สะดุดรัก...สามีบังเอิญ

าวสวยอย่างขัดหูขวางตาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ดูว่าเขาจะสนิทสนมกับแม่สาวชุดเขียวมรกตมาก

หนุ่มกระดกเหล้าไม่ยั้ง สายตาก็จับจ้องยัยจอมโก๊ะไม่วางตา ไม่มีใครเคยแสด

้ำเปล่า” นวินแย่งแก้วจากมือเพื่อนออกมา สติสัมปชัญญะของเพื่อนรักตอนนี้มันห

ฉันดื่ม เอ๊า! ชนแก้ว” ไม่เพียงแต่ไม่หยุดดื่ม เขาย

จคนที่บอกว่าจะเลี้ยงสักนิดที่ตอนนี้อ้อแอ้เต็มที ก่อนที่เขาจะดึงร่างหนาให้เดินต

โต๊ะกำลังสนุกสุดเหวี่ยง กับการมอมเหล้าเพลิ

อะไรกับคนที่ไม่ค่อยดื่มอย่างเพลินวานจะเมายาก แค่สองรอบก็แทบน็อคในฐานะขอให้เจ้าภาพจงเจริญ

ช่อแก้วเริ่มมหกรรมความสนุกเอาคืนเป็นคนแรก โดยที่ปลัดหนุ่มหล่อคนเ

๊ง รับรองว่าคืนนี้ลำบากแน่นอน” ป่านฝันโอบคอสำทับข

ในจังหวะที่เพลินวานกำลังเคลิ้มไปกับดนตรี จู่ๆ ร

อบคำถามไปทันทีเสียงดังลั่น ถ้าตกใจเธอมักตะโกนลั่นออกมา

เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตกใจ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือพูดทุกอย่างในสิ่งที่อยู่ในความคิด หรือโพล่งตอบคำถา

ั้งนี้เป็นในผับและเปิดเพลงเสียงดัง น

คนใจร้าย คนใจด

ธอต้องหอบแผลใจบินข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมารักษาเยียวยา น้ำอุ่นใสไหลออกมาท

งแต่ฉันเดินไปบอกรักเขา” เพลินวานปล่อยโฮ

ลินวานคนละข้างอย่างปลอบโยน “เ

ว้เพียงลำพังอีกต่อไป เธอระบายความอัดอั้นทั้งหมด

รือแม้กระทั่งทีวี มีข่าวของเขานำเสนอทุกวัน และเขาก็มีสาวข้างกายที่ให้เห็นแทบไม่ซ้ำ แต่ฉันก

ู้สึกของกันและกัน แต่นั่น… มันทำให้ฉันอยากหยุดหายใจ กัดลิ้นตัวเองเพราะความอายให้ตายอยู่ตรงนั้น สายต

ากไปเองห

สถานที่แห่งนั้น คนในครัวเริ่มมองฉันแปลกๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวประหลาดจนไม่กล้าสบตาใคร พวกเธอคิดว่าฉั

ามจริงจากปากของเพื่อนที่เป็นคนเก็บความลับเก่ง ไม่เคยแสดงออกทั้งคำพูดและหน้าตา แ

แก้วที่โดนป่านฝันผลัก

ไทยอย่างที่เห็นนี่แหละ เป็น

ไปรักเขา

ู้สึกดีๆ ก่อตัวในใจจนกลายเป็นความรักอย่างไม่รู้ตัว จนวันที่ฉันได้เริ่มงานก็ยิ่งตอกย้ำให้ฉันเข้าใจว่าทุกอย่างเหมือนสวรรค์สร้างให้เรามาเจอกัน รู้ไหมว่าฉันดีใจแค่ไ

ไม่ขาดสาย เธอไม่ได้ตั้งใจให้มันไหลออกมาเลยสักนิด ก

ันขนาดนี้แล้ว น่าจะได้ข้อมูลมากกว่านี้หน่อย” ช่อแก้วบ่นอุบไม่จริงจังนัก มองหน้าเพื่อนอีกคน ส่

อะไรมามากมาย อีกอย่างผมเป็นห่วงพวกพี่ด้วย ก

นเธอจะเหนื่อย จะท้อ เธอยังเป็นพี่ที่ยิ้มให้ทุกคนก่อนเสมอ แต่ทุกครั้งที่เธอพยายามยิ้มและทำตัวให้รื่นเ

ึ่งเพื่อนพี่สาวสองแสบไม่ได้ แม้เพียงเจอกันไม่กี่ชั่วโมง พวกเธอก็รู้ว่ามีอะไรบางอย

เราพอกันแค่นี้ดีกว่า สงสารมั

ี้วันหยุด… เจอกันที่ร้านพี่เหมือนเดิมตอนสี่โมงเย็นนะ ฝากเพลิงบอกเพลินด้วย” ช่อแก้วบอกกับ

าจากร้าน ทั้งที่นักท่องราตร