ร้ายนัก รักซะเลย

ู คุณ ต

เขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เขาใช้มือทั้งสอง

จไม่

ายผู้นั้นรัดคอโดยที่เธอยัง

ามปรารถนาที่จะเอาตัวรอดจากสัญชาตญาณของเธอ ทำให้เธอต้อง

รงเพิ่มขึ้นไปอีก ดวงตาทั้งสองของชิงซูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ปร

ั

ธอรีบรุดเข้าไปคว้าแขนของชายผู้นั้นออก “นายน้อยคะ น

เขาส่งเสียงรอดไรฟัน ดวงตาทั้ง

อร้องข้างเตียง “นายน้อยคะ ถ้าฉันปล่อยให้นายน้อยพลั้งมือฆ่านายหญิงไปแล้ว แล้วอย่างนี้คุณจ

ณย่

อนเมื่อได้ยินแม่บ้านเอ่ยถึงคุณ

แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว เธอหอบหา

ปอีกแล้ว！ปล่อยเธอไปเถิดค่ะ” “นายน้อยได้โปรดเห็นแก่หน้าแม่ของนายหญิงที่เคยช่วยชิวิตคุณท่า

็สงบลง เขาผละลุกออกจากเตียงแล้วคว

็จก็รีบไสหัวออกไปซะ！อย่าให้ฉันได้เห็นหน้

ก็จากไปพร้อมแ

ยนโสตประสาทของชิงซู เธอเอามือทาบอกด้วยความ

อยช้ำบนร่างกายที่เปลือยเปล่

ยใจลงในนาทีสุดท้ายแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทำให้เ

ธอรู้ถึงความเจ็บปวดที่เกิด

ตู้เสื้อผ้ามีเพียงแค่เสื้อเชิ้ต กับกา

วสีดำมาสวมใส่ แต่ไซส์มันใหญ่เกินไป ขากางเกงนั้น

งซูทรุดตัวลงบนโซฟา แล้วหลับตาพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

เรียงเหตุการณ์ผ่านความทรงจำทั้งหมดของเจ้าของร่างเดิมก

าก ‘หลัวหยาน’ สู่

ปด้วยอาการป่วยที่ยากเกินรักษา ส่วนพ่อของเธอนั้นเป็นผู้ชายสารเล

ก ก

ยงเรียกที่เย็นชาของใครคนหนึ่ง “

จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตู ชายร่างสูงที่ดูเ

งจำเกี่ยวกับชายที่อยู่ต

ยหญิง คุณซือซั่วส่งให้ผมมาดำเนินการเรื่องการหย่าระหว่างคุณ กับ

ม่บ้านพูดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ เธอถึงตระหนักได้ว่าวันนี้เป็

ถูกร่างขึ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหรอ？ ‘เห็น

นมาพร้อมเซ็นชื่อ

งซูยื่นเอกสารก

นที่เขาจะเข้ามาหาชิงซู เขาได้รับคำสั่งจากคุณซือซั่วว่า ‘ห

งการหย่าหน่อยเหรอครับ？” เฟิน

ิ้วแล้วตอบ

ลังจากการหย่าร้างในครั้งนี้” เฟินฉ

งดูก็เดาได้ไม่ยาก ‘ผลลัพธ์คงมีได้แค่สองอย่าง คือทำให้เธอล้มละลาย หรือไม่ก็ไล่เธอให้พ้นจากบ้านไป

อบกลับไปว่า “คุณชิงซู คุณหยูเฉิงแค่ต้องการให้คุณย

้วกัน” เธอยังทำท่าเฉยเมยต่อ ชิงซูเจ้าเดิมจะรักจ่า

ม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เล่นเอาซะเธอเกือบตายรอบสอง มัน

ังลำคอขาวเรียวขอ

ช่วยเรียกหมอม

ด้ ถึงรอยแดงปื้นใหญ่รอบลำคอที่เกิดขึ้น หวนให้นึ

ไม่ ฉันไม่ตา

าระแล้วออกไปให้จากที่นี่ให้เร็วที่ส

ปยังห้องของเธอทันที ซือซั่วเกลียดชิงซูเป็นอย่างมาก เขาแทบไม่อยากเห็น

้สักพัก ในที่สุ

ะเบียนสมรสกับจ่านซือซั่ว ห้องนี้ก็กลายเป็นห้องนอนของเธอไป เธอผลักบานป

ัวไปไหนได้เลย ทั้งห้องมีเพียงแค่เตียง

ละเครื่องสำอางค์เล็กน้อยแค่นั้นเอง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดแจงย

นะ ไปแล้วไปลับไม่หวนกลับน่ะ！” พฤติกรรมของชิงซู

ิงสาวที่สวมชุดสูทคนหนึ่งก้าวออกมา ปลายของรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบกั