น ฝานก็ไม่ได้รู้สึกว่าฝืนใจ แถมยังรู้สึกมีความสุขด้วย

กัวเถากับหวังเฉียนนมองตากันก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง พลางคิดในใจว่าเฉินฝานเชื่อฟังยิ่งกว่าหมาซะอีก บอกให้ไปเก็บลูกเทนนิสก็ไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนเริ่มเหนื่อย แต่ในฐานะโค้ชของทีมบาสเก็ตบอล ซานซานนั้นแข็งแรงกว่าคนอื่น ๆ และยังสามารถตีต่อได้

ยวี่ถิง กัวเถาและหวังเฉียนนั้นพากันไปพักผ่อนแล้ว

เฉินฝานเก็บบอลมานานมากแล้ว เลยคิดในใจว่าถึงตาที่เขาจะได้ตีเทนนิสกับซานซานแล้ว

แต่กัวเถากลับหยุดเขาไว้ “เฮ้ย ยังไม่ถึงตาแก ถึงตาคนของฉันแล้ว”

“ครับ เฮียเถา!”

ลูกน้องของเถายิ้มพลางหยิบไม้เทนนิสแบรนด์เนม และจงใจอวดไม้เทนนิสของตัวเองให้ฝานดู

แม้ว่าเขาจะเป็นแค่ลูกน้องของเถา แต่เขาก็มีฐานะกว่าฝาน

อย่างน้อยเขาก็สามารถใช้ไม้เทนนิสแบรนด์เนมได้ แต่ฝานนั้นใช้ได้แค่ไม้เทนนิสโนเนมเท่านั้น

“สั่งสอนไอ้ฝานสักหน่อยสิ” เถาเดินเข้าไปหาเขาพลางกระซิบกระซาบ

พอเห็นเถากับลูกน้องของเขาแอบทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ เฉินฝานก็เริ่มระแวงขึ้นมา

ลูกน้องเดินไปฝั่งตรงข้ามกับซานซาน โยนบอลมือเดียว และใช้มือขวาจับไม้ไว้

ลูกเทนนิสพุ่งออกไปเหมือนกระสุน

ซานซานรู้ว่าลูกบอลไม่ได้พุ่งเข้าหาเธอ แต่พุ่งเข้าหาฝานเลยตะโกนว่า “ฝาน ระวัง!”

ทันทีที่พูดจบ เฉินฝานก็หลบไปข้าง ๆ แล้ว ลูกเทนนิสนั้นเฉียดเขาไปอย่างหวุดหวิด

แล้วก็ได้ยินแต่เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นมาจากด้านหลัง “โอ๊ย! ใครเป็นคนตีวะ!”

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนนั้นไม่มีเวลาเตรียมใจ

กัวเถากับลูกน้องของเขาคิดว่าจะตีโดนเฉินฝาน แต่ไม่คิดว่าเฉินฝานนั้นจะหลบได้เร็วขนาดนั้นและไปโดนคนข้างหลัง

ทุกคนพากันมองหน้ากัน ข้างหลังนั้นเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างท้วมและมีรอยสักเต็มตัว

เมื่อครู่เขาใช้มือที่ใส่นาฬิการับบอล ตอนนี้นาฬิกาของเขาร่วงลงไปบนพื้น หน้าปัดเป็นรอยร้าว

เพชรที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรือนนั้นก็ร่วงไปสองเม็ด

หวังเฉียนถึงกับตกใจทันที “เฮียเฉียง ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะครับ! ?”

เจิงเฉียงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาถอดนาฬิกาออกแล้วตะคอกเสียงดัง “ใครหน้าไหนกล้ามาทำนาฬิกาของฉันพังกัน! เพชรสองเม็ดบนนาฬิกาของฉันหายไปแล้ว!”

“พวกแกรู้ไหมว่านาฬิกาโรเล็กซ์เรือนนี้ราคาเท่าไร มันราคาสองล้านเลยนะเว้ย!”

“เฮียเฉียง อย่าโกรธเลยนะครับ พวกเราไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ” หวังเฉียนนพูดอย่างสุภาพ เพราะไม่อยากมีเรื่องกับเจิงเฉียง

กัวเถาแอบถามจากข้างหลัง “เฮียเฉียงนี่เป็นใครกันว่ะ?”

“เป็นพวกปล่อยเงินกู้ เป็นคนที่โหดสุดในแก๊งค์ ได้ยินมาว่าเป็นคนของเฉินเสว คนที่รวยที่สุดในเมืองเจียง” เฉียนพูดเบา ๆ

สีหน้าของกัวเถากับคนอื่น ๆ นั้นเปลี่ยนไปทันที มิน่าล่ะ หวังเฉียนถึงได้เกรงอกเกรงใจนัก เราไม่ควรไปมีเรื่องกับคน ๆ นี้จริง ๆ

เฉินฝานดูตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่ก็สงบอารมณ์ลงอย่างรวดเร็วพลางคิดในใจว่า “ในเมื่อเป็นลูกน้องของพี่สาวฉัน คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

“หวังเฉียน ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าแกจะตั้งใจรึป่าว แต่แกต้องชดใช้ค่านาฬิกาให้ฉัน ไม่งั้นวันนี้ก็อย่าคิดจะไปจากที่นี่เลย! แล้วเมื่อกี้ไอ้เด็กเปรตที่ไหนมันเป็นคนตี ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

เจิงเฉียงเหลือบมองกัวเถาและคนอื่น ๆ อย่างดุดัน แต่พอเขาเห็นซานซานกับยวี่ถิงแล้ว เขาก็ยิ้มออกมาโดยมีเป้าหมายในใจ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง2 บทที่ 2 คนจนสมควรโดนรังแกงั้นเหรอ3 บทที่ 3 ฉันเป็นทายาทมหาเศรษฐี4 บทที่ 4 ลูกต้องชินกับความรวยให้ได้5 บทที่ 5 น้ำหอมราคาสามแสน6 บทที่ 6 ฉันเอาน้ำหอมขวดนี้7 บทที่ 7 ใส่ร้ายฉันงั้นเหรอ8 บทที่ 8 ตราประจำตระกูล9 บทที่ 9 ฉันเป็นคนรักสะอาด10 บทที่ 10 ของขวัญสุดวิเศษ11 บทที่ 11 น้ำหอมนี้เป็นของปลอม!12 บทที่ 12 พี่สาวเป็นคนรวยติดอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียง13 บทที่ 13 กล้าแตะต้องน้องชายฉันก็ลองดู14 บทที่ 14 ไม่มีที่ยืนสำหรับคนจน15 บทที่ 15 คุณเฉิน16 บทที่ 16 ร้านอาหารฝรั่งเศส17 บทที่ 17 นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์18 บทที่ 18 สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ19 บทที่ 19 เป็นแคดดี้20 บทที่ 20 โดนนาฬิกาโรเล็กซ์21 บทที่ 21 เห็นแก่พ่อฉันเถอะ22 บทที่ 22 พ่อแกเป็นใคร23 บทที่ 23 แกแน่งั้นเหรอ24 บทที่ 24 คุกเข่าแล้วเอาหัวคำนับ25 บทที่ 25 ใครคือเพื่อนของนาย26 บทที่ 26 สวัสดีค่ะ บอส27 บทที่ 27 ไม่มีข้อมูลสมาชิก28 บทที่ 28 ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดู29 บทที่ 29 เราเลิกกันไปแล้ว30 บทที่ 30 มันจบแล้ว31 บทที่ 31 เธอบอกว่าไม่รักเงินไม่ใช่เหรอ32 บทที่ 32 กล่องใส่น้ำหอม33 บทที่ 33 เป็นเศรษฐีงั้นเหรอ34 บทที่ 34 เรื่องอื้อฉาวของเฉินฝาน35 บทที่ 35 โต้กลับ36 บทที่ 36 เฮียเถา ฉันเชื่อเฮีย37 บทที่ 37 เศรษฐีลึกลับจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน38 บทที่ 38 ฉันจะรอคุณในป่า39 บทที่ 39 ไปป่าจริง ๆ เหรอ40 บทที่ 40 ดับฝันความรวย41 บทที่ 41 กลั่นแกล้ง42 บทที่ 42 อุบัติเหตุ43 บทที่ 43 ทำกระโปรงของเธอเลอะ44 บทที่ 44 สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป45 บทที่ 45 งานเลี้ยงของชมรม46 บทที่ 46 เพื่อนเก่า47 บทที่ 47 ใส่ร้าย48 บทที่ 48 ใครจะจ่าย49 บทที่ 49 ไม่จ่าย50 บทที่ 50 วิลลาร์ด วิลล่า อันหรูหรา51 บทที่ 51 ไล่มันออกไป52 บทที่ 52 เปลี่ยนกฎ53 บทที่ 53 ไม่ซื้อตั๋วห้ามเข้า54 บทที่ 54 ทำเหล้าชื่อดังแตก55 บทที่ 55 หรือจะเป็นลูกไฮโซที่ไม่เปิดเผยตัวตน56 บทที่ 56 ต้องเป็นคนรวยที่ปิดบังตัวเองแน่ ๆ57 บทที่ 57 เงินสดเต็มโต๊ะ58 บทที่ 58 มีอะไรแปลก ๆ59 บทที่ 59 จัดงานเลี้ยง60 บทที่ 60 ฉันจะหารครึ่งกับนาย61 บทที่ 61 สร้างรายได้ให้ตัวเอง62 บทที่ 62 สั่งไวน์มาอีกห้าขวด63 บทที่ 63 ไม่มีเงินจ่าย64 บทที่ 64 ชักดาบ65 บทที่ 65 ทวงหนี้66 บทที่ 66 เอาเงินมาจากไหน67 บทที่ 67 คุณชายเฉิน68 บทที่ 68 คุณชายเฉินมีแฟนไหม?69 บทที่ 69 คุณชายเฉินล่ะครับ?70 บทที่ 70 เรื่องร้ายกลายเป็นดี71 บทที่ 71 การลงโทษที่แสนงดงาม72 บทที่ 72 รถก็สวยคนก็สวย73 บทที่ 73 เกาะผู้หญิงรวย74 บทที่ 74 คนจนและคนรวย75 บทที่ 75 เชิญไปงานเลี้ยงวันเกิด76 บทที่ 76 เหตุผลในการเชิญ77 บทที่ 77 คุณชายลึกลับ78 บทที่ 78 แม้แต่คนโง่ยังรู้79 บทที่ 79 คู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก80 บทที่ 80 เหลือที่ว่างแค่ที่เดียว81 บทที่ 81 ให้แกเป็นพนักงานชั่วคราว82 บทที่ 82 ทักผิดคน83 บทที่ 83 คุณชายเฉินไฮโซหนุ่ม84 บทที่ 84 แฟน85 บทที่ 85 คำอวยพรวันเกิดที่แตกต่างออกไป86 บทที่ 86 ตามใจยวี่ถิง87 บทที่ 87 ทำเป็นฮีโร่เข้าไปช่วยผู้หญิง88 บทที่ 88 ผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ นะ89 บทที่ 89 รับช่วงร้านอาหารใหม่90 บทที่ 90 ถ้าไม่มีปัญญาซื้อรถก็อย่าเรียนขับรถเลย91 บทที่ 91 ช่วยเก็บอาการด้วย92 บทที่ 92 คนรู้จัก93 บทที่ 93 น้ำเปล่าราคาเก้าร้อยเก้าสิบเก้า94 บทที่ 94 โรแมนติก95 บทที่ 95 หญิงสาวผู้มีน้ำใจ96 บทที่ 96 การปฏิบัติที่ไม่เหมือนกัน97 บทที่ 97 อาหารราคาแพง98 บทที่ 98 คนหน้าด้าน99 บทที่ 99 มีรถหรูรับส่ง100 บทที่ 100 ไม่มีปัญญาซื้อก็อย่ามาแตะ