ตอนที่18 ขู่ให้หลาบจำ (2)

“ท่านพี่ เห็นบอดแผลที่คอข้าหรือไม่เจ้าค่ะ? คอของข้าแทบขาดเพราะนังเดรัจฉานนี่!”

เซี่ยอี้เฉินที่ได้ฟังประโยคคำกล่าวที่ฮูหยินเฉิงกล่าวออกมา ก็พลันหันกลับไปมองเซียถงอีกครั้ง ยามนี้เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างยิ่ง สายตาที่จับจ้องมองไปที่นางช่างเปี่ยมล้นไปด้วยความเย็นชา

เขาเหยียดมือขวาขึ้นมา ชี้นิ้วใส่หน้าเซียถงพร้อมคำรามลั่นน้ำเสียงเคร่งขรึมยิ่งว่า

“นังเดรัจฉาน! ยืนหันหลังแล้วกอดอกบัดเดี๋ยวนี้! ข้าจะนำแส้หางเหล็กมาฟาดเจ้า! ลงโทษตามกฎของตระกูล!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮูหยินเฉิงก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง จึงรีบตะโกนเรียกบ่าวรับใช้ให้ไปนำแส้หางเหล็กมาโดยไว นางไม่เชื่อว่า ครานี้ นังสารเลวตัวน้อยจะรอดชีวิตกลับไปได้!

บ่าวรับใช้คนนั้นรีบวิ่งไปหยิบแส้หางเหล็กมาโดยไว ตามกฎการลงโทษของตระกูลเซี่ย สิ่งที่ใช้โบยฟาดเพื่อลงโทษสมาชิกภายในตระกูลจะต้องเป็นแส้หางเหล็กกล้า ผิวเต็มไปด้วยหนามแหลมคม

เซียถงทราบดีว่า เซี่ยอี้เฉินเป็นคนมีอคติกับนาง แถมยังค่อนข้างลำเอียง แต่ใครจะไปคิดไปฝันว่า มันจะลำเอียงได้ถึงขนาดนี้ รู้ทั้งรู้ว่าฮูหยินรองเฉิงมีเจตนาคิดร้ายกับท่านแม่ของนาง แต่มันก็ยังชอบยังรัก?

เซียถงยกแขนขึ้นกอดอก เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาคู่นั้นของนางในยามนี้เต็มไปด้วยความรังเกียจ กรนเสียงเย็นชาขึ้นว่า