icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พระชายาสารพัดพิษ

บทที่ 12 กลับสู่บ้านสกุลฉิน

จำนวนคำ:1589    |    อัปเดตเมื่อ:23/11/2022

มู่หว่านซีตอบคำถามของมู่เสวี่ยโหรวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ มู่เสวี่ยโหรวจึงไม่นึกสนใจอีก นางยกผ้าม่านขึ้นแล้วมองออกไปด้านนอกด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบรรยากาศอันคึกครื้นของตลาดที่อยู่ด้านนอก

“คุณหนูใหญ่ คุณหนูรองเจ้าคะ ถึงจวนกั๋วกงแล้วเจ้าค่ะ”

พอมู่หว่านซีกล่าวตอบ ชิงจู๋ก็เปิดม่านออกทันที จากนั้นก็ช่วยประคองมู่หว่านซีลงมา หากแต่มู่เสวี่ยโหรวกลับผลักมู่หว่านซีออกให้พ้นทางของตนเอง แล้วกระโดดลงจากรถม้ามู่หว่านซีก็ไม่นึกติดใจอันใด นางก้าวลงจากรถม้าด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม เนื่องจากได้ส่งข่าวแล้วตั้งแต่เมื่อวาน ก็เลยมีคนคอยเฝ้ารอรับอยู่ที่ประตูจวนกั๋วกง

“ซีเอ๋อร์”

มู่หว่านซีหันไปมองทางสตรีชั้นสูง ซึ่งก็เฝิงซูอิ่ง ผู้เป็นกั๋วกงฮูหยินแห่งจวนกั๋วกง และเฝิงซูอิ่งเป็นภรรยาของลุงของนาง ดวงตาของนางฉายแววอบอุ่น แล้วนางก็ขานเรียก “ท่านป้า”

“เด็กดี ในที่สุดเจ้าก็มาพบพวกเรา เข้ามาด้านในเถิดอย่ามัวแต่ยืนอยู่หน้าประตูเช่นนั้นเลย ท่านลุงของเจ้ากำลังเอ่ยถึงเจ้าอยู่พอดี”

“ท่านป้า” มู่เสวี่ยโหรวยืนนิ่งและจับแขนของเฝิงซูอิ่ง

เฝิงซูอิ่งจึงขมวดคิ้วแล้วมองมู่หว่านซี “ซีเอ๋อร์ คนผู้นี้…”

“นางคือน้องหญิงเรือนเล็กเจ้าค่ะ เป็นบุตรีของอนุซู” มู่หว่านซีกล่าวแนะนำด้วยรอยยิ้ม “นางไม่เคยออกนอกจวนมาก่อน ท่านพ่อจึงให้ซีเอ๋อร์พานางออกมาเที่ยวเล่นด้านนอกด้วยเจ้าค่ะ”

“ท่านป้า พี่ใหญ่ของข้าใจดีที่สุด พี่ใหญ่รักข้ามาก จึงได้พาข้ามาด้วย ท่านป้าให้ข้าช่วยประคองนะเจ้าคะ ท่านเดินระวัง ๆ …”

เฝิงซูอิ่งสะบัดมือของมู่เสวี่ยโหรวออก “ไม่เป็นไร แต่เจ้าควรเรียกข้าว่ากั๋วกงฮูหยิน”

มู่เสวี่ยโหรวชักสีหน้าแล้วกำชายเสื้อแน่น นางไม่ค่อยพอใจเท่าใดนัก แต่เมื่อนึกถึงสถานะของอีกฝ่ายนางก็ได้แต่อดทน เมื่อสายตาของนางเห็นมู่หว่านซีเดินตามหลังของเฝิงซูอิ่งออกไป นางก็ได้ขบฟันตนเองแน่น แล้วแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจอันใดนัก

“พี่ใหญ่ รอข้าด้วยเจ้าค่ะ”

เฝิงซูอิ่งมองมู่เสวี่ยโหรวที่เดินตามมาด้วยหางตา แล้วหยิกมือของมู่หว่านซี “น้องหญิงเรือนเล็กของเจ้าคนนี้หาใช่ธรรมดาเลยทีเดียว”

มู่หว่านซียิ้มบาง ๆ ราวกับจะบอกว่านางรู้ดี เฝิงซูอิ่งจึงเข้าใจได้ทันทีว่าบุตรีของน้องสามีของนางผู้นี้ หาได้มีความยอมคนเช่นน้องสามีของนางไม่ “ไปเถอะ ป้าจะพาไปพบท่านตากับท่านยายของเจ้า”

ภายในห้องโถง ท่านกั๋วกงผู้เฒ่ายกชาขึ้นจิบครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาจ้องประตูนิ่ง ท่านฮูหยินกั๋วกงผู้เฒ่าเองก็คอยมองประดูเช่นกัน ซีเอ๋อร์ไม่เคยนึกอยากจะมาเยี่ยมจวนกั๋วกงเลยสักครั้ง แต่บัดนี้นางกลับเป็นฝ่ายมาถึงจวนกั๋วกงด้วยตนเอง ท่านกั๋วกงผู้เฒ่าทั้งสองจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ไม่ต้องกังวลไป ซูอิ่งไปตามนางมาแล้ว อีกสักครู่พวกท่านก็ได้พบนาง” ฉินกั๋วกงกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้ม

ท่านกั๋วกงผู้เฒ่ายกชาขึ้นจิบอีกครั้ง “ถูกต้อง อย่ากังวลไป”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 พายุใหญ่กำลังจะมา2 บทที่ 2 ประหารทั้งตระกูล3 บทที่ 3 ผู้ร่วมเรียงเคียงหมอนที่โหดเหี้ยมอำมหิต4 บทที่ 4 ความตาย5 บทที่ 5 เกิดใหม่6 บทที่ 6 การเปลี่ยนแปลง7 บทที่ 7 งานปักหลายมิติ8 บทที่ 8 โบยสามสิบไม้9 บทที่ 9 การเผชิญหน้า10 บทที่ 10 ไม่เหมือนเดิมแล้ว11 บทที่ 11 พี่น้อง 12 บทที่ 12 กลับสู่บ้านสกุลฉิน13 บทที่ 13 ถูกจวนกั๋วกงหยามหน้า14 บทที่ 14 ผู้สนับสนุน15 บทที่ 15 ฟ้อง16 บทที่ 16 ล้วนแต่เป็นการแสดงทั้งหมด17 บทที่ 17 อนุชิว18 บทที่ 18 ท่านป้ามาเอาใจ19 บทที่ 19 แอบฟัง20 บทที่ 20 แผนชั่วร้าย21 บทที่ 21 การตั้งครรภ์ปลอม22 บทที่ 22 ตัวหมาก23 บทที่ 23 ในชาตินี้ข้าจะเป็นผู้ปกป้องท่าน24 บทที่ 24 พิธีปักปิ่น25 บทที่ 25 การมาเยือนของซื่อจื่อ26 บทที่ 26 มันคือกับดัก27 บทที่ 27 ทะเลเพลิง28 บทที่ 28 ไฟไหม้29 บทที่ 29 ไม่ได้สติ30 บทที่ 30 การรักษาบาดแผล31 บทที่ 31 เป็นเพียงบุตรีอนุ32 บทที่ 32 รักษาตัวเองให้ดี33 บทที่ 33 มือใช้การมิได้แล้ว34 บทที่ 34 ขูดเนื้อเพื่อรักษาบาดแผล35 บทที่ 35 น่าเกลียดเกินมอง36 บทที่ 36 ฟื้นแล้ว37 บทที่ 37 ความทรงจำเลอะเลือน38 บทที่ 38 เหยื่อ39 บทที่ 39 ความเห็นของผู้คนพลิกผัน40 บทที่ 40 ฮูหยินผู้เฒ่ากลับจวน41 บทที่ 41 ปิดประตูจับโจร42 บทที่ 42 พึ่งพาตนเอง43 บทที่ 43 การแก้แค้น44 บทที่ 44 ความคาดหวัง45 บทที่ 45 ขี่ม้า46 บทที่ 46 ล้มลง47 บทที่ 47 ม้าพยศ48 บทที่ 48 ขาหัก49 บทที่ 49 ปลักปลำเหยื่อ50 บทที่ 50 เช่นนั้นก็ทำให้นางพิการ51 บทที่ 51 เรื่องราวความร้ายกาจ52 บทที่ 52 ต่อกระดูกกลับด้าน53 บทที่ 53 การตั้งครรภ์ปลอมของอนุซู54 บทที่ 54 การลอบสังหาร55 บทที่ 55 ช่วยข้าด้วย56 บทที่ 56 ท่านอ๋อองรุ่ยผู้ไม่เข้าใกล้อิสตรี57 บทที่ 57 ขอเข้าเฝ้าท่านอ๋องรุ่ย58 บทที่ 58 ท่าทางเย่อหยิ่ง59 บทที่ 59 นี่คือเจ้าเป็นหนี้ข้า60 บทที่ 60 คำฟ้อง61 บทที่ 61 คำโกหกถูกเปิดโปง62 บทที่ 62 ลงโทษจนตาย63 บทที่ 63 พญายม64 บทที่ 64 ตอนที่ 64 เรื่องราวการกระทำของท่านอ๋องรุ่ย65 บทที่ 65 เจ้าจะต้องชอบข้า66 บทที่ 66 มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น67 บทที่ 67 งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันประสูติของฮองเฮา68 บทที่ 68 ซิ่วเหอกลับมาแล้ว69 บทที่ 69 ความวัวไม่ทันหาย70 บทที่ 70 เปิดก่อนได้เปรียบ71 บทที่ 71 ตอนที่ 71 พาใครเข้าวัง72 บทที่ 72 การมาเยือนของท่านป้า73 บทที่ 73 คำเตือนของท่านป้า74 บทที่ 74 คำเตือนของป้า II75 บทที่ 75 ข้อสงสัย76 บทที่ 76 ซิ่วเหอปีนขึ้นเตียง77 บทที่ 77 ฮูหยินเฒ่าคิดเพ้อเจ้อ78 บทที่ 78 แม่นมกง79 บทที่ 79 ตอนที่ 79 ซื้อแม่นมกงให้มาเป็นพวก80 บทที่ 80 ตอนที่ 80 แผนของอนุซู81 บทที่ 81 ตอนที่ 81 ลงมือกับผ้า82 บทที่ 82 เข้าสู่พระราชวัง83 บทที่ 83 การข่มขู่ของท่านอ๋องรุ่ย84 บทที่ 84 เมื่อเข้าไปในประตูวังอย่าได้ลืมสิ้นซึ่งมารยาท85 บทที่ 85 ถวายบังคมท่านอ๋องรุ่ย86 บทที่ 86 เรื่องตลกของทุกคน87 บทที่ 87 พระสนมซูเรียกตัวเข้าพบ88 บทที่ 88 ทำให้ผู้ชมอึ้งตะลึง89 บทที่ 89 ลอบวางยา90 บทที่ 90 ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้ามิได้โง่เขลา91 บทที่ 91 ถูกจับได้ว่าแอบนัดเจอ92 บทที่ 92 รับกรรมที่ตนเองก่อ93 บทที่ 93 ชอบของขวัญหรือไม่94 บทที่ 94 การเดิมพัน95 บทที่ 95 กราดเกรี้ยวอย่างไร้ซึ่งความสามารถ96 บทที่ 96 เสนาบดีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ97 บทที่ 97 เปิดเผยต่อสาธารณะ98 บทที่ 98 มิได้เป็นสาวบริสุทธิ์แล้ว99 บทที่ 99 ตัวตนของแม่นมกง100 บทที่ 100 รักษาบาดแผล