icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 2
ชีวิตบนเส้นด้าย
จำนวนคำ:1778    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

ฉู่ชิงหวงหันไปมองท่านอ๋องเก้าด้วยสายตาแทบจะเรียกได้ว่าวิงวอนขอร้อง “ท่านอ๋อง ข้าฉู่ชิงหวงยินดีเอาชีวิตคนทั้งตระกูลเป็นประกัน ว่าอนุของแม่ทัพเจี่ยงโป้ปดมดเท็จ แสร้งตั้งครรภ์ นางกลัวว่าข้าจะเปิดโปงความจริงก็เลยโยนความผิดให้ข้า ขอท่านอ๋องได้โปรดให้โอกาสฉู่ชิงหวงสักครั้ง ให้ข้าได้พบแม่ทัพเจี่ยงเพื่อล้างมลทินให้กับตัวเอง หากชิงหวงไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ ชิงหวงน้อมรับโทษประหารเก้าชั่วโคตร”

สตรีนางนี้ คิดจะดึงคนในตระกูลตัวเองลงเหวไปด้วยให้ได้ เขาเคยได้ยินมานานแล้วว่าสกุลฉู่ตัดหางปล่อยวัดนางไปตั้งนานแล้ว คิดไม่ถึงว่านางจะมีนิสัยทำสิ่งใดแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุดเช่นนี้ ช่างเด็ดขาดยิ่งนัก! ผู้อื่นเกรงว่าจะทำให้คนในตระกูลเดือดร้อนไปด้วย แต่นางกลับคิดจะให้ฝังคนทั้งตระกูลไปด้วยกันกับนาง นิสัยเฉกเช่นนี้นับว่าน่าสนใจอยู่ไม่น้อย

ยามนี้ดาบเพชฌฆาตจ่ออยู่ที่ลำคอของนางแล้ว

ชาวบ้านต่างพากันรอชมฉู่ชิงหวงถูกประหารอยู่ด้านนอกลาน เพื่อเป็นการปลอบโยนท่านแม่ทัพที่พวกเขารักและเทิดทูน

ส่วนด้านข้างนั้นเป็นน้องสาวของฉู่ชิงหวง ที่รอให้ดาบของเพชฌฆาตฟันลงมา นางจะได้เข้ามาแทนที่ฉู่ชิงหวง!

ใช่แล้ว ทุกคนกำลังรอดูนางตาย!

แม้แต่ท่านอ๋องก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงเรื่องทุกอย่างนี้ไม่ได้!

ทว่าชั่วขณะที่ฉู่ชิงหวงกำลังสิ้นหวังนั้นเอง ท่านอ๋องเก้าก็พลันเอ่ยปากรับคำขึ้น “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะให้โอกาสนี้กับเจ้า...”

“ท่านอ๋องเก้า... ฝ่าบาทมีพระราชโองการ...” ขุนนางที่ติดตามมาเอ่ยเตือนจวินโม่เฉิน

จวินโม่เฉินยกมือขึ้นปรามไม่ให้อีกฝ่ายพูดต่อ “ทางด้านฝ่าบาท ข้าจะอธิบายกับพระองค์เอง... ข้าอยากจะดูซิว่า หากฉู่ชิงหวงผู้นั้นงัดหลักฐานออกมาไม่ได้ นางจะยอมให้คนทั้งตระกูลถูกฝังไปพร้อมกับนางหรือไม่”

ฉู่ชิงหวงมองจวินโม่เฉินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง “ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ!”

ทว่าจวินโม่เฉินกลับค้าน “หากเจ้าไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์ เจ้าต้องตายสถานเดียว!”

...

แม้ฉู่ชิงหวงจะมีความหวังขึ้นมาอีกเล็กน้อย แต่ยามนี้ชีวิตนางก็ยังแขวนอยู่บนเส้นด้าย เพียงแต่น้องสาวที่อยู่ข้าง ๆ ของนางกลับอดกล่าวโทษนางขึ้นมาไม่ได้ “ท่านพี่ เหตุใดท่านต้องเอาชีวิตของพวกเราทั้งตระกูลมาเดิมพันด้วย?”

“น้องหญิง เจ้าไม่เชื่อว่าพี่บริสุทธิ์งั้นหรือ?” ฉู่ชิงหวงมองฉู่ชิงเยว่โดยน้ำตาคลอเบ้า ราวกับว่านัยน์ตานั้นกำลังเปล่งประกายระยับ ฉู่ชิงเยว่กัดฟันพยักหน้า

“น้องย่อมต้องเชื่อว่าท่านพี่ไม่ได้เจตนาทำร้ายลูกท่านแม่ทัพจนถึงแก่ความตายแน่...” ฉู่ชิงเยว่เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “แต่โทษประหารเก้าชั่วโคตรนี้ ท่านพี่ช่างใจดำอำมหิตทำได้ลงคอนัก!”

“มีอันใดให้ทำไม่ลงกันเล่า?” ฉู่ชิงหวงถามฉู่ชิงเยว่กลับเสียงแผ่ว

“เจ้า...”

ฉู่ชิงหวงไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ นางขยับเข้าไปใกล้น้องสาวแล้วเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ในเมื่อข้าบอกว่ามีหลักฐาน ข้าก็ย่อมเอามันออกมาได้ น้องหญิงต่างหาก เจ้าต้องระวังตัวแล้ว... หากข้าพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ ก็หมายความว่าเจ้าต้องขึ้นมาอยู่บนแท่นประหารนี้แทนข้าแล้วไม่ใช่หรือ?”

ฉู่ชิงเยว่หน้าถอดสี แต่นางก็ยังเชื่อมั่นว่าไม่มีใครเอาหลักฐานออกมาได้ โดยเฉพาะฉู่ชิงหวงยิ่งเป็นไปไม่ได้!

“ท่านพี่ ท่านหยุดวางมาดข่มคนเสียที...” แม้ฉู่ชิงหวงจะฝีมือการแพทย์สูงส่ง แต่นางอับจนหนทาง อีกทั้งยังไร้เส้นสายด้วย คิดจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองงั้นหรือ? ช่างฝันกลางวันเสียจริง! ยิ่งไปกว่านั้น คนที่นางล่วงเกินในตอนนี้คือแม่ทัพใหญ่ นางเองก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งหมอหลวงแล้ว นางจะยังเหลือทางใดให้พลิกกระดานได้อีกกัน!

ฉู่ชิงหวงคร้านจะต่อปากต่อคำกับนางอีก จึงหันไปคารวะจวินโม่เฉิน “เชิญท่านอ๋องเสด็จตามหม่อมฉันไปที่จวนท่านแม่ทัพด้วยเพคะ...”

ตอนที่ท่านอ๋องเก้าพาฉู่ชิงหวงไปที่จวนแม่ทัพใหญ่นั้น แม่ทัพใหญ่เจี่ยงซางหวู่ก็กำลังปลอบขวัญอนุภรรยาของตัวเองที่เพิ่งเสียลูกไป ส่วนยู่ฮูหยินผู้เป็นอนุถูกทำร้ายอย่างสาหัสก็อยู่ในอ้อมกอดเขาไม่ยอมผละจากไปไหน

แม้เจี่ยงซางหวู่จะเป็นคนหยาบ แต่เขาก็ยังรู้เป็นห่วงเป็นใยคนด้วย เรื่องเดียวที่เขาสุดแสนจะเสียใจก็คือ เขาแต่งงานมาสิบกว่าปีแต่ยังไม่มีลูกสักคน ลำบากแสนเข็ญกว่ายู่ฮูหยินจะตั้งครรภ์ขึ้นมาได้ แต่เขายังไม่ทันดีใจ ลูกก็ต้องมาถูกคนสังหารไปเสียแล้ว เช่นนี้แล้วจะไม่ให้เขาโกรธ ไม่ให้เขาแค้นได้อย่างไร!

“ท่านแม่ทัพขอรับ ท่านอ๋องเก้าเสด็จมาขอรับ”

“มาทำอะไร?” เจี่ยงซางหวู่ถามเสียงเข้ม หลังจากที่อ๋องเก้าจวินโม่เฉินกลับมาจากสนามรบเมื่อห้าปีก่อน เขาก็ถูกฝ่าบาทริบอำนาจทางการทหาร บัดนี้ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ท่านอ๋องไร้ประโยชน์ที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ อยู่ในเมืองหลวง ทว่ากลับไม่มีใครกล้าดูหมิ่นเขา

“ท่านอ๋องเก้าพาฉู่ชิงหวงมาด้วยขอรับ”

“ฉู่ชิงหวง!” ยู๋ฮูหยินได้ยินเข้าก็กรีดร้อง “ท่านแม่ทัพเจ้าคะ นางสารเลวนั่นวางแผนทำร้ายลูกเราจนตาย ท่านจะปล่อยมันไปไม่ได้เด็ดขาดนะเจ้าคะ! ท่านต้องฆ่ามันมาเซ่นไหว้วิญญาณลูกของเราที่อยู่บนสวรรค์นะเจ้าคะ!”

“ยู่เอ๋อร์ เจ้าใจเย็น ๆ ก่อน ใจเย็น ๆ ข้าไม่มีทางปล่อยนางไปแน่ เจ้าวางใจเถิด ข้าจะไปจัดการนางเดี๋ยวนี้!” เจี่ยงซางหวู่ประคองอนุภรรยาสุดที่รักให้นอนลง ก่อนจะหันหลังก้าวยาว ๆ ออกไปด้านนอกด้วยท่าทางดุดัน

จวินโม่เฉินพาฉู่ชิงหวงไปรออยู่ที่ห้องโถวงใหญ่ ทันทีที่เจี่ยงซางหวู่เดินเข้ามาก็ถลึงตามองฉู่ชิงหวงด้วยความเคียดแค้น “นี่มันเรื่องอะไรกัน ท่านอ๋องเก้า ฉู่ชิงหวงมิใช่สมควรจะต้องถูกตัดหัวไปแล้วหรือ?”

“แม่ทัพเจี่ยงโปรดระงับโทสะด้วย ฉู่ชิงหวงบอกว่าตัวเองถูกปรักปรำ ข้าผู้เป็นอ๋องเห็นแล้วเกิดสงสารเห็นใจ จึงให้โอกาสนางได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ ข้าคิดว่าท่านแม่ทัพเองก็คงไม่อยากถูกปิดหูปิดตาไม่ให้รู้ความจริงกระมัง” อ๋องเก้าหมุนแหวนหยกบนนิ้วมือเล่น พลางตอบอย่างรัดกุมไม่เหลือช่องโหว่ให้อีกฝ่ายโต้แย้งได้อีก

“ฉู่ชิงหวงคารวะท่านแม่ทัพใหญ่เจ้าค่ะ” ฉู่ชิงหวงเดินนวยนาดเข้ามาคารวะ “ท่านแม่ทัพกรำศึกอยู่ในแดนทะเลทราย สร้างผลงานการศึกให้ราชสำนักจ้าวหมิงเราอย่างองอาจเกรียงไกร นับเป็นนายทัพที่เก่งกล้าและปราดเปรื่องยิ่งนัก”

“เจ้าไม่ต้องมาสรรเสริญเยินยอข้า เจ้าฆ่าลูกข้า อย่าคิดว่าเจ้ามาพูดดีไม่กี่คำแล้วข้าก็จะปล่อยเจ้าไปนะ!” เจี่ยงซางหวู่พูดเสียงดังราวกับเสียงอัสนีบาต เสียงเขาดังลั่นเสียจนชวนให้คนปวดแก้วหู

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกโจมตีและย้อนเวลา2 บทที่ 2 ชีวิตบนเส้นด้าย3 บทที่ 3 พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง4 บทที่ 4 เอาชีวิตคนทั้งตระกูลมาเป็นประกัน5 บทที่ 5 บุญคุณช่วยชีวิต6 บทที่ 6 การตายของยู่ฮูหยิน7 บทที่ 7 ล้วนเป็นพระมหากรุณาธิคุณ8 บทที่ 8 ขังตัวไว้ในจวนเสนาบดี9 บทที่ 9 ถอนหมั้น10 บทที่ 10 มาขอโทษ11 บทที่ 11 โบยนางให้ตาย12 บทที่ 12 การปกป้อนจากท่านย่า13 บทที่ 13 ท่านหมอเปิดเผยความจริง14 บทที่ 14 ไปที่บ้านชานเมือง15 บทที่ 15 โชคร้ายมานานปี16 บทที่ 16 เจอหน้ากันอีกครั้ง17 บทที่ 17 ราวกับว่ามีขนนกกำลังเขี่ยหัวใจเขาเล่น18 บทที่ 18 เรียนรู้กฎเกณฑ์ในวัง19 บทที่ 19 มีแผนการอื่น20 บทที่ 20 เปลี่ยนเป็นคนละคน21 บทที่ 21 แฝงไปด้วยความไม่ประสงค์ดี22 บทที่ 22 เจตนาการของฮูหยินผู้เฒ่า23 บทที่ 23 บุกจวนเสนาบดีกลางดึก24 บทที่ 24 มือถือสาก ปากถือศีล25 บทที่ 25 อุบายของนางหวัง26 บทที่ 26 จัดงานเลี้ยงชมบุปผา27 บทที่ 27 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน28 บทที่ 28 เสียโฉม29 บทที่ 29 มีห้องครัวแยก30 บทที่ 30 หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง31 บทที่ 31 รับเจ้าเป็นอนุ32 บทที่ 32 ตบหน้าจวินจื่อหมิง33 บทที่ 33 หาเงินที่บ่อนพนัน34 บทที่ 34 บ้านข้ายากจนนัก35 บทที่ 35 เผชิญหน้ากัน36 บทที่ 36 เปิดร้านขายยา37 บทที่ 37 คดีฆาตรกรรมบังเกิด38 บทที่ 38 ชันสูตรศพ39 บทที่ 39 การขู่40 บทที่ 40 การร้องทุกข์41 บทที่ 41 แม่นมหรูถูกลงโทษ42 บทที่ 42 ไม่ต่างจากงูพิษ43 บทที่ 43 ไว้ใจใครไม่ได้44 บทที่ 44 การกลับมาของคุณหนูใหญ่45 บทที่ 45 ภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว46 บทที่ 46 ท่านช่วยข้าด้วย47 บทที่ 47 ข้าไม่มีพี่สาวต่ำต้อยเช่นเจ้า48 บทที่ 48 ถ้าหากอาการยังเป็นเช่นนี้ต่อไป คงจะไม่รอด49 บทที่ 49 ต้องชดใช้คืนให้50 บทที่ 50 เหตุใดไปซื้อร้าน51 บทที่ 51 ตั้งครรภ์กับซื่อจื่อ52 บทที่ 52 พี่ช่วยน้องด้วย53 บทที่ 53 กล้าทำไม่กล้ารับกันหรือ?54 บทที่ 54 ให้ออกเรือนในวันเดียวกัน55 บทที่ 55 ความร่วมมือ56 บทที่ 56 คิดร้าย57 บทที่ 57 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว58 บทที่ 58 จัดของขวัญแต่งงาน59 บทที่ 59 ขอความช่วยเหลือจากท่านย่า60 บทที่ 60 สร้างพันธมิตรสำเร็จ61 บทที่ 61 ทำไมเสียงดังจัง62 บทที่ 62 คุณหนูรองวางยาพิษ63 บทที่ 63 พระชายาโจวอ๋องรู้บุกเข้าจวน64 บทที่ 64 คุณหนูสี่ถูกทุบตี65 บทที่ 65 ยกเลิกการแต่งงาน66 บทที่ 66 ลงโทษตามกฎของตระกูล67 บทที่ 67 การแสดงที่ดี68 บทที่ 68 เจ้าจะร่วมมือกับข้าหรือไม่69 บทที่ 69 บรรลุข้อตกลงกัน70 บทที่ 70 ได้ใจจนลืมตัว71 บทที่ 71 ธาตุแท้72 บทที่ 72 ถูกวางยา73 บทที่ 73 ให้บทเรียน74 บทที่ 74 ข้าแค่ออกมาเดินเล่นเฉย ๆ75 บทที่ 75 หากเจ้ายินดีมอบตัวเจ้าให้ข้า...76 บทที่ 76 รอดูจุดจบของอีสารเลวนั่น77 บทที่ 77 ฉู่ชินหยานขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว78 บทที่ 78 เกิดเรื่องกับคุณหนูสาม79 บทที่ 79 ซื่อจื่อใจดำ80 บทที่ 80 เจ้าหาวิธีหนีออกไปเถิด81 บทที่ 81 กรรมตามสนอง82 บทที่ 82 กล่าวความจริง83 บทที่ 83 ลดชนชั้นเป็นสามัญชน84 บทที่ 84 นางหวังได้สิทธิ์ดูแลจวนอีกครั้ง85 บทที่ 85 รถม้าที่นางหวังจัดให้86 บทที่ 86 ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกกำหนดโดยโชคชะตาไว้แล้ว87 บทที่ 87 สาวใช้ร้องไห้เป็นห่วง88 บทที่ 88 ช่วยชีวิต89 บทที่ 89 เดินหมากกัน90 บทที่ 90 จวินโม่เฉินโกรธ91 บทที่ 91 ถือว่าเจ้าชมข้า92 บทที่ 92 กลับจวน93 บทที่ 93 คุณหนูรองยอมรับความผิด94 บทที่ 94 เอาโฉนดขายตัวกลับคืน95 บทที่ 95 คนของตระกูลปู้มา96 บทที่ 96 ติดตามผลการรักษา97 บทที่ 97 คดในข้อ งอในกระดูก98 บทที่ 98 ทดแทนคุณท่านเมื่อยาก99 บทที่ 99 เรื่องเดือดร้อนของจวนน้องมีไม่น้อยอยู่แล้ว100 บทที่ 100 แต่ก็เพียงแค่นางเท่านั้น