Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
235.5K
ชม
178
บท

คู่หมั้นของเธอนอกใจแม่เลี้ยงของเธอ และทั้งสองก็ร่วมมือกันวางแผนหลอกลวงทรัพย์สินของครอบครัวเธอ และวางกับดักให้เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เพื่อที่จะแก้แค้น เหวินหญ่าจึงตัดสินใจหาผู้ชายคนหนึ่งมาก่อเรื่องที่ที่งานหมั้นและฉีกหน้าพวกเขาทั้งคู่ โดยไม่คาดคิดหลังจาก "ประกาศหาแฟนโดยจ่ายค่าตอบแทนสูง"แล้ว เธอก็ได้หนุ่มสุดหล่อมาจริงๆ! เหวินหญ่าคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กยากจนที่เพื่อเงินเท่านั้น แต่หลังจากอยู่กับเขา โชคของเธอก็ดีขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก เดินนเล่นในห้างสรรพสินค้าใดก็ได้รับคูปองสำหรับแบรนด์หรูที่ซื้อฟรีและได้ชุดมูลค่านับแสนฟรี! ในงานหมั้น เขาออกงานอย่างยิ่งใหญ่ ทำให้ทุกคนนั้นตกตะลึงและประกาศอย่างเปิดเผยว่าเธอคือผู้หญิงของเขา! เดิมทีคิดว่าพวกเขาจะแยกทางกันหลังจากเรื่องนี้จบลง แต่เขากลับติดตัวเธอไม่ยอมไปไหนอีก "เราเพิ่งหมั้นกัน ตอนนี้ผมเป็นคู่หมั้นของคุณแล้ว" เหวินหญ่าหัวเราะเบา ๆ "คุณหมิ่น คุณคงไม่ใช่คิดว่าฉันรวยก็เลยไม่ยอมปล่อยฉันมั้ง?" หมิ่นซือหางยิ้ม เขาเป็นหลานชายของตระกูลใหญ่ ตระกูลหมิ่น เป็นซีอีโอของฮั้วเชง กรุ๊ป และเป็นถึงเจ้านายเบื้องหลังที่ควบคุมเส้นชีวิตทางเศรษฐกิจของเมืองไฮทั้งหมด เขาต้องมาสนใจเงินเล็กน้อยของเธอเหรอ? ต่อมาเหวินหญ่ารู้ว่าเขาคือคนที่เอาครั้งแรกของเธอไปในคืนนั้น!

บทที่ 1 คุณหล่อไหม?

“อื้ม~ เบา ๆ หน่อย... เดี๋ยวจะเสียงดังทำให้เธอตื่น”

ภายในห้องพักของโรงแรมเวินฮวา เหวินหย่ารู้สึกปวดหัวแทบจะแตก ทั้งตัวนั้นรู้สึกร้อนไปหมด หลังจากดิ้นรนอยู่นานถึงได้ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย แต่ภาพที่เห็นนั้นกลับทำให้เธอแทบคลั่ง!

แฟนของเธอ ลู่หลินเซินกำลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งไว้ที่หน้าต่าง ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น เธอคือจ้าวเหอ แม่เลี้ยงของเธอนั่นเอง!

“ไม่ต้องกังวล เธอไม่ตื่นหรอก ยานั่นเป็นปริมาณที่ใช้กับสัตว์ เธอนั้นน่าจะหมดสติไปนานแล้วหล่ะ”

ลู่หลินเซินจับเอวอันเพรียวบางของจ้าวเหอไว้พลางกระแทกอย่างแรงโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองเหวินหย่าที่อยู่บนเตียงเลย

เหวินหย่ากัดฟันและกำหมัดแน่น ตอนแรกนั้นจ้าวเหอเป็นคนแนะนำให้เธอกับลู่หลินเซินรู้จักกัน แถมยังพยายามให้พวกเขาสองคนคบกันอีก เธอนั้นไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่าพวกเขาสองคนจะแอบทำอะไรลับหลังเธอแบบนี้!

คืนนี้ ลู่หลินเซินเชิญเธอมาทานอาหารเย็น เธอดื่มไวน์ที่เขาส่งมาให้ไปหนึ่งแก้วโดยไม่ได้ระแวงอะไร สุดท้ายก็หมดสติไป

ที่แท้นี่คือแผนที่พวกเขาคิดเอาไว้นานแล้วนี่เอง!

“คุณว่าถ้าเหวินหย่ารู้ว่าผู้ชายที่กำลังจะนอนกับเธอนั้นจริง ๆ แล้วเป็นคนจรจัด เธอจะรู้สึกยังไง?” จ้าวเหอกล่าวพลางหอบ

“เธอไม่มีทางรู้หรอก ตราบใดที่เธอคิดว่าคนที่อยู่กับเธอในคืนนี้คือฉันแล้วหล่ะก็ เธอจะต้องตกหลุมรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นและยอมแต่งงานกับฉันแต่โดยดี! ถึงตอนนั้นพวกเราร่วมมือกัน ไม่ใช่แค่ตระกูลเหวิน รวมไปถึงทรัพย์สินของแม่ของเหวินหย่านั้นต้องเป็นของเราไม่ช้าก็เร็วแน่นอน!”

น้ำเสียงของลู่หลินเซินนั้นไม่มีความรู้สึกใด ๆ ทำให้เหวินหย่าที่ได้ยินนั้นรู้สึกกลัวมาก

“แล้วคุณจะจัดการกับพี่ชายของเธอยังไงคะ?”

“ไว้ฉันควบคุมตระกูลเหวินได้เมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นหาโอกาสส่งเขาเข้าคุกก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร”

จ้าวเหอหัวเราะคิกคักขึ้นมาเบา ๆ และให้ความร่วมมือกับท่าทางของลู่หลินเซินราวกับกำลังฉลองให้กับชัยชนะที่กำลังจะมาถึง

แต่จู่ ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ สายตานั้นดูร้ายกาจมาก “เหวินหย่านั่นก็อย่าได้ให้เธอมีชีวิตอยู่ที่ดี! ไว้พวกคุณเป็นสามีภรรยากันเมื่อไหร่ก็จะต้องอยู่ด้วยกัน หลินเซิน ฉันไม่ให้คุณแตะต้องเธอเป็นอันขาด!”

ลู่หลินเซินกอดจ้าวเหอแน่นขึ้นพลางขยับรุนแรงมากยิ่งขึ้น “งั้นเธอว่าฉันควรจะทำยังไงดีหล่ะ?”

“อ...อืม จัดฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เธอพิการซะ!” จ้าวเหอครางแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะคิดแผนทำร้ายเหวินหย่า ใบหน้าสวย ๆ ที่แดงก่ำนั้น ตอนนี้ดูดุร้ายขึ้นมาเป็นพิเศษ

ลู่หลินเซินเหงื่อออกเต็มตัวพลางยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู “โอเค~ เอาตามที่เธอว่า”

พอเห็นว่าทั้งคู่ใกล้จะเสร็จแล้ว เหวินหย่าก็รีบหลับตาลงทันที

พอแต่งตัวเสร็จ ลู่หลินเซินก็เหลือบมองเหวินหย่าที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียงและออกจากห้องไปอย่างสบายใจ

เหวินหย่าถึงได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แล้วน้ำตาที่ไหลออกมานั้นมันไม่ใช่น้ำตา แต่เป็นเลือดแดงสด ๆ มากกว่า

“ลู่หลินเซิน ฉันตาบอดจริง ๆ ! น่าเสียดายที่แต่ก่อนฉันเชื่อใจคุณมากขนาดนั้น แต่คุณกลับโหดเหี้ยมอำมหิตและร่วมมือกับจ้าวเหอเพื่อทำลายครอบครัวของฉัน!”

เหวินหย่าสั่นไปทั้งตัวอย่างควบคุมไม่ได้

เธอลุกขึ้นยืนและอยากจะหนี แต่ขาของเธอนั้นอ่อนยวบเลยล้มลงกับพื้น

ให้ตายเถอะ ตัวของฉันอ่อนปวกเปียกซะจนเดินไม่ได้เลย!

เธอพยายามคลำหามีดปอกผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะเอามากรีดแขนตัวเอง เลือดสด ๆ ไหลออกมา มันเจ็บปวดซะจนทำให้อวัยวะของเธอเริ่มกลับมาทำงาน

พอลุกขึ้นมาจากเตียงก็มีเสียงดังขึ้นมาจากประตู เหวินหย่าไม่ทันได้คิดอะไรมาก เลยรีบเดินกะโผลกกะเผลกไปที่หน้าต่างแล้วปีนออกไปทันที

จากนั้นเสียงของจ้าวเหอกับลู่หลินเซินก็ดังขึ้นมา

“เธอไปไหนแล้วหล่ะ ทำไมถึงหายไปได้ล่ะ? คงไม่ได้หนีไปแล้วหรอกนะ!”

“เธอหนีไม่พ้นหรอก คืนนี้ถ้าไม่หาผู้ชายมาช่วยดับไฟให้หล่ะก็ เธอคงไม่มีทางรอดออกไปจากโรงแรมนี้ได้แน่ ๆ !”

เหวินหย่าเหยียบหน้าต่างและพยายามจับขอบหน้าต่างของห้องถัดไป จู่ ๆ ก็มีมือ ๆ นึงเอื้อมผ่านไหล่มาปิดปากเธอไว้ จากนั้นก็ดึงเธอเข้าไปในห้องอย่างแรงพลางเหวี่ยงลงกับพื้น

ตัวที่ห้อยอยู่กลางอากาศนั้นอยู่ในสภาพไร้น้ำหนัก มือของเหวินหย่าจับคอเสื้อของผู้ชายคนนั้นไว้แน่น ทั้งคู่เลยล้มลงกับพื้น

เขา...กดทับตัวเธออยู่

กลิ่นของผู้ชายโถมเข้ามาในโสดประสาทของเหวินหย่า ทำให้ขนแขนที่มีเหงื่อเล็กน้อยของเธอนั้นลุกตั้งขึ้นมาทันที

เธอพยายามดิ้นรน แต่กลับครางว่า “อื้ม~” ออกมาเบา ๆ แทน

“เวินเหมี่ยวให้เธอมาเหรอ?”

ในความมืด น้ำเสียงมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนั้นค่อย ๆ ดังขึ้นช้า ๆ มันน่าฟังมากเลยทีเดียว

มือเล็ก ๆ ของเธอลูบไล้หน้าอกของเขาอย่างอยู่ไม่สุข รู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อแข็ง ๆ ของเขาผ่านเสื้อผ้าบาง ๆ เส้นกล้ามนั้นสวยงามมาก ไหนจะกลิ่นของผู้ชายที่ลอยเข้ามาทำให้เลือดของเธอพลุ่งพล่านนั่นอีก

เวินเหมี่ยวอะไรกัน เธอไม่รู้จัก

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้ เหวินหย่าไม่อยากตายที่นี่

“ค...คุณหล่อไหม?”

หมิ่นซือหางขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

“พอได้”

“งั้นแสดงว่าไม่ได้น่าเกลียด”

แทนที่จะถูกบังคับให้มีอะไรกับผู้ชายจรจัด สู้ยอมมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าที่หน้าตาดีแถมหุ่นดีดีกว่า!

เหวินหย่ายื่นมือออกมาจับแก้มเขาแล้วพึมพำออกมาว่า “ขอบคุณนะคะ”

วินาทีต่อมา ริมฝีปากอันอุ่นชื้นของเธอก็ประกบไปที่ริมฝีปากอันอบอุ่นของเขา

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

Davin Howson
5.0

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ประกาศหาแฟน
1

บทที่ 1 คุณหล่อไหม?

26/01/2024

2

บทที่ 2 ผู้หญิงอะไร?

26/01/2024

3

บทที่ 3 หมั้น

26/01/2024

4

บทที่ 4 ทุ่มเงินหาสามี

26/01/2024

5

บทที่ 5 มาพังงาน

26/01/2024

6

บทที่ 6 ซื้อเสื้อผ้า

26/01/2024

7

บทที่ 7 เขาเป็นแฟนของฉัน

26/01/2024

8

บทที่ 8 ชุดเดรสราคาสองล้านแปด

26/01/2024

9

บทที่ 9 ให้ของขวัญตอบแทน

26/01/2024

10

บทที่ 10 ไม่เต็มใจ

26/01/2024

11

บทที่ 11 พ่อบุญธรรม

26/01/2024

12

บทที่ 12 หน้าตาก็ไม่ได้แย่ แต่จิตใจนั้นทำไมถึงสกปรกเช่นนี้กัน!

26/01/2024

13

บทที่ 13 กะจะขอบคุณฉันยังไง

26/01/2024

14

บทที่ 14 โดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัย

26/01/2024

15

บทที่ 15 ตบหน้าตัวเอง(สิ่งที่พูดกับสิ่งที่เป็นตรงข้ามกัน)

26/01/2024

16

บทที่ 16 สมรู้ร่วมคิด

26/01/2024

17

บทที่ 17 เธอมีผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ?

26/01/2024

18

บทที่ 18 สร้างโอกาส

26/01/2024

19

บทที่ 19 งานหมั้น

26/01/2024

20

บทที่ 20 คงไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มาแล้วนะ

26/01/2024

21

บทที่ 21 ใส่ร้ายป้ายสี

26/01/2024

22

บทที่ 22 เขาต่างหากที่เป็นคู่หมั้นของฉัน

26/01/2024

23

บทที่ 23 นี่คือผู้ชายดี ๆ ที่คุณเลือกให้ฉันงั้นเหรอ?

27/01/2024

24

บทที่ 24 ปาน

28/01/2024

25

บทที่ 25 เรื่องวุ่นวายจบลงสักที

29/01/2024

26

บทที่ 26 เราเพิ่งหมั้นกันไปนะ

30/01/2024

27

บทที่ 27 ฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ!

31/01/2024

28

บทที่ 28 ตัวคุณเย็นสบายจังเลยค่ะ

01/02/2024

29

บทที่ 29 ทำเป็นไม่รู้จักงั้นเหรอ?

02/02/2024

30

บทที่ 30 แตกหัก

03/02/2024

31

บทที่ 31 การสัมภาษณ์

04/02/2024

32

บทที่ 32 ถ้าอยากเจอฉันก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อ

05/02/2024

33

บทที่ 33 ถ้าชอบก็สาดเยอะ ๆ หน่อย

06/02/2024

34

บทที่ 34 ร้านข้างทาง

07/02/2024

35

บทที่ 35 รถหรู

08/02/2024

36

บทที่ 36 แชร์บ้านกับคนอื่น

09/02/2024

37

บทที่ 37 ย้ายเข้า

10/02/2024

38

บทที่ 38 น่าสัมผัส

11/02/2024

39

บทที่ 39 ตกแต่งห้องด้วยกัน

12/02/2024

40

บทที่ 40 ผู้ชายคนนั้นคือใคร?

13/02/2024