วรนิษฐา / Miss sexy

หนังสือที่ตีพิมพ์ 10 เล่ม

หนังสือและนิยายทั้งหมดของวรนิษฐา / Miss sexy

แวมไพร์มือใหม่หัวใจมังสวิรัติ

แวมไพร์มือใหม่หัวใจมังสวิรัติ

มนุษย์หมาป่า
5.0
‘เขาเป็นแวมไพร์ที่ปฏิเสธการดื่มเลือด แต่กลับไม่ปฏิเสธหากจะได้กลืนกินเธอ’ ------------ “วันนี้นายริทเป็นอะไร ดูเหม่อๆ” “นั่นนะสิ” คนงานอีกคนเห็นด้วย ก่อนจะหยุดการสนทนาใดๆ แล้วตัดดอกไม้ต่ออย่างขะมักเขม้น ส่วนคนที่พวกเขาเอ่ยถึงนั้น ตอนนี้ก็กำลังง่วนอยู่กับงานตรงหน้าเช่นเดียวกัน กระทั่งได้ดอกไม้ครบตามจำนวน เชโรมจึงเดินไปยังรถที่ตอนนี้มีดอกไม้แสนสวยอยู่ท้ายกระบะเต็มไปหมด แต่จังหวะนั้น สายตาของเชโรมกลับมองไปเห็นกระต่ายสีขาวที่เขาเลี้ยงไว้หลุดออกมาจากกรง จึงเดินไปอุ้มมันขึ้น ท่าทางเขาดูอ่อนโยนเสียจนมาศิตาที่ผ่านมาเห็น คิดว่าตัวเองตาฝาด จนต้องขยี้ตาแรงๆ สามสี่ครั้ง “ผู้ชายหน้าโหดกับกระต่ายสีขาว ดูยังไงก็ไม่เห็นจะเข้ากันสักนิด สงสัยจะเลี้ยงกระต่ายไว้กินแน่ๆ” “เลี้ยงไว้ดูจ้ะ นายริทชอบกระต่ายสีขาว ตรงนู่นเป็นกรงกระต่าย มีหลายสิบตัว” คนงานสาวคนหนึ่งเอ่ยแย้งให้ผู้เป็นเจ้านาย “ชีวิตดูมุ้งมิ้งกิงก่องแก้วขัดแย้งกับหน้าตาสุดๆ แวมไพร์ตนอื่นๆ มีแต่จะเลี้ยงกระต่ายไว้ดื่มเลือด นี่อะไร เลี้ยงไว้ดูเล่น โอ๊ย! พ่อมังสวิรัติ” มาศิตาบ่นคนเดียวอีกตามเคย ตามมาด้วยอีกประโยค “สอนแวมไพร์ให้ดื่มเลือด มันจะเหมือนสอนจระเข้ว่ายน้ำปะวะเนี่ย ของมันเป็น มันอยู่ในสายเลือด จะให้เรามาสอนเขาทำไม หืม” คนข้างๆ ที่เผลอได้ยินทั้งสองประโยคนี้เข้า กลับมีสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด พอจะถามมาศิตาก็เดินตัวปลิวไปเสียแล้ว “ใครเป็นแวมไพร์หว่า หรือเราจะหูฝาดไป” คนงานสาวที่เพิ่งจะเอ่ยแก้ต่างเรื่องกระต่ายให้เชโรมไปเมื่อครู่ถึงกับคิ้วขมวด พูดกับตัวเองตามมาศิตาไปอีกคน ------------------ “แต่ศิตาไม่ยอมให้พี่ริทตายเด็ดขาด เพราะศิตารักพี่ริท” เอ่ยจบก็โน้มใบหน้าลงไปจูบเชโรม จูบที่ต่างฝ่ายต่างต้องการจากกันและกันมาโดยตลอด จูบที่ฝันว่าครั้งแรกมันต้องโรแมนติกและน่าจดจำ ไม่ใช่จูบที่ได้กลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากเขาเช่นนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด เลือด! ใช่…เลือด คำๆ นี้ทำให้มาศิตานึกอะไรขึ้นมาได้ เธอคือผู้พิทักษ์ เลือดของเธอแวมไพร์ที่ยืนจ้องอยู่ตรงนั้นยังต้องการ แล้วทำไมเธอถึงไม่ให้เชโรมชิงดื่มเลือดของเธอเสีย ไม่แน่ว่า หากเขาได้ดื่มเลือดมนุษย์จริงๆ เชโรมอาจมีพลังขึ้นมาก็เป็นได้ มาศิตาถอนจูบออก แล้วแสร้งโอบกอดเชโรม ก่อนจะกระซิบให้เขาฝังคมเขี้ยวลงไปบนลำคอเพื่อจะได้ดื่มเลือดเธอ แต่เหมือนเชโรมกลับส่ายหน้าปฏิเสธกับแผนนี้ กระทั่งมาศิตาชิงลงมือก่อน เธอกัดริมฝีปากตัวเองสุดแรงจนเลือดไหล แม้จะเจ็บแต่ก็ยอมทน จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงไปจูบเชโรมอีกครั้ง ทันทีที่ได้สัมผัสเลือดของผู้พิทักษ์ นั่นทำให้เลือดในกายของแวมไพร์หนุ่ม ผู้ที่ไม่เคยลิ้มรสชาติของเลือดใดๆ มาก่อน พลันพลุ่งพล่านราวกับเปลวไฟ “เจ้าทำอะไร” แดนเองก็ได้กลิ่นเลือดของมาศิตาเช่นเดียวกัน รวมทั้งจ้องมองความผิดปกติของเชโรมอย่างไม่กะพริบตา เลือดเพียงหนึ่งหยด กลับทำให้นัยน์ตาที่เคยเป็นสีน้ำตาลอ่อนแปรเปลี่ยนมาเป็นสีแดงเพลิงในทันที ร่างกายที่เคยเจ็บปวดกลับค่อยๆ หาย และรู้สึกถึงพลังที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อนวิ่งพล่านไปทั่วร่าง “แววตาแบบนั้น เจ้าเป็นใครกัน หรือว่า…”
รุกฆาตนางร้าย

รุกฆาตนางร้าย

โรแมนติก
5.0
เธอ…ไม่ได้ร้ายเหมือนฉายาที่ได้รับ เธอ…อ่อนนอกแข็งใน แต่ใครๆ กลับติดภาพว่าเธอร้าย เธอแรง เขา…คือเจ้าของฉายาพระเอกหน้าหล่อ ขวัญใจสาวๆ แต่กลับไม่อาจคว้าหัวใจนางร้ายเบอร์หนึ่งมาครองได้ แต่ในเมื่ออยากได้ เขาจึงต้องใช้ใจเพื่อคว้าใจเธอมา +++++++++ “พะ...พี่คิมคะ” คนในอ้อมกอดพยายามปลุกชายหนุ่มให้รู้สึกตัว ก่อนที่คิมหันต์จะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเพื่อสบตากับคนในอ้อมกอด “รู้สึกตัวแล้วหรือครับ เป็นยังไงบ้าง” เอ่ยถามจบก็ยกมืออีกข้างขึ้นมาวางบนหน้าผากของปลายฝน เพื่อดูว่าไข้เธอลดแล้วหรือยัง ซึ่งผลน่าพอใจทีเดียว “หมอกดีขึ้นมากแล้วค่ะ ว่าแต่เมื่อคืนนี้พี่คิมอยู่เฝ้าไข้หมอกทั้งคืนเลยเหรอคะ” “ครับ” “ขอบคุณนะคะ” “ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ แต่กลับยังคงจ้องใบหน้าของปลายฝนนิ่ง ทำราวกับหากเขากะพริบตาแล้วจะทำให้เธอหายไป “หน้าหมอกมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ” “ไม่มีครับ” “แล้วทำไมพี่คิมถึงจ้องเอาๆ แบบนั้น” ขณะถามปลายฝนก็เขินสายตาที่คิมหันต์ส่งมาจนตัวร้อนผ่าวไปหมด “พี่แค่อยากมองหน้าหมอกให้ชัดๆ จะได้รู้ว่าเมื่อคืนพี่ไม่ได้ฝันไป” “เอ้!...หรือว่าหมอกเมายาลดไข้ แล้วปล้ำพี่คิมไปเหรอคะ” “ไม่ใช่แบบนั้น” คิมหันต์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ปลายฝนนี่อยู่เหนือการควบคุมจริงๆ ดูเธอตอบเข้าสิ “โล่งอกไปที” “แต่เมื่อคืนหมอกบอกว่ารักพี่” “เอ้!”
พิศวาสร้อนซ่อนรัก

พิศวาสร้อนซ่อนรัก

โรแมนติก
5.0
เพราะปากพล่อย พัฒน์ชนะจึงพนันขันต่อกับเพื่อนสนิทว่าจะแอ้มสาวสวยอย่างภัทรานิษฐ์ในคืนเลี้ยงรุ่นให้จงได้ โดยหารู้ไม่ว่าหากไม่ได้มีใจให้แล้วการพนันครั้งนี้หรือจะสำเร็จ เพราะแอบรัก เธอจึงยอมมอบกายให้ชายหนุ่มที่เป็นรักแรกและรักเดียวไปครอบครอง ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอนั้นจะไม่มีวันสมหวังในรักครั้งนี้ก็ตาม +++++++++++++++ ชุดเกาะอกสีฟ้าของภัทรานิษฐ์ถูกพัฒน์ชนะร่นมันลงไปกองที่เอวคอดได้รูป ก่อนจะรั้งซิลิโคลนที่หญิงสาวสวมแทนบราออกไปด้วย เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มไร้อาภรณ์ใดๆ ปิดกั้น ริมฝีปากร้อนๆ ของชายหนุ่มเฝ้าจูบ ดูดเม้มรอบฐานดอกบัวคู่สวยทั้งสองข้าง มือก็ขย้ำขยี้ฟ้อนเฟ้นจนตั้งชันก่อนที่พัฒน์ชนะจะอ้าปากรับยอดอกสีสวยเข้าไปดูดเม้มอย่างหิวกระหาย “อะ…มะ…ไม่นะ”ภัทรานิษฐ์บิดเร้าร่างกายไปมา ความรู้สึกมันเหมือนเธอถูกโยนลงจากหน้าผา บริเวณหน้าท้องบิดเกร็ง อยากผลักใสแต่อีกใจกลับอยากได้สัมผัสจากผู้ชายที่แสนร้ายกาจคนนี้ รู้ว่าเขาร้าย รู้ว่าเขาน่ากลัวแต่เธอก็ยังชอบเขาอยู่ไม่เสื่อมคลาย “สวยไปทั้งตัวเลยรู้ไหมยี่หวา แฟนเธอนี่โชคดีจริงๆ”พัฒน์ชนะบ่นพึมพำชิดหน้าอกอวบ ที่เขาสลับดูดเม้มด้วยปากและฟ้อนเฟ้นด้วยมือไปมาทั้งสองข้างไม่ได้หยุด สีหน้าของภัทรานิษฐ์แสดงออกเหมือนเธอกำลังเจ็บปวดแต่สีหน้าแบบนั้นสำหรับคนมากประสบการณ์อย่างพัฒน์ชนะมันคือความสุขที่เธออยากให้เขาสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่าต่างหาก “ไม่นะ…ปะ…ปล่อย” แม้ร่างกายจะโอนอ่อนไปตามแรงสัมผัส แต่จิตใจของภัทรานิษฐ์ยังคงต่อต้านแม้จะเหลือความกล้าอีกไม่มากแล้วก็ตามที เพราะบางครั้งสติของเธอก็ล่องลอยไปกับสัมผัสของพัฒน์ชนะเหมือนกัน “ยี่หวา” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างสนิทสนมทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่เคยได้ทำความรู้จักเธอด้วยซ้ำ ภัทรานิษฐ์ส่ายหน้าให้ พยายามขอร้องให้เขาหยุดการกระทำนี้ แต่ท่าทางของเธอยิ่งกระตุ้นความต้องการของพัฒน์ชนะมากขึ้นเท่านั้น ชายหนุ่มรั้งชุดเกาะอกของภัทรานิษฐ์อีกครั้ง คราวนี้มันลงไปกองอยู่ที่หัวเข่าของเธอ โดยที่ภัทรานิษฐ์ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอเป็นคนยะสะโพกขึ้นด้วย “ พี่แพท…อย่าทำอะไรยี่หวาเลยนะ" ภัทรานิษฐ์รู้ว่าตัวเองกำลังเปลือยเปล่า แต่เธอไม่อาจป้องกันสายตาของพัฒน์ชนะไม่ให้มองรูปร่างของเธอได้เลย ตัวเธอร้อนผ่าวเพราะความกลัวและขัดเขินต่อสายตาของเขา หญิงสาวยกขาขึ้นมากันสิ่งสำคัญอย่างห่วงแหน ++++++++++ เรื่องนี้แนวโรมานซ์ร้อนแรงนะคะ มีดราม่าบ้าง โดยรวมแล้วสนุกจึงอยากให้โหลดค่า