เมื่อชะตาลิขิตให้เซียนน้อยได้เป็นชายาแห่งโอรสสวรรค์ นางถูกเขาดึงเข้าไปในวังวนความรัก ซึ่งคนรักแท้จริงของเขาเป็นถึงองค์หญิงแห่งเจ้าสมุทร เซียนน้อยอย่างหนิงเอ๋อจะต่อสู้ผ่านความยากลำบากนี้อย่างไร...
สำนักหมิงเซียน ตั้งอยู่บนยอดเขาสูงลิบปกคลุมด้วยหมอกจาง ๆ ตลอดฤดูกาล เร้นห่างจากโลกภายนอกไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในสาม ของสำนักฝึกฝนเซียน ที่ทุกหนึ่งพันปี จะส่งบรรดาเซียนน้อยขึ้นไปรับใช้เหล่าเทพต่าง ๆ บนสรวงสวรรค์ ว่ากันว่าสถานที่แห่งนี้ถือเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะเหล่าเทพทั้งหลาย ที่ล้วนเคยเป็นศิษย์ของสำนักหมิงเซียนใช้อำนาจแห่งเทพ ร่ายมนตร์เป็นเกราะคุ้มครองสถานที่นี้ไว้ เพื่อไม่ให้อำนาจของเหล่ามารเข้ามาทำลายได้
มู่เฉิงหนิงเป็นเจ้าสำนักที่มีอายุยาวนานหลายหมื่นปีทิพย์ เฝ้าอบรมสั่งสอนศิษย์ทุกคน ให้บำเพ็ญเพียรอย่างเคร่งครัด เพื่อได้สำเร็จเป็นเซียน ขึ้นไปรับใช้เหล่าเทพบนสวรรค์ โดยมีตราสัญลักษณ์ของสำนักไว้ติดกายตราบจนสิ้นอายุขัย
“หนิงเอ๋อ” น้ำเสียงของอาจารย์หญิง เรียกชื่อศิษย์ผู้หนึ่งที่แอบย่องเข้ามารวมกับศิษย์พี่ทั้งหลาย ก่อนสายตาทุกคนจะหันมาจับจ้องนางเป็นจุดเดียวกัน
“ข้าโดนจับได้เสียแล้ว” หญิงสาวในชุดสีขาวดุจเม็ดมุก ผมดำเงายาวสวยจรดหลัง มีท่าทีอึกอัก พลันหลับตาลงอย่างจำนนเมื่อถูกจับได้ นางเป็นศิษย์น้องเล็กที่มักมีพฤติกรรมแอบงีบหลับตามสวนดอกไม้ และกลับมาไม่ทันเรียนเช่นนี้เสมอ เป็นภาพชินตาของเหล่าศิษย์พี่ทั้งหลาย นางเลื่อนสายมองทุกคนพร้อมสีหน้าสลด ก่อนสบตาอาจารย์หญิงด้วยท่าทางสำนึกผิด
“ศิษย์ขอโทษที่มาช้า ศิษย์จะไปรับโทษ นั่งคุกเข่าหน้าป้ายสำนักเป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม” หญิงสาวในชุดขาวสะอาดตา เตรียมหันตัวเดินไปรับโทษอย่างรู้หน้าที่ หากแต่นางเดินก้มหน้าออกไปได้สองสามก้าว
“วันนี้ไม่ต้องรับโทษ เจ้ากลับมานั่งในที่ของเจ้า” น้ำเสียงราบเรียบของอาจารย์หญิง ทำให้หนิงเอ๋อเอียงศีรษะเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ
“เอ๊..เหตุใดวันนี้อาจารย์ไม่คิดเอาผิดข้า” สิ้นความคิดหนิงเอ๋อจึงหันกลับมาตามคำสั่ง พร้อมศิษย์ร่วมสำนักละความสนใจจากนาง แล้วหันมาตั้งใจฟังอาจารย์หญิงอย่างพร้อมเพรียง
มู่เฉิงหนิงถอนหายใจออกมาบางเบา แล้วเลื่อนสายตามองตรงศิษย์ทุกคนอย่างมีความหมาย แม้นางจะมีอายุยาวนานหลายหมื่นปีทิพย์แล้วก็ตาม ทว่าด้วยความเป็นเทพเซียนใบหน้าของนางยังคงความงดงามไว้ไม่เสื่อมคลาย
“พวกเจ้าเป็นศิษย์รุ่นที่เก้าของข้า ต่างฝึกฝนบารมีกันมายาวนาน จวนครบหนึ่งพันปีในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ข้าตอบตามจริง ว่าอดใจหายไม่ได้ หนึ่งพันปีก่อนพวกเจ้าถือกำเนิดขึ้น ด้วยอำนาจแห่งบุญครั้งที่เป็นมนุษย์ เทพแห่งดวงชะตาก็พาพวกเจ้ามาให้ข้าเฝ้าอบรมสั่งสอน” เจ้าสำนักพูดพร้อมสายลมเย็นพัดผ่าน แสงระยิบแห่งบารมีเปล่งประกายขึ้นปกคลุมทางเข้าสำนัก พร้อมนางเลื่อนสายตามองไป แล้วถอนหายใจ ออกมา
“ยามนี้พวกเจ้าฝึกฝนสำเร็จเป็นเซียนน้อยแล้ว ไม่ว่าข้าสอนศิษย์มากี่รุ่น ข้ารู้สึกใจหายทุกครั้ง เพราะการพลัดพรากนั้นเจ็บปวด ไม่ว่ามนุษย์ เซียน หรือเทพ ต่างหลีกหนีกฎนี้ไม่พ้น... พวกเจ้าจงจำไว้ หลังจากขึ้นไปเป็นเซียนน้อย ทำหน้าที่บนสวรรค์แล้วต้องเรียนรู้กฎเกณฑ์ต่าง ๆ ให้มาก อย่าได้ทำผิดใด ๆ ต้องปฏิบัติตัวให้สมกับที่ได้รับการอบรมสั่งสอน มาจากสำนักหมิงเซียน”
“ทำไมหลังจากพวกเราเป็นเซียนแล้ว พวกเราต้องขึ้นไปทำหน้าที่บนสวรรค์ด้วย ในเมื่อพวกเราอยู่กับอาจารย์ก็มีความสุขดี” ศิษย์คนที่สี่เอ่ยถามพร้อมใบหน้าเศร้า
“ทุกอย่างเป็นไปตามกฎแห่งเบื้องบน ไม่มีใครหลีกหนีพ้น เมื่อพวกเป็นเซียนน้อย ก็ต้องฝึกฝนตัวเองเรียนรู้ธรรมเนียมและข้อปฏิบัติต่าง ๆ บนสวรรค์ เพื่อเลื่อนขั้นขึ้นเป็นเทพ ดังเช่นศิษย์รุ่นอื่น ๆ ของข้า”
“เช่นนั้นอาจารย์ไม่ต้องห่วง พวกจะตั้งมั่นทำหน้าที่ให้ดีที่สุด หากแม้นมีวาสนาข้าจะเป็นเทพในสักวัน" ก่อนรอยยิ้มของอาจารย์หญิงจะคลี่ออกอย่างเมตตาเช่นเดิม
“หลังจากวันที่เทพแห่งชะตามารับพวกเจ้า ขึ้นไปทำหน้าที่บนสวรรค์ ข้าก็คงไม่ได้เห็นพวกเจ้าอีก” คำพูดของเจ้าสำนักทำให้บรรยากาศเศร้าลงทันที ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานของนาง ศิษย์ทุก ต่างก้มหน้าฟังคำของอาจารย์หญิงอย่างเงียบ ๆ บ้างก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตา ด้วยความอาลัยที่ต้องจากสำนักไป
เวลานี้สำนักหมิงเซียน มีเสียงร้องของนกอินทรียักษ์ ที่บินผ่านไปไกล ๆ และเสียงของน้ำตกที่ดังอยู่ไม่ห่างนัก เหล่าศิษย์ทั้งหลายยังคงนั่งปาดน้ำตาและฟังเสียงเหล่านั้นไปพร้อม ๆ กัน เมื่อรู้ว่าเวลาที่เหลืออยู่ไม่มากนัก มู่เฉิงหนิงร่ายพลังเทพ แล้วหยิบตราสัญลักษณ์ประจำสำนักขึ้นมาเก้าชิ้นมองอย่างอาลัย แล้วเงยหน้าทอดสายตาไปยังเบื้องหน้าอีกครั้ง
“อีกไม่นาน เทพแห่งชะตาก็จะพารุ่นที่สิบ มาให้ข้าอบรมสั่งสอน ส่วนพวกเจ้ารุ่นเก้า ก็ต้องไปเรียนรู้ธรรมเนียมบนสวรรค์ หากมีความดีความชอบ เป็นที่ต้องใจแก่ราชาแห่งสวรรค์ ก็จะได้รับพระราชทานตำแหน่งที่สูงขึ้นจนเป็นเทพในที่สุด”
บทที่ 1 สำนักหมิงเซียน
03/05/2023
บทที่ 2 ขออยู่กับอาจารย์ต่อ
03/05/2023
บทที่ 3 เหมยสวรรค์ปรากฎ
03/05/2023
บทที่ 4 ผ้าปักแทนใจ
03/05/2023
บทที่ 5 อยากแต่งตั้งนางเป็นชายา
03/05/2023
บทที่ 6 บอกลาอาจารย์ครั้งสุดท้าย
03/05/2023
บทที่ 7 ดินแดนแห่งสวรรค์
03/05/2023
บทที่ 8 ศิษย์ร่วมสำนัก
03/05/2023
บทที่ 9 แรกพบ
03/05/2023
บทที่ 10 องค์รัชทายาทจะกลับมา
03/05/2023
บทที่ 11 ไร้หนทางกลับไปหาอาจารย์
03/05/2023
บทที่ 12 องค์รัชทายาทเสด็จกลับมา
03/05/2023
บทที่ 13 ปฏิเสธรักองค์ชายรอง
03/05/2023
บทที่ 14 ภายใต้อ้อมกอดองค์ชายรอง
03/05/2023
บทที่ 15 ให้ยอมรับความจริง
03/05/2023
บทที่ 16 ความเสียใจขององค์ชายรอง
03/05/2023
บทที่ 17 เมื่อแพ้ก็ต้องยอมรับ
03/05/2023
บทที่ 18 พาหนิงเอ๋อมาหาองค์ชายรอง
03/05/2023
บทที่ 19 ในห้องตำรา
06/05/2023
บทที่ 20 ได้ล่วงรู้ความคิดเขา
06/05/2023
บทที่ 21 ตัดขาดสิ้นแล้ว
06/05/2023
บทที่ 22 หนิงเอ๋อได้รับบาดเจ็บ
06/05/2023
บทที่ 23 ทำไมห้องตำราจึงมืดมิด
06/05/2023
บทที่ 24 เขาก็แค่ประชดข้า
06/05/2023
บทที่ 25 ขอกลับตำหนักไท่จือ
06/05/2023
บทที่ 26 เขาไม่ใส่ใจถึงเพียงนั้น
06/05/2023
บทที่ 27 เทียบเชิญถูกส่งออกไป
06/05/2023
บทที่ 28 ข้าได้ยินหมดแล้ว
06/05/2023
บทที่ 29 บัวสีรุ้ง
06/05/2023
บทที่ 30 ขนมบัวสีรุ้ง
06/05/2023
บทที่ 31 เจ้าต้องได้รับโทษ
06/05/2023
บทที่ 32 ขนมที่พี่สาวคิดค้นขึ้นมา
06/05/2023
บทที่ 33 สวนท้อด้านใน
06/05/2023
บทที่ 34 เริ่มค้นเคย
06/05/2023
บทที่ 35 คำพูดอ่อนหวานของหนิงเอ๋อ
06/05/2023
บทที่ 36 องค์ชายปฏิบัติกับท่านอย่างดี
06/05/2023
บทที่ 37 รายงานมู่เฉิงหนิง
06/05/2023
บทที่ 38 ฝากปิ่นทองให้หนิงเอ๋อ
06/05/2023
บทที่ 39 พิธีแต่งตั้งชายา
06/05/2023
บทที่ 40 หลบในห้องสรงน้ำ
06/05/2023