ร้ายนัก รักซะเลย

นาน เลยไม่รู้ว่า ฉันเป็นใครแล้ว

ม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกถึงความหนาว

้วเริ่มพูดว่า “คุณ

ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้วทั้งนั้น น้าหลิวเต

ะเม้มปากแน่น เธอไม

ซูอยู่อีกได้อย่างไร ห้องนอนที่เคยเป็น

งไม่ลังเลใจ แต่ในตอนนี้ออร่าของผู้หญิงที่อยู่ตรงห

่ผ่านมานี้ การตกแต่งสวนไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปแต

หนูรอง อยู่บ้านกันหมดค่ะ”

ยอะเลย” ชิงซูยิ้มยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย จากนั้น เธ

ห้องน

ร้อยเส้นเมื่อกี้สวยกว่าเหรอ？” เฉียนเฉียนถือสร้อย

่าไรก็ยิ่งดีมากเท่านั้น” ในขณะที่พูด หญิงวัยกลางคนก็หยิบสร้อยเพชรสีน้ำเงินที่อยู่บนกลางโต๊ะขึ้นมา สร

รสีน้ำเงินที่เป็นประกายระยิบระยับ

้วนั่งลงข้าง ๆ ชายวัยกลางคน จากนั้นก็เริ่

ไหม？” ดวงตาคู่สวยของเ

ขึ้นมาลูบที่ศีรษะของเธอ “ลูกสาวของฉันสวยที่

และพูดแซวว่า “พ่อคะ ถ้าแม่ได้ยินที่พ่อพ

ฉันไปหึงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？ เด็

นหลันไว้ และหัวเราะออกมา “เธอและแม่ของเธอ ใ

่ของเขา และยิ้ม หม่านหลัน

แปะ

ั้งสามคนที่กำลังมีความสุขอยู่ต่างก็ตกใ

รอบครัวที่มีความสุขเสียจริง ๆ เห็นแล้วฉันประทับ

นหน้านี้ เขาคิดมาเสมอว่า แม้ว่า หวานชิงจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่ถึงยังไง ชิงซูก็ยังคงเป็นลูกสาวคนโต

ตอนนี้ ความโกรธก็ปะทุขึ้นมาในอกของเขา ใบหน้าของเข

ียนเป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยาาตอบโต้เธอกล

และเดินไปนั่งลงที

้ยินกับคำถามที่ไม่ชอบธรรมของเฉียนเฉี

องคุณชิงซู เธอสามารถกลับมาเมื่

กงั้นเหรอ？” เฉียนเฉียนจ้องไปที่

งไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือหยิ่งผยองใ

นเป็นเพราะ เธอถูกคุณซือซั่วไล่ออกจากบ้าน และไม่มีที่ไป เธอเลยไปจ้างทนายมาเพื่อที่จะได้กล

น้า และยื่นมือออกไปเพื่อที่จะ

งเปล่า และทันใดนั้น เฉียนเฉียนก็รู้สึกเจ็บที่ต้นคอของเธอ เธอจึงร้องออกมาด้วย

ันเคยเป็นสร้อยคอที่เฉียนเฉียนเพิ่งสวมใส่ และถ้าหากมองใกล้ ๆ ก็จะส

ยนเฉียนโกรธจัด เธอง้างมือขึ้น

ฉียนกำลังจะเข้ามาตบเธอ เธอจึงคว้าข้อมือของเฉียนเฉียนเอาไว้อย่างแม่นยำ จากนั้น

ึ

าลงบนพื้นด้วยเข่าทั้งสองข้าง

ช่วยพยุงเฉียนเฉียนให้ยืนขึ้น เธอ

งเธอก็หรี่ลงเล็กน้อย “ถ้าฉันจำไม่ผิด

ดฟันแน่น และพยายามเอื้อมมือไปคว

เส้นนี้มีมูลค่าหลายสิบล้าน เฉียนเฉียน เธอไม่ได้บอกฉันเหรอว่า เธอไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อเสื้อ

ซีด “เธอมายุ่งอะไรด้วย！ นี่มันเป็นของฉัน！ คืนมันมาให้

โซฟา โดยไม่พูดอะไร เธอเพียงจ้

ประโยคที่ชิงซูกล่าว เมื่อสามวันก่อนได้ว่า “หนี้แค้นของฉันในวันนี้ ฉันจะต้องใ

ด้วยเลเซอร์พร้อมหมายเลขพิเศษ เฉียนเฉียน ในเมื่อเธอบอกว่า สร้อยเส้นนี

นี้มีหมายเลขพิเศษด้วยงั้นเหรอ？ เธอรู้ได้ยังไงว่า สร้อยคอเส

ใครที่ไหนซื้อสร้อยคอ แล้วจะจำหมายเลขพิเศ

่างไม่ใส่ใจ จากนั้น เธอก็ยิ้มออกมาอยู่ครู่หนึ่ง

งมีใบรับรอง ซึ่งภายในนั้นน่าจะมีหมายเลขกำกับอยู่ พอถึงเว

นตระหนก เธอขยับริมฝีปากที่สั่

ิงซูเม้มริมฝีปากของเธอ และเมื่อเห็นว่า เฉียนเฉียนกำลัง

นก็ยังมีประวัติการซื้อขายอยู่ ให้คุณต

ยนบึ้งตึง และเธอก

กระพริบตาและถามอย่างไร้เดียงสาว่า “ทำไมล่ะ？ ไหนบอกว่าอยากแจ้งตำรวจ