ดวงใจองครักษ์เถื่อน
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปดวงใจองครักษ์เถื่อน
บทที่ 34 คิดถึงแต่เอื้อมมือคว้าไม่ได้
จำนวนคำ:1595
|
อัปเดตเมื่อ：29/12/2022
งครักษ
ิดถึงแต่เอื้อ
ข้าวปลาไม่ยอมแตะต้อง เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องเงียบ ๆ ร้องไห้น้ำตาไหลจนกลายเป็นเหือดแห้ง ร่างกายท
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 องค์หญิงจอมแก่น2 บทที่ 2 ทำลายของหลวง3 บทที่ 3 เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว4 บทที่ 4 งามที่สุดในสามโลก5 บทที่ 5 องค์หญิงผู้ลืมเลือน6 บทที่ 6 ยืมน้องมา7 บทที่ 7 น้อยใจ8 บทที่ 8 เบื่อขี้หน้า9 บทที่ 9 รู้สึกดีแต่ไม่ได้รัก10 บทที่ 10 อย่าได้มีครั้งที่สอง11 บทที่ 11 คนหนึ่งดีใจแต่ใครอีกคนเศร้าหมอง12 บทที่ 12 รักแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์13 บทที่ 13 รอยยิ้มคนช้ำ14 บทที่ 14 ต้องฟัง!15 บทที่ 15 วันสำคัญ...16 บทที่ 16 มัดจำ17 บทที่ 17 ครั้งแรกขององค์หญิง18 บทที่ 18 ไข่หมด19 บทที่ 19 ไปด้วย20 บทที่ 20 แค่เป็นห่วง21 บทที่ 21 เหมาฟลอร์22 บทที่ 22 กลับไม่ดึก23 บทที่ 23 รับผิดชอบ24 บทที่ 24 งานเข้า25 บทที่ 25 รู้แก่ใจ26 บทที่ 26 หวง27 บทที่ 27 สำนึกผิดทั้งน้ำตา28 บทที่ 28 แค่แป๊บเดียว29 บทที่ 29 รอดหรือตาย30 บทที่ 30 ดับชีวิต31 บทที่ 31 เป็นตายเท่ากัน32 บทที่ 32 รอเพียงปาฏิหาริย์33 บทที่ 33 รักพังทลาย...34 บทที่ 34 คิดถึงแต่เอื้อมมือคว้าไม่ได้35 บทที่ 35 จากลาแต่ไม่ไปจากใจจนสิ้นลมหายใจสุดท้าย