น้องคนนั้นมันเด็กผม (That boy is my boyfriend)

แค่ถามว่าจะเช็ดต

าเหมือนคอมค้าง “ส

นอนกู! แล้วดูสารรูปมึง

ี่ใช้กินข้าวตรงมาที่ไอ้เพลิงแ

เช็ดตัวมันดีกว่

อยู่เฉย ๆ ก็ยังดูอันตราย แต่ถ้าเวลาที่

ต้องตัวไอ้เพลิง แต่ไอ้ห่านิแม่งก็แปลกนะพออยู่กับมือไอ้เหวินแม่งน

ให้...นี่กูไม่เคยทำให้ใครเลยนะเนี่ย ขนาดตอนไอ้ตงโดนยิงสมั

วามจริงในใจอยากพูดกับมันดี ๆ นะ อย

! กูทำเอ

นเส้นตรง อดทนกับ

าเดิม ผมนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามเอนหลังแล้วประสานมือไว้ที่ท้

ึงไม่อ

ไมกูต้อ

ะถอดเสื้

ิ มึงกับกูก็

ดปากแน่น ถอดหายใ

าน ๆ นั่งรอดู

กลับเพราะความเย็น ผมนั่งท้าวคางมองมันค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองแล้วปากคอแห้ง ไอ้เหวิน ไอ้ฮาน ไอ้ตง ขน

สังเกตว่ารอบ ๆ ตัวมีแต่หมาล่าเนื้อและมันคือชิ้น

สามแค่ดึงทีเดียวก็หลุดทั้งแผง ไอ้เพลิงขยุ้มปลายเ

ะไรไม่ถอดสักที

าบน้ำต่อหน้า

งแจ้งกันทุกวัน” ไอ้เพลิงทำห

ทำท่าเหมือนจะแตก” ไอ้เพลิงแสดงสีห

โกรธ...มัน

เมี้ยนเขินอายของมัน

ว ๆ

้วลูบเบาๆไปตามท่อนแขนขาวจนเห็นเส้นเลือดสีเขียว ๆ ชัดเจน ผมแลบลิ้นมาเลียริมฝีปากล่างอย่างคนกระหายน้ำ ไอ้เพล

ไอ้ฮานกระซิบเส

นมันถ้าแดกไอ้เพลิงแก

าไม่ใช่สเปคจริง ๆ ห

นของในกางเกงโป่งพองแน่นตุงกางเกงแข็งจนปวด ผมลุ

วิญญาณผมกลับเข้าร่าง ไอ้เพลิงแข็งค้างมองผมตาไม่กร

ันเป็นคนที่ไม่เข็ดไม่หลาบ โดนไปเท่าไหร่ไม่เคยจำ เจ็บขนาดนี้แล้วแผลเก่ายังไม่หายแผลใหม่ย

ี้ย เดี่ย

เหลาะ จุมเสร็จก็เอามาเช็ดหน้าเช็ดตัวมันไม่ต่างจากอาบน้ำเท่าไหร่หลอกเพราะตอนนี้เปียกไปยันเป้ากางเกง ไ

อามือวักน้ำลูบตัวแม่งซะเลย ดู

จบแบบเดิม ๆ คือโดนแขนแข็งแรงผมโอบกอดไว้จนแน่นมันดิ้นจนหอบแล้วก็หยุดไปเอง ร่างกายไอ้เพลิงสั้นเทิ่มเพราะฤทธิ์ไข้และยังระบมจากแผล ผมล

ามเดิม ท่อนบนไอ้เพลิงเปลื่อยเปล่าอวดหัวนมแดงก่ำแผงอกแน่นตึบเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

นไม่ได้ยินเสียงวางแก้ว ผมช้อนตัวไอ้เพลิงแล้วอุ้มนั่งตักแก้ผ้าขนหนูที่ห่มตัวมันออก...ถอด

ัวเองเป็นก้อนกลม ๆ ผมกอดมันไว้แน่นเท่าที่จะแน่นได้ มันร้องครางฮือ ๆ อยู่อีกนานหลา

ียดกันบนโซฟาเดีย

เจ็บแทบขี้หักในทำให้ผมตาสว่าง ไอ้เพลิงต

่งกลับอย่างหัวเสียเจ็บปั้นเอวจ

ทำไม? อยากตายเหรอสัด!!

จังเลยปลุกไอ้เหวินให้ตื่นมาไกล่เกลี่ย คงอดส

ดูบอลเมื่อคืน แล้วขยับยางรัดผมที่ข้อมือใช้มือสาง ๆ ผมแล้วก็รวบมันลวก ๆ ร

พลิงมัน

ษ์แล้วกระบองยังแข็งผงาดขนาดนั้นเดินตรง

ยุดอยู่กับที่ไม่ขยับมีเพียงโบกมือให้มันใจเย็น ๆ ไอ้เพลิงหดขา

วว่ะ” ไอ้ตงเริ่มสังเกตเห

่ให้เข้าใกล้มัน “เ

ิง...อย

กู...ไอ้เซี่

ัน ไอ้เพลิงตอบกลับความหวังดีของผมด้วยการข่วนหลังผมจ

อดไว้แต่มันส่ายหัวรั่วๆพยายามจะหนี ผมรวบแก้มมันขึ้นมาแล้วม

หูมันให้ได้สติเหมือนเวลาพวกนักมวยจะหมดสติ มันโผ่มากอดผมแล้วร้องไห้ไหล่สั่นเทิ่ม น้ำตาไหลไม่หยุดจนผมกลัวว่า

งไปในท้อง สองแขนไอ้เพลิงยังกอดตัวเองไว้แน่น ผมจูบมันอีกครั้งที่ริมฝีปาก อย่าเรียกว่าจูบ

.สั่นสะท้านตามแ

ใจผม..ก็กระห

นแล้วจับมันนั่งตักกอดมันไว้จากด้านหลังอกเปลื่อยแนบสนิ

ยังไงก็จะไม่ปล

นหมดแรง แววตาจองหองไม่ยอมลงง่าย ๆ กระทืบหลายตีนยังไงก็ไม่ร้องออกมาสักแอ๊ะ มีอะไรให้มันกินมันก็กิน ไม่

จะเป็นของใครอีกไม่