icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 3
พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง
จำนวนคำ:1564    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

“ชิงหวงมิกล้าเจ้าค่ะ ชิงหวงเคารพท่านแม่ทัพมาโดยตลอด เพราะมีท่านแม่ทัพกับเหล่าทหารกล้าทั้งหลายคอยสละเลือดเนื้อที่สมรภูมิรบ พวกเราถึงได้ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุข ดังนั้นเมื่อได้ยินว่ายู่ฮูหยินคลอดยาก ข้าน้อยในฐานะที่เป็นหมอหลวงหญิงเพียงคนเดียวในสำนักหมอหลวง จึงไม่รอช้ารีบมาที่จวนท่านแม่ทัพทันที” ฉู่ชิงหวงพูดถึงตรงนี้ก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง “แต่เพราะปัญหาของยู่ฮูหยิน ข้าน้อยเองก็ตกใจอยู่ไม่น้อย ทว่าข้าน้อยยังไม่ทันได้รายงานความจริงกับท่านแม่ทัพก็ถูกคนตีจนสลบไปเสียก่อน”

“เจ้าฆ่าตัวตายหนีความผิดเองชัด ๆ !” ยู่ฮูหยินเดินเข้ามาโดยมีคนคอยช่วยพยุง เดิมทีนางนึกว่าฉู่ชิงหวงตายไปแล้วเสียอีก นึกไม่ถึงว่านางจะยังไม่ตาย ทั้งยังกลับมาที่จวนแม่ทัพอีก “ท่านแม่ทัพเจ้าคะ ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้ข้ากับลูกที่น่าสงสารของเรานะ เขาเป็นลูกคนแรกของท่านนะเจ้าคะ”

“ไม่ต้องร้อง ไ่ม่ต้องร้อง” เจี่ยงซางหวู่เห็นอนุภรรยาแสนรักของตนร่ำไห้ราวกับดอกสาลี่งามต้องหยาดฝนก็ปวดใจนัก “ฉู่ชิงหวง เจ้ายังกล้าเล่นลิ้นอีกหรือ เจ้าทำให้ลูกข้าต้องตาย...”

“ท่านแม่ทัพ!” ฉู่ชิงหวงเอ่ยขัดเจี่ยงซางหวู่ขึ้น นางย้อนถามเขาอย่างมีชั้นเชิง “ยู่ฮูหยินของท่านไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน ชิงหวงจะทำให้ลูกของนางตายได้อย่างไร?

ทุกคนในที่นั้นได้ฟังคำพูดของฉู่ชิงหวงแล้วก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะยู่ฮูหยินที่ถึงกับหน้าถอดสี “ฉู่ชิงหวง เจ้ามันนังงูพิษ เจ้าฆ่าลูกข้าแล้วยังกล้ามาใส่ร้ายข้าว่าไม่เคยตั้งท้อง เจ้าจะบอกว่าที่ข้าอุ้มท้องมาเป็นสิบเดือนเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือ?”

“ฉู่ชิงหวง หากเจ้ายังพูดจาเหลวไหลที่นี่อีก...”

“ข้ามีหลักฐาน!” ฉู่ชิงหวงกล่าวอย่างเยือกเย็น “ท่านแม่ทัพ ท่านเป็นคนปราดเปรื่อง เป็นผู้กล้ามีปัญญา ใจคอกว้างขวาง ท่านคงไม่ยอมให้มีชีวิตบริสุทธิ์หนึ่งชีวิตต้องถูกสังหารไปอย่างคลุมเครือเช่นนี้กระมัง?”

เจี่ยงซางหวู่มองนัยน์ตาใสเป็นประกายของฉู่ชิงหวงแล้วขมวดคิ้วจาง ๆ

“ท่านแม่ทัพ ท่านอย่าเชื่อนางนะเจ้าคะ ข้าอุ้มท้องมาตั้งสิบเดือน ท่านเองก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือเจ้าคะ?” ยู่ฮูหยินเริ่มร้อนรน ยามนี้นางชักจะเสียใจแล้ว นางไม่น่าร่วมมือกับฉู่ชิงเยว่วางแผนให้ใส่ร้ายฉู่ชิงหวงเลยจริง ๆ เดิมทีนางแค่คิดว่าอยากหาเด็กสักคนมาเป็นลูกของตัวเอง เพียงเท่านี้นางก็จะได้เสวยสุขบนทรัพย์สมบัติของลูกแล้ว อีกทั้งนางก็จะได้เป็นฮูหยินท่านแม่ทัพ แต่ฉู่ชิงเยว่บอกว่าอาศัยเด็กคนเดียวคงไม่อาจเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพได้ อีกฝ่ายบอกว่าขอเพียงนางร่วมมือให้ร้ายฉู่ชิงหวง ก็จะช่วยให้นางได้ตำแหน่งฮูหยินท่านแม่ทัพ ทว่าตอนนี้นางชักจะเสียใจเสียแล้ว

“ท่านแม่ทัพ ชิงหวงเริ่มเรียนวิชาแพทย์กับท่านอารองตั้งแต่อายุหกขวบ จนบัดนี้ก็สิบปีแล้ว ภายหลังเป็นเพราะการแนะนำของพระนางซูเฟย ข้าถึงได้ผ่านบททดสอบยาก ๆ พวกนั้นจนกลายมาเป็นหมอหญิงเพียงคนเดียวในสำนักหมอหลวง ความสามารถของข้า ท่านแม่ทัพเองก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ มิเช่นนั้นคงไม่เชิญข้ามาที่จวนท่านกระมัง หลังจากที่ตรวจอาการให้ยู่ฮูหยินแล้ว ข้าถึงได้พบว่านางใช้สูตรยาลับเฉพาะที่ช่วยให้มีอาการเหมือนคนตั้งท้อง แต่หลังจากใช้ยาแก้อาการนั้นแล้วก็จะกลับมาเป็นปกติดังเดิม” ฉู่ชิงหวงสำลัก “แต่ข้ายังไม่ทันได้รายงานท่านแม่ทัพ ก็ถูกคนตีจนสลบไปก่อน จากนั้นก็ถูกคุมตัวไปลานประหาร ข้อหาลอบสังหารทายาทของท่านแม่ทัพ”

“เจ้าพูดเหลวไหล ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำนะ!” ยู่ฮูหยินจับมือเจี่ยงซางหวู่ไว้ “ท่านแม่ทัพ ท่านต้องเชื่อข้านะเจ้าคะ ข้าไม่ได้ทำ”

“ท่านแม่ทัพ นับแต่โบราณมา ชาวบ้านล้วนใช้วิธีหยดเลือดพิสูจน์เพื่อยืนยันตัวตนที่แท้จริง” ฉู่ชิงหวงไม่รีบร้อน นางเอ่ยขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ “คิดว่าพวกท่านคงยังไม่ได้จัดการศพทารกน้อยกระมัง?”

“ยัง” เมื่อคิดถึงศพทารกที่ยามนี้นอนอยู่ในโลงแล้ว เจี่ยงซางหวู่ก็ปวดใจนัก เขาอายุสามสิบกว่าแล้วแต่เพิ่งจะมีลูกแค่คนเดียว ซ้ำยามนี้กลับต้องมาจากไปเช่นนี้ จะไม่ให้เขาเศร้าใจได้หรือ?

“แต่ตอนนี้ทารกตายไปแล้ว เลือดก็แข็งตัวหมดแล้ว คงไม่อาจใช้วิธีหยดเลือดพิสูจน์เพื่อยืนยันว่าเป็นสายเลือดเดียวกันได้” ฉู่ชิงหวงว่าพลางเหลือบไปมองยู่ฮูหยิน

ยู่ฮูหยินได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก จริงสิ เด็กก็ตายไปแล้ว จะพิสูจน์อย่างไรได้อีก?

“แต่... มีน้อยคนนักจะรู้ว่ายังสามารถใช้กระดูกพิสูจน์ความเป็นสายเลือดเดียวกันได้ด้วย!”

ยู่ฮูหยินพลันสีหน้าย่ำแย่ลงกว่าเดิม ไม่ได้ นางจะให้ฉู่ชิงหวงทำเช่นนี้ต่อไปไม่ได้เด็ดขาด

“หากท่านแม่ทัพอยากรู้ความจริง ก็ให้คนเอากระดูกสักท่อนของทารกมา เป็นลูกของท่านหรือไม่ แค่ทดสอบดูก็รู้แล้วเจ้าค่ะ”

“ฉู่ชิงหวง เจ้าฆ่าลูกชายข้ายังไม่พอ ยังจะทำให้ศพเขาไม่สมประกอบอีก เจ้ามันอำมหิตผิดมนุษย์มนาเกินไปแล้ว” ยู่ฮูหยินโผเข้าไปในอ้อมกอดเจี่ยงซางหวู่ “ท่านแม่ทัพ ลูกของเราตายอย่างอนาถเพียงนั้น ยามนี้ลูกตายไปแล้ว ท่านทนเห็นลูกอยู่อย่างไม่สงบได้หรือเจ้าคะ ยังต้องให้คนไปเลาะกระดูกลูกออกมาอีก เช่นนั้นลูกจะต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนกันเจ้าคะ”

“ฉู่ชิงหวง เจ้ากลัวตายใช่หรือไม่ ถึงได้มาใส่ร้ายยู่ฮูหยินกับข้าเรื่องลูกของข้า เพื่อที่เจ้าเองจะหนีการลงทัณฑ์ใช่หรือไม่?” เจี่ยงซางหวู่ถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กล่าวโดยสัตย์จริงแล้วเขาเองก็เคยสงสัยอยู่เช่นกัน เพราะภรรยาเอกที่แต่งงานกันมาหลายปีก็ไม่เคยตั้งท้อง กระทั่งอนุที่เรือนหลังคนอื่น ๆ ของเขาก็ไม่เคยตั้งท้องเลยสักคน เขาเกือบสงสัยในตัวเองแล้ว แต่พอได้ยินว่ายู่ฮูหยินตั้งท้องแล้วเขาก็ถึงได้โล่งใจ ดังนั้นเขาจึงให้ความสำคัญกับลูกคนนี้มากนัก

“หากชิงหวงไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ ชิงหวงยินดีให้คนทั้งตระกูลถูกฝังไปตามลูกของท่านพร้อมกันเจ้าค่ะ!”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกโจมตีและย้อนเวลา2 บทที่ 2 ชีวิตบนเส้นด้าย3 บทที่ 3 พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง4 บทที่ 4 เอาชีวิตคนทั้งตระกูลมาเป็นประกัน5 บทที่ 5 บุญคุณช่วยชีวิต6 บทที่ 6 การตายของยู่ฮูหยิน7 บทที่ 7 ล้วนเป็นพระมหากรุณาธิคุณ8 บทที่ 8 ขังตัวไว้ในจวนเสนาบดี9 บทที่ 9 ถอนหมั้น10 บทที่ 10 มาขอโทษ11 บทที่ 11 โบยนางให้ตาย12 บทที่ 12 การปกป้อนจากท่านย่า13 บทที่ 13 ท่านหมอเปิดเผยความจริง14 บทที่ 14 ไปที่บ้านชานเมือง15 บทที่ 15 โชคร้ายมานานปี16 บทที่ 16 เจอหน้ากันอีกครั้ง17 บทที่ 17 ราวกับว่ามีขนนกกำลังเขี่ยหัวใจเขาเล่น18 บทที่ 18 เรียนรู้กฎเกณฑ์ในวัง19 บทที่ 19 มีแผนการอื่น20 บทที่ 20 เปลี่ยนเป็นคนละคน21 บทที่ 21 แฝงไปด้วยความไม่ประสงค์ดี22 บทที่ 22 เจตนาการของฮูหยินผู้เฒ่า23 บทที่ 23 บุกจวนเสนาบดีกลางดึก24 บทที่ 24 มือถือสาก ปากถือศีล25 บทที่ 25 อุบายของนางหวัง26 บทที่ 26 จัดงานเลี้ยงชมบุปผา27 บทที่ 27 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน28 บทที่ 28 เสียโฉม29 บทที่ 29 มีห้องครัวแยก30 บทที่ 30 หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง31 บทที่ 31 รับเจ้าเป็นอนุ32 บทที่ 32 ตบหน้าจวินจื่อหมิง33 บทที่ 33 หาเงินที่บ่อนพนัน34 บทที่ 34 บ้านข้ายากจนนัก35 บทที่ 35 เผชิญหน้ากัน36 บทที่ 36 เปิดร้านขายยา37 บทที่ 37 คดีฆาตรกรรมบังเกิด38 บทที่ 38 ชันสูตรศพ39 บทที่ 39 การขู่40 บทที่ 40 การร้องทุกข์41 บทที่ 41 แม่นมหรูถูกลงโทษ42 บทที่ 42 ไม่ต่างจากงูพิษ43 บทที่ 43 ไว้ใจใครไม่ได้44 บทที่ 44 การกลับมาของคุณหนูใหญ่45 บทที่ 45 ภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว46 บทที่ 46 ท่านช่วยข้าด้วย47 บทที่ 47 ข้าไม่มีพี่สาวต่ำต้อยเช่นเจ้า48 บทที่ 48 ถ้าหากอาการยังเป็นเช่นนี้ต่อไป คงจะไม่รอด49 บทที่ 49 ต้องชดใช้คืนให้50 บทที่ 50 เหตุใดไปซื้อร้าน51 บทที่ 51 ตั้งครรภ์กับซื่อจื่อ52 บทที่ 52 พี่ช่วยน้องด้วย53 บทที่ 53 กล้าทำไม่กล้ารับกันหรือ?54 บทที่ 54 ให้ออกเรือนในวันเดียวกัน55 บทที่ 55 ความร่วมมือ56 บทที่ 56 คิดร้าย57 บทที่ 57 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว58 บทที่ 58 จัดของขวัญแต่งงาน59 บทที่ 59 ขอความช่วยเหลือจากท่านย่า60 บทที่ 60 สร้างพันธมิตรสำเร็จ61 บทที่ 61 ทำไมเสียงดังจัง62 บทที่ 62 คุณหนูรองวางยาพิษ63 บทที่ 63 พระชายาโจวอ๋องรู้บุกเข้าจวน64 บทที่ 64 คุณหนูสี่ถูกทุบตี65 บทที่ 65 ยกเลิกการแต่งงาน66 บทที่ 66 ลงโทษตามกฎของตระกูล67 บทที่ 67 การแสดงที่ดี68 บทที่ 68 เจ้าจะร่วมมือกับข้าหรือไม่69 บทที่ 69 บรรลุข้อตกลงกัน70 บทที่ 70 ได้ใจจนลืมตัว71 บทที่ 71 ธาตุแท้72 บทที่ 72 ถูกวางยา73 บทที่ 73 ให้บทเรียน74 บทที่ 74 ข้าแค่ออกมาเดินเล่นเฉย ๆ75 บทที่ 75 หากเจ้ายินดีมอบตัวเจ้าให้ข้า...76 บทที่ 76 รอดูจุดจบของอีสารเลวนั่น77 บทที่ 77 ฉู่ชินหยานขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว78 บทที่ 78 เกิดเรื่องกับคุณหนูสาม79 บทที่ 79 ซื่อจื่อใจดำ80 บทที่ 80 เจ้าหาวิธีหนีออกไปเถิด81 บทที่ 81 กรรมตามสนอง82 บทที่ 82 กล่าวความจริง83 บทที่ 83 ลดชนชั้นเป็นสามัญชน84 บทที่ 84 นางหวังได้สิทธิ์ดูแลจวนอีกครั้ง85 บทที่ 85 รถม้าที่นางหวังจัดให้86 บทที่ 86 ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกกำหนดโดยโชคชะตาไว้แล้ว87 บทที่ 87 สาวใช้ร้องไห้เป็นห่วง88 บทที่ 88 ช่วยชีวิต89 บทที่ 89 เดินหมากกัน90 บทที่ 90 จวินโม่เฉินโกรธ91 บทที่ 91 ถือว่าเจ้าชมข้า92 บทที่ 92 กลับจวน93 บทที่ 93 คุณหนูรองยอมรับความผิด94 บทที่ 94 เอาโฉนดขายตัวกลับคืน95 บทที่ 95 คนของตระกูลปู้มา96 บทที่ 96 ติดตามผลการรักษา97 บทที่ 97 คดในข้อ งอในกระดูก98 บทที่ 98 ทดแทนคุณท่านเมื่อยาก99 บทที่ 99 เรื่องเดือดร้อนของจวนน้องมีไม่น้อยอยู่แล้ว100 บทที่ 100 แต่ก็เพียงแค่นางเท่านั้น