“เธอเรียกใครว่าขโมย？”

หยุนซีไม่ได้มีวี่แววจะตื่นตระหนกเลย เมื่อได้ยินคำกล่าวหายองหยุนเวยเวย

“ก็เธอไง！” หยุนเวยเวยกัดฟันกรอดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน “เธอขโมยหยกน้อยของฉันไป！”

หยุนซีมองตามนิ้วของหยุนเวยเวยที่ชี้จี้ของตัวเองอยู่

“เธอพูดอะไร？”

เธอถอดจี้ออก แกะเชือก แล้วโยนไปทางหยุนหลงซาน

การที่หยุนซีไม่ถนอมหยกเหมือนเป็นสมบัติล้ำค่า ทำให้หยุนหลงซานตกใจเป็นอย่างมาก！

เขารีบหยิบหยกขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้างอย่างถนุถนอม โดยมีสายตาของหยุนเวยเวยกับฉินลี่หลานคอยมองตาม

ซึ่งตอนนี้ คุณน้าหลี่ตกใจจนหน้าเผือดสีไปแล้ว！

“เธอ…… ทำไมเธอถึงมีหยกของอาจารย์เซียวเนี่ยน？”

ครอบครัวของหยุนหลงซาน ต่างก็มองหยุนซีเป็นผู้ต้องสงสัยไปแล้ว

มีคุณน้าหลี่ที่เป็นแม่บ้านคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เชื่อว่าหยุนซีจะมีหยกที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนผลงานของอาจารย์เซียวเนี่ยนอย่างกับแกะ

“ฉันเป็นคนซ่อนหยกน้อยไว้ใน…”

แม่บ้านไม่มีเวลาจะมาคิดอะไรพวกนี้อีกต่อไป เพราะหยุนหลงซานได้เห็นแล้วว่าจี้หยกของหยุนซีกับหยุนเวยเวยเหมือนกันขนาดไหน

“หยุนซี อธิบายมาหน่อยได้ไหมกับการกระทำของเธอ” หยุนหลงซานพูดพร้อมกับอาการปวดหัวจี๊ด ๆ

ใคร ๆ ก็รู้ ว่าเขารับหยุนซีมาเป็นลูกสาวบุญธรรมเพราะจะส่งเธอให้ไปแต่งงานกับคนตระกูลกู้แทนหยุนเวยเวย

ในเมือง s เต็มไปด้วยมหาเศรษฐีทั้งนั้น！

ด้วยสถานะทางสังคมของหยุนหลงซาน ตระกูลกู้นั้นอยู่ไกลเกินเอื้อมเกินไป

แต่จู่ ๆ วันหนึ่ง พ่อเฒ่ากู้ก็ติดต่อหยุนหลงซานมา เพื่อขอลูกสาวของหยุนหลงซานให้กับหลายชายซึ่งเป็นทายาทตระกูลกู้อย่างกู้ซือเฉิน

ลาภลอยมาอยู่ตรงหน้า หยุนหลงซานมีหรือจะปฏิเสธ？

ทั้งสองตระกูลเพิ่งตกลงสัญญาใจกันได้ไม่นาน ตระกูลกู้ก็เล่นลิ้นเสียได้！

มีข่าวลือว่า กู้ซือเฉินถูกคู่อริซุ่มโจมตีจนขาหักไปหมด！

แม้แต่พ่อเฒ่ากู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ยังต้องเข้าโรงพยาบาลด้วย

พ่อเฒ่ากู้โกรธมาก จนตัดกู้ซือเฉินออกจากกองมรดก ไม่ให้รับตำแหน่งทายาทตระกูลอีก

บังเอิญช่วงนี้ หยุนเวยเวยเป็นนักแสดงลูกรักของต้นสังกัด เธอจึงได้ปรากฎตัวอยู่ในรายการโชว์ต่าง ๆ ได้รับบทนางเอกละคร และมีละครออนแอร์เรื่องแล้วเรื่องเล่า

หยุนเวยเวยกำลังเป็นดาวรุ่ง แต่กู้ซือเฉินกลับกลายเป็นเศษสวะ หยุนหลงซานจึงไม่อยากให้ลูกสาวต้องไปแต่งงานกับกู้ซือเฉิน

ถึงเขาจะเสียดายที่ไม่ได้ดองกับตระกูลกู้ แต่ถึงยังไงเขาก็ยังมีแผนการสำรองโดยการให้หยุนซีแต่งงานแทนหยุนเวยเวย

แต่ยังไงผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงให้กู้ซือเฉินหมั้นกับลูกสาวของเขาไว้แล้ว แต่เขาเองก็ไม่ได้ระบุว่าเป็นหยุนเวยเวย

อีกทั้งตอนนี้หยุนหลงซานก็รับหยุนซีเข้ามาเป็นลูกสาว แถมหยุนซียังอายุมากกว่าหยุนเวยเวยแค่ไม่กี่เดือน

ตระกูลหยุนมีลูกสาวสองคน พี่สาวก็ควรต้องได้แต่งงานก่อนน้องสาว

หยุนซีจะเป็นโล่ชั้นดีที่คอยปกป้องหยุนเวยเวย！

แต่ตอนนี้ หยุนซีได้กลายเป็นขโมยไปแล้วอย่างนั้นเหรอ？

แม้จะมีหลักฐานมัดตัวแน่นหนา แต่หยุนหลงซานก็ไม่อยากจับเธอไปส่งตำรวจ

“เราควรใช้โอกาสนี้อบรมสั่งสอนเธอ และจัดการขจัดคราบสาวบ้านนอกของเธอให้หมดดีกว่า” หยุนหลงซานคิดในใจ

ในที่สุดหยุนซีก็หมดความอดทน

เธอยิ้มย่อง “เห็นชัดหรือยัง？ นี่ใช่ไหมหยกที่พวกคุณทำหาย？”

ตระกูลหยุนไม่คิดว่าหยุนซีจะกล้าทำอะไรอวดดีอย่างนี้ ได้กิริยามารยาทเย่อหยิ่งแบบนี้มาจากไหนกัน？

“ว่าแล้วเชียว แกกล้าดียังไงมาขโมยหยกน้อยของฉัน นี่มันงานชิ้นโบว์แดงของอาจารย์เซียวเนี่ยนเชียวนะ ราคาตั้งล้านกว่า！” หยุนเวยเวยตะคอกอย่างโกรธแค้น

“เธอเพิ่งจะบอกว่า... นี่เป็นผลงานของเซียวเนี่ยนเหรอ？”

ท่าทางของหยุนซีเปลี่ยนไปด้วยความตกตะลึง

“ใช่สิ！ แกรู้จักอาจารย์เซียวเนี่ยนด้วยเหรอ？ เคยได้ยินชื่ออาจารย์อาวุโสคนนี้ด้วย？” หยุนซีถูกถามกลับด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยเจือแววดูถูก

สาวบ้านนอกอย่างมัน จะมารู้จักชื่อปรมาจารย์ด้านการแกะสลักหยกที่สร้างสรรค์ผลงานราวกับหลุดออกมาจากวังได้อย่างไร？

อาจารย์ท่านมีงานล้นมืออยู่ตลอดจึงทำงานไม่รู้จบรู้สิ้น

แต่ฉินลี่หลานรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงผิดปกติจากหยุนซี

“เธอรู้จักอาจารย์เซียวเนี่ยนเหรอ？” ฉินลี่หลานถาม

หยุนซีจึงตอบ “… ไม่ค่ะ”

ไม่รู้จักเลยจริง ๆ

ในความคิดของหยุนซี ถ้าไม่รู้จักมักจี่กันอย่างน้อยสามหรือห้าปี ก็ล้วนแต่ถือว่าไม่รู้จัก