คำโปรย ราเชนทร์ เกียรติก้องพิภพ รู้สึกขัดใจเมื่ออยู่ ๆ เขาก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเด็กในบ้าน เด็กที่พ่อแม่ของเขารับมาอุปการะเลี้ยงดู เขาไม่รู้ว่าเธอมีที่ไปที่มายังไง รู้แต่ว่าพ่อแม่รักเธอมาก มากขนาดบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอ ทั้ง ๆ ที่เขามีแฟนอยู่แล้ว ใครรักก็รักไป แต่เขา...เกลียดเธอ เขมจิรา กุสุมา เธอเป็นเด็กสาวที่พ่อแม่ของราเชนทร์รับมาอุปการะ ชีวิตเธอเติบใหญ่มาได้เพราะความเมตตาของพวกท่าน แล้วเธอจะขัดขืนได้อย่างไรเมื่อท่านต้องการให้เธอแต่งงานกับลูกชายคนเดียวของท่าน แม้เธอจะรู้ว่าเป็นได้แค่ เงารักเจ้าสาวซ่อนใจ...เท่านั้น ราเชนทร์ปลดปล่อยธาราใส่ในช่อไม้ของหญิงสาว และก่อนที่เขาจะหมดสติหลับบนตัวของหญิงสาวเขาก็ละเมอออกมาว่า “ผมรักคุณ เกศริน รอผมนะ ผมจะหย่าให้เร็วที่สุด” “...” เสียงเข้มละเมอบอกรักแฟนสาวของเขา ช่างเหมือนสายฟ้าผ่าลงมากลางใจอันบอบช้ำของเธอ มันทำให้เขมจิราเจ็บปวดเสียใจ นี่เขาเห็นเธอเป็นตัวสำรองหรอกหรือ ขนาดร่วมรักกับเธอ เขายังพร่ำเพ้อบอกรัก คนรักของเขาไม่ขาดปาก “ทุกลมหายใจของพี่เชนทร์คงมีแต่คุณเกศรินสินะ” บทนำ “นี่เงินห้าล้าน ฉันให้เธอ แล้วไปจากที่นี่ซะ ไปก่อนที่จะมีงานแต่งระหว่างเธอกับฉันจะเกิดขึ้น” ราเชนทร์โยนซองสีน้ำตาลที่ในนั้นมีเงินสดตามจำนวนที่ชายหนุ่มมบอกลงบนโต๊ะรับแขก “พี่เชนทร์..” “เธอก็รู้ฉันไม่ได้รักเธอ และไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ รับเงินแล้วออกไปจากชีวิตฉันซะ เขมมจิรา” ราเชนทร์คำรามเสียงเหี้ยม แล้วเดินออกจากห้อง พร้อมทั้งปิดประตูเสียงดัง ปัง! “พี่...” เขมจิรานั่งก้มหน้าร้องไห้ น้ำตาไหลเป็นสายอาบแก้มสองข้าง เธอไม่ได้เสียใจที่ราเชนทร์ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เธอเสียใจที่เขาดูถูกเธอและไม่ยอมรับฟังเหตุผลของเธอแม้แต่น้อย ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับเขา เพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มไม่ได้รักเธอ แต่เป็นเพราะคุณกันยา แม่ของเขามาขอร้องไห้เธอแต่งงานกับชายหนุ่ม ซึ่งคุณกันยาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ รับเธอมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า คุณกันยาเลี้ยงดูยกย่องเธอให้เป็นเหมือนหลานแท้ๆคนหนึ่งของท่าน เธอได้ที่อยู่ดีๆ ได้เรียนในโรงเรียนที่ดี ซึ่งหากไม่มีคุณกันยาเธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร และตลอดเวลาที่ผ่านมาทุกคนในครอบครัวนี้ก็รักและเมตตาเธอทุกคน โดยไม่เคยขอร้องให้เธอทำอะไรตอบแทนเลยแม้แต่ครั้งเดียว ยกเว้นครั้งนี้.... ‘เข็ม ช่วยแม่สักครั้งเถอะนะ ถือว่าเห็นแก่แม่ได้ไหมลูก เข็มแต่งงานกับพี่เชนทร์ได้ไหมลูก’ คำขอร้องของคุณกันยา ทำให้เขมจิราช็อกไปชั่วขณะ ‘คุณแม่!คะ...คือพี่...’ ครั้งนั้นเธอจะปฏิเสธบอกผู้มีพระคุณท่วมหัวว่า ราเชนทร์มีคนรักอยู่แล้ว และชายหนุ่มก็คงไม่ยอมแต่งงานกับเธอแน่ ‘แม่ไม่เห็นใครเหมาะสมเท่าหนูแล้วนะ ที่จะดูแลตาเชนทร์ได้ดีเท่าเข็ม..’ ‘พี่เชนทร์มีแฟนแล้วนะคะคุณแม่ เธอชื่อเกศริน’ ‘แม่รู้ แม่ถึงอยากให้เข็มแต่งงานกับพี่เขาไง เพราะหล่อนคนนั้นเป็นผู้หญิงไม่ดี แม่ไม่ชอบ จะมีก็แต่ตาเชนทร์เท่านั้นที่ยังคงหูหนวกตาบอดไม่รู้ว่าอะไรเพชร อะไรกรวด ถ้าเข็มรักแม่ เห็นว่าแม่เป็นแม่แท้ๆของหนู เข็มทำตามคำขอของแม่ได้ไหมลูก’ คุณกันยากอดเขมจิราพร้อมกับลูบหัวเธอไปมา ‘นะเข็มนะ ถือว่าช่วยแม่สักครั้งนะลูก’ แล้วแบบนี้มีหรือที่เด็กกำพร้าที่ถูกผู้หญิงใจดีคนนี้นำมาชุบเลี้ยงจะกล้าปฏิเสธ เพราะบุญคุณท่วมหัวที่ท่านเลี้ยงมา ไม่อาจทำให้เธอกล่าวปฏิเสธได้ลง… เขมจิราทรุดนั่งลงบนเตียง เธอมองซองสีน้ำตาลด้วยหัวใจที่สั่นไหว เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องมีงานแต่งงานเกิดขึ้น เธอไม่สามารถทรยศผู้มีพระคุณได้ แม้จะรู้ว่าจะต้องเจอพายุร้ายโหมกระหน่ำซัดสาดใส่ไม่หยุด “เข็มทำอย่างที่พี่เชนทร์ต้องการไม่ได้จริงๆค่ะ ขอโทษนะคะ” เขมจิราพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินลุกขึ้นเพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำนอน เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมเพื่อเข้าพิธีแต่งงาน แม้จะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เจ้าบ่าวจะมาร่วมพิธีหรือไม่… ด้านราเชนทร์เมื่ออาละวาดข่มขู่หญิงสาวแล้ว เขาก็ขับรถออกจากบ้านไปด้วยความเร็ว จุดมุ่งหมายคือผับหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง เมื่อเดินทางมาถึง เขาก็เข้าไปด้านในนั่งโต๊ะประจำของเขาทันทีพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มที่แรงที่สุดของผับมาดื่มอย่างไม่ยั้ง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องนึกถึงเรื่องงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ เสียงเพลงในผับดังกระหึ่มอย่างต่อเนื่อง ผู้คนชายหญิงต่างพากันเต้นอย่างเมาส์มันโดยไม่สนใจโลกภายนอก และแล้วเกศรินแฟนสาวของเขาก็มาถึงเวลาตามนัด เกศรินมาในชุดแหวกอกสีแดงเพลิงเว้าหลังลึกลงไปถึงสะโพก รูปร่างเธอเย้ายวน อกเป็นอก เอวเป็นเอว ใครเห็นก็ต้องเหลียวหลังมองด้วยความตะลึง “เชนทร์ค่ะ..” เสียงดัดจริตแบบนี้ ทำให้ราเชนทร์ที่นั่งดื่มอยู่นั้นเหลือบตามอง เมื่อเห็นว่าเป็นแฟนสาว เขาก็คว้าหล่อนเข้าไปกอด และพูดว่า “ทำไมคุณมาช้าจัง คุณรู้ไหมผมมานั่งรอคุณนานแล้วนะ..” “นี่คุณเมาเหรอคะ” เกศรินไม่ขัดขืน หล่อนยืนกระแซะนั่งหมิ่นบนขาของชายหนุ่ม “ผมไม่เมา!” ราเชนทร์พูดลิ้นพันกันชิดซอกคอระหง “ไปค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ นี่คุณเมามากแล้วนะคะ ลุกขึ้นสิคะ” เกศรินประคองชายหนุ่มพาเดินออกไปจากผับทันที “ไปพักที่คอนโดของคุณนะ ผมไม่อยากกลับบ้าน” เมื่อเข้าไปนั่งในรถ ราเชนทร์ก็บอกแฟนสาว “ได้สิคะ เดี๋ยวเกศจะจัดหนักจัดเต็มให้เชนทร์หายเมาเลยดีไหมคะ” หล่อนพูดพลางส่งสายตายั่วยวนให้กับชายหนุ่ม “อย่ายั่วกันสิ ไม่งั้นมันจะไม่ถึงห้องพักนะ” ราเชนทร์พูดพลางรั้งร่างบางยั่วเย้ามาบดขยี้ริมฝีปาก ซึ่งเกศรินก็ตอบสนองกลับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน “พอก่อนค่ะเชนทร์ เกศว่าเราไปถึงห้องก่อนดีกว่าไหมคะ ตรงนี้มันไม่เหมาะนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าอายเขาตายเลย” เกศรินแกล้งขัดขืน ทำเป็นหญิงไร้เดียงสา “โอเค” ราเชนทร์พยักหน้าชิดทรวงอกอิ่ม เขาผละจากร่างนุ่มนิ่ม ปล่อยให้เกศรินขับรถ.. เมื่อมาถึงห้องทั้งคู่ก็ตรงเข้าไปยังห้องนอน เขาทั้งสองช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วและกอดจูบกันอย่างเร่าร้อน ซึ่งราเชนทร์ถึงจะเมามากแค่ไหน เขาก็ไม่ลืมที่จะใส่เครื่องป้องกัน “กึกกักๆ” เสียงเตียงกระทบผนังห้องสั
บทที่ 1 chapter1 งานแต่งที่ไม่ต้องการ
บทที่ 1
งานแต่งงานใหญ่โตหรูหรา เหมาะสมกับที่เป็นงานแต่งงานของ ลูกชายคนโตของตระกูลถูกจัดขึ้นที่บ้านเกียรติก้องพิภพ ท่ามกลางญาติ พี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหายและผู้คนที่รู้จักอีกมากมาย
เขมจิราอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง เธอยืนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานโดยไม่มีเงาของเจ้าบ่าว
ส่วนคุณกันยานั้น กำลังวิ่งวุ่นจ้าละหวั่นตามหาตัวราเชนทร์เจ้าบ่าวของงานที่ทิ้งงานทำบุญตักบาตรร่วมกับเจ้าสาวในตอนเช้า จนทุกคนในบ้านต้องไปทำบุญตักบาตรร่วมกับเจ้าสาวแทนเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนซึ่งไม่มีอะไรเสียหายเพราะเป็นงานภายในครอบครัว
แต่ตอนนี้เป็นพิธีรดน้ำสังข์ ที่จะขาดเจ้าบ่าวไม่ได้ จึงทำให้คุณกันยาร้อนใจเป็นอย่างมาก
“เจ้าเชนทร์นะเจ้าเชนทร์ นี่หายมันหัวไปนะ ทำไมปล่อยให้ทุกคนวุ่นวายตามหาตัวอย่างนี้นะ” คุณกันยามีสีหน้าตึงๆบ่นให้ลูกชาย เพราะนี่ฤกษ์เวลารดน้ำสังข์ก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว แต่กลับหาเจ้าบ่าวยังไม่พบ
“นายแม่ครับ พบคุณราเชนทร์แล้วครับ” ลูกน้องชายหนุ่มวัยประมาณสามสิบที่คุณกันยาบอกให้ตามหาราเชนทร์เข้ามาบอกข่าวดี
“เจอตัวตาเชนทร์แล้วเหรอ เจอที่ไหน”
คุณกันยายิ้มให้แขกเหรื่อ แล้วกระซิบเสียงเล็ดลอดไรฟันถามลูกน้อง โดยที่ไม่ได้มองหน้าลูกน้อง
“ที่คอนโดของคุณเกศรินครับ” ลูกน้องบอกเสียงเบาเพราะกลัวแขกหลายคนที่ยืนสนทนาอยู่ข้างคุณหญิงกันยาจะได้ยิน
“ไปตามมันกลับมา! เดี๋ยวนี้” คุณกันยากัดฟันพูดกับลูกน้อง พลางยิ้มพยักหน้าให้เพื่อนคุณหญิงด้วยกัน
“ครับ” ลูกน้องขานรับ
“ถ้าได้ตัวมันมาแล้ว ก็จับมันแต่งตัวใส่ชุดเจ้าบ่าวให้เร็วที่สุด ถ้ามันไม่มาหรือไม่ยอมทำตามคำสั่งของฉัน บอกมันว่าฉันจะตัดมันออกจากกองมรดกและริบทรัพย์สินทั้งหมดที่มันจะได้คืนมา”
คุณกันยาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด จนลูกน้องอดที่จะรู้สึกเสียวสันหลังแทนราเชนทร์ไม่ได้
“ครับนายแม่” รับคำเสร็จลูกน้องก็รีบออกจากงานไปตามตัวเจ้าบ่าวทันที
“เฮ้อ! นี่แม่อุตส่าห์เลือกผู้หญิงที่ดีอย่างหนูเข็มให้ ทำไมลูกแม่ถึงกลับปฏิเสธไม่เอานะ แต่กลับไปเอาผู้หญิงพรรค์นั้นมาเป็นแฟนนะ แต่ยังไงแม่ก็ไม่ยอมเด็ดขาด ลูกกสะใภ้ของแม่ต้องเป็นหนูเข็มเท่านั้น”
คุณกันยาไม่ได้อคติกับเกศรินแฟนสาวของลูกชาย แต่คุณกันยาได้สืบประวัติของผู้หญิงคนนั้นมาแล้ว ว่าหล่อนไปนอนกับไฮโซรวยๆหลายคนเพื่อแลกกับเงิน และยังเป็นเมียน้อยเสี่ยชื่อดังคนหนึ่ง ซึ่งเสี่ยคนนั้นก็เลี้ยงดูหล่อนอย่างลับๆ…
และ เธอก็ตั้งใจอยู่แล้วว่าลูกสะใภ้ของเธอจะต้องเป็นเข็มจิราเท่านั้น
…..
“ไม่! ฉันไม่กลับไปแต่งงานกับยัยเด็กนั่นเด็ดขาด” ราเชนทร์โวยวายเสียงดัง เมื่อถูกลูกน้องของคุณกันยามาจับตัวมา
“ถ้าคุณเชนทร์ไม่ไป นายแม่บอกว่าจะตัดคุณชนทร์ออกจากกองมรดกนะครับ รถ บ้าน และเงินในธนาคาร หรือเงินสดที่อยู่ในกระเป๋าของคุณเชนทร์มีใช้อยู่ทุกวันนี้ก็จะถูกคุณหญิงเอาคืนทั้งหมดครับ”
ลูกน้องคุณกันยาบอกตามที่นายแม่สั่งมา เมื่อได้ฟังจากที่ขัดขืน ราเชนทร์ก็หยุด พลางคำรามเสียงขึงขังถามว่า
“แกอย่ามาขู่ฉัน!”
“ผมไม่ได้ขู่ แต่คุณนายแม่ทำจริง ผมว่าคุณเชนทร์กลับบ้านไปแต่งงานกับคุณเขมจิราก่อนเถอะครับ อย่าเพิ่งขัดใจคุณนายแม่เลยดีกว่า นะครับ ” ลูกน้องของคุณกันยาบอกความเดิม
ราเชนทร์กำมือแน่น เขารู้ว่าแม่ไม่ได้ขู่ เพราะแม่เขารักยัยเด็กคนนั้นมาก บางทีเขาก็คิดว่าแม่เขารักเขมจิรามากกว่าเขาที่เป็นลูกจริงๆซะอีก
“ยัยแม่มด นี่เธอคงจะประจบประแจงคุณแม่สินะ แผนการตัดฉันออกจากกองมรดกก็คงเป็นความคิดของเธอเหมือนกัน ยัยเห็บ ”
ราเชนทร์พูดถึงเขมจิราอย่างอาฆาต เขาไม่ได้โกรธคุณกันยา แต่เขากลับเอาความเคียดแค้นทั้งหมดไปลงที่เขมจิรา…
ด้านคุณกันยายืนกระสับกระส่าย จะเป็นลมแล้วเป็นลมอีกเมื่อใกล้ถึงฤกษ์รดน้ำสังข์แล้ว แต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าบ่าว คุณกัลยานั่งกุมมือเขมจิราไว้แน่น ใบหน้าเจ้าสาวยังมีรอยยิ้มปลอบใจมาให้คุณกันยา แม้ภายใจใจของเธอจะสั่นไหว เจ็บปวด
คุณกัลยาลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในงานในชุดเจ้าบ่าวที่ไร้รอยยิ้ม แต่นางก็ยิ้มดีใจ ก่อนจะปรับใบหน้าให้ราบเรียบตามเดิม
“แม่นึกว่าแกจะไม่มาเสียแล้ว จะได้ยกทรัพย์สินในส่วนของแกให้หนูเข็มเสียให้หมด” คุณกันยาพูดประชดลูกชาย ซึ่งคำพูดของนางได้ทำให้ราเชนทร์เข้าใจผิดเขมจิราเข้าไปใหญ่
‘มิน่าล่ะ 5 ล้านคงไม่พอสำหรับเธอสินะ เขมจิรา ยัยเห็บ’
ราเชนทร์จ้องมองเจ้าสาวด้วยสายตาเหยียดหยามดูถูกอย่างชัดเจน
“คุณแม่คิดดีแล้วเหรอครับ ที่จะให้ผมแต่งงานกับยัยเด็กนี่”
ราเชนทร์พูดเสียงขึงขังกับคุณกัลยา แต่สายตาสีนิลกลับจ้องมอง เขมจิราในชุดเจ้าสาวอย่างสมเพช
“ฉันคิดดีแล้ว หนูเข็มเป็นผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมกับแกมากที่สุดแล้ว” คุณหญิงกันยาบอกลูกชายด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“ผู้หญิง..” ราเชนทร์ไม่ทันได้พูดดูถูกเขมจิราว่า ‘ผู้หญิงหน้าด้าน ไม่มียางอายหน้าเงิน’ เขาก็หยุดพูด เมื่อเสียงใสสั่นเล็กน้อยพูดขึ้นว่า
“คุณแม่คะ เข็มว่าเรายกเลิกงานแต่งเถอะนะคะ”
เขมจิราพูดทั้งที่ก้มหน้า ไม่กล้ามองสบตาของใครต่อใครโดยเฉพาะแววตาแดงโรจน์เหมือนปีศาจของราเชนทร์
“เข็มลูกแม่ แม่เสียใจนะที่ทำให้หนูขายหน้าแขกเหรื่อ ถ้าหนูอยากยกเลิก แม่ก็จะให้คนไปประกาศยุติเรื่องงานแต่ง และแม่จะยกสมบัติส่วนที่เป็นของพี่เชนทร์ให้หนูเพื่อเป็นการปลอบขวัญนะ”
คุณกันยาเข้าไปยืนตรงหน้าเขมจิรา มือของท่านยกขึ้นจับคางน้อยดันให้เงยหน้ามองตากัน และอีกข้างก็ยกขึ้นลูบหัวของเธอเพื่อปลอบขวัญให้กำลังใจ
“คุณแม่ เข็มมะ..” เขมจิรายังไม่ได้บอกคุณกันยาว่า ‘เข็มไม่อยากได้สมบัติของพี่ราเชนทร์’ เสียงของเขาก็ดังแทรกขึ้น
“ผมไม่ยอมยกสมบัติส่วนที่เป็นของผมให้ยัยเด็กกำพร้าไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้หรอกนะแม่ ส่วนเธอ..ยัยเห็บ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอวางแผนอะไรไว้ เธอไม่มีทางได้สมบัติของฉันแม้แต่สลึงเดียว”
ราเชนทร์ตาแดงก่ำเหมือนเสือร้ายจ้องหน้าของว่าที่เจ้าสาวพร้อมกับสาดคำพูดใส่หน้าเธออย่างไม่คิดที่จะถนอมน้ำใจ
“ราเชนทร์! ขอโทษน้องเดี๋ยวนี้!”
คุณกันยาสั่งเสียงเขียว รู้สึกโกรธจนตัวเริ่มสั่น เมื่อได้ยินลูกชายดูถูกบุตรสาวบุญธรรมที่เธอรักและเลี้ยงมาเองกับมือ
“ทำไมผมต้องขอโทษด้วย ก็ในเมื่อมันเป็นความจริง”
ราเชนทร์ยอกย้อนด้วยสีหน้านิ่ง ไม่สนใจเลยสักนิดว่าตอนนี้คุณกันยากำลังตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ
“ไอ้ลูกไม่รักดี ตาบอดมองไม่เห็นเพชรหรือว่าแกล้งไม่ยอมมอง ดันไปมองก้อนหินก้อนทราย ระวังเถอะจะหมดตัวเหลือแต่ไอ้นั่น” คุณกันยาด่าลูกชายอย่างเสียๆหายๆ
“คุณแม่คะ อย่าว่าพี่เชนทร์เลยค่ะ ถ้าพี่เชนทร์ไม่อยากแต่ง ก็ไม่ต้องแต่งก็ได้ อีกอย่างเข็มก็ไม่อยากแต่งกับพี่เชนทร์เหมือนกันค่ะ”
เขมจิราสะกดกลั้นความเสียใจเอาไว้ หลังจากที่อดทนฟังคำดูถูกจากชายหนุ่มมานาน
“ตอแหลจริงๆนะเธอนี่ ต่อหน้าทำมาเป็นพูดดี แต่ลับหลังคงจะมารยาสาไถย ออดอ้อนคุณแม่ไว้เยอะสินะ ถึงทำให้คุณแม่มาบังคับฉันให้แต่งงานกับเธอได้”
เพี๊ยะ!
ราเชนทร์พูดจบประโยค ใบหน้าหล่อเหลาก็หันไปตามแรงตบของคุณกันยาทันที
“แกดูถูกน้องก็เท่ากับแกดูถูกแม่ของแกด้วยนะตาเชนทร์ เพราะแม่เป็นคนเลี้ยงดูน้องมาแต่อ้อนแต่ออก เท่ากับแกด่าแม่ว่าสั่งสอนน้องมาไม่ดี ที่สำคัญแม่สอนแกมาตลอดว่าไม่ให้ไปดูถูกหรือกล่าวหาใคร ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง” คุณกันยาตำหนิลูกชายด้วยฝ่ามือและคำพูด
“คุณแม่ตบผม” ราเชนทร์เจ็บใจมากกว่าเจ็บที่ถูกตบ เขาเคียดแค้นเขมจิรา ราเชนทร์กำมือเป็นกำปั้นแล้วกางออกเมื่อสบตากับคนเป็นแม่ เขายกมือขึ้นลูบรอยตบบนใบหน้าของตัวเอง
“ถ้าแกไม่ขอโทษน้อง ฉันจะตบแกอีก” คุณกันยาไม่พูดเฉยๆ นางยกมือจะตบราเชนทร์อีกครั้ง
“คุณแม่ อย่าทำอะไรพี่เชนทร์เลยค่ะ เข็มขอร้อง” เขมจิรารีบห้าม พร้อมกับเข้าไปจับมือคุณกัลยาไว้ เมื่อเห็นคุณกันยาจะตีราเชนทร์ซ้ำ
“เห็นไหม? น้องเขาห่วงแกมากแค่ไหน” คุณกันยายอมลดมือลง แต่ไม่วายดุด่าราเชนทร์ไม่หยุด
“ผมขอโทษคุณแม่ครับ ถ้าผมพูดดูถูกคุณแม่ แต่ผมจะไม่ขอโทษ ยัยเด็กกำพร้ากาฝากนี่เด็ดขาด!” ราเชนทร์กล่าวโทษว่าเขมจิราไม่หยุดเช่นกัน
“ไอ้ลูก..” คุณกันยากำลังจะเอ่ยปากต่อว่าลูกชายว่า ‘ไอ้ลูกสารเลว’ แต่เขมจิราก็ชิงพูดเสียก่อน
“คุณแม่อย่าทะเลาะกันเพราะเข็มเลยนะคะ ตอนนี้แขกเหรื่อต่างพากันมองมาที่เรานะคะ คุณแม่อย่าต่อว่าพี่เชนทร์ให้คนอื่นสงสัยเลยนะคะ”
เขมจิราพูดเสียงสั่นเล็กน้อย เพราะในใจของเธอบอบช้ำมากที่ถูก ว่าที่เจ้าบ่าวปฏิเสธจะแต่งงานกับเธอและมองว่าเธอเป็นกาฝาก
คุณกันยามองรอบห้องโถงก็เห็นว่าสิ่งที่เขมจิราพูดเป็นความจริง นางจึงยิ้มแย้มต้อนรับแขกเหรื่อ แล้วสะกิดแขนลูกชายและกระซิบกระซาบลอดไรฟันบอกลูกชายว่า
“พาน้องไปต้อนรับแขกเดี๋ยวนี้ อย่าขัดใจแม่นะตาเชนทร์”
คุณกัลยาออกคำสั่งพร้อมกับใช้สายตาจ้องมองลูกชาย เมื่อราเชนทร์เห็นก็ได้รู้ว่าแม่เอาจริง
ด้านราเชนทร์เมื่อถูกบังคับ เขาก็หันไปจับแขนเล็กกระชากให้เข้ามายืนอยู่ในอ้อมกอดของเขา บอกเธอว่า
“ตามฉันมา!”
“พี่เชนทร์ เข็มเจ็บนะ” เขมจิราน้ำตาคลอเบ้า เพราะเธอเจ็บจริงๆ เมื่อถูกมือเพชฌฆาตกำกระชับอย่างแรงจนข้อมือของเธอจะหักเป็นสองท่อน
“เธอจะเจ็บตัวมากกว่านี้ ก็ใครบอกให้เธอคิดจะแต่งงานกับฉันล่ะ จากนี้ไปก็เตรียมตัวเตรียมใจรับความเจ็บปวดได้เลยนะ....เขมจิรา”
ราเชนทร์แสยะยิ้มร้ายเมื่อได้สบตาคู่โตที่สั่นระริก
เขาพยักหน้างึกๆให้เธอรับรู้ว่าหลังจากวันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้อยู่สุขสบายเป็นคุณหนูแน่นอน…
บทที่ 1 chapter1 งานแต่งที่ไม่ต้องการ
21/11/2023
บทที่ 2 chapter2 งานแต่งที่ไม่ต้องการ(2)
21/11/2023
บทที่ 3 chapter3 คืนเข้าหอที่แสนทรมาน
21/11/2023
บทที่ 4 chapter4 เมียคืนแรกของราเชนทร์
21/11/2023
บทที่ 5 chapter5 เมียคืนแรกของราเชนทร์(2)
21/11/2023
บทที่ 6 chapter6 ทรมาน
21/11/2023
บทที่ 7 chapter7 หึง
21/11/2023
บทที่ 8 chapter8 หึง(2)
21/11/2023
บทที่ 9 chapter9 ใส่ร้ายว่ามีชู้
21/11/2023
บทที่ 10 chapter10 รอเก้อ
21/11/2023
บทที่ 11 chapter11 พาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้าน
21/11/2023
บทที่ 12 chapter12 เยาะเย้ย
21/11/2023
บทที่ 13 chapter13 แกล้งทำเป็นเกลียด
21/11/2023
บทที่ 14 chapter14 นั่นนะเมียกู
21/11/2023
บทที่ 15 chapter15 ห่วง
21/11/2023
บทที่ 16 chapter16 ป้อนยาด้วยปาก
21/11/2023
บทที่ 17 chapter17 เลวในสายตาเขา
21/11/2023
บทที่ 18 chapter18 ครั้งแรกที่ขอบใจ
21/11/2023
บทที่ 19 chapter19 อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้
21/11/2023
บทที่ 20 chapter20 แกล้ง
21/11/2023
หนังสืออื่นๆ ของ angsumaalin
ข้อมูลเพิ่มเติม