อุ่นไอรักตำหนักเหมยพันปี

ลั่วซินรีบลุกจากเตียงและเป

เป็นหรือไม่?” อ้ายชุนพูดโดยไม่เปิ

็กหนุ่มกล่าวทั้งที่ย

ั้นเจ้

นางกำลังนวดแป้งข้าวเหนียว ความคล่องแคล่วสมกับคนที่อยู่

เหรียญ นำดอกเหมยที่ล้างและเด็ดขั้วแล้ว

งแป้งจืดๆ ที่มีดอกไม้วางแปะอยู่ตรงกลาง แต่นางทานแล้วมีความสุข เป

ทำให้ท่านตอนเวลา

ั่นเถอะ พูดปกติกั

แต่ท่าน

งยัดแผ่นแป้งชิ้นสุดท้ายใส่

ลั่วซินลงมื

สียนาน “เก็บครัวเสร็

้งทอดพว

ทานให

งรวดเร็ว คนที่ให้ทำเสียเยอะแยะเพราะอยากทานก็นางไ

หมือนกันนะ

่โตของเจ้าของตำหนัก นางเปิดตั้งแต่เขาเคาะครั้งแรกเช่นเดิมราวกับยืนรออยู่ห

่นกล่องไม้ใส่หน้า

อะไร

ได้ ข้า

ง ลั่วซินแทบท

มรกตเม็ดเขื่อง ดูแล้วรู้

หรอกแม่นาง...!”

้าดี” เจ้าของห้องกล่าว “ในหนังสือพิมพ์เขียนไว้ว่า บา

“ท่านไปอ่านมาจากส่วนแนะนำว

..

ช่นนั้นเลยจะดีกว่า ข้าไม่โกรธแล้

ะ มันเข้ากับเจ้า เมื่ออยู่กับข้า มันเป็นได้เพียงหินธรรมดาในกล่อ

ข้าบอกแล

ั้นจะเรียกว่าเป็นสิ่งที่งดงาม” อ้ายชุนพึมพำ “ข้าเองก็เริ่มเ

งเด็กหนุ

ูดกันเช

จ้าโกรธอีกแล้ว?

้าดู!” มือบางถูกเขาดึงไปแตะที่ลำคอ

่อแตะโดนคออุ่นๆ ของเขาจึ

รเต้นแรง... เจ้าต

ๆ ท่านมา...” เขาทำหน้าบึ้ง “แม้แต่ครอบครัวข้

? ข้าต้องขอโทษเจ้า

จยาว “ช่างเถอะ ท่านล

? ข้าเห็นในหนังสือพิมพ

ธอปุบปับจนสัมผัสลมหายใจของคนตรงหน้าได้ มองเ

งนางเป็นส

บ ลั่วซินใช้ปลายนิ้วแตะคางของนางและชักนำให้นางหันกล

ท้อง พวงแก้มที่เคยเป็นส

กว่าปกติหรือไม่?”

พูดออกมา ทั้งคู่อยู่ใกล้กันเสี

ถอยออกไปและผ่อนลมหายใจยาว “อา ข้าเป็

หวรึ...” นางกำหมัดแน่น “...ลั

ก? ท่าน

ข้าอยา

ดถึงอะไรจึง

นิ่งไปค

ถึงคนผู

้อ

่าไม่เข้าใจ แต่ความรักคือสิ่งที่ทำให้บิดาข้ายอมสละชีวิตเพื่อค

ูแลเก่าข

ัก ท่านผู้นั้นเองก็เป็นหนึ่งในทหารเหล่านั้น” อ้ายชุนเหม่อมองออกนอกหน้

บหน้างดงามข

ั้นความรักจึงเป็นสิ่งที่มีความปัจเจก มีเรื

ารย์ด้านความรั

ซินห

ห้คำปรึกษาเรื่องความรักได้ดีที่สุด หนังสือ

นไว้” อ้ายชุนตอบจริงจัง “แต่ข้าไม่เข้าใจ ข

ี่ไม่เคยต้องศรแห่งรัก เพียงแต่นางไม่รู้สึกถึงแผลก็

ไรแล้ว เจ้าสามารถออกจากห้องได้” อ

โค้งตัว แ

่ตรงช่องระหว่างหินสองก้อน เขาดึงมันออกมา เมื่อคลี่ออกเห็นว

?” เนื้อความในจดหมายห่างไกลจากความเป็นจ

่ในร่าง จึงมีร่างกายที่คล้ายคลึงกับข้า นอกจากเรื่องน

ดประมาณว่า ด้วยความเคารพ ด้วยความรัก หรือด

มพับจดหมาย “เอาไปคืนนางดีกว

กลับมืดหม่นจนน่ากลัว สงสัยนางจะโกรธที่เขาเ

มันที่บ

ที่บ่อน้ำหรือ มัน

ช้าๆ โดยไม่พูดอะไรและ

ส่งใหม่ ข้าจะนำไปเสียบไว้

าๆ แต่ไม่

างฉาง เป

ก็ได้ยินเสียงสะอื

..

ปิดออก อ้ายชุนขยี้ตาเงยหน้ามองเด

รออะไ

.รอ

ั้นเกินกว่า

าทางนางจะไม่รู้ต

้อายุมากกว

จ้องคนตรงหน

ประ

ือท่านต่างหาก”

นอก” พูดจบก็เดิ

าง แล้วจ

ิ้งไป

วซินกะพริ

ือสวยๆ เลยเอากลับไ