นางหน้าพระพักตร์ ห้ามรักฝ่าบาท

วอย่าเพิ่งไปส่ว

สองปี ไล่อีกคนรั้งอีกคนไว้ นางในก้าวเดินผ่านช่อ

งยังเหลือหากเจ้ายังอยา

้ว่าอินจิ๋นมีน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุดก็ในยา

ไม่ออก อินจิ๋นก

งเสียจน… เลอะริมฝีป

ี่เลอะริมฝีปาก ปากไวเท่าความคิดก้มลงให้ปากอุ่นข

้การแต่งเติมห

นยืนต

อาบน้ำ…แล

จเข้าใจทุกการก

บห้องด้วยห

เยื้องย่างสะโพกไหวไปมาน่ามอง ก้าวม

านห

ด้วยผ้าคาดอกเพียงครึ่งเดียว ส่งผลให้ เนินถันโผล่ขึ้นมาอวดโฉม น่าขย้ำขยี้ อันอัน

ค์ห

น้าอันอันที่ตื่นตกใจอย่างที

ต่ำศักดิ์เช่นไรจึ

งรู้ใจฝ่าบาทกว่าผู

ายลงอ

ด้เป็นฮองเฮาของฝ่า

หลับต

องการสิ่งใด ชิงซีคนนี้ย

งคุกเข่าเช่นนี้ใครมาพบเข้า

างช่วยองค์หญิ

มาเขย่าแขนอัน

่หลังมองจากที่ไม่ไกลนักแม้จะไม่ได้ยินประโยคท

ฝ่าบาทเรี

สานมือตรงหน้า

ดถึงข้าต่อหน้าฝ่าบาท”อันอันยิ้มก้าวเดินต

ถวายพระพ

ลุบตามองพื้น คิดถึงริมฝีปากอุ่นที่เลียน้ำผึ้งจ

การนางเด

ปยัง ชิงซีที่กำลังก้า

กับองค์หญิงหน่อยหรือไร นางมิใช่นางในจึงจะเรียกเข้ามาปรนนิบัต

ั่วยวนอีกทั้งนางมาเพื่อเป็นบรรณาการสำหรับข้าโดยแท้

ห้อันอันไม่เห็นด้วย เพื่อให้รู้สึกว่าอั

์หญิงเรื่องนี้ แต่ทว่

ม้มริมฝีปาก หึคงจะเห็นอกกระเพื่อมกับบั้นท้ายไหวยามเยื้องย่

วเช่นเดิม อย่าให้ข้าผิดหวังอีก”เสียงเข้ม อั

ี้เป็

า อีกทั้งริมฝีปากอวบอิ่มน่ามอง ประกายตาซุกซน

ุณนาย

นอันยังห้องบร

คิดพิเรนทร์ให้นางในกินกล้วยอีก มองรอบโต๊ะเสวยว่ามีสิ่งใดที่จะเอามาเป็นเครื่

้า…. กินอ

้วยน้ำเส

อย ข้าอิ่มแล้วกินเส

ูกแตะต้องอีกหลายจาน นั่งลงบนเก้าอี้ อินจ

ีความรู้สึกเช่นนี้มากขนาดนี้ แม้จะรู้สึกใจหายและน้อยใจแต่ไม่รู้สึกเหมือนในครั้งนี้มันเจ็บในใจเหลือเกิน วางตะเกียบล

ัน อันอันเข้

ต่แว่บต่อไปรู้สึกว่าอินจิ๋นจะมาไม้ไหนอ

นอน อินจิ๋นนอนหงายห่มผ้าคลุมถึงปลายเท้า อันอันถอนหายใจ ม

อันม

นรู้ว่าอันอันพร้อ

นนางหรือว่าต้องปร

นนิ

ข้า ไม่รู้ธรรมเน

ังนอนห่มผ้านิ่งบนเตียงม

ะว่าขันทีฝึกฝนไม่

เดิมส่า

ล้มเลิกเรื่อง

ต้แท่นนอนข้าหรือ จึงรู้ว่าในแ

อนหายใจ

ลื้องผ้าห่อตัวนางใน แล้วทำไมถึงไม่เลิก

นางหน้าพระพักตร

นประส

็นนางหน้า

้ก็ดี

าบาท จากปลายพระบาทขึ้นไปด้า

นนนอ

สียง

ี้ ข้าแค่เพียงสาธยายกับนางก

ันดึงมือนางในไปยืนตร

กปลายเท้าขึ้นไปแต่ทว่านางใน

ยหญ

อันถอนหายใจ

่เพียงมุดเข้าไปแ

ข้ามาในผ้าห่ม ชาวาบไปทั้งตัว มีเพียงที่เดียวที่ไม่ชาทว่ากลับชูชัน อันอันสำผัสได้ว่าอีกคนกำลังกระสันเสียเต็มที่ เมื่ออันอันขึ้น

ะฝ่า

นเรียกว่ายั่วยวนแต่ไม่ยั่วยวนและไม่เหนียมอายจนเกิ

งเต้ยามอยู่บนแท่นนอนในครั้งแรก แต่อันอันมิใช่นางใน ความเดียงสา มีมากแม้จะอ่านตำราก

ออกไป

นให้ออก

ากเนียนเบาๆ พลิกร่างอวบอั๋น

ดในเรื่องบนแท่นนอนเสียจริงทั้งยัง

ันที่เอา

ิใช่นางในแค่เพียงเรียนรู้มิต้องปฏิบ

าชื่นชมเจ้า ว่าช่างทำเรื่องที่รู้ใจข้าในทุกเรื่อง ไม่ว่

ทำตามห

จิ๋นยิ้มดึงมืออ

ี”กอดจากด้านหลังกดริมฝีปากที่ไหล่บาง อันอันนิ่งงัน ยอมเขาอีกแล

ว พรุ่งนี้หวังว่าจะหานางในที่ดีไ

เหมือนต้องการตัวอันอัน แต่บางครั้งก็เหมือนเพียงแค่ หยอกเย้าเล่นตามประสาคน

มื่อเห็นว่าอันอันออกจากห้องขอ

ทรงเปรยๆ

ีเรื่อง

ม่มีใครรู้ใจฝ่า

้อก้มหน้

ู้เรื

งการส่งนางในเข้ามาในทุกค่ำคืน”อันอันรู

ฮองเฮา ข้าไม่น่าโง่งม คอยแต่จะกดดันฝ่าบาทในทุกค่ำค

ื้อส่าย

ช่แบบนั้นท่า

ดดันฝ่าบาทนำนางในเข้ามาถวายตัวทั้งๆที่ฝ่าบาทพยายามบ่าย