ท่านอ๋องโปรดมอบหนังสือหย่าให้ข้าเถิด

ท่านอ๋องโปรดมอบหนังสือหย่าให้ข้าเถิด

ซีไซต์

5.0
ความคิดเห็น
25.2K
ชม
22
บท

ฉีอ๋องเป็นภัยต่อราชสำนักหยางจื่อเหยียนบุตรสาวอนุแห่งจวนกั๋วกงหลานสาวของไทเฮาจึงถูกมอบสมรสพระราชทานเพื่อสืบข่าวและเป็นไส้ศึกในจวนอ๋อง เมื่อถึงประตูจวนในวันสมรสจวนอ๋องไม่ยอมรับกลับบอกว่าเจ้าบ่าวไม่สบาย ให้กลับมาในวันหลัง หยางจื่อเหยียนมีหรือจะยอม นางถูกไทเฮาข่มขู่เข้าจวนอ๋องไม่ได้ก็อย่าหมายมีชีวิตรอด ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้าแม้เขาไม่อยากแต่งนางก็ต้องทำให้เขาแต่งกับนางให้ได้ "อ๋องแปดฉีไป่อวี้ ท่านดูข้านี่แหละจะแต่งกับท่านหลังจากนั้นเราสองคนค่อยรอเวลาหย่าขาดกัน" นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ แบบนิยายสั้น ๆ จบแบบสุขนิยมนะคะ เนื้อเรื่องไม่ยาวมาก อ่านสบาย ๆ ราคาเบา ๆ หวังว่าจะได้รับความรักจากทุกท่านเช่นเคย กราบขอบพระคุณยอดโหลดทุกโหลดค่ะ ขอให้นักอ่านมีความสุข ร่างกายแข็งแรง เฮง ๆ ปัง ๆ ทุกคนค่ะ หมายเหตุ ซื้อในเวบ หรือ ผ่านเหรียญเมบจะถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ ซีไซต์

บทที่ 1 No.1

เกี้ยวเจ้าสาวโคลงเคลงไม่หยุดทำให้คนที่อยู่ด้านในรู้สึกคลื่นเหียนมิใช่น้อย มือเรียวกำผ้าเช็ดหน้าสีแดงในมือแน่นหูฟังเสียงดนตรีที่ประโคมกันอย่างออกรสชาติด้านนอก

ภายใต้ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวหยางจื่อเหยียนมีน้ำตาคลอเล็กน้อย การแต่งงานครานี้นางมิได้ยินยอมแต่ไม่อาจขัดได้ เพราะหากทำเช่นนั้นย่อมหมายถึงความเดือดร้อนของสกุลหยางที่นางมิอาจแบกรับ

คำกล่าวของเสด็จย่ายังคงดังก้อง "อาเหยียนของย่าเพียงแต่เข้าไปในจวนนั่น และล้วงความลับของอ๋องแปดมาให้ได้"

หยางจื่อเหยียนมิเคยรู้มาก่อนว่าตนเองจะเข้ามาอยู่ในวังวนอำนาจของคนเช่นนี้ นางเป็นเพียงบุตรสาวอนุในจวนผู้หนึ่งซึ่งเดิมทีบิดาเองก็ไม่เคยใส่ใจอยู่แล้ว

เดิมทีเมื่อคิดว่าบิดาไม่ใส่ใจหยางจื่อเหยียนยังเคยคิดที่จะออกบวชมุ่งสู่ทางธรรม ไม่ต้องการเป็นอนุของผู้ใดด้วยเห็นความทุกข์ใจของมารดาที่วัน ๆ เอาแต่คอยรับความกรุณาจากบิดาที่ไม่เคยมาถึง

แต่เรื่องปฏิบัติธรรมของหยางจื่อเหยียนก็แค่ฉากบังหน้า หลังจากออกบวชแล้วเมื่อถึงเวลานางจะเก็บเงินจากคนมาทำบุญสักก้อนแล้วสึก ก่อนจะออกไปโลดแล่นยังดินแดนห่างไกล เพราะที่นี่คือยุคโบราณการเดินทางไม่สะดวก การติดต่อค้นหากันยิ่งทำได้ยาก ถ้านางหายไปแล้วย่อมยากที่จะติดตาม นี่คือสิ่งที่นางคิดเกี่ยวกับอนาคตเอาไว้

แต่ดูตอนนี้สิต้องโดนคุณยายไทเฮาจับคลุมถุงชน แล้วคนอย่างหยางจื่อเหยียนจะเอาความสามารถอะไรมาสืบคนอื่น ลำพังวัน ๆ หาทางเอาตัวรอดให้ตัวเองก็ลำบากแล้ว เขาเป็นถึงอ๋องเลยนะ คุณยายไทเฮาช่างไม่คิดให้รอบคอบบ้างเลย

ชีวิตของหยางจื่อเหยียน ช่างน่าสมเพชสิ้นดี

ฉันคือผู้จัดการสาวอายุยี่สิบห้าปี หญิงสู้ชีวิตจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดที่ตายเพราะตึกถล่มโดยไม่รู้ตัว ทำไมตายแล้วถึงต้องมาติดอยู่ในร่างนี้ด้วย นี่ฉันทำกรรมใดกันไว้ สวรรค์ถึงกลั่นแกล้งได้ขนาดนี้

อ๋องแปดหรือฉีไป่อวี้ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นอ๋องตั้งแต่อายุเพียงแปดขวบบิดาของเขาเป็นพี่น้องร่วมอุทธรณ์กับอดีตฮ่องเต้ เขาได้รับคำสั่งให้เข้าสู่สนามรบตั้งแต่อายุสิบสี่ เมื่ออายุสิบเก้าก็ขึ้นเป็นจอมทัพปราบแคว้นกบฎและนำชัยมาสู่ต้าเหลียง

นับได้ว่าในยามนี้เขามีอำนาจสูงส่งอยู่เหนือคนทั่วแคว้นและอยู่ใต้เพียงฝ่าบาทพระองค์เดียว ในขณะที่ไทเฮาในยามนี้รวมทั้งฝ่าบาทต่างหวาดระแวงเขากลัวว่าจะชิงราชบัลลังก์ และอ๋องแปดเป็นคนที่ระวังตัวอย่างยิ่ง ในยามนี้นอกจากส่งคนเข้าจวนแล้วยากที่จะหาเบาะแสการขึ้นครองราชย์ของเขา

หยางจื่อในอดีตหรือหยางจื่อเหยียนในปัจจุบันยกมือขึ้นเท้าคางคิดยังไงก็คิดไม่ตก นางติดอยู่ในร่างนี้ตั้งแต่อายุหนูน้อยเพียงห้าขวบ กำลังหัดเรียนรู้ แม้จะเข้าร่างของเด็ก แต่วิญญาณของหยางจื่อเหยียนเป็นผู้ใด มาจากที่ใดย่อมจดจำได้เป็นอย่างดี เรื่องเป็นแบบนี้ก็ได้แต่ปลงตกและทำตัวลอยตามน้ำไปเรื่อย ๆ

เดิมทีเมื่อถึงอายุสิบหกปีนางต้องออกเรือนกับอ๋องแปดแล้ว แต่มีชื่อเสียงของอ๋องแปดฉาวโฉ่ว่าเป็นมนุษย์น้ำแข็งเดินได้ นางจึงแกล้งป่วยอยู่นับเดือน หลังจากนั้นไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่มารดาล้มป่วยและเสียชีวิต นางจึงมีโอกาสไว้ทุกข์อีกหนึ่งปี

เรื่องยืดเยื้อมาจนกระทั่งสองปีเต็มนางจึงไม่อาจผลัดได้อีก ในยามนี้จึงจำใจสวมมงกุฎหงส์ใส่ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวเข้าสู่พิธีวิวาห์ด้วยน้ำตา

"ฮือ ฉันกลัวเขาจริง ๆ ฉันไม่อยากแต่งงาน"

เมื่อเกี้ยวเจ้าสาวมาถึงจวน เสียงเพลงงานแต่งงานยังคงดังต่อเนื่อง ความจริงมันดังมากจนหยางจื่อเหยียนต้องยกมืออุดหู จู่ ๆ เสียงร้องของแม่สื่อก็ดังขึ้น

"ไม่ได้นะเจ้าคะ อย่างไรก็ต้องแต่ง เป็นสมรสพระราชทานของฝ่าบาทมิอาจขัดราชโองการได้"

หยางจื่อเหยียนงงงวยเกิดสิ่งใดขึ้นกัน เหตุใดจึงไม่อาจแต่งได้ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นคำว่าไม่สามารถแต่งได้ก็ทำให้นางดีใจ ยังไงก็ปล่อยเลยตามเลยดีหรือไม่

แต่เมื่อคิดถึงคำพูดของคุณยายไทเฮาแล้ว หยางจื่อเหยียนพลันขนลุก

"ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเข้าไปในจวนอ๋องแปดให้ได้ ไม่เช่นนั้นแม้ว่าเจ้าจะเป็นหลานก็อย่าคิดว่าข้าจะละเว้น"

ในตอนที่ฟังคุณยายแม่มดพูดคำนี้ หยางจื่อเหยียนรู้สึกมีเหงื่อท่วมเต็มหลัง ไม่รู้ว่าคุณยายคนนี้ฆ่าคนไปกี่คนแล้ว นางไม่เคยทำบาปทำกรรมตายแล้วยังตกมาอยู่ในร่างนี้ ถ้าคุณยายคนนี้ตายสงสัยว่าสวรรค์ต้องลงโทษอย่างหนักเป็นแน่

คิดแล้วก็ได้แต่สวดส่งในใจให้คุณยายไปสู่ขิตอย่างดี

แต่ทว่าจะมามัวคิดเล่นไม่ได้ ถึงจะเคยตายมาแล้วหยางจื่อเหยียนก็ไม่อยากจะตายอีก และยังจะต้องตายโดยทรมานด้วย ในตอนนี้จึงกลัวอยู่ไม่น้อย

เอาล่ะ ในเมื่อไม่อยากตาย ก็แค่เข้าจวนอ๋องแปด ได้ข่าวว่าเขารังเกียจผู้หญิงอยู่แล้ว คนแบบนั้นไม่รู้ว่าจริง ๆ แอ๊บแต๋วหรือเปล่า จึงซ่อนตัวเอาไว้ภายใต้ท่าทางเย็นชา ทำตัวเป็นเจ้าชายน้ำแข็งแบบนั้น

ดูเหมือนว่าประตูจวนจะปิดสนิท หยางจื่อเหยียนอดไม่ได้ที่จะเปิดม่านหน้าต่าง นางยังถูกอาหลัวสาวใช้ประจำตัวห้ามเอาไว้

"คุณหนูไม่อาจเปิดได้เจ้าค่ะ"

หยางจื่อเหยียนเบ้ปาก นางเห็นหมดแล้ว อะไรกัน ท่าทางว่าจวนนี้ไม่ต้อนรับนางแล้วความจริงอ๋องแปดมีอำนาจยิ่งใหญ่ เขาจึงไม่กลัวที่จะปฏิเสธฝ่าบาทเหรอ

นางยิ้มในใจ

อุต๊ะ เข้าทางแล้ว แบบนี้สะดวกยิ่ง แค่เข้าไปตกลงกันและอยู่กันอย่างสงบ ทางใครทางมันนางไม่ยุ่งเขาไม่ยุ่งนับว่าประเสริฐแท้

เสียงแม่สื่อยังคงดังด้วยความตกใจ เมื่อบ่าวรับใช้ออกมาบอกว่า

"ท่านอ๋องล้มป่วยไม่สะดวกจัดงาน แจ้งขบวนเจ้าสาวค่อยหาฤกษ์ยามแต่งกันวันหลัง"

เสียงนั้นดังฟังชัดยิ่งนัก หยางจื่อเหยียนกลับรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ ชาติก่อนก็ช่างเถอะนางมีแฟนและอยู่กันก่อนแต่งอยู่ปีกว่าก่อนจะเลิกรากัน พิธีแต่งงานก็ยังไม่ได้จัด แต่คราวนี้กลับถูกไล่กันซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้ทำให้รู้สึกหน้าร้อนและอับอาย หยางจื่อเหยียนเดิมเป็นคนไม่ยอมใครอยู่แล้ว

อ๋องแปดคนนี้ช่างร้ายกาจยิ่งนัก

ในขณะที่ทุกคนเงียบกริบอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี เสียงนินทาก็เริ่มดังขึ้น นี่คงเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สินะที่ขบวนเจ้าสาวไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปภายใน มิหนำซ้ำยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าบ่าว ที่จวนก็เงียบราวกับป่าช้าเหมือนว่าไม่มีเรื่องมงคลจะเกิดในวันนี้ คนต่างมามุงดูและวิจารย์กันอย่างสนุกปาก

หยางจื่อเหยียนคนนี้ไม่มีใครได้เห็นหน้ามาหลายปี หรือจะเป็นนางอัปลักษณ์ท่านอ๋องจึงไม่อยากสมรสด้วย น่าอายโดยแท้ ความจริงนางเป็นเพียงลูกอนุก้นจวนบิดาไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยแม้กระทั่งจะพาออกงานที่ใด ไม่รู้ว่าทำบุญอันใดถึงได้มีวาสนาแต่งเป็นพระชายาของอ๋องแปด

แต่ยามนี้ดูเหมือนว่าอ๋องแปดจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารังเกียจบุตรอนุผู้นี้เป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าคำว่าลูกเมียน้อยนั้นเหมือนกับตราปั้มหรือสัญลักษณ์อะไรบางอย่างที่แปะหน้าของหยางจื่อเหยียนเอาไว้ ลูกอนุนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะลืมตาอ้าปาก หากแต่งเป็นเมียใครก็เป็นได้แค่เมียรองเท่านั้น

สังคมศักดินานี้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง

แน่นอนว่าเพราะความดีที่เขาทำมาหลายปี อ๋องแปดจึงเป็นฮีโร่ของคนที่นี่ นางจึงถูกสาปส่งที่แต่งกับเขา เป็นแค่ลูกอนุอาศัยบารมีฝ่าบาทยัดเยียดลูกอนุให้ท่านอ๋องสุดเพอร์เฟคที่สาว ๆ ในแคว้นต่างเข้าคิวรอ

เออ นินทากันเข้าไป แต่พวกเธอรู้จักฉันสาวออฟฟิศเดนตายน้อยไปแล้ว!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
หงส์ขย่มมังกร(นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่)

หงส์ขย่มมังกร(นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่)

โรแมนติก

5.0

รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน

เด็กร่านของเฮียเดช

เด็กร่านของเฮียเดช

โรแมนติก

5.0

สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

โรแมนติก

5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

โรแมนติก

5.0

เรื่องย่อ จื่อเม่ยเป็นนักเขียน และได้เข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเขียนเขียนเอาไว้ในฐานะตัวประกอบในนิยายที่ออกมาเพียงสองตอนก็ตาย นางถูกตัวร้ายกักขังเอาไว้ในจวน เจื่อเม่ยรู้ว่าเขาต้องตายและจำทำให้นางตายไปด้วย นางจึงต้องหาวิธีหนีจากเขาเพื่อเอาตัวรอด! นิยายเรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยมนะคะ พระเอกจะธงแดงในตอนแรก ๆ เพราะนางเป็นตัวร้ายตามเนื้อเรื่องนะคะ หลังจากนั้นก็รักเมียที่สุดในโลกค่ะ ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ แนะนำตัวละคร จื่อเม่ย นักเขียนที่ย้อนไปอยู่ในโลกนิยายในร่างของอนุจื่ออิน จื่ออิน อนุของตัวร้ายที่ออกมาแค่สองตอนก็ตาย และคนที่จื่อเม่ยมาใช้ร่างกาย ซีเฉิน / องค์ชายสี่ /ซีอ๋อง ตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ ซีหลาน บุตรชายอายุ 5 ขวบของตัวร้าย รั่วหนิง พระชายาที่ซีเฉินไม่เคยเหลียวแล เหล่าหลง และ เหล่าอี้ องครักษ์ฝาแฝดของซีเฉิน ผู้จงรักภักดี ซีกุ้ยเฟย แม่ของซีเฉิน นางมีความแค้นที่ฝ่าบาทเคยทอดทิ้ง จึงคิดจะแก้แค้นทุกคนและสั่งสอนให้ซีเฉินบุตรชายชิงบัลลังก์ หยางโจวซือ / องค์ชายหก / หยางอ๋อง พระเอกของเรื่องที่จื่อเม่ยวางเอาไว้ในนิยาย

วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

โรแมนติก

5.0

​ฝูจื่อหรงก้มหน้าวูบลงมาบดริมฝีปากกับโจวเจ้าเว่ยเบาๆ แต่เจ้าเว่ยต้องการมากกว่านั้น หญิงสาวแลบลิ้นออกมารอรับ นางเป็นฝ่ายสอดความอ่อนนุ่มเข้าไปภายในปากของเขาแทน แม้มือจะยังไม่มีแรงมากนักแต่การยึดเหนี่ยวใบหน้าเขาไว้กลับไม่เป็นปัญหา หญิงสาวบดริมฝีปากสามีอย่างเร่าร้อน "ถอดเสื้อผ้าให้ข้า จื่อหรงถอดให้ข้ามันร้อนเหลือเกิน" เจ้าเว่ยปากสั่นร้อนรนเพราะทนกับความรู้สึกเสียวซ่านที่รบกวนจนรู้สึกทรมานในทุกสัมผัสของเขา พรางนึกขัดใจตนเองที่สิ้นไร้เรี่ยวแรงแม้กระทั่งเสื้อผ้าของตนเองยังไม่มีปัญญาถอด "เจ้าเว่ยของข้าอย่าได้รีบร้อน เราจะค่อยๆสัมผัสและมีความสุขด้วยกัน" ฝูจื่อหรงจุมพิตปากบาง พลางถอดอาภรณ์ของนางอย่างทะนุถนอม "พี่เต้ข้าไม่เข้าใจ เจ้าหลีกเลี่ยงข้ามาตลอดเหตุใดถึงยอมโดยง่าย หากข้ามีแรงมากกว่านี้คงได้ปลุกปล้ำเจ้าไปหลายครั้งแล้ว" เจ้าเว่ยกล่าวพลางพยามยามใช้มือคว้ามังกรตัวใหญ่ไว้ในมือจนสำเร็จ อารมณ์ความต้องการเพิ่มทวีขึ้นโดยที่เจ้าเว่ยไม่อาจระงับอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอกำความใหญ่แน่นแล้วลูบไล้ช้าๆ มันร้อนไปทั่วทั้งฝ่ามือ ภายใจร่างกายและจิตใจของเจ้าเว่ยสั่นระริกด้วยความร้อนและไฟปรารถนา ในที่สุดฝูจื่อหรงก็ถอดอาภรณ์ออกจากร่างบางได้สำเร็จ เจ้าเว่ยดูเหมือนจะมีแรงขึ้นมาเล็กน้อย นางยังกำมังกรยักษ์แน่นไม่ยอมปล่อย นางเลียริมฝีปากเมื่อมองร่างมันจนฝูจื่อหรงรู้สึกลำคอแห้งผาก รู้สึกอยากกดศีรษะของคนตัวเล็กลงแล้วยัดมังกรเข้าไปในโพรงปากให้นางได้สมปรารถนาเสียเดี่ยวนี้ "ปล่อยมันก่อนเจ้าเว่ย เจ้าต้องไปอาบน้ำ" เขากระซิบเสียงแหบพร่า พยายามแกะมือเล็กที่กอบกำมังกรของเขาอยู่ เจ้าเว่ยต้องปล่อยอย่างอดเสียดาย ใบหน้าของนางฟ้องความต้องการออกมาจนฝูจื่อหรงนึกขัน แนะนำตัวละคร เรื่องย่อ โจวเจ้าเว่ย องค์หญิงแห่งแคว้นเหลียง ทายาทของเผ่าบุปผาขึ้นชื่อว่าเป็นโฉมงามล่มเมือง คนของเผ่าบุปผาเป็นเผ่าที่ถือกำเนิดมาจากเทพเซียนรูปโฉมงดงามแต่ต้องคำสาปเรื่องของความรัก หากพวกเขามีความรักจะไม่สมหวังและตายอย่างอนาถด้วยความรักนั้น ฝูจื่อหรง ฮ่องเต้แคว้นชินที่มีเบื้องหลังการครองอำนาจโดยการสนับสนุนของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น รูปโฉมงดงามจนทำให้แข้งขาสตรีอ่อนระทวย เรื่องสตรีสำหรับเขาเป็นเพียงเพื่อมีไว้สนับสนุนบัลลังก์ให้มั่นคงเท่านั้น คนทั่วราชสำนักรู้ดีว่าเขาเป็นเพียงหุ่นเชิดของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น กระทั่งวันหนึ่งเขาต้องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีกับองค์หญิงผู้ลึกลับผู้หนึ่ง ที่เข้ามาพังทะลายกำแพงหัวใจที่เขาตั้งเอาไว้ และ นางผู้นั้นยังทำท่าคล้ายกับว่าไม่อาจอยู่กับเขาได้อีก สตรีผู้หนึ่งซึ่งมีความลับบางประการซ่อนอยู่ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายฝาแฝดขององค์หญิงโจวเจ้าเว่ยโจวเจ้าเว่ยองค์หญิงผู้สามารถเดินทางข้ามมิติได้โดยใช้ขลุ่ยเพรียกบุปผาซึ่งเป็นขลุ่ยวิเศษในการเดินทางข้ามมิติ โจวเจ้าเว่ยเป็นสตรีของเผ่าบุปผาอันลี้ลับ ต้องคำสาปที่ไม่สามารถมีความรักได้ หากนางมีความรักจำเป็นต้องเจ็บปวดจนถึงแก่ความตาย เพราะเหตุนี้โจวเจ้าเว่ย และ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายจึงต้องออกเดินทางเพื่อตามหาวิธีแก้คำสาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด และ พวกเขาไม่อาจเปิดเผยความลับนี้ให้ ฝูจื่อหรงล่วงรู้ได้ (เรื่องนี้เป็นนิยายภาคต่อของต้องมนต์บุปผาค่ะ)

หนังสือที่คุณอาจชอบ

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

Arvin Bikoff
5.0

หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

Ellary Delossa
5.0

หยุนม่านชิง บุตรสาวของฮูหยินเอกจากจวนโหวหวยอัน ซึ่งถูกสลับตัวตอนอายุยังน้อย และเติบโตในชนบท เมื่อนางได้กลับมาที่จวนท่านโหวหวยอัน นางคาดหวังความรักและความอบอุ่นจากครอบครัว แต่ไม่คาดคิดว่าเป็นเพียงภาพลวงตาจวนโหวถูกยึดครองโดยหยุนโหรวเจียที่เป็นลูกสาวปลอม ในการวางแผนของลูกสาวปลอมและคู่หมั้นของนาง หยุนม่านชิงต้องแต่งงานในฐานะอนุภรรยา ต้องทำตัวนอบน้อมและก้มหัวให้ทุกคนเพื่อเอาใจคนในบ้าน นางคิดว่าจะได้ความรักและความสามัคคีในครอบครัว แต่กลับต้องถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่องจนถึงแก่ชีวิตเมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางกลับมาสู่วันที่เปลี่ยนโชคชะตาของนาง หยุนม่านชิงไม่ยอมอดทนอีกต่อไป นางค่อยๆ เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของลูกสาวปลอม ไม่ได้ต้องการความรักที่เป็นเพียงภาพลวงอีก และได้เรียกคืนทุกสิ่งที่เป็นของนางทีละนิดเมื่อนางตัดสินใจที่จะตัดขาดจากจวนท่านโหวอย่างสิ้นเชิง คนทั้งจวนกลับคุกเข่าขอร้องไม่ให้นางจากไป!

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
3.8

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

บังเอิญหรือพรหมลิขิต

บังเอิญหรือพรหมลิขิต

Irita Sarkar
5.0

เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนนั้น หลังจากนั้นเธอก็พยายามจะหนีไปแต่สุดท้ายก็ถูกพ่อเธอหาจนพบ และหนีไม่รอดชะตากรรมที่จะต้องแต่งงานแทนน้องสาว เธอจะพบว่าชายที่เคยมีอะไรกับเธอในคืนนั้นก็คือสามีของเธอหรือไม่ และเขานั้นจะรู้ว่าเธอเป็นแค่เจ้าสาวปลอมหรือไม่ ตลอดจนความลับเบื้องหลังของสามีคนจนจะเป็นเช่นไร ติดตามไปด้วยกันเลย

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ