พระชายาสารพัดพิษ

มู่เสวี่ยโหรวขยี้ตา “ท่านพ่อ เรื่องราวมันเป็นเยี่ยงนี้เจ้าค่ะ พี่ใหญ่เห็นท่านป้าสะใภ้ดีกับลูกมากกว่ามิได้ ก็เลยพูดจาเยาะเย้ยลูก ทั้งยังยุแยงให้ท่านยายเยาะเย้ยลูกอีกด้วย โหรวเอ๋อร์เคารพพี่ใหญ่มาโดยตลอด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงทำเยี่ยงนี้กับลูกได้”

“มู่เสวี่ยโหรว จวนฉินกั๋วกงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า ท่านยายของเจ้าคือเจียงฮูหยิน สำหรับท่านป้าสะใภ้ของเจ้านั้นก็คือซูฮูหยิน และท่านพ่อท่านแม่ของข้าก็ไม่มีทางชอบลูกของอนุแน่นอน เจ้าใส่ร้ายพี่สาวที่เป็นบุตรีภรรยาเอกแบบนี้ คือกำลังคิดอะไรกันแน่” แม้ฉินเยว่หย่าชอบความสงบ แต่เมื่อมีเรื่องมาเกี่ยวพันถึงบุตรสาวของนาง ผู้หญิงที่อ่อนแอผู้นี้ ก็จะแสดงด้านที่แข็งแกร่งของนางออกมา

“ฮึ ลูกสาวที่เจ้าสอนมาอย่างดี ยังกล้า...”

“ท่านเสนาบดี คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วขอรับ คนที่มาส่งคุณหนูใหญ่คือพ่อบ้านของจวนกั๋วกง” พ่อบ้านเจียวต้ารีบมารายงานอย่างลุกลี้ลุกลน

เมื่อท่านเสนาบดีมู่ได้ยินว่าพ่อบ้านของจวนกั๋วกงมาส่งมู่หว่านซี ในดวงตาของเขาก็ปรากฏแสงบาง ๆ ขึ้นทันที จากนั้นก็นั่งลงช้า “ให้คุณหนูใหญ่มาพบข้า”

“ขอรับ”

“คารวะท่านพ่อ ท่านแม่เจ้าค่ะ” ทันใดที่มู่หว่านซีเข้ามา นางก็เข้ามาคารวะทำความเคารพ จากนั้นก็มองมู่เสวี่ยโหรว แล้วตบหน้าอก ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “น้องรอง โชคดีที่เจ้ากลับมาแล้ว ตอนที่ข้าออกมา ได้ยินว่าเจ้ากลับไปคนเดียว ข้าเป็นห่วงยิ่งนัก เจ้าก็จริง ๆ เลย ปกติท่านยายก็พูดจาเข้มงวดแบบนั้นอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ก็ไม่ชอบให้เด็ก ๆ ร้องห่มร้องไห้ต่อหน้า แต่เจ้าร้องไห้ต่อหน้าท่านยาย ป้าสะใภ้กลัวว่าเจ้าจะทำให้ท่านยายอารมณ์ไม่ดี ดังนั้น เลยพูดจาแรงไปหน่อย เจ้าอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลยนะ”