ยังมีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านอีกสองข้อความในโทรศัพท์ ทั้งหมดมาจากยู่ชางเหิงเช่นกัน

“เธออยู่ที่ไหน？”

“เลิกงี่เง่าได้แล้ว รีบกลับมาเถอะ”

เจียงหว่านฉือหัวเราะเยาะตัวเอง ถ้าเป็นแต่ก่อน เมื่อเห็นยู่ชางเหิงห่วงใยเธอมากขนาดนี้ เธอคงจะมีความสุขมาก

แต่ตอนนี้เธอสามารถพูดได้ว่าใจของเธอนั้นสงบมาก

ยู่ชางเหิงคิดว่าเธองี่เง่างั้นเหรอ？

จะให้เธอกลับไปทำอะไร？ ไปติดคุกแทนไป๋เสี่ยวโหรว？

เจียงหว่านฉือสบถอย่างเย็นชา มองไปทางอื่น และวางโทรศัพท์ลง

ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

พอเห็นคำว่า “สามี” แสดงขึ้นมา เจียงหว่านฉือก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและสไลด์รับสาย

“เธออยู่ที่ไหน？” น้ำเสียงนั้นยังไร้อารมณ์เช่นเคย

เจียงหว่านฉือพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ “คุณสนใจด้วยเหรอว่าฉันอยู่ที่ไหน มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย？”