ไป๋เสี่ยวโหรวยิ้มทื่อ ๆ พลางมองไปรอบ ๆ และก็เห็นร่างผอมเพรียวอยู่ไม่ไกล พลางนึกในใจว่าต้องเป็นอีปีศาจที่อยากจะจับผู้ชายรวย ๆ แน่ ๆ

กว่าจะทนรอยู่ชางเหิงหย่าได้ เธอไม่มีทางให้อีตัวคนอื่นมาฉวยโอกาสไปแน่นอน

พอคิดแบบนั้น ไป๋เสี่ยวโหรวก็รีบยิ้มขึ้นมาและวิ่งตามยู่ชางเหิงไป

“คุณไม่ชอบงานแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ？ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาที่นี่หล่ะคะ？”

ยู่ชางเหิงยังคงเดินต่อไป ไป๋เสี่ยวโหรวก็ยังคงหาเรื่องคุยต่อ “เมื่อกี้เหมือนว่าฉันจะเห็นคุณชายชี คุณมาหาเขาเหรอคะ？”