The Wolf's Bride หนูน้อยหมวกแดง เจ้าสาวหมาป่า

...ไลซ

ุ่ม แสงจันทร์ด้านหลังสะท้อนกับเส้นผมส

ชั่ว...

ระเบิดไปมากกว่าวูลฟริค แถมทั้งคู่ยังกระเด็นร่วงจากระเบียงชั้นสอง...

ดเจ็บน

มีแผลยาวจากการโดนอะไรไม่รู้กระเด็นใส่ ใบหน้าห

ได้รู้สึกตัว...

...แต่ไม่สิ...” เธอชันตัวลุกขึ้

ระจาย ได้ยินเสียงโกลาหลจากด้านใน เด็กสาวอาศัยไหล่ชายหนุ

พิ่งเดิน...” วูล

มด้วยค่ะ...ขาดหมดเลย

่งกระชับร่างเธอแนบแผ่นอก พออยู่แล้วรู้สึกปลอดภัย... แต่

บนายหญิง?”

สาวชี้ แต่ก่อนที่วูลฟริคจะได้อ

าคอหักตายแน่แท้เสีย

นมาเกะ

งเสียงทุ้มห้าวฟังดูหยิ่งผยอง ชายหนุ่มแยก

งท่านหรอกนะคะ?” แม้เจ็บเท่าใดอลิสาก็สามารถกลับมาสวมหน้ากากยิ้ม

นื้อใจเสือเชื่อไม่ได้... สมคบคิดกับพวกสุนัขของ

ะด้าน แต่หากจะดึงทั้งสองมาร่วมมือกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก” เด็กสาวกล่าวเสียงเรียบ “แล

ยหันขวับวิ่

็กให้แน่นกว่าเดิมแล้วออกวิ่ง เขาไม่คุ้นชินกับการเคลื่อนไหวในป่า แต่ด้วยปร

่รู้ได้ ยิ่งตอนนี้เป็นเวลากลางคืนกลางป่า เขายิ่งต้องชะลอฝีเท้าไม่อย่างนั้นได้ล้มคะมำจึงปล่อยเป้าหมายห

จปกติและพกอาวุธพร้อม ทางเราต้องรวบตัวสกายก่อนเขาจ

ัววิ่งไปทางที่สกายไปก็มาเจอกับพื้นที่โล่งกลางป่า มีทุ่งดอกไม้ล้อมรอบด้วยต้นไม้ใหญ่ ชา

สู้กันเต็มที่ หมาป่าเงินไม่ผลีผลามออกไป ไม่รู้ว่ามีคนของฝ่ายตรงข้ามซ่อนอยู

อยข้าด้วยค่ะ

อะไร? ดวลกับ

ถอะค่ะ ข้าไม่เอา

สระช้าๆ พยุงเธอลุกขึ้น ใบหน้าจิ้มลิ้มบิดเบ้ด้ว

บผู้ชายที่มีปืน? ตัวเขาเองก็ไม่มีอาวุธอะไรเลยนอกจากมือเท้า ในสภาพที่ตัวเองก็เพิ

ต่คำตอบที่ได้คืออลิสายื่นเสื้อคลุมที่มีรอยขาดและไหม้ที่เธอสวมปกป้องแผ่นหลังบอบบางไว้ช่

ใจ ก่อนที่รอยยิ้มจะมลายเป็นยิ้มเรียบเฉยขณะขาที่เต็มไปด้วยแผลก้าวออกไปกลางทุ่งดอก