Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

จิรัฐติกาล

5.0
ความคิดเห็น
58K
ชม
85
บท

จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”

บทที่ 0 บทแรก (ภพปัจจุบัน)

เสียงเหล็กกระทบพื้นลากยาวมาแต่ไกล เสียงแหลมขูดไปตามพื้นจนใกล้จะถึงหน้าประตูห้องด้านนอก จางลี่ขยับตัวชิดกำแพงอันมืดมิด พยายามพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงหนีเอาชีวิตรอดจากคนบางคน

เสียงเนื้อเปล่าลากไปกับพื้นเพื่อเอาตัวรอด ใบหน้าของหญิงสาวบูดเบี้ยวจนมองใบหน้าเดิมไม่ออก เมื่อเสียงโซ่ที่คล้องประตูดังขึ้น ตัวเธอก็ยิ่งสั่นเทามากกว่าเดิม แม้ว่าอยากจะร้องขอความช่วยเหลือเท่าไรก็คงไม่เป็นผล

ในเมื่อไร้ประโยชน์เธอจะร้องไปไย ดวงตาเธอมองไปยังบานประตูที่ตอนนี้ถูกเปิดออกแล้ว ชายตรงหน้าถือแท่งเหล็กยาวปลายแหลม ทำให้เธอรู้ว่านี่อาจเป็นวาระสุดท้ายของชีวิต แต่แล้วเขาก็เดินมาเข้ามากลางห้อง วางแท่งเหล็กไว้ข้างตัว ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวเดียวในห้อง ชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเหมือนไม่เร่งรีบ

ชายหนุ่มยกขาขึ้นพาดแล้วเอ่ย “ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย”

โอกาสงั้นหรือ เธอเคยได้เสียที่ไหน ที่ผ่านมาเขาก็แค่เล่นสนุกให้เธอบ้าคลั่งอยู่ฝ่ายเดียว

คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทิ้งบุหรี่ลงเหยียบแล้วยกนาฬิกาขึ้นมาดู 10 นาที โอกาสครั้งที่ 100 ของเธอ เธอก็ยังอยากจะใช้มัน จางลี่ขยับออกจากที่มืดเผยให้เห็นหญิงสาวสภาพเนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าขาดรุ่ย ขาซ้ายเดินกะเผลกคล้ายกระดูกหัก เธอลากเท้าออกจากห้อง ได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่จะปล่อยเธอชัดเจน

เขามันบ้า โรคจิต และเลือดเย็น ชายที่นั่งอยู่นั้นคือสามีของเธอ สามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย สามีที่เธอไม่ได้เลือก

จางลี่รีบวิ่งด้วยแรงอันน้อยนิดดวงตามองไปยังป่าเขา หลายทิศที่เธอเคยไปล้วนมีแต่ป่าเขา ตอนนี้เหลือเพียงทิศเดียวที่คาดว่าจะเป็นถนนใหญ่ เธอจึงวิ่งไปยังทิศนั้นด้วยความหวัง

แต่ขาที่กะเผลกทำให้ความเร็วลดลงกว่ารอบก่อน ๆ เธอได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังมาเรื่อย ๆ มันเหมือนเสียงหลอนที่ทำให้เธอผวาและไร้สติ เท้าเล็กวิ่งเร็วกว่าเดิมทั้งที่ตัวเองเจ็บหนัก ร่างบอบบางวิ่งไม่ดูทางจนทำให้สะดุดท่อนไม้ที่ขวางอยู่

จางลี่ไม่มีเวลาเจ็บ สิ่งเดียวที่เธอต้องการคือมีชีวิตรอดเพื่อจัดการพวกมัน แต่แล้วเหมือนสวรรค์ไม่เห็น เมื่อเธอมองเห็นถนนด้านหน้ามีแสงไฟจากรถที่กำลังจะขับมาถึง แสงแห่งความหวังทำให้เธอมีพลัง เพียงแค่ไม่กี่ก้าวเธอจะรอดแล้ว

ปึก! ท่อนเหล็กฟาดลงที่แผ่นหลัง หญิงสาวล้มลงไปทั้งที่ยังไม่ได้เอ่ยปากขอให้รถที่ใกล้เข้ามาช่วยด้วยซ้ำ เขาไม่ต้องการให้เธอตาย แค่ให้หญิงสาวไร้แรงจะวิ่งต่อ

ชายหนุ่มมองร่างบางที่นอนแนบพื้นเปียกหลังฝนตก เนื้อตัวเต็มไปด้วยโคลน เสียงหัวเราะเขาดังขึ้นแล้วบอก “ใกล้แล้วสินะ แต่ก็ไม่รอดอยู่ดี คราวหน้าแล้วกัน”

เมื่อพูดจบเขาก็ดึงขาเธอขึ้นแล้วลากไปกับพื้น ปล่อยให้หินดินทรายและของมีคมบาดลึกผิวหนังไปเรื่อย ๆ เมื่อเธอกลับมายังจุดเดิม ชายหนุ่มก็โยนเธอลงบนอ่างน้ำขนาดใหญ่

“ที่รัก ผมจะช่วยทำความสะอาดเอง”

จางลี่ไร้ซึ่งแรงพูด เพราะตอนนี้เนื้อตัวเธอเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด เจ้าของร่างได้แต่มองเขาทำเธอเหมือนเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่ง ขัดถูด้วยแปรงขัดพื้นไปตามร่างกาย เมื่อเนื้อตัวมีเลือดออกมา เขาเพียงยกมือปาดมันแล้วดูดกินอย่างมีความสุข

เขามันบ้า จิตใจมันไม่เหลือความเป็นมนุษย์อีกแล้ว เมื่อเขาขัดถูเธอจนสะอาดแบบที่เขาต้องการแล้ว เขาก็โยนร่างที่เปลือยเปล่าลงบนเบาะนุ่ม จากนั้นก็ทำการย่ำยีเธอจนพอใจ เมื่อปลดปล่อยอารมณ์เปลี่ยวแล้วชายหนุ่มก็จากไป ทิ้งให้เธออยู่ในความมืดดังเดิม

จางลี่ขยับตัวมองไปรอบ ๆ คิดถึงทิศทางที่เธอไป แสดงว่าทางนั้นถูกแล้ว หากเธอสามารถออกไปได้เธอก็จะมีชีวิตรอด แต่ตอนนี้ร่างกายเธอยังไม่พร้อม ยังไม่มีเรี่ยวแรง แล้วเธอจะทำเช่นไรดี ท้องที่หิวเพราะไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน จางลี่หันมองไปรอบ ๆ ก็เจอกับสัตว์ตัวน้อยขนสีน้ำตาลกำลังกินเลือดเธอที่ตกตามพื้น ในเมื่อต้องมีชีวิตรอดเธอก็ต้องกินมัน

ร่างเธอลากไปกับพื้นเหมือนกับจิ้งจอกที่กำลังออกล่าเหยื่อ เมื่อเหยื่อตายใจ ไม่นานสัตว์ตัวน้อยก็มาอยู่ในมือเธอ เสียงร้องแหลมของมันเหมือนเสียงกรีดร้องของเธอที่ใกล้ตาย แต่บัดนี้ไม่เหลือแล้ว เหมือนความชั่วของมันซึมซับมายังตัวเธอ

จางลี่ยกมันขึ้นมาแล้วกัดที่ลำคอ ยิ่งมันร้องเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวดมากเท่าไรเธอก็ยิ่งสะใจ ไม่นานสัตว์ตัวน้อยก็สิ้นลมหายใจ แต่เธอต้องฝืนกินมันต่อไปจนเหลือแต่กระดูก

หญิงสาวทิ้งกระดูกในมือลงแล้วนั่งมองแสงอาทิตย์ยามเช้า ผ่านไปอีกวันแล้ว กี่เดือนแล้วที่เธอถูกมันพามาขังไว้ ไม่ว่านานเท่าไรก็ไม่มีใครสักคนที่คิดจะตามหาเธอ

ชาติที่แล้วเธอไปทำอะไรให้ พวกเขาถึงได้รังเกียจเธอมากจนทำทุกทางไม่ให้เธอเงยหน้าขึ้นมา มีคู่หมั้นก็โดนแย่งไป มีคนรักก็ถูกกีดกัน จากนั้นพวกเขาก็ส่งมันมาให้ ให้เธอตกอยู่ในนรกจนไม่อาจลืมตาได้

สตรีร่างบอบบางเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ดวงตาอ่อนแสงลง ตรงมุมปากมีรอยเลือดติดอยู่ แววตาอ่อนแรงนั้นหันมองประตูที่เปิดเข้ามา มองไปยังหญิงสาวที่หน้าตาเหมือนเธอราวกับคนเดียวกัน เธอคือพี่สาวที่เกิดมาจากท้องเดียวกัน แต่กลับได้รับความรักไปจนหมดไม่มีเหลือให้เธอ

คนที่ยืนอยู่ข้างพี่สาวก็คือคู่หมั้นเธอในอดีต พวกเขารวมหัวหักหลังเธอแล้วพากันหัวเราะลับหลังเมื่อสมปรารถนาอย่างที่ตั้งใจ

ตั้งแต่เล็กที่เธอเติบโตมา ของทุกอย่างที่เป็นของเธอล้วนเป็นของที่พี่สาวไม่ต้องการ แต่สิ่งไหนที่เธอได้ หากพี่สาวต้องการก็จะต้องได้ เมื่อเธอได้หมั้นกับชายหนุ่มที่ฐานะดี นั่นทำให้พี่สาวอยากได้ และพี่สาวก็ต้องได้เช่นกัน

ต่อมาเมื่อเธอเจอคนที่รัก และมอบหัวใจให้เขาไปทั้งดวง แต่แล้วเมื่อเรื่องถึงหูพี่สาวที่รัก เธอก็แยกทั้งสองออกจากกัน และไม่ยอมให้เจอกันอีกเลย ทั้งที่ความจริงแล้วฝ่ายชายจะทำทุกอย่างให้ได้เจอกันก็ได้ แต่เขากลับไม่ทำ กลับเลือกเงินแล้วทิ้งเธอไป

ผู้ชายบนโลกนี้มันไร้ความรัก ทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ หันมองไปยังพี่สาวคนสวย เธอเสื้อผ้าแบรนด์หรูตั้งแต่หัวจรดเท้ากำลังยกมือปิดจมูกแล้วพูดรังเกียจ สายตาหันมองซากกระดูกบนพื้นแล้วเบ้ปากถาม

“น้องลี่หิวจนต้องกินหนูเลยหรือ แหมพี่ฟงหยวนใจร้ายจัง ไม่เห็นแก่ผัวเมีย ไม่ให้อาหารสัตว์เลย”

หญิงสาวยกถุงอาหารในมือขึ้น แล้วยิ้มกว้างจากนั้นก็เทมันลงพื้น

“กินสิ บังเอิญเจ้าโมโม่ไม่ยอมกิน อย่างที่บอกว่าหมาไม่แดก” เธอยิ่งหัวเราะเมื่อน้องสาวคนเก่งคลานเข้ามาหากองเศษอาหาร จากนั้นก็หยิบกินด้วยมือไม่ได้รังเกียจ ยิ่งเธอเหยียบเท้าลงไปคนกินก็ไม่ได้หยุดกิน ยังคงหยิบมันเข้าปากเหมือนหมาตัวหนึ่ง

“พี่อี้เฉิน พี่ดูสิ น้องสาวฉันตายอดตายอยากเสียแล้ว”

เสียงชายหนุ่มหัวเราะเยาะแล้วพูดอย่างรังเกียจ “อยากทำอะไรก็ทำเสีย ผมจะไปรอข้างนอก”

จางหรูมองน้องสาวที่แสนน่ารังเกียจ ก่อนเดินอ้อมไปด้านหลัง จากนั้นก็หยิบผ้าพันคอออกมาพลางถาม

“น้องรัก น้องอยากเป็นอิสระไหม”

มือจางลี่หยุดลง หันมองจางหรูด้านหลัง และมองเลยไปยังผ้าพันคอในมือ ถึงเธอจะลำบากขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหรือไม่อยากมีชีวิตอยู่ เพราะนั่นหมายความว่าเธอจะไม่ได้แก้แค้นพวกมัน

จางลี่ขยับตัวออกห่าง มองฝีเท้าที่ขยับก้าวเข้ามา “ให้พี่ช่วยน้องนะ”

ไม่ เธอไม่อยากตาย แต่ก็ไม่อาจทนแรงคนตรงหน้า จางหรูใช้ผ้าพันคอรัดคอเธอเอาไว้ มือจางลี่พยายามดึงมันออก ยิ่งมือสกปรกแตะต้องเสื้อผ้าหรูก็ยิ่งทำให้คนตรงหน้าโกรธมากกว่าเดิม

เมื่อเริ่มทนไม่ไหว เธอก็ยอมปล่อย “ฝากไว้ก่อนนะมึง ตายยากชะมัด” จางหรูคิดเพียงจะมาฆ่าให้เรื่องมันจบ แต่คิดอีกทีปล่อยให้ทรมานอีกสักหน่อยดีกว่า เมื่อได้กลิ่นของเสียเธอก็มองไปบนพื้น มองน้ำสีเหลืองบนพื้น

“สกปรกชะมัด” เธอพยายามล้างมันออกไป แต่ก็ยังทิ้งคราบและกลิ่นอยู่ดี จนเธอต้องถอดรองเท้าราคาแพงเกือบแสนทิ้งไว้ให้คนทำดูต่างหน้า

จางลี่มองประตูที่ปิดไม่สนิท แต่เพราะต้องออกแรงเยอะ และแรงเธอตอนนี้ก็ไม่มีเช่นกัน มองดูเวลาแล้วเห็นว่าใกล้เที่ยง ซึ่งเป็นเวลาที่เขาจะแวะเข้ามาเล่นกับเธอ แสดงว่าเธอมีเวลาหนีไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่นี่เป็นโอกาสดีที่เธอจะมีชีวิตรอด

หญิงสาวมองรองเท้าราคาแพง คิดว่าหากเอาไปด้วยคงพอจะทำให้เธอขอความช่วยเหลือได้จึงหยิบมันขึ้นมา ขยับไปยังอ่างน้ำล้างมันให้สะอาด จากนั้นก็เอาเศษผ้าห่อหุ้มตัวเอง พยายามประคองร่างออกจากสถานที่กักขังเพื่อออกจากขุมนรกนี้

ดวงตาที่มีความหวังมองไปยังทิศทางของเมื่อคืน เธอพยายามลากขาที่เกือบหัก หรือหักไปแล้วก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้เธอต้องวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อเอาตัวรอด ยิ่งได้ยินเสียงรถวิ่งเธอก็ยิ่งมีความหวัง

เมื่อเธอมองเห็นถนน และบังเอิญเจอรถที่กำลังวิ่งผ่านมาพอดี เธอก็รีบออกไปขวางเอาไว้ รถเก๋งหรูตรงหน้าหยุดลง เธอพยายามเคาะรถเพื่อให้คนในรถลงมาช่วย แต่กระจกก็ไม่ยอมเลื่อนลงสักที

จางลี่ร้องขอความช่วยเหลืออยู่นานกระจกดำก็เลื่อนลง ดวงตาเธอเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงประตูอีกฝั่งเปิดออกพร้อมชายหนุ่มที่ลงจากรถแล้วตรงมาหาเธอ เธอได้แต่ร้องโทษชะตาเมื่อต้องมาเจอคนกระทำคนเดิมอีกแล้ว

“มาเล่นกันหน่อยไหมที่รัก” คนขับพูดอย่างเสียอารมณ์ ปล่อยให้ชายหนุ่มอีกคนลากเธอกลับไปยังที่ขังเดิม

ไม่!!! ใครก็ได้ช่วยเธอให้หลุดพ้นเสียที ราตรีที่ทรมานผ่านไปยาวนาน ร่างกายเธอตอนนี้ขาหักทั้งสองข้าง แต่พวกมันยังเหลือแขนเอาไว้ให้เธอจับหนูกินเป็นอาหาร

มาถึงตอนนี้เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว อยากตายไปจากนรกนี้ ขอสวรรค์เมตตาประทานความตายให้เธอ ให้เธอได้หลุดพ้นเสียที

เสียงร้องขอไม่เป็นผล เธอถูกทรมาน ถูกชายมากหน้าหลายตาย่ำยีจนไม่เหลือสภาพ มองเธอเหมือนตุ๊กตาที่เอาไว้เล่นสนุก ร่างกายที่เคยขาวนวลเต็มไปด้วยรอยเลือด รอยเฆี่ยนตี และรอยบุหรี่จี้

หลังจากผ่านค่ำคืนเลวร้ายที่เธอไม่ได้นับแล้วว่ากี่วัน ร่างกายท่อนล่างก็ไม่เหลือสภาพ พวกมันทำจนไม่เหลือให้เธอได้หายใจ

คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีมองสายตาเหยียด มองมือเท้าแขนขาที่หมดสภาพ แถมเนื้อตัวก็เหม็นแทบจะทนไม่ได้อีกแล้ว คิดว่าคงถึงเวลาหมดสนุกเสียที จึงขอเล่นตุ๊กตาตัวนี้เป็นครั้งสุดท้าย

“มองผมแบบนั้นคืออะไร คิดถึงอย่างนั้นหรือ”

จางลี่อยากจะพูด แต่ตอนนี้เธอไม่มีแรงจะตอบชายหนุ่ม หากถามว่ามีคนที่ไม่อยากพบอยากเจอมากที่สุดคือใคร เธอก็จะบอกว่าเป็นเขา

ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง สามีของเธอกำลังเล่นสนุกอยู่เบื้องล่าง เอาของบางอย่างใส่เข้าไป เฮือกสุดท้ายของลมหายใจรวยรินหันมองเขาแล้วสาปแช่ง หากเธอเจอเขาอีก เธอจะทำให้เขาตายอย่างทรมานมากกว่าร้อยเท่าพันเท่า หากเจอพวกเขา เธอจะทำให้พวกเขาร้องขอความเมตตาจากเธอ

หากเจอพวกมันทั้งหมดในชาติต่อไป เธอจะถนอมพวกมันให้นานที่สุด มากกว่าที่พวกมันทำ

ดวงตาปิดลงอย่างเหนื่อยล้า โชคชะตาในชาตินี้ช่างโหดร้ายนัก หากเธอร้ายในชาติหน้า พวกเขาก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายแล้วกัน

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จิรัฐติกาล

ข้อมูลเพิ่มเติม
ย้อนเวลามาพร้อมกับมิติของอนาคต

ย้อนเวลามาพร้อมกับมิติของอนาคต

โรแมนติก

5.0

หนิงอวี่ นักวิทยาศาสตร์สาวคนเก่ง ที่ต้องการทดลองเกี่ยวกับการข้ามมิติจากปัจจุบันสู่อดีต ซึ่งเธอนั้นได้ทำการทดลองเรื่องนี้มาร่วมสองปีแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่งมีของตกจากฟ้ากลายเป็นกำไลหยกสีเขียวประกาย เธอจึงเข้าไปทดลองข้ามมิติเป็นครั้งสุดท้าย หากไม่ได้ก็จะล้มเลิกการทดลองนี้ แต่ใครจะคิดว่ามันจะนำพาเธอไปยังห้วงมิติแห่งหนึ่ง ข้ามไปแล้วเธอยังสามารถเอาของที่อยู่ในห้องทดลองออกมาได้ งานนี้ทั้งขนมขบเคี้ยว ข้าวสาร ปลากระป๋องสำเร็จรูปก็ข้ามมิติทำให้เธอไม่อดตายอีกแล้ว *************************** "ถ้าคุณหนูยอมกินข้าวจนหมด บ่าวจะนำเอาลูกอม รสนมให้ด้วยเจ้าค่ะ" "ลูกอมรสนมคือสิ่งใด?" "ขนมอย่างหนึ่งที่ทำมาจากน้ำตาลกวนกับนม ทั้งอมและเคี้ยวได้ หนุบหนับ รสชาติหวานและมีกลิ่นหอม รสชาติเป็นเลิศอย่างมากเจ้าค่ะ" หนิงอวี่บรรยายจนลี่ซือน้ำลายสอในปาก ถึงแม้ว่าจะเอาแต่ใจแค่ไหนแต่ก็ยังเป็นเด็กน้อยอายุเพียงห้าขวบอยู่ดี ******************* นิยายสนุกอบอุ่นหัวใจ กับของวิเศษไม่จำกัดแบบฟิน...

หย่าทวงแค้น

หย่าทวงแค้น

โรแมนติก

5.0

ความเจ็บช้ำกว่าการ “หย่า” ยังมีอะไรอีก นอกจากถูกคนที่รักหลอกไป “ฆ่า” ให้ตายทั้งเป็น **************** โง่แล้วยังทำเหมือนเดิม เขาเรียกว่าโง่ไร้สติ โง่แล้วกลายเป็นความแค้น เขาถึงเรียกว่าฉลาด มาดูกันว่าการกลับมาของเธอในครั้งนี้ จะทำให้เขาจดจำเธอในรูปแบบไหน ภรรยาที่ดี หรือ ภรรยาที่ตอบแทนอย่างสาสม!! ************************* รมินตามองไปยังรูปภาพแต่งงานบนฝาผนัง ภาพที่มีรอยยิ้มและ แววตาความรักนั้น เหตุใดวันนี้ถึงได้เศร้านักก็ไม่เข้าใจ เธอนั่งรอเขาราวครึ่งชั่วโมงก็ได้ยินเสียงรถที่ขับมาอย่างรวดเร็ว และเสียงเบรกกะทันหันทำให้เธอเดินไปที่หน้าต่างแล้วชะโงกมอง เมื่อเห็นว่าเป็นธาวินผู้เป็นสามีเธอก็รีบลงจากชั้นสอง “ทำไมขับรถเร็วขนาดนั้นคะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง” “นี่คุณแช่งผมให้ตายเหรอ” คิ้วรมินตาขมวด “ตาไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ตาเป็นห่วงคุณต่างหาก” “คุณห่วงชีวิตคุณเองจะดีกว่า ว่าคืนนี้คุณจะนอนไหน” แววตาคนเป็นภรรยาไม่แน่ใจว่าได้ยินผิดหรือเปล่า จึงถามเขาย้ำอีกครั้ง “คุณว่าอะไรนะคะ ตาไม่เข้าใจ” “โธ่เว้ย ทำไมถึงโง่ขนาดนี้ ผมกำลังขอหย่ากับคุณยังไงเล่า” ไม่พูดเปล่า อีกฝ่ายยังยกนิ้วขึ้นชี้หน้าผากเธอ จนเธอที่ตั้งสติไม่ได้เซถอยหลังจนล้มลง “รีบเซ็นใบหย่าแล้วออกไปจากบ้านของฉัน” “คุณหมายความว่ายังไง” “ก็หมายความว่าบ้านหลังนี้ หุ้นที่บริษัท โรงแรม ล้วนเป็นของผมหมดแล้ว ดังนั้นคุณก็หมดความหมาย รีบไสหัวไปซะ ก่อนที่ผมจะแจ้งข้อหาบุกรุกกับคุณ” “คุณ คุณทำกับตาแบบนี้ได้ยังไงกัน”

เดือนแสนจันทร์

เดือนแสนจันทร์

โรแมนติก

5.0

แสนจันทร์เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกสองขวบเพียงลำพัง เป็นเพราะเศรษฐกิจกำลังพัง เธอจึงถูกไล่ออกจากงาน จึงคิดหมายหาอาชีพใหม่ที่เธอสามารถเลี้ยงลูกได้ สุดท้ายเธอก็พบว่า อาชีพนักเขียน เป็นอาชีพที่ดี เธอจึงตั้งใจเขียนนิยายเรื่องแรกด้วยความตั้งใจ หนทางหาเลี้ยงครอบครัวดูเหมือนจะได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อนิยายของเธอได้รับคำชมจากคนอ่านมากมาย แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ถูกนักเขียนรุ่นใหญ่กล่าวหาว่า ลอกเลียนแบบนิยายของเธอ มีคนมารุมด่าประจานเธอมากมาย หากแต่เธอเพียงพยายามถามถึงหลักฐาน แต่อีกฝ่ายก็เอาทนายมาขู่อย่างเดียวแต่ไม่ส่งอะไรมาให้เลย จนสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมรับผิดเพียงเพราะไม่มีเงิน ทั้งที่เธอไม่เคยอ่านนิยายของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ ผิดที่ตัวเธอไม่มีแรงสู้ ผิดที่ตัวเธอไม่มีเงินพอที่จะปกป้องอาชีพที่เธอเริ่มรักมัน ผิดที่เธอทำให้คนข้างตัวต้องผิดหวัง สายตามองไปยังคานไม้บนบ้าน มองไปยังค่าบ้านที่ค้างมาสามเดือน จึงมองหาเชือกมาผูกไว้ข้างบนคิดหมายจะฆ่าตัวตาย สองเท้าก้าวขึ้นเก้าอี้ไม้กลม เหยียบขึ้นไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย สองมือจับเชือกแล้วคิดจะฆ่าตัวตาย จังหวะที่เชือกกำลังรัดคอนั้น เสียงลูกสาวตัวน้อยก็ร้องดังขึ้นมา เธอที่กำลังจะตายเห็นแบบนั้น น้ำตาก็ร่วงหล่นลงแก้มอาบหน้า ใช้เท้าผละเก้าอี้ล้มเสียงดัง เสียงเด็กน้อยร้องไห้ดังจนคนด้านนอกได้ยิน จังหวะที่เธอคิดจะตายนั้น จู่ ๆ ก็มีผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งถีบประตูเข้ามา จากนั้นก็ช่วยเธอหลุดพ้นจากความตาย.... และเขาก็คือแสงสว่างของเธอ ทนายหนุ่มข้างบ้านที่จะเข้ามาช่วยให้ สองคนแม่ลูกพบเจอแต่สิ่งที่สวยงาม

ผมทำอาหารอร่อยนะไม่กินจริงๆ เหรอ ยุค 70

ผมทำอาหารอร่อยนะไม่กินจริงๆ เหรอ ยุค 70

โรแมนติก

5.0

หรูเจี่ยเป็นเพียงนักร้องกลางคืนในยุค 70 ช่วงที่ญี่ปุ่นเริ่มเข้ามายึดครองเซี่ยงไฮ้ ในระหว่างที่เธอต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดจากการขายให้นายพลญี่ปุ่น หรูเจี่ยก็หันไปมองตรงข้ามห้องชั้นสอง ได้กลิ่นซาลาเปาร้อนๆ หอมลอยแตะจมูก พลันเธอก็คิดได้ว่าต้องทำยังไง จึงจำต้องทำเป็นป่วยไม่ยอมกินอะไร เพื่อที่จะให้เถ้าแก่ร้านอ้วนพีที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามมาส่งอาหารให้เธอ แต่เพราะแผนการเลยทำให้เธอกินได้เพียงสองคำ ทั้งที่ท้องของเธอเรียกร้องอาหารอร่อยนั้นแทบขาดใจ เธอจะสามารถหนีพ้นชะตากรรมนี้ได้ไหม แล้วบุรุษอ้วนพีจะช่วยเธอได้หรือเปล่ามาลุ้นกัน

สืบแค้นบัลลังก์เลือด

สืบแค้นบัลลังก์เลือด

โรแมนติก

5.0

เพราะพี่สาวของนางต้องตายอย่างปริศนา ทำให้เหมยลู่อิงต้องเข้าวังเพื่อสืบหาความจริง แต่ภายใต้อันตรายนั้นกลับพบว่าในวังหลวงนั้นอันตรายไม่แพ้กัน มีคลื่นลมแห่งความแค้นพร้อมแย่งชิงบัลลังก์เลือดนั้น ไม่สนว่าต้องพรากวิญญาณผู้ใด นางจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ ในเมื่อมังกรที่ยิ่งใหญ่ในวังหลวงนั้นไม่ได้หลอกง่ายอย่างที่คิด เหมือนเขาจะว่างงาน เพราะผ่านไปแค่สามวัน “...” เหมยลู่อิงมองข้าวของที่กองอยู่ตรงหน้า คนผู้นี้ต้องการอะไรกันแน่ จะแกล้งนางไม่เลิกเลยหรือไง ส่งของบรรณาการผ้าแพรสวยงามมาให้นาง แล้วจะให้นางใช้เล่ห์กลอะไรปฏิเสธได้อีก สรุปจะให้นางถูกรุมตายแน่ๆ สตรีทั้งหลายต่างมองตาเป็นมัน ความประหลาดของฝ่าบาทนี้ทุกคนเริ่มชิน ไม่เคยเรียกนางเข้าเฝ้า แต่ก็ขยันส่งของมาให้ คราก่อนเป็นรังนก นางก็เอาถวายเจ้าแม่กวนอิม มาครานี้ถึงกับส่งเสื้อสตรีมา คงคิดว่านางเอาไปถวายไม่ได้น่ะสิ ฉินกงกงพูดแล้วก็ยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่ได้เข้าคายไม่ออกของนาง “คืนพรุ่งนี้ฮองเฮาจะมีงานเลี้ยงน้ำชาเหล่าสนมนางใน ฝ่าบาทจะเสด็จด้วย จึงพระราชทานชุดบรรณาการให้ตาอิ้งโดยเฉพาะ” ไม่ต้องย้ำคำว่าโดยเฉพาะก็ได้ คืนพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงเลยมีความประสงค์จะให้นางสวมชุดบรรณาการ ไม่ส่งมีดมาเลยล่ะ กะว่าจะให้นางโดนรุมในวัง นางไปทำเวรทำกรรมอะไรกับฮ่องเต้คนนี้นะเนี่ย จะบ้าตาย

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ภรรยาคั่นเวลา ชุด Sweet Temptations

ภรรยาคั่นเวลา ชุด Sweet Temptations

โรแมนติก

4.9

หล่อนเป็นแค่เมียคั่นเวลา คอยปลดปล่อยความใคร่ให้กับเขายามที่ตัวจริงไม่อยู่ ไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียง และไม่เคยมีค่าในสายตาของเขาเลย อลินดา จำต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าวแทนพี่สาวฝาแฝดที่หนีตัวไปอย่างลึกลับในคืนวันแต่งงานอย่างไม่มีทางเลือก หล่อนคิดว่าเมื่อจบสิ้นพิธีการแล้ว หน้าที่ของตัวเองก็จะหมดไปเช่นกัน แต่หล่อนคิดผิด เมื่อเจ้าบ่าวใช้ร่างกายของหล่อนเป็นตัวแทนของเจ้าสาวตัวจริงตลอดทั้งค่ำคืน แซคคารีย์ แฮซมิลตัน รู้สึกราวกับถูกเหยียบหน้าเมื่อเจ้าสาวตัวจริงหายหน้าไป พร้อมกับที่ญาติพี่น้องฝ่ายหญิงอุปโลกน์น้องสาวฝาแฝดขึ้นมาเป็นเจ้าสาวตัวแทน เขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า และแน่นอนว่าจะต้องมีใครสักคนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่เจ้าสาวตัวแทนที่จะต้องรองรับความหื่นกระหายของเขา จนกว่าเจ้าสาวตัวจริงจะกลับมา

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

โรแมนติก

4.9

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

ข้อเสนอหัวใจ

ข้อเสนอหัวใจ

โรแมนติก

5.0

หนานซ่งเป็นภรรยาที่ดีมาสามปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้หยูจินเหวินตกหลุมรักเธอได้ และยังต้องการหย่ากับเธอเพื่อผู้หญิงตีสองหน้าเก่งคนหนึ่งด้วยซ้ำ ช่างเถอะ จะหย่าก็หย่าเลย ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว เธอลบร่องรอยของตัวเองทั้งหมด หายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นพลิกผันกลับอย่างสง่างามและกลายเป็นคู่หูในฝันของเขา หนานซ่งมองสามีเก่าของเธออย่างเย็นชา "อยากร่วมมือกับฉันเหรอ คุณเป็นใครกัน" มีผู้ชายจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะโดดเด่นคนเดียว ต่อมาหยูจินก็ตามจีบภรรยาเก่าของเขาจากนั้นพบว่า - หัวหน้าแฮ็กเกอร์คือเธอ เชฟชื่อดังระดับนานาชาติคือเธอ หมอระดับนานาชาติชื่อดังคือเธอ ปรมาจารย์การแกะสลักหยกคือเธอ... ล้วนเป็นเธอ! เมื่อเห็นว่าเส้นทางตามจีบภรรยาของเขายิ่งลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ หยูจินเหวินก็สติแตก! คุณมีตัวตนอีกมากเท่าไรที่ฉันไม่รู้? - - หนานซ่ง: ใจเย็นๆ ฉันเก่งในทุกๆ ด้าน ตามจีบต่อเลย

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

โรแมนติก

5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง
1

บทที่ 0 บทแรก (ภพปัจจุบัน)

02/09/2024

2

บทที่ 1 ภพชาติใหม่

02/09/2024

3

บทที่ 2 รู้ทันความคิด

02/09/2024

4

บทที่ 3 จะไม่ทนอีกต่อไป

02/09/2024

5

บทที่ 4 เรื่องสนุกของฮ่องเต้

02/09/2024

6

บทที่ 5 อดีตคู่หมั้น

02/09/2024

7

บทที่ 6 ก้อนทองที่หายไป

02/09/2024

8

บทที่ 7 แผนซ่อนแผน

02/09/2024

9

บทที่ 8 ปลากตัญญู

02/09/2024

10

บทที่ 9 วังหลวง

02/09/2024

11

บทที่ 10 คนดูแลสวน

02/09/2024

12

บทที่ 11 หวังดี

02/09/2024

13

บทที่ 12 หลงกลจิ้งจอก

02/09/2024

14

บทที่ 13 บุรุษถูกตอน

02/09/2024

15

บทที่ 14 เฒ่ามังกรเจ้าเล่ห์

02/09/2024

16

บทที่ 15 ดอกไม้บรรณาการ

02/09/2024

17

บทที่ 16 บุรุษหน้าอาย

02/09/2024

18

บทที่ 17 ข้าไม่อยากแต่ง

02/09/2024

19

บทที่ 18 วางกับดัก

02/09/2024

20

บทที่ 19 ต้นไม้เจ้าปัญหา

02/09/2024

21

บทที่ 20 ได้เวลาพิสูจน์ความจริง

02/09/2024

22

บทที่ 21 ปีศาจตัวจริง

02/09/2024

23

บทที่ 22 ได้เวลาเปิดโปง

02/09/2024

24

บทที่ 23 ถูกวางยา

02/09/2024

25

บทที่ 24 ความลับที่ซ่อนไว้

02/09/2024

26

บทที่ 25 แขกมาเยือน

02/09/2024

27

บทที่ 26 ปิดหูปิดตา

02/09/2024

28

บทที่ 27 เรือนท่านอ๋อง

02/09/2024

29

บทที่ 28 ท่านอย่าได้หวัง

02/09/2024

30

บทที่ 29 หมาป่า

02/09/2024

31

บทที่ 30 คืนที่เงียบสงัด

02/09/2024

32

บทที่ 31 เรื่องราวกับขันทีขี้หึง

02/09/2024

33

บทที่ 32 สองพี่น้องตระกูลไป๋

02/09/2024

34

บทที่ 33 อดีตที่เลวร้าย

02/09/2024

35

บทที่ 34 บิดาข้าเป็นฮ่องเต้

02/09/2024

36

บทที่ 35 กลับมาจัดการต่อ

02/09/2024

37

บทที่ 36 ผลประโยชน์ร่วมกัน

02/09/2024

38

บทที่ 37 ถูกแยกจากกัน

02/09/2024

39

บทที่ 38 ไม่ได้ตั้งใจ

02/09/2024

40

บทที่ 39 ทำอาหารกินกัน

02/09/2024