ร้ายนัก รักซะเลย

มแน่น และจ้องมองไปท

ธอ และหันไปพู

รวจ งั้นทนายยี่ ฉันรบกวนคุณให้โทร

นคนไม่รู้เรื่อง ถึงหยิบสร้อยคอของเธอเอาไป เราทุกคนต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน และเฉียนเฉีย

คิ้วต่ำ แล้วแสร้งทำทีเป

น่าขยะแขยง ซึ่งนั่น มันทำให้ไห่เฉิงหลงใหล และเมินเฉยต่อเธอที่เป

อีก เธอเพียงแค่นั่

าเฉียนเฉียนเสียอีก เธอมักจะคอยพูดจายุแยงให้ไห่เฉิงฟังเสมอ มันจึงไม่ง

ดอะไรออกมาสักที เธอจึงอดไม่ได้ที่จะกัดฟันแน่น และควา

็ยังไม่เชื่อ แต่ทว่า เมื่อเห็นกับตาตัวเองในวันนี้ นังนั่นเปลี่ยนไปจริง ๆ！ เธอ

ำลายความเงียบในตอนนั้น “คุณชิงซู

งตาของเฉียนเฉียนเบิกกว้างข

ด้วยล่ะ？” ชิงซูเงยหน้าข

มสติได้อีกต่อไป ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ

อใจคอไม่ดี เพราะถ้าเฉียนเฉียนลงมือกับชิงซู และทำให้เธอบาดเจ็บขึ้นมาจริง ๆ เมื่อ

ปลี่ยนไปทันที เขาไม่คิดว่า เฉียนเฉ

ั้น เขาก็นึกถึงคำกำชับของชิงซูได้ก่อนที่พวกเขาจะเข้าประตูมา

ขณะนั้น ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจม

พล

ธอรีบคว้าหมอนที่อยู่บนโซฟาที่อยู่ข้างหลังเธอขึ้นมา แล้

ยังไม่ทันที่ทุกคนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร

ียนเฉียนซีด

ว้ แล้วกรีดร้องออกมา โดยไม่ทันได้สังเกต เธอ

พล

เข้าด้วยกัน ในขณะที่เสียงกระถางต้นไม้ที่แตกก็ปะป

ะไร พวกเขาก็หันหน้าไปหาเฉียนเฉียนทันที พวกเขารีบเ

ระนั้น ชิงซูยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉย เธอนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง และมองขึ้นไปที่ทนายยี่ ซึ่งกำ

ุณถ่ายไว้แ

แต่ยังคงมีความตกตะลึงในดวงตาของเขา เขาพยักหน้

้าหลิวเดินเข้ามาด้วยความตื่น

อหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เธอก็ลื

ม่

อยสู้ดีนัก เธอลูบมือของเฉียนเฉียน เบ

องแบบตำรวจก็เดินเข้ามา “ในพ

งโทรศัพท์ในมือ แล้

งในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าจริงจัง เขาขมวด

พลางกล่าวว่า “เป็นเธอ！ คุณตำรวจ เธอตีฉันด้วยแจกัน เธอตั้งใจท

ต่ในขณะที่ชิงซูกลับไม่เป็นอะไรเลย ดังนั้น เมื่อมองแวบแรก ม

ันที ดูเหมือนว่า ทุกอย่างจะถูกสรุปได้แ

้าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เขาก

วไปข้างหน้า และยิ้มอย่างสุภาพ “ก็แค่เด็กสองทะเลาะกัน รบกวนพวกคุณแล้วที่ต้องมาไกลถึงที่นี่ ไม่งั้น

ลิว น้าหลิวเองก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร

ัน และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เราไม่ส

ายอย่างเสียงดัง ทำให

จริง ๆ ที่ต้องเดินทางมาในครั้งนี้ แต่นี่เป็นเพียงการทะเลาะกันระหว่างพี่สาวน้องสาวธรรมด

งทะเลาะกัน

ียวกัน หม่านหลันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า เฉียนเฉียนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่กระนั่น ตอนนี้มันยังไม่ใช่เว

อ และใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม “ใช่ เ

่หม่านหลันได้พูดอย่างชัดเจนแล้วว่า เด็กทั้งสองแค่ทะเลาะกัน ดังนั้นพวกเขาจ

ซูที่ไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน จู่ ๆ เธอก็

ต่ำของไห่เฉิงก็ดังขึ้นมา