Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
อย่าพูดคำว่าไม่เคย

อย่าพูดคำว่าไม่เคย

Gilbert Soysal

5.0
ความคิดเห็น
2M
ชม
300
บท

“เราหย่ากันเถอะ”หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวัง ฉินซูเหนียนลงนามในใบหย่าอย่างไม่ลังเล ถอดผ้ากันเปื้อนของภรรยาที่ดีออก สวมมงกุฎของราชินีขึ้นมา และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กลับมาอีกครั้ง เธอไม่ใช่คุณนายลี่ที่สวยแต่เปลือกอีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่น่าทึ่งใจ เธอแสดงความสามารถต่อหน้าคนอื่นๆ และอดีตสามีที่หยิ่งก็ถามเธอว่า: "ฉินซูเหนียน นี่เป็นเคล็ดลับใหม่ของเธอในการดึงดูดฉันงั้นเหรอ" ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ประธานลึกลับก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและประกาศไปว่า "ดูให้ชัดเจน นี่คือคุณนายฟู่ คนอื่นห้ามเข้าใกล้เธอ" ฉินซูเหนียนถึงกับพูดไม่ออก อดีตสามีก็ตกตะลึงไปด้วย

บทที่ 1 หย่ากันเถอะ

“หย่ากันเถอะ”

กระดาษบาง ๆ สองแผ่น ได้ตัดสินให้ชีวิตแต่งงานสี่ปีถึงจุดจบลงอย่างง่ายดาย

นิ้วสีขาวเรียวเล็กของฉินซูเนียนจับอยู่ที่ลายเซ็นต์ของฝ่ายชายบนหนังสือสัญญา ในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองลี่ อี้เฉินนั้น นัยน์ตาก็มีน้ำเอ่อขึ้นจนยากจะปิดบัง

“ไม่มีโอกาสจะหันกลับแล้วใช่ไหมคะ?”

เสียงของเธอแหบเล็กน้อย เหงื่อบนขมับของเธอที่ทำงานบ้านเพิ่งเสร็จยังไม่จางหาย มันเปื้อนติดอยู่ที่กรอบแว่นสีดำหนาของเธอ ทำให้เธอดูเฉิ่มเชยมากยิ่งขึ้น

เป็นเพราะเขาบอกว่าคืนนี้จะกลับมา เป็นเพราะเขาบอกว่าอยากคุยกับตัวเอง...

เธอตื่นแต่เช้าด้วยความคาดหวัง ไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารเอง ทำความสะอาดบ้านทั้งหลังจนสะอาดสะอ้าน แม้แต่เวลาจะพักสักนาทีก็ไม่มี สิ่งที่รอคือข่าวที่ทำให้คนยากที่จะหายใจข่าวนี้

“เดิมทีมันก็เป็นแค่ข้อแลกเปลี่ยน” หลี่อี้เฉินเคาะขึ้บุหรี่ของเขาอย่างรำคาญ “จะว่าไป หวานหวานใกล้จะกลับมาแล้ว”

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง

ซงหวานหวาน คนรักที่อยู่ในใจไม่เคยลืมของลี่อี้เฉิน

ปลายลิ้นแตะเพดานปาก ความรู้สึกพ่ายแพ้เหมือนดังเช่นสี่ปีก่อน ฉินซูเนียนก้มศีรษะลงเหมือนกระจ่างในทันที เพียงแค่ซงหวานหวานปรากฏตัว ลี่ อี้เฉินก็สามารถละทิ้งผลประโยชน์และหลักการทั้งหมดเพื่อเธอได้

ไม่ว่าจะเป็นในปีนั้นที่เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับตัวเอง หรือเวลาสี่ปีแล้วเขายังเก็บตัวเองไว้ให้ซงหวานหวานราวกับหยกที่บริสุทธิ์ที่ไร้ที่ติ

หลังจากที่รอคำตอบอยู่นาน ลี่อี้เฉินก็ขมวดคิ้ว มองไปยังหญิงสาวที่ทำตาละห้อยอยู่ตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

รูปร่างหน้าตาของฉินซูเนียนนั้นไม่มีที่ติ มีผิวงดงามราวกับหยก จมูกเล็ก ๆ รูปปากราวกลีบกุหลาบ แม้แต่ดวงตาที่ซ่อนอยู่หลังแว่นตากรอบดำนั้น ก็ยังสามารถมองเห็นความสุกสกาวแวววาวจากแสงสะท้อนของหลอดไฟได้

เพียงแต่ว่า มันไม่น่าสนใจเลย อาจจะถึงขั้นน่าเบื่อเลยด้วยซ้ำ

น้ำเสียงอ่อนโยนที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เป็นภรรยาที่เพียบพร้อมมาหลายปี เป็นคนใส ๆ มองแวบเดียวก็ทะลุปรุโปร่ง

เธอเหมาะสมที่จะเป็นคุณนายลี่ แต่ไม่เหมาะที่จะเป็นผู้หญิงของเขา

นิ้วที่คีบบุหรี่ของเขาขยี้บุหรี่ในที่เขี่ย ลี่อี้เฉินพูดอย่างสบาย ๆ “ก่อนหน้านี้คุณ...”

เขานิ่งไป แล้วกวาดตามองแววตาของฉินซูเนียนโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวยังคงก้มหน้า ทำให้ลี่อี้เฉินรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างแปลก ๆ

เขาเปลี่ยนวิธีการพูด น้ำเสียงเย็นชาเจือไปด้วยความเบื่อหน่าย และไม่แยแส “เมื่อพิจารณาถึงประสบการณ์ของคุณ ต่อไปคงหางานยาก นอกจากสินทรัพย์ที่ผ่านการรับรองแล้ว ผมจะมอบวิลล่าให้คุณเพิ่มอีกสามหลัง เฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดคันนั้นก็เป็นของคุณ บัญชีเงินสดก็จะใช้ชื่อส่วนตัวผมชดเชยให้คุณอีกสองร้อยล้าน”

ตอนที่ซงหวานหวานไปต่างประเทศ ลี่อี้เฉินเดินทางหลายหมื่นลี้เพื่อความรัก ทำให้คุณปู่ตระกูลลี่โกรธมากจนจะไล่เขาออกจากตระกูล ถ้าไม่เป็นเพราะแม่บังเกิดเกล้าของลี่อี้เฉินใช้ชั้นเชิง เอาความตายมาหลอกบังคับให้ลี่อี้เฉินกลับมา เกรงว่าหลานชายคนโตแห่งตระกูลลี่ผู้มีเกียรติจะต้องชดใช้ทั้งขึ้นทั้งล่อง

เพื่อได้กลับคืนสู่ตำแหน่งกุมอำนาจในตระกูลลี่ ลี่อี้เฉินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับข้อตกลงของคุณปู่ลี่อย่างไม่เต็มใจและแต่งงานกับฉินซูเนียนผู้ซึ่งกล่าวกันในตอนนั้นว่าเพิ่งออกมาจากคุก

แม้ว่าเขาไม่มีความรู้สึกต่อผู้หญิงคนนี้เลย แต่สี่ปีมานี้เธอได้อดทนทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่เคยสร้างความลำบากใจให้แก่ตระกูลลี่สักนิด การปรนนิบัติต่อเขาก็นับว่าสบายใจได้ ลี่อี้เฉินไม่รังเกียจที่จะชดเชยเงินให้เธอมากขึ้นอีกสักหน่อย

เช่นเดียวกับการเลี้ยงม้าเพื่อให้เขามีความสุข มันก็มีราคาต้องจ่ายเช่นกัน

นิ้วชี้เรียวยาวของฝ่ายชายแตะหนังสือสัญญา สี่ปีมานี้เขาไม่เคยถอดแหวนที่มีความหมายพิเศษวงนั้นออกจากนิ้วชี้ของเขาเลยซึ่งได้สะดุดตาฉินซูเนียนเข้า

“ผมให้เวลาคุณพิจารณาสามวัน แต่อย่าให้นานเกินไป ความอดทนของผมมีจำกัด...”

“ไม่ต้องแล้ว”

ฉินซูเนียนหยิบปากกาสีดำที่วางอยู่ด้านข้าง กรอกลายเซ็นต์ลงไปในช่องว่างด้วยความมั่นใจ

“ฉันรู้ตัวเองดี และจะย้ายออกไปวันนี้ จะไม่รบกวนพวกคุณ”

ลี่อี้เฉินพยักหน้าโดยไม่ลังเล “โอเค”

ต้องยอมรับว่าแม้ในขณะที่ต้องพบเจอกับสถานการณ์ดั่งเช่นวันนี้ ฉินซูเนียนยังคงมีไหวพริบ และมีเหตุผลเช่นเคย ไม่เคยทำให้เขากังวลใจเรื่องอื่น ๆ นอกจากเรื่องงานของเขา

พูดตามตรง ในฐานะที่เป็นคุณนายลี่ เธอแทบจะเป็นคุณนายที่ดีที่สุดในบรรดาคุณนายของคนมีหน้ามีตาในสังคม

น่าเสียดายที่เรื่องความรู้สึกนั้นไม่สามารถฝืนใจกันได้

ลี่อี้เฉินหันหนังสือสัญญากลับ และกำลังจะเอ่ยปากพูด จู่ ๆ ประตูก็ถูกผลักออกด้วยเสียงดังปัง ลี่เวินฮั่นปรี่เข้ามาโดยไม่เกรงใจพร้อมตะโกนเสียงดัง “พี่ ได้ยินมาว่าวันนี้พี่จะทิ้งนังคนขี้คุกแล้ว รถเฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดคันนั้นของมันยกให้ฉันได้ไหม?”

ทันใดนั้นเธอก็เผชิญหน้าอย่างจังเข้ากับฉินซูเนียนที่หันกลับมาพอดี ลี่เวินฮั่นค้อนขวับกลอกตามอง

ลี่อี้เฉินขมวดคิ้ว และพูดว่า “พี่พูดกี่ครั้งแล้วว่าตอนที่พี่กำลังคุยงานในห้องหนังสือ ให้เคาะประตูก่อนแล้วค่อยเข้ามา ไม่รู้จักกฏระเบียดเอาซะเลย แล้วยังดูไม่เหมือนสาวสังคมชั้นสูงสักนิด”

ลี่เวินฮั่นจับโต๊ะทำท่าทางออดอ้อน “โอ้ย รู้แล้วน่า รีบเอากุญแจรถมาให้ฉันเร็ว ๆ วันนี้ฉันนัดกับเพื่อนไปนั่งรถเล่น!”

ลี่อี้เฉินให้ท้ายน้องสาวผู้เย่อหยิ่งของเขามาโดยตลอด เขามองไปทางฉินซูเนียน ทำท่าพยักพเยิดแล้วพูดว่า “ให้เวินฮั่น”

ฉินซูเนียนหลบตาลง และพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณบอกไม่ใช่เหรอว่ารถคันนี้เป็นของฉัน?”

น้ำเสียงของเธอยังคงเบา และอ่อนโยนเช่นเคย แต่ลี่อี้เฉินกลับสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่ไม่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก

ลี่เวินฮั่นรู้สึกโกรธ เธอก้าวไปข้างหน้าและตรงเข้าไปผลักฉินซูเนียนอย่างแรง “อะไรของเธออะไรของฉัน บ้านหลังนี้เป็นของพี่ชายฉันทั้งหมด มันเกี่ยวอะไรกับเธอ? รีบเอากุญแจมา!”

แต่งงานเข้าตระกูลลี่หลายปีมานี้ ฉินซูเนียนฉินซูเนียนบอกได้ว่าได้ทำดีต่อน้องสามีคนนี้มาเป็นอย่างดี

ลี่เวินฮั่นชอบสร้างปัญหาเป็นประจำเวลาเกิดเรื่องเมื่อไหร่ก็กลายเป็นคนขี้กลัวได้แต่ร้องห่มร้องไห้โทรให้แม่จัดการให้

ตอนนั้นไปมีเรื่องกับคุณหนูห้า ของเซินอวี่ จนถูกผู้นำตระกูลเซินอวี่ คุณชายสามฟู่ถิงฉินจับไปไว้ที่หอคอยที่สูงของเมือง ถ้าไม่เป็นเพราะเธอไปทำข้อตกลงกับฟู่ถิงฉินตามลำพัง เกรงว่าลี่เวินฮั่นอาจจะถูกผลักตกหอคอยมาตั้งนานแล้ว และอาจกลายเป็นคนพิการไปแล้ว

น่าเสียดายความเอาใจใส่ของเธอ สุดท้ายกลับได้มาแค่คำว่า “นังขี้คุก” เท่านั้น

“ไม่ให้”

ฉินซูเนียนปฏิเสธคำขาด และมองไปยังลี่อี้เฉิน “รถคันนี้ฉันจะเอา! คุณชายลี่พูดคำไหนคำนั้น คงไม่ถึงขนาดว่าแค่รถคันเดียวก็ให้ไม่ได้กระมัง?”

เธอยังคงมีท่าทางนิ่ง แม้แต่เสียงของเธอก็นุ่มนวลไม่มีความก้าวร้าวแม้แต่น้อย ทันใดนั้นลี่อี้เฉินกลับรู้สึกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาแตกต่างกับฉินซูเนียนคนที่เคยถูกคนอื่นกลั่นแกล้งมาอย่างสิ้นเชิง

เขานิ่ง และพูดกับลี่เวินฮั่นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “รถสปอร์ตที่บ้านสิบกว่าคัน เธอไปเลือกที่โรงรถของพี่เองไป”

แต่แล้วลี่เวินฮั่นก็เอาแต่ใจขึ้นมา เธอถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ยกเว้นตอนที่เธอทำให้ฟู่ถิงฉินไม่พอใจครั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครกล้าทำให้เธอโกรธ ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงตรงหน้าเธอที่เคยมีประวัติอาชญากรรมมาก่อนเลย

เธอโกรธมากจนยกนิ้วชี้ไปที่ฉินซูเนียน “ฉันถามอีกครั้งหนึ่ง เธอจะให้หรือไม่ให้”

“ไม่…”

“ป้าบ!“

ฝ่ามือกวาดแรงลมมาปะทะหน้าด้านขวาของฉินซูเนียนอย่างแรง!

“อย่ามาหน้าด้านให้มันมากนัก กล้าดีอะไรมางัดข้อกับฉัน แม้แต่ถือรองเท้าให้ฉันยังไม่คู่ควรเลย!”

ดวงตาของลี่อี้เฉินเปลี่ยนไปแวบนึง จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติ เขาพูดโดยไม่เจ็บปวด หรือรู้สึกระคายใด ๆ “ลี่เวินฮั่นระวังคำพูดของเธอด้วย”

ฉินซูเนียนเอามือกุมหน้าของเธอ แล้วมองไปยังลี่เวินฮั่น “ดูแล้วเธอนี่ขาดการอบรมสั่งสอนจริง ๆ...”

หลี่เหวินหานรู้สึกได้ใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอเชิดคางขึ้นเพื่อยั่วยุฉินซู่เหนียน

“แล้วจะทำไม…… ห่ะ ! ”

ฉินซูเนียนพลิกมือไปหยิบแจกันดอกไม้ข้างหน้าต่างที่มีดอกไม้ และน้ำเต็มขวด แล้วคว่ำใส่หัวของลี่เวินฮั่นทันที!

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะสอนเธอแทนพ่อแม่เธอเอง”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

กลร้ายทรายเสน่หา

กลร้ายทรายเสน่หา

โรแมนติก

5.0

นิยายแนว...ทะเลทรายสวีต...ที่ยิ่งอ่านยิ่งสนุกของนักเขียนเล่มนี้ ได้พานางเอกไปผจญภัยร้ายท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุจากโจรทะเลทรายตัวปลอมและโจรทะเลทรายตัวจริงที่กักขฬะด้วยการเอาคืนของพระเอกที่ถูกนางเอกใส่ร้ายให้เสื่อมเสียชื่อเสียงและทำให้รู้ความจริงว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นการกระทำด้วยความเข้าใจผิด แต่การเดินทางที่ใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกของทั้งสองเปลี่ยนจากคู่กัดเป็นคู่ที่ถูกตาต้องใจกัน เกล็ดทรายอันร้อนระอุจากแสงแดดแผดเผาจึงกลายเป็นเกล็ดน้ำตาล ...***...“นายก็พูดได้สิ ลองมาเป็นฉันดูบ้าง จะได้รู้ว่าต้องกระตือรือร้นไปทำไม" เธอย้อนอย่างโมโห “เลิกอยากรู้อยากเห็นเสียที แล้วฟังฉัน ระหว่างพักอยู่ที่นี่ทุกคนต้องมีหน้าที่ หล่อนก็ต้องทำงานเหมือนกัน" เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติที่เธอไม่ค่อยจะได้ยินนัก “นี่นายโจร ฉันไม่ใช่ลูกน้องหรือคนรับใช้ของนายนะ นายเป็นคนจับตัวฉันมา ก็ต้องเลี้ยงดูให้ฉันอยู่สุขสบาย จะมาใช้งานกินแรงกันไม่ได้นะ" เธอโวยลั่น “ฉันไม่สน ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องกิน อาหารมีไว้ให้คนที่ต้องออกแรงทำงานเท่านั้น" เขาข่มขวัญ คงคิดว่าเธอกลัวอดตายแล้วจะยอมทำตามทุกอย่างละสิ...ฝันไปเถอะ...เธอเชิดหน้าใส่ “แต่ไม่ใช่ฉัน ดูปากฉันนะ..." เธอชี้ที่ปากตัวเองอย่างที่น้องณัชชาลูกสาวพี่บ๊อบชอบทำ “ฉัน...ไม่...ทำงาน...อะไร...ทั้งนั้น..." เธอเน้นทุกถ้อยคำให้เขาฟังก่อนจะหันหลังเดินจากมาพร้อมไฟโกรธลุกท่วมตัว ...ตาบ๊องเอ๊ย...จิตสำนึกเข่นเขี้ยวเหมือนอยากจะเคี้ยวเขาให้แหลกคาปาก เธอไม่ได้เป็นฝ่ายร้องตามเขามาถึงจะต้องยอมทำทุกอย่างที่เขา...สั่ง...สั่ง...สั่ง... โดยเฉพาะการทำงานแลกข้าวน้ำประทังชีวิต...เขาสิต้องรับผิดชอบหาข้าวหาปลามาเลี้ยงดูให้อิ่มหนำสำราญ หากเขาต้องการใช้ประโยชน์จาก ตัวเธอ... “งานแรก..." เขาพูดต่ออย่างไม่สนใจ “หล่อนต้องซักเสื้อผ้าให้ฉัน งานอย่างที่สอง-ต้องทำความสะอาดกระโจมที่เราพักด้วยกันทุกเช้ากลางวันเย็น เก็บที่นอน ปูที่นอน กวาดพื้น ถูพื้น และปัดฝุ่นทำความสะอาดตากเครื่องนอนทุกชิ้นทุกวัน อย่างที่ สาม-ต้องนำอาหารมาเสิร์ฟให้ฉันทุกมื้อ เสร็จงานแล้วหล่อนจึงจะได้อาหารกิน ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้กิน เข้าใจไหม” มิลินยืนอ้าปากค้าง อยากจะกรี๊ดให้ลั่น เขามันจอมบงการสิ้นดี แล้วถือดีอย่างไรมาใช้งานเธอเยี่ยงนางทาสีประจำตัวแบบนี้ เธอยืนกำหมัดแน่น อยากจะแล่นเข้าข่วนหน้ารกเคราของเขาให้สาสมกับความโกรธที่ถูกโยนตำแหน่งทาสรับใช้ใส่แล้วเดินหนีไปซึ่งๆหน้า ...ตาบ้า...ตาบ๊อง...ตาบื้อ...ตา...ขี้เก๊ก...เธอก่นว่าเป็นชุด สุดจะทนพฤติการณ์แบบเจ้าใหญ่นายโต...สั่ง...สั่ง...สั่ง...โดยไม่ฟังเสียงใคร คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่มาจากไหนกัน...ฮึ...***... **************************************************** นิยายเรื่องนี้เป็นความคิดสร้างสรรค์ของนักเขียนอย่างแท้จริง สงวนลิขสิทธิ์โดย : ศิรารัย-ศิรารัยนิยายรัก ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์คอมพิวเตอร์และสิ่งพิมพ์ ห้ามลอกเลียนทุกส่วนของหนังสือเล่มนี้ ห้ามเผยแพร่-จำหน่าย-ดัดแปลง-ทำซ้ำ-จัดพิมพ์ หรือห้ามกระทำการใดๆทุกประการกับนิยายเรื่องนี้ ก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน **************************************************

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
อย่าพูดคำว่าไม่เคย
1

บทที่ 1 หย่ากันเถอะ

27/11/2023

2

บทที่ 2 ก่อกวน

27/11/2023

3

บทที่ 3 เพียงพอที่จะชดเชยการบาดเจ็บของนายได้ไหม?

27/11/2023

4

บทที่ 4 เดิมพัน

27/11/2023

5

บทที่ 5 ฉันเอง ฉันไม่ชอบ

27/11/2023

6

บทที่ 6 การกลับมา

27/11/2023

7

บทที่ 7 เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง

27/11/2023

8

บทที่ 8 คุณแพ้แล้ว

27/11/2023

9

บทที่ 9 ฉันจำเป็นต้องอธิบายให้คุณฟังด้วยเหรอ อดีตสามี

27/11/2023

10

บทที่ 10 เรียกแท็กซี่

27/11/2023

11

บทที่ 11 ความต้องการ

27/11/2023

12

บทที่ 12 เป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น

27/11/2023

13

บทที่ 13 ชอบหลังไหนก็อยู่หลังนั้น

27/11/2023

14

บทที่ 14 จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา

27/11/2023

15

บทที่ 15 เข้ามาอาศัยในบ้านของฟู่ถิงเชิน

28/11/2023

16

บทที่ 16 ความคิดของเขา

29/11/2023

17

บทที่ 17 กินอาหารเผ็ดไม่ได้เลย

30/11/2023

18

บทที่ 18 บล็อก

01/12/2023

19

บทที่ 19 ทับทิม

02/12/2023

20

บทที่ 20 โลกกลม

03/12/2023

21

บทที่ 21 ตบหน้าเสียงดังเพี๊ยะ

04/12/2023

22

บทที่ 22 หาเรื่อง

05/12/2023

23

บทที่ 23 แม้แต่หมายังรู้จักขอโทษเลย

06/12/2023

24

บทที่ 24 ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด

07/12/2023

25

บทที่ 25 ถูกจับตามอง

08/12/2023

26

บทที่ 26 ทำให้คุณลำบากเลย

09/12/2023

27

บทที่ 27 งานใหม่ที่นำมาซึ่งปัญหา

10/12/2023

28

บทที่ 28 ถูกหักคะแนน

11/12/2023

29

บทที่ 29 คุณย่าป่วย

12/12/2023

30

บทที่ 30 การแบ่งทรัพย์สินเท่าเทียมกัน

13/12/2023

31

บทที่ 31 อยากให้เธอดูดี

14/12/2023

32

บทที่ 32 อยู่ดีไม่ว่าดี

14/12/2023

33

บทที่ 33 หน้าแหก

14/12/2023

34

บทที่ 34 ใครอยากได้ของบริจาคจากคุณกัน

14/12/2023

35

บทที่ 35 เป็นกระแส

14/12/2023

36

บทที่ 36 การค้นหายอดนิยม

14/12/2023

37

บทที่ 37 ใส่ร้าย

14/12/2023

38

บทที่ 38 ล่าแม่มดตามกระแส

14/12/2023

39

บทที่ 39 เผยความน่าขยะแขยงออกมา

14/12/2023

40

บทที่ 40 สมควรได้รับการลงโทษ

14/12/2023