ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
“คุณหนูรองบอกว่ายานั้นมันมีฤทธิ์รุนแรงมากเลยมิใช่หรือ ใส่ไปเพียงแค่ขวดเดียวก็สามารถทำให้หญิงสาวที่ตั้งใจจะถือครองพรหมจรรย์แปรเปลี่ยนไปเป็นหญิงสาวที่มีตัณหาได้เลย เหตุใดนานถึงเพียงนี้แล้วยังไม่เกิดปฏิกิริยาอันใดขึ้นอีกล่ะ?”
ท้องฟ้ามืดมิด ลมพัดกรรโชกแรง เงาต้นไม้พริ้วไหวเริงระบำไปมา
ชายร่างกายกำยำสองคนเปิดกระสอบใบหนึ่งออก แล้วก็ลากหญิงสาวที่หมดสติด้านในคนหนึ่งออกมาราวกับหมูที่ตายแล้วตัวหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น
ใบหน้าที่น่าเกลียด เผยออกมาภายใต้แสงจันทร์
เฉินรองเดินเข้าไปเพื่อตรวจสอบและพูดขึ้นว่า “คงยังไม่ตายหรอกใช่หรือไม่?”
ลมหนาวพัดผ่านไป ทันใดนั้นหญิงสาวคนนั้นก็ลืมตาขึ้นมากระทันหัน
ทั้งคู่มองสบตากัน
เฉินรองถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง นอกจากจะไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายใด ๆ แล้ว เขายังหัวเราะขึ้นมาอย่างหื่นกามอีกด้วย “ที่แท้คุณหนูใหญ่ก็ยังไม่ตายนี่เอง”
“ตื่นได้เวลาพอดีเชียว เป็นเช่นนี้จะได้สนุกกันอย่างมีความสุขหน่อย คุณหนูใหญ่โดนยาปลุกเร้าอารมณ์เข้าไปคงจะรู้สึกทรมานน่าดูเลยสิท่า แต่อย่าร้อนใจไปเลย ข้าจะช่วยท่านเอง”
ขณะที่เห็นว่ามืออันอวบอ้วนคู่หนึ่งกำลังจะลงมา
เจตนาฆ่าก็ปรากฏขึ้นมาในแววตาของหญิงสาวผู้นั้น นางทำการงอเข่าขึ้น และกระแทกเข้าที่เป้าของเขาอย่างแรง ขณะที่เขากำลังงอตัว และร้องโอดครวญอยู่นั้นเอง นางก็หยิบก้อนหินที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาและกระแทกไปที่หัวของเขา
หลังจากที่กระแทกไปหนึ่งครั้ง สองครั้ง......
ทันใดนั้น เลือดก็กระเซ็นไปทั่วทุกที่
อุบัติเหตุเกิดขึ้นรวดเร็ว ตอนที่เฉินใหญ่ตั้งสติได้ เฉินรองก็ล้มลงไปกับพื้นและกลายเป็นศพไปแล้ว
หญิงสาวคนนั้นหันหน้าไป ใบหน้าที่เปื้อนเลือดของนางเมื่ออยู่ใต้แสงจันทร์ก็เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่างสลับกันไปมา ดวงตาสีดำที่เหมือนหินภูเขาไฟเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่า ราวกับผีชั่วร้ายที่ต้องการชีวิตคนที่คลานออกมาจากนรกอย่างไรอย่างนั้น
“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามานะ! โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย!” เฉินใหญ่ตกใจมากจนตัวสั่นไปหมด เขาหันหลังกลับเตรียมจะวิ่งหนี
ทว่าหลังจากที่เขาหันหลังไป เงาที่แวบมาตรงหน้าราวกับผีก็ได้ขวางทางเขาเอาไว้
“จะหนีงั้นรึ? จะไม่ถามข้าก่อนหรือว่า ข้าอนุญาตรึเปล่า!” หญิงสาวคนนั้นหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมาและเลิกคิ้ว การเคลื่อนไหวของนางรวดเร็วและไร้ความปรานี
หลังจากเสียง “แกร๊ก” ดังขึ้น คอของเฉินใหญ่ก็หักก่อนที่เขาจะได้ร้องขอความเมตตาด้วยซ้ำ
หลังจากจัดการกับพี่น้องตระกูลเฉินเรียบร้อยแล้ว ความร้อนที่อธิบายไม่ได้ก็แผ่กระจายจากช่องท้องส่วนล่างของนางไปทั่วทั้งร่างกาย ขาทั้งสองข้างของนางอ่อนแรงมาก นางแทบจะคุกเข่าลงไปกับพื้นอยู่แล้ว
นางต้องรีบทำการจิ้มจุดฝังเข็มสำคัญทั้งสองจุดบนหน้าอกของตัวเองอย่างรวดเร็ว เพื่อระงับความกระสับกระส่ายในร่างกายของตัวเองเอาไว้ หลังจากที่สงบลงแล้ว นางก็ทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว
เธอคือฉู่ว่านยู เดิมทีเป็นทายาทรุ่นที่สิบแปดของตระกูลแพทย์แผนโบราณ เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และยาพิษ อีกทั้งยังมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม เพียงแต่ตอนที่เธอกำลังอ่านนิยายจนดึกดื่น เธอก็ได้เดินทางข้ามเวลามาเสียอย่างนั้น!
ชื่อของเจ้าของร่างเดิมก็ชื่อว่าฉู่ว่านยูเช่นกัน นางเป็นลูกสาวของเสนาบดีแขวงเซี่ย แล้วก็เป็นสตรีที่น่าเกลียดที่สุดในเมืองจิงด้วย
พ่อผู้ให้กำเนิดไม่โปรดปรานนาง ส่วนแม่เลี้ยงก็ก็รังแกนางต่าง ๆ นา ๆ นางถูกเยาะเย้ยและมองด้วยสายตาที่เย็นชามาตลอดหลายปี การดำเนินชีวิตของนางเลวร้ายยิ่งกว่าคนรับใช้เสียอีก
เดิมทีนางได้หมั้นหมายกับเหยาซื่อจือแห่งจวนผิงหยางโหวเอาไว้แล้ว แต่ฉู่รัวหรานน้องสาวต่างมารดาของนางละโมบอยากจะได้ตำแหน่งพระชายาซื่อจือของนาง จึงทำการวางยานางคืนก่อนวันแต่งงาน โดยตั้งใจที่จะทำลายความบริสุทธิ์ของนางเพื่อให้ตัวเองได้เข้ามาแทน
ผลปรากฏว่ายามีฤทธิ์รุนแรงเกินไป ระหว่างทางที่สองพี่น้องตระกูลเฉินกำลังพานางออกมาจากเมืองจึงโชคร้ายเสียชีวิตอย่างกะทันหันอยู่ในกระสอบ……
หลังจากทำความเข้าใจกับความทรงจำแล้ว ฉู่ว่านยูก็เลียริมฝีปากสีแดงนั้นไปมา นางหรี่ตาลงอย่างน่าหวาดกลัว และพูดขึ้นว่า “ในเมื่อข้ามาครอบครองร่างกายของเจ้าแล้ว ข้าก็จะทำให้คนที่ทำร้ายเจ้า ต้องชดใช้อย่างสาสม...... อื้อ!”
ก่อนที่จะพูดจบ ฤทธิ์ของยาที่กว่าจะควบคุมได้เมื่อกี้นี้ เวลานี้มันได้ออกฤทธิ์ขึ้นมาอีกครั้งแล้ว
ฉู่ว่านยูอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ยาปลุกเร้าอารมณ์นี้รุนแรงมาก แม้แต่ทักษะการกดจุดฝังเข็มอันเป็นเอกลักษณ์ของนางก็ยังไม่ได้ผลเลย มิน่าล่ะเจ้าของร่างเดิมถึงได้ทนไม่ไหว ดูเหมือนว่าคงจะต้องรีบหาบุรุษมาแก้พิษให้นางเสียแล้ว มิเช่นนั้นด้วยสภาพร่างกายของนางในตอนนี้ เกรงว่าจะอยู่รอดได้ไม่เกินครึ่งชั่วยามเสียด้วยซ้ำ
ฉู่ว่านยูวิ่งโซซัดโซเซลงไปจากภูเขา ทว่าท้องฟ้ากลับมืดมิด ถนนก็สูงชันมาก ประกอบกับมียาปลุกเร้าอารมณ์อยู่ในตัวของนางอีก ทุกย่างก้าวของนางจึงเดินไปอย่างทุลักทุเลมาก ตอนที่เดินผ่านพุ่มไม้ เท้าจึงเผลอไปเหยียบพลาดโดยไม่ทันระวัง
“โอ๊ย ไอ้บ้าเอ๊ย...… อร๊ายยยยยยย!! !”
ขณะที่โลกกำลังหมุนไปเรื่อย ๆ นางก็กรีดร้องออกมาระหว่างที่กลิ้งลงทางลาดชันไป จนสุดท้ายนางได้ตกลงไปในสระเย็น ๆ แห่งหนึ่ง
น้ำในสระเย็นมากจนทำให้ฉู่ว่านยูตื่นตัวได้สติขึ้นมากเลยทีเดียว นางรีบว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วก็ทำการเช็ดหยดน้ำบนใบหน้าอย่างลวก ๆ พอเงยหน้าขึ้นไปอีกทีก็เห็นใครคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินที่อยู่ไม่ไกลนัก
ดวงตาของเขากำลังปิดสนิท สีหน้าดูเย็นชา แสงจันทร์กำลังสาดส่องลงมาบนผิวสีแทนของเขา เผยให้เห็นถึงเค้าโครงของกล้ามเนื้อที่กระชับและเซ็กซี่ ผมสีดำดุจน้ำตกพลิ้วไหวไปตามสายลม แม้จะมีระยะห่างกันอยู่พอสมควรแต่ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของความเย็นชาและเย่อหยิ่งจากร่างกายของเขาอยู่
บุรุษ!
ฉากนี้ราวกับความฝันไม่มีผิด ทำเอาฉู่ว่านยูเห็นแล้วรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง ราวกับว่าได้เห็นโอเอซิสในทะเลทรายไม่มีผิดเลย นางรีบว่ายเข้าไปอย่างไม่รอช้า
ตอนที่เข้าไปใกล้มากขึ้นแล้วถึงได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของบุรุษผู้นี้อย่างชัดเจน มีไอสีดำจาง ๆ ลอยอบอวลอยู่ เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นสัญญาณของการโดนยาพิษ นอกจากนี้เขายังกำลังใช้ประโยชน์จากสระเย็นนี้เพื่อระงับสารพิษในร่างกายของเขาอยู่ด้วย
“มองพอแล้วหรือยัง?” ใบหน้าของชายคนนั้นดูมืดมน ขนตาของเขายกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรูม่านตาที่ดูว่างเปล่าของดวงตาสีดำคู่นั้น
นี่เขาเป็นคนตาบอดหรือเนี่ย?
บทที่ 1 เข้าสิงร่าง
17/12/2024
บทที่ 2 ราชานักรบผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง
17/12/2024
บทที่ 3 หาตัวนางให้พบ หั่นนางเป็นชิ้น ๆ
17/12/2024
บทที่ 4 การตบหน้าผู้อื่นมันรู้สึกดีเช่นนี้นี่เอง
17/12/2024
บทที่ 5 ทำตัวสำส่อนหนีไปกับผู้อื่นงั้นรึ?
17/12/2024
บทที่ 6 อนุญาตให้พวกเจ้าทั้งสองแต่งงานเข้าจวนพร้อมกันได้
17/12/2024
บทที่ 7 สู้เติมเต็มความปรารถนาของพวกเขาดีกว่า
17/12/2024
บทที่ 8 หากอยากช่วยชีวิตนาง เช่นนั้นก็หุบปากเสีย
17/12/2024
บทที่ 9 รับโทษแทน
17/12/2024
บทที่ 10 นางคือปีศาจงั้นรึ (ภาค 1)
17/12/2024
บทที่ 11 นางคือปีศาจงั้นรึ (ภาค 2)
17/12/2024
บทที่ 12 ช่วยชีวิตคนในโรงหมอ
17/12/2024
บทที่ 13 เอาไปให้หมด
17/12/2024
บทที่ 14 มีคนเล่นชู้
17/12/2024
บทที่ 15 บังอาจวางยาพิษงั้นรึ
17/12/2024
บทที่ 16 พระราชโองการพระราชทานงานแต่ง
17/12/2024
บทที่ 17 ลงแส้เสิ่นซือ
17/12/2024
บทที่ 18 การประท้วงของแพทย์ในสมัยโบราณ
17/12/2024
บทที่ 19 ลูกศิษย์ของแพทย์นักปราชญ์อย่างนั้นหรือ
17/12/2024
บทที่ 20 การเดินเล่นซื้อของเป็นนิสัยของสตรอยู่แล้ว
17/12/2024
บทที่ 21 ผงคัน
17/12/2024
บทที่ 22 คนชั่วแท้งลูก
17/12/2024
บทที่ 23 ทูลฟ้องต่อไทเฮา
17/12/2024
บทที่ 24 ไร้ซึ่งความแน่นอน จนทำลายความน่าเชื่อถือ (ภาค 1)
17/12/2024
บทที่ 25 ไร้ซึ่งความแน่นอน จนทำลายความน่าเชื่อถือ (ภาค 2)
17/12/2024
บทที่ 26 ใบหน้าที่แสนอัปลักษณ์
17/12/2024
บทที่ 27 หมิงหวั่นเอ๋อร์เข้าวัง
17/12/2024
บทที่ 28 ฮ่องเต้พระองค์นี้ ดูไม่เหมือนคนดีเสียเลย
17/12/2024
บทที่ 29 ผึ้งไต่ไรตอม
17/12/2024
บทที่ 30 ชายสารเลวผู้นี้ช่างใจดำยิ่งนัก
17/12/2024
บทที่ 31 การมาเยือนของเสิ่นซือ
17/12/2024
บทที่ 32 แก้แค้นให้หนำใจ
17/12/2024
บทที่ 33 มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาในชั่วพริบตา
17/12/2024
บทที่ 34 ราชานักรบมาเยือนด้วยตัวเอง
17/12/2024
บทที่ 35 กระมิดกระเมี้ยน
17/12/2024
บทที่ 36 กามโรค (ภาค 1)
17/12/2024
บทที่ 37 กามโรค (ภาค 2)
17/12/2024
บทที่ 38 ได้รับวัตถุดิบยามาแล้ว
18/12/2024
บทที่ 39 หมอย่อมมีใจเมตตา
19/12/2024
บทที่ 40 ต้นตอของพิษ
20/12/2024