icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ผู้เขียน: เกาะครีต
icon
บทที่ 1
ถูกโจมตีและย้อนเวลา
จำนวนคำ:1461    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

ฉู่ชิงหวงมีอมยิ้มอยู่ในปาก ขณะที่มือก็แกะกล่องเครื่องมือออกอย่างชำนาญ “คราวนี้เป็นคนใหญ่คนโตซะด้วย ไม่รู้จะผ่ายังไงดี”

“ชิงหวง เธอเป็นแพทย์นิติเวชนะ ตอนชันสูตรศพช่วยวางมาดเคร่งขรึมหน่อยจะได้ไหม แล้วก็ช่วยหยุดกินก่อนได้หรือเปล่า?” เสี่ยวตงที่เป็นเพื่อนร่วมงานมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของฉู่ชิงหวงแล้วถามขึ้นอย่างปวดเศียรเวียนเกล้า

เป็นผู้หญิงยิงเรือ ทั้งยังหน้าตาสะสวย อายุก็ตั้ง 28 แล้ว แต่กลับยังไม่มีแฟน มีคนตั้งไม่รู้เท่าไรมาตามจีบเธอเพราะใบหน้าสะสวยนั้น แต่กลับถูกความนิยมชมชอบที่มีต่อการผ่าศพจนพิลึกพิลั่นของเธอขู่จนเสียขวัญ หนีกระเกิดกระเจิงไปหมดแล้ว!

“รุ่นพี่ น้ำตาลช่วยให้สมองแล่นนะ มีประโยชน์กับงาน พี่เอาหน่อยไหม?” ฉู่ชิงหวงล้วงเอาอมยิ้มในกระเป๋าตัวเองยื่นให้กัวเสี่ยวตง

กัวเสี่ยวตงทำหน้าถมึงทึง “ไม่เอา การชันสูตรครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา จะสะเพร่าไม่ได้ ผู้ตายเป็นถึงนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ได้ยินว่าเกี่ยวพันกับความลับสุดยอด น่าจะถูกฆ่าปิดปาก หัวหน้าก็ไม่รู้คิดยังไง ถึงสั่งให้เราสองคนมาชันสูตร ทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่ใช่งานที่ดีเด่อะไร...”

“อย่าเสียงดังสิ!” ฉู่ชิงหวงเอ่ยขัดกัวเสี่ยวตง ก่อนจะใช้มือช่องท้องของผู้ตายออก ไม่นึกว่าในนั้นจะมีกุญแจอยู่ดอกหนึ่งจริง ๆ ด้วย “กุญแจ”

“กุญแจอะไร?” กัวเสี่ยวตงยื่นหน้าเข้าไปถามด้วยความใคร่รู้

ฉู่ชิงหวงเอากุญแจออกมาล้างให้สะอาด แล้วเพ่งดูให้ชัด ๆ “เป็นกุญแจตู้เซฟธนาคาร ก่อนตายเขาน่าจะถูกโจมตี ก็เลยกลืนกุญแจลงท้อง”

“ได้ยินว่าตอนที่เขาตาย ที่บ้านเขาถูกรื้อค้นจนเละไปหมด หรือว่าสิ่งที่ฆาตกรต้องการก็คือกุญแจดอกนี้?” กัวเสี่ยวตงถามด้วยความสงสัย

ฉู่ชิงหวงกัดฟัน “พี่ไปแจ้งให้หัวหน้าทราบก่อน แต่ต้องแอบบอกนะ อย่าให้ใครรู้”

“ได้” กัวเสี่ยวตงรีบหันหลังเดินออกไปทันที ฉู่ชิงหวงหยิบกุญแจมาเก็บเอาไว้ ก่อนจะทำงานชันสูตรของตัวเองต่อ ราวกับเมื่อครู่ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ขณะที่ฉู่ชิงหวงกำลังจะเตรียมเย็บแผลให้ศพนั้นเอง ปืนเย็นเยียบกระบอกหนึ่งก็จ่อเข้าที่ศีรษะของฉู่ชิงหวง

“ส่งของมาให้ฉัน”

ฉู่ชิงหวงส่งเสียงจุปาก “ดูเหมือนว่าเรื่องคราวนี้ก็มีเอี่ยวกับพี่ด้วยสินะ รุ่นพี่”

“ชิงหวง ฉันไม่อยากฆ่าเธอหรอกนะ ส่งกุญแจมาให้ฉัน” มือที่ถือปืนอยู่ของกัวเสี่ยวตงกำลังสั่น “มันสำคัญกับพวกเรามาก ขอแค่เธอส่งกุญแจนั้นมาให้ฉัน แล้วฉันจะทำเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น...”

กัวเสี่ยวตงยังพูดไม่ทันจบ ฉู่ชิงหวงก็รีบฉวยโอกาสใช้มีดผ่าตัดในมือฟันเข้าที่ข้อมือเขาเสียก่อน ปืนในมือจึงร่วงลง แต่ยังไม่ทันที่เสียงผรุสวาทจะได้หลุดออกจากปากฉู่ชิงหวง เธอก็พลันรู้สึกเจ็บที่หน้าอกขึ้นมาทันที เลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมาย้อมเสื้อกาวน์สีขาวของเธอ

“ไหนสัญญาว่าจะไม่ฆ่าเธอไง!” กัวเสี่ยวตงตะคอกใส่เพื่อนร่วมขบวนการที่ยืนอยู่หน้าประตู เขาเอื้อมมือไปรับร่างที่ทรุดลงมาของฉู่ชิงหวงเอาไว้ ทว่าเธอกลับรู้สึกได้เพียงว่าร่างกายเธอกำลังหนาวเหน็บ กระสุนนัดนี้ตรงเข้าตัดขั้วหัวใจเธอพอดี เธอไม่มีทางรอดแน่ ฉู่ชิงหวงหลับตาลง และไม่ได้ยินสิ่งที่กัวเสี่ยวตงพูดอีก...

...

พอฉู่ชิงหวงลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่ปรากฏสู่สายตาเธอก็คือดาบเงาวับ กับเพชฌฆาตที่ดูโหดร้ายดุดัน นี่มันฉากประหารในสมัยโบราณชัด ๆ ฉู่ชิงหวงเริ่มลนลาน ทว่าพอเริ่มดิ้นรนก็พลันรู้สึกเจ็บที่ลำคอขึ้นมาทันที ขณะที่ศีรษะก็ปวดจนแทบระเบิด ความทรงจำมากมายนับไม่ถ้วนพลันโถมทะลักเข้ามาในสมองเธอ จนทำให้เธอแทบหมดสติไป

ส่วนอีกด้านหนึ่งก็คือน้องสาวที่มาส่งเธอในวาระสุดท้ายด้วยน้ำตานองหน้า “ท่านพี่ ท่านช่างอาภัพนัก...”

ฉู่ชิงหวงหวนคิดให้ละเอียดแล้วถึงได้เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง เธอได้เปลี่ยนจากฉู่ชิงหวงที่เป็นแพทย์นิติเวช เป็นธิดาของภรรยาเอกแห่งสกุลฉู่ ราชวงศ์จ้าวหมิง ที่ต้องมารับเคราะห์หลังจากไปทำคลอดให้อนุภรรยาของแม่ทัพใหญ่ โดยนางถูกใส่ร้ายว่าทำให้ลูกชายที่ยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลกของท่านแม่ทัพใหญ่ต้องตาย!

ส่วนน้องสาวของนางที่ร้องไห้ราวดอกสาลี่ต้องหยาดฝนตรงหน้านี้ ก็คือผู้สมรู้ร่วมคิด!

ท่านแม่ทัพใหญ่เดือดดาลจนถึงขีดสุด เพื่อระงับโทสะของท่านแม่ทัพใหญ่เจี่ยงซางหวู่ ฝ่าบาทจึงมีรับสั่งสั่งประหารนางเสีย ส่วนสกุลฉู่นั้นก็เกรงว่าไม่ใยดีนางไปตั้งนานแล้ว ที่ให้น้องสาวผู้นี้ของนางมาส่งนางไปปรโลก ก็เพียงเพราะอยากจะเห็นนางถูกบั่นศีรษะร่วงลงกับพื้นดินเองกับตาก็เท่านั้น!

“ยามอู่แล้ว ประหาร!” บนลานประหาร ท่านอ๋องเก้าผู้รับหน้าที่เป็นผู้คุมการประหารออกคำสั่งแล้ว เพชฌฆาตจึงชูดาบขึ้น และชั่วขณะที่ความตายอยู่ตรงหน้านั้นเอง ฉู่ชิงหวงก็ร้องตะโกนลั่น

“ข้าถูกปรักปรำ... ท่านอ๋อง อนุของแม่ทัพเจี่ยงไม่ได้ตั้งครรภ์สักหน่อย ข้าถูกปรักปรำ!”

ท่านอ๋องเก้าสวมเสื้อคลุมตัวยาวสีนิลกาฬเหลื่อมมังกร เรือนผมสีดำสนิทดั่งน้ำหมึกนั้นรวบเกล้าไว้ด้วยมาลาหยก ช่วยขับให้เจ้าตัวช่างดูสง่างามเหนือคนทั่วไป กอปรกับหน้าตาคมคายดุจคมดาบ กับนัยน์ตาดำสนิทและเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง ต่อให้เป็นท่านอ๋องที่ไร้ประโยชน์ แต่ก็ยังเป็นท่านอ๋องที่แฝงความดุร้ายไม่ต่างจากคมดาบในฝัก

เห็นเพียงว่าจวินโม่เฉินมอบรอยยิ้มตรึงใจให้กับสตรีบนลานประหารผู้นี้

เมื่อครู่นางคิดจะร้องขอความตายชัด ๆ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดพอดาบมาจ่อคอแล้ว จู่ ๆ นางถึงตะโกนว่าตนถูกปรักปรำไปเสียได้

“ฉู่ชิงหวง ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการลงมาแล้ว มิอาจขัดพระบัญชา เจ้าบอกว่าเจ้าถูกปรักปรำ... เช่นนั้นมีใครเป็นพยานให้เจ้าได้หรือไม่?”

“แต่ข้ามีหลักฐาน! ท่านอ๋อง ข้ามีหลักฐาน!”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกโจมตีและย้อนเวลา2 บทที่ 2 ชีวิตบนเส้นด้าย3 บทที่ 3 พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง4 บทที่ 4 เอาชีวิตคนทั้งตระกูลมาเป็นประกัน5 บทที่ 5 บุญคุณช่วยชีวิต6 บทที่ 6 การตายของยู่ฮูหยิน7 บทที่ 7 ล้วนเป็นพระมหากรุณาธิคุณ8 บทที่ 8 ขังตัวไว้ในจวนเสนาบดี9 บทที่ 9 ถอนหมั้น10 บทที่ 10 มาขอโทษ11 บทที่ 11 โบยนางให้ตาย12 บทที่ 12 การปกป้อนจากท่านย่า13 บทที่ 13 ท่านหมอเปิดเผยความจริง14 บทที่ 14 ไปที่บ้านชานเมือง15 บทที่ 15 โชคร้ายมานานปี16 บทที่ 16 เจอหน้ากันอีกครั้ง17 บทที่ 17 ราวกับว่ามีขนนกกำลังเขี่ยหัวใจเขาเล่น18 บทที่ 18 เรียนรู้กฎเกณฑ์ในวัง19 บทที่ 19 มีแผนการอื่น20 บทที่ 20 เปลี่ยนเป็นคนละคน21 บทที่ 21 แฝงไปด้วยความไม่ประสงค์ดี22 บทที่ 22 เจตนาการของฮูหยินผู้เฒ่า23 บทที่ 23 บุกจวนเสนาบดีกลางดึก24 บทที่ 24 มือถือสาก ปากถือศีล25 บทที่ 25 อุบายของนางหวัง26 บทที่ 26 จัดงานเลี้ยงชมบุปผา27 บทที่ 27 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน28 บทที่ 28 เสียโฉม29 บทที่ 29 มีห้องครัวแยก30 บทที่ 30 หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง31 บทที่ 31 รับเจ้าเป็นอนุ32 บทที่ 32 ตบหน้าจวินจื่อหมิง33 บทที่ 33 หาเงินที่บ่อนพนัน34 บทที่ 34 บ้านข้ายากจนนัก35 บทที่ 35 เผชิญหน้ากัน36 บทที่ 36 เปิดร้านขายยา37 บทที่ 37 คดีฆาตรกรรมบังเกิด38 บทที่ 38 ชันสูตรศพ39 บทที่ 39 การขู่40 บทที่ 40 การร้องทุกข์41 บทที่ 41 แม่นมหรูถูกลงโทษ42 บทที่ 42 ไม่ต่างจากงูพิษ43 บทที่ 43 ไว้ใจใครไม่ได้44 บทที่ 44 การกลับมาของคุณหนูใหญ่45 บทที่ 45 ภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว46 บทที่ 46 ท่านช่วยข้าด้วย47 บทที่ 47 ข้าไม่มีพี่สาวต่ำต้อยเช่นเจ้า48 บทที่ 48 ถ้าหากอาการยังเป็นเช่นนี้ต่อไป คงจะไม่รอด49 บทที่ 49 ต้องชดใช้คืนให้50 บทที่ 50 เหตุใดไปซื้อร้าน51 บทที่ 51 ตั้งครรภ์กับซื่อจื่อ52 บทที่ 52 พี่ช่วยน้องด้วย53 บทที่ 53 กล้าทำไม่กล้ารับกันหรือ?54 บทที่ 54 ให้ออกเรือนในวันเดียวกัน55 บทที่ 55 ความร่วมมือ56 บทที่ 56 คิดร้าย57 บทที่ 57 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว58 บทที่ 58 จัดของขวัญแต่งงาน59 บทที่ 59 ขอความช่วยเหลือจากท่านย่า60 บทที่ 60 สร้างพันธมิตรสำเร็จ61 บทที่ 61 ทำไมเสียงดังจัง62 บทที่ 62 คุณหนูรองวางยาพิษ63 บทที่ 63 พระชายาโจวอ๋องรู้บุกเข้าจวน64 บทที่ 64 คุณหนูสี่ถูกทุบตี65 บทที่ 65 ยกเลิกการแต่งงาน66 บทที่ 66 ลงโทษตามกฎของตระกูล67 บทที่ 67 การแสดงที่ดี68 บทที่ 68 เจ้าจะร่วมมือกับข้าหรือไม่69 บทที่ 69 บรรลุข้อตกลงกัน70 บทที่ 70 ได้ใจจนลืมตัว71 บทที่ 71 ธาตุแท้72 บทที่ 72 ถูกวางยา73 บทที่ 73 ให้บทเรียน74 บทที่ 74 ข้าแค่ออกมาเดินเล่นเฉย ๆ75 บทที่ 75 หากเจ้ายินดีมอบตัวเจ้าให้ข้า...76 บทที่ 76 รอดูจุดจบของอีสารเลวนั่น77 บทที่ 77 ฉู่ชินหยานขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว78 บทที่ 78 เกิดเรื่องกับคุณหนูสาม79 บทที่ 79 ซื่อจื่อใจดำ80 บทที่ 80 เจ้าหาวิธีหนีออกไปเถิด81 บทที่ 81 กรรมตามสนอง82 บทที่ 82 กล่าวความจริง83 บทที่ 83 ลดชนชั้นเป็นสามัญชน84 บทที่ 84 นางหวังได้สิทธิ์ดูแลจวนอีกครั้ง85 บทที่ 85 รถม้าที่นางหวังจัดให้86 บทที่ 86 ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกกำหนดโดยโชคชะตาไว้แล้ว87 บทที่ 87 สาวใช้ร้องไห้เป็นห่วง88 บทที่ 88 ช่วยชีวิต89 บทที่ 89 เดินหมากกัน90 บทที่ 90 จวินโม่เฉินโกรธ91 บทที่ 91 ถือว่าเจ้าชมข้า92 บทที่ 92 กลับจวน93 บทที่ 93 คุณหนูรองยอมรับความผิด94 บทที่ 94 เอาโฉนดขายตัวกลับคืน95 บทที่ 95 คนของตระกูลปู้มา96 บทที่ 96 ติดตามผลการรักษา97 บทที่ 97 คดในข้อ งอในกระดูก98 บทที่ 98 ทดแทนคุณท่านเมื่อยาก99 บทที่ 99 เรื่องเดือดร้อนของจวนน้องมีไม่น้อยอยู่แล้ว100 บทที่ 100 แต่ก็เพียงแค่นางเท่านั้น