Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi

5.0
ความคิดเห็น
102K
ชม
120
บท

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

บทที่ 1 เอกสารหย่า เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ

ค่ำคืนนี้ในเมืองB ฝนตกหนัก เจียงซิงซิงเดินเข้ามาในคลับนักล่าฝันด้วยสภาพที่เปียกโชกไปทั้งตัว

แม้ตัวเธอจะชุ่มไปด้วยน้ำฝน แต่กล่องเค้กที่เธอถืออยู่ในมือกลับแห้งสะอาด ทั้งยังคงสภาพสมบูรณ์

เมื่อยืนอยู่หน้าประตูห้องส่วนตัว เจียงซิงซิงสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะยื่นมือไปผลักประตูเข้าไป

“อันเหยียน เธอหายไปสามปีเต็ม ๆ เย่เสียวไม่เคยหยุดตามหาเธอเลยแม้แต่วันเดียว ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!”

เสียงพูดนี้ทำให้เจียงซิงซิงที่กำลังก้าวเท้าเข้าไปชะงักทันที

อันเหยียน

คือ…… อดีตคนรักของเย่เสียว หร่วนอันเหยียนงั้นเหรอ

“ได้ยินมาว่า…… เย่เสียวแต่งงานแล้วเหรอ?” เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวดังขึ้น

“เฮ้อ! อันเหยียน เธอไม่ต้องไปสนใจผู้หญิงคนนั้นหรอก ตอนนั้นท่านผู้เฒ่าจั้นบังคับเย่เสียวโดยใช้เธอเป็นตัวประกัน บอกว่าถ้าเขาไม่แต่งงาน เธอจะต้องตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นการแต่งงานของเย่เสียวก็เพื่อปกป้องเธอนั่นแหละ”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” หร่วนอันเหยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“แน่นอนอยู่แล้ว! ไม่อย่างนั้นเย่เสียวจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งอ้วน ทั้งขี้เหร่ แถมยังเป็นลูกนอกสมรสอย่างเจียงซิงซิงเหรอ? เขาก็แค่ต้องการประชดให้คุณปู่ไม่พอใจเท่านั้นเอง!”

เจียงซิงซิงที่ยืนอยู่หน้าห้อง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในชั่วพริบตา

เมื่อครั้งนั้นที่เย่เสียวถามเธอว่า เธอยินดีแต่งงานกับเขาไหม เธอตื่นเต้นดีใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน คิดว่าสวรรค์คงประทานพรมาให้เธอแล้ว

แต่ที่แท้…… เป็นเพราะเธอทั้งอ้วน ทั้งน่าเกลียด และเป็นเพียงลูกนอกสมรส การแต่งงานกับเธอเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อแก้แค้นคุณปู่เท่านั้น……

ฮ่ะ…… ฮ่า ๆ ๆ !

เจียงซิงซิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองอย่างความขมขื่น ร่างกายก็โซเซไปมาเล็กน้อย

เธอฝืนกำลูกบิดประตูเอาไว้แน่นเพื่อประคองตัวไม่ให้ล้ม

“ว่าแต่นี่ก็ผ่านไปตั้งห้าชั่วโมงแล้ว เจียงซิงซิงคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง! ร้านขนมหวานหลัวจี้อยู่แถบชานเมืองทางตะวันออก ตลอดเส้นทางไปกลับใช้เวลาสามชั่วโมง แถมร้านนั้นยังคนเยอะจนต้องต่อแถวยาวทุกวัน เจียงซิงซิงไม่มีทางโง่ขนาดนั้นหรอก”

“ขอแค่เย่เสียวเอ่ยปาก อย่าว่าแค่ฝั่งตะวันออกของเมืองเลย ต่อให้ต้องไปถึงเมืองC เจียงซิงซิงก็จะรีบวิ่งแจ้นไปทันทีโดยไม่ลังเลเลย ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอนั้นหลงรักเย่เสียวจนโงหัวไม่ขึ้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

เสียงเย้ยหยันและดูแคลนของคนกลุ่มนั้นดังขึ้น เจียงซิงซิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามควบคุมสีหน้าของตัวเอง ก่อนจะออกแรงผลักประตูห้องแล้วเดินเข้าไป

ทันทีที่เข้าห้อง เธอเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ชายผู้นั้นดูสง่างามและโดดเด่นเป็นประกายราวกับบุรุษจากสวรรค์

ชายหนุ่มเอนกายพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน ขายาวเรียวไขว้กันในท่าทีที่ดูผ่อนคลาย แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความสง่างาม

ใบหน้าที่ทั้งหล่อเหลาและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกันนั้น หาได้ยากโดยแท้ ทุกส่วนบนใบหน้าหล่อเหลาราวกับประติมากรรมที่ไร้ที่ติ ดวงตาคมกริบและจมูกโด่งทำให้ดูสมบูรณ์แบบในทุกมุมมอง

นี่คือสามีของเธอ......จั้นเย่เสียว ผู้กุมอำนาจของสมาคมจั้นฮวงคนปัจจุบัน

เมื่อเจียงซิงซิงปรากฏตัวขึ้น ห้องทั้งห้องก็เงียบลงทันที

ก่อนเสียงเย้ยหยันจะดังขึ้นอีกครั้ง “อันเหยียน เธอไม่อยากรู้เหรอว่า ภรรยาของเย่เสียวหน้าตาเป็นยังไง? นี่ไงล่ะ ดูเอาเองสิ”

ในขณะนั้นเจียงซิงซิงอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาจริง ๆ เสื้อผ้าของเธอเปียกน้ำฝนจนชุ่มและแนบชิดไปกับร่างกาย เผยให้เห็นรูปร่างอันอ้วนท้วมอย่างชัดเจน

เส้นผมเปียกชื้นติดกับใบหน้าเป็นเส้น ๆ และบนแก้มซ้ายของเธอยังมีปานดำที่เด่นชัดจนสะดุดตาอีกด้วย

เจียงซิงซิงรับรู้ได้ถึงสายตาดูถูกและแววตาเย้ยหยันที่จ้องมองมาจากทุกทิศทาง แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ กลับเดินตรงไปยังจั้นเย่เสียว วางกล่องเค้กลงบนโต๊ะน้ำชา และพยายามยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก “เย่เสียว นี่คือเค้กมูสที่คุณต้องการ”

จั้นเย่เสียวไม่ได้แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาผลักกล่องเค้กไปทางหร่วนอันเหยียนโดนตรง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำระคนนุ่มลึก “กินสิ”

หร่วนอันเหยียนยกยิ้มอย่างเขินอายพลางเม้มปาก “ฉันแค่พูดลอย ๆ เองค่ะ ไม่คิดเลยว่าคุณจะให้คุณหนูเจียงไปซื้อจริง ๆ ”

เจียงซิงซิงเหมือนถูกฟ้าผ่าลงกลางใจ เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ

หัวใจคล้ายกับถูกมีดกรีดลึก

เค้กที่เธอลำบากใช้เวลาเกือบห้าชั่วโมงไปซื้อมา กลายเป็นสิ่งที่เขาซื้อให้หร่วนอันเหยียนอย่างนั้นเหรอ

“อันเหยียน เธอก็รู้ว่าเย่เสียวใส่ใจเธอมากแค่ไหน อย่าว่าแต่เค้กเลย ต่อให้เธออยากจะครอบครองดวงดาวบนฟ้า เย่เสียวก็คงหาทางเอามาให้เธอจนได้นั่นแหละ”

“ใช่เลย! อย่าเกรงใจไปเลย รีบกินเถอะ! นี่เป็นเค้กที่เจียงซิงซิงอุตส่าห์ถ่อไปซื้อมาให้ ใช้เวลาตั้งห้าชั่วโมงเชียวนะ อย่าให้ความพยายามของเธอเสียเปล่าเลย”

มือของเจียงซิงซิงที่ห้อยอยู่ข้างตัวกำหมัดแน่นขึ้นทีละนิด ณ ตอนนี้เวลานี้ เธอนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนกับตัวตลกตัวหนึ่ง

ในจังหวะนั้นเอง จู่ ๆ จั้นเย่เสียวก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วก้าวยาว ๆ เดินมาหยุดตรงหน้าเจียงซิงซิง

สายตาเย็นชาของเขามองตรงมาที่เจียงซิงซิงโดยปราศจากความรู้สึกใด ๆ ริมฝีปากบาง ๆ ขยับเบา ๆ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเฉยเมย “เอกสารหย่า ฉันวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องนั่งเล่นแล้ว เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi
5.0

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

วีณา กางมุ้งคอย
4.8

นรีรัตน์ตอบตกลงทำตามสัญญาที่ว่าเธอจะแต่งงานกับชยุดและต้องมีลูกกับเขาภายในเวลาหนึ่งปี มิเช่นนั้น เธอจะต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิตของเธอไป แต่การกระทำมักทำยากกว่าคำพูดเสมอ การที่เธอต้องเผชิญกับการถูกกลั่นแกล้งให้ขายหน้าวันแล้ววันเล่า จนที่สุดเธอหมดความอดทนและไม่อยากจะยอมก้มหัวอย่างคนพ่ายแพ้อีกต่อไป ในวันที่เขาประสบอุบัติเหตุ เธอได้อุทิศเสียสละโดยไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของตนเองเพื่อช่วยชีวิตของเขาไว้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ในอีกไม่ช้าเธอจะหายตัวไปจากชีวิตของเขา ตราบจนถึงเวลาที่ลูกของพวกเขาเติบโตขึ้นมา และเมื่อถึงเวลานั้นโชคชะตาจะพัดพาให้พวกเขากลับพันผูกกันอีกครั้ง เดิมทีเธอจะกลับไปหาเขาก็ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอุทิศทุกสิ่งอย่างเพื่อความรักในตัวเขาอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะต่อสู้เพื่อลูกชายของตัวเอง

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป
1

บทที่ 1 เอกสารหย่า เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ

20/01/2025

2

บทที่ 2 สำหรับคุณนั้นฉันเป็นแค่เครื่องมือที่คุณหลอกใช้เท่านั้นใช่ไหม?

20/01/2025

3

บทที่ 3 ผู้หญิงที่สวยจนทำให้คนอื่นรู้สึกด้อยค่า

20/01/2025

4

บทที่ 4 ฉันบอกว่าไม่ได้ ก็คือไม่ได้

20/01/2025

5

บทที่ 5 การหย่านี้ ต้องเกิดขึ้นแน่นอน!

20/01/2025

6

บทที่ 6 อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!

20/01/2025

7

บทที่ 7 ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับกับฉันงั้นเหรอ

20/01/2025

8

บทที่ 8 จับเธอไปหย่าให้ได้!

20/01/2025

9

บทที่ 9 ควรจบลงตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว!

20/01/2025

10

บทที่ 10 ดึงเธอออกไปอย่างแรง

20/01/2025

11

บทที่ 11 คุณมาพูดกับฉันในฐานะอะไร?

20/01/2025

12

บทที่ 12 เจียงซิงซิง คุกเข่าซะ!

20/01/2025

13

บทที่ 13 โดนวางยา

20/01/2025

14

บทที่ 14 ถูกถีบลงจากเตียง!

20/01/2025

15

บทที่ 15 ฉันก็จะได้แต่งงานกับอันแหยียนสักที

20/01/2025

16

บทที่ 16 เจียงซิงซิง นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอสินะ

20/01/2025

17

บทที่ 17 ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับจั้นเย่เสียวอีกต่อไป

20/01/2025

18

บทที่ 18 อาจจะเกี่ยวข้องกับซูเจ๋อหวินหรือเปล่า?

20/01/2025

19

บทที่ 19 หรือลูกสงสัยว่าแม่กับยายจะเป็นคนวางยาลูก!

20/01/2025

20

บทที่ 20 รบกวนเธอช่วยไปส่งข้าวให้เขาหน่อยได้ไหม?

20/01/2025

21

บทที่ 21 มีร่องรอยของเจียงซิงซิงอยู่ทุกหนทุกแห่ง

20/01/2025

22

บทที่ 22 ต่อไปนี้ฉันไม่อยากได้ยินคำพวกนี้

20/01/2025

23

บทที่ 23 ผู้หญิงที่แย่งเย่เสียวไปจากเธอ สมควรตายทุกคน!

20/01/2025

24

บทที่ 24 ไม่อยากลองพยายามอีกเป็นครั้งสุดท้ายเหรอ?

20/01/2025

25

บทที่ 25 หน้าตาของคุณ เกี่ยวอะไรกับฉัน!

20/01/2025

26

บทที่ 26 ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ห่างเหินกับพี่ขนาดนี้?

20/01/2025

27

บทที่ 27 คิดว่าเธอหมายตาน้องเขยของตัวเองอยู่เสียอีก

20/01/2025

28

บทที่ 28 อย่ารอจนกว่าจะสูญเสียไปแล้วถึงค่อยมาเสียใจภายหลัง

20/01/2025

29

บทที่ 29 พ่อยังคิดว่าผมจะยอมจำนนต่อการถูกบีบบังคับงั้นเหรอ?

20/01/2025

30

บทที่ 30 ที่ตอนนั้นเย่เสียวแต่งงานกับเจียงซิงซิง ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล

20/01/2025

31

บทที่ 31 ยัยอัปลักษณ์คือมือที่สามที่แทรกกลางความสัมพันธ์ของพวกเขา

21/01/2025

32

บทที่ 32 ไม่มีใครกำหนดชาติตระกูลของตัวเองได้

21/01/2025

33

บทที่ 33 ใครไม่รู้คงคิดว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกแท้ ๆ

21/01/2025

34

บทที่ 34 คุณรักหร่วนอันเหยียนมากจริง ๆ สินะ

21/01/2025

35

บทที่ 35 ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็อย่าทะเยอทะยานเกินไป

21/01/2025

36

บทที่ 36 นี่ก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้ากันแล้วเหรอ?

22/01/2025

37

บทที่ 37 ท่านผู้เฒ่านี่คงอยากจับคู่ให้พวกเรามาก

23/01/2025

38

บทที่ 38 คุณหนูโฉงเออร์โกรธจนเสียการควบคุมเพราะความจริงถูกเปิดเผย?

23/01/2025

39

บทที่ 39 ยั่วยวนสามีของคนอื่น

23/01/2025

40

บทที่ 40 เย่เสียว คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณจะมากินข้าวด้วยกัน

23/01/2025