ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
ชม
22
บท

ห้าปีเต็มที่ฉันเป็นคู่หมั้นของเจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะ ห้าปีที่ในที่สุดพี่ชายของฉันก็ปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวที่พวกเขารัก แล้วฝาแฝดของฉัน หทัย—คนที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธี—ก็กลับมาพร้อมกับเรื่องโกหกว่าเป็นมะเร็ง แค่ห้านาที เขาก็แต่งงานกับเธอ พวกเขาเชื่อทุกคำโกหกของเธอ ตอนที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วยแมงมุมพิษ พวกเขาก็หาว่าฉันดราม่า ตอนที่เธอใส่ร้ายว่าฉันทำลายงานเลี้ยงของเธอ พี่ชายก็เฆี่ยนฉันจนเลือดอาบ พวกเขาเรียกฉันว่าตัวแทนไร้ค่า เป็นแค่คนคั่นเวลาที่มีใบหน้าเหมือนเธอ ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงตอนที่พวกเขาจับฉันมัดกับเชือกแล้วปล่อยให้ห้อยต่องแต่งอยู่ริมหน้าผา รอวันตาย แต่ฉันไม่ตาย ฉันปีนกลับขึ้นมา จัดฉากการตายของตัวเอง แล้วหายตัวไป พวกเขาอยากได้ผีนักใช่ไหม ฉันก็จะจัดให้

บทที่ 1

ห้าปีเต็มที่ฉันเป็นคู่หมั้นของเจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะ ห้าปีที่ในที่สุดพี่ชายของฉันก็ปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวที่พวกเขารัก

แล้วฝาแฝดของฉัน หทัย—คนที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธี—ก็กลับมาพร้อมกับเรื่องโกหกว่าเป็นมะเร็ง แค่ห้านาที เขาก็แต่งงานกับเธอ

พวกเขาเชื่อทุกคำโกหกของเธอ ตอนที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วยแมงมุมพิษ พวกเขาก็หาว่าฉันดราม่า

ตอนที่เธอใส่ร้ายว่าฉันทำลายงานเลี้ยงของเธอ พี่ชายก็เฆี่ยนฉันจนเลือดอาบ

พวกเขาเรียกฉันว่าตัวแทนไร้ค่า เป็นแค่คนคั่นเวลาที่มีใบหน้าเหมือนเธอ

ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงตอนที่พวกเขาจับฉันมัดกับเชือกแล้วปล่อยให้ห้อยต่องแต่งอยู่ริมหน้าผา รอวันตาย

แต่ฉันไม่ตาย ฉันปีนกลับขึ้นมา จัดฉากการตายของตัวเอง แล้วหายตัวไป พวกเขาอยากได้ผีนักใช่ไหม ฉันก็จะจัดให้

บทที่ 1

มุมมองของเบลล่า ดุจโภคิน:

ห้าปีเต็มที่เจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะเป็นดั่งดวงอาทิตย์ที่โลกของฉันโคจรรอบ ห้าปีที่ฉันเป็นคู่หมั้นของเขา เป็นผู้หญิงที่ควงแขนเขาไปทุกงานเลี้ยงหรู เป็นคนที่ชื่อถูกกระซิบในลมหายใจเดียวกับชื่อของเขา และในเวลาเพียงห้านาทีสั้นๆ ฉันยืนอยู่บนพื้นกระเบื้องยางเย็นเฉียบฝั่งตรงข้ามถนน มองเขาแต่งงานกับหทัย พี่สาวฝาแฝดของฉัน

เขามีเหตุผลเป็นพันๆ ข้อว่าทำไมเราถึงไม่เคยไปถึงสำนักงานเขตกันสักที ทั้งการควบรวมกิจการมูลค่าหมื่นล้านที่ต้องการความใส่ใจจากเขาทั้งหมด ทั้งการเทคโอเวอร์ที่ไม่สามารถเลื่อนได้ หรือทริปไปดูไบที่พลาดไม่ได้เลย งานแต่งงานของเรา งานแต่งจริงๆ ที่มีชุดที่ฉันเลือกไว้แล้วและดอกไม้ที่ฉันครุ่นคิดเลือกมาอย่างดี มันอยู่แค่เอื้อมเสมอ เป็นเหมือนคำสัญญาที่ส่องประกายอยู่บนเส้นขอบฟ้า

“ฤดูใบไม้ผลิหน้านะเบลล่า ผมสัญญา” เขาจะพึมพำข้างใบหูฉัน เสียงทุ้มต่ำของเขามีเสน่ห์จนทำให้ฉันเชื่อทุกอย่าง “ขอแค่ผมปิดดีลนี้ได้ แล้วเวลาทั้งหมดของผมจะเป็นของคุณ”

ฉันเชื่อเขา ฉันมันโง่ แต่ฉันเชื่อเพราะฉันรักเขา และส่วนลึกในใจที่สิ้นหวังและโหยหามาทั้งชีวิต ในที่สุดก็ได้รับการเติมเต็ม ฉันคิดว่าความอบอุ่นในแววตาของเขาเป็นของฉัน ฉันคิดว่าวิธีที่เขาจับมือฉันเป็นของฉัน

ตอนนี้ ขณะที่ยืนอยู่หลังต้นเฟิร์นในกระถางที่เต็มไปด้วยฝุ่นในร้านกาแฟ ฉันมองเขาค่อยๆ สวมแหวนทองเกลี้ยงๆ ลงบนนิ้วของหทัย หทัยคนเดียวกับที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธีเมื่อห้าปีก่อน หนีตามนักดนตรีสักคนไปไล่ตามชีวิตที่น่าตื่นเต้น ซึ่งสุดท้ายก็ถ่มเธอออกมาในสภาพพังยับเยินและถังแตก

เจ้าหน้าที่หญิงหน้าตาเหนื่อยหน่ายประทับตราลงบนเอกสาร เจตน์พัฒน์ไม่แม้แต่จะเหลือบมองออกมานอกหน้าต่าง โลกทั้งใบของเขาอยู่แค่ในห้องที่ดูไร้ชีวิตชีวานั่น

ประตูสำนักงานเขตเปิดออก และพวกเขาก็เดินออกมาสู่แสงแดดจ้าของกรุงเทพฯ หทัย ฝาแฝดของฉัน ดูสดใสเปล่งปลั่ง คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอกำลังจะตาย อย่างน้อยนั่นก็คือเรื่องที่เธอเล่า มะเร็งตับอ่อนระยะที่สี่ "ความปรารถนาสุดท้ายก่อนตาย" คือการได้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอเคยทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

เธอกอดใบทะเบียนสมรสไว้แนบอก สีขาวสว่างของมันตัดกับชุดสีแดงเพลิงของเธอ มันคือธงแห่งชัยชนะ เธอโบกมัน ไม่ได้โบกให้ใครเป็นพิเศษ แต่เหมือนจะประกาศให้โลกรู้ เธอชนะแล้ว อีกครั้ง

“โอ้ เจตน์” เธอร้องไห้ เสียงสั่นเครือด้วยน้ำตาจอมปลอม “ฉันขอโทษนะคะ ฉันขอโทษจริงๆ สำหรับสิ่งที่ฉันทำกับคุณเมื่อห้าปีก่อน ฉันมันโง่มาก”

เธอหันมา และเป็นครั้งแรกที่ดวงตาของเธอ ดวงตาคู่เดียวกับของฉัน มองมาที่ฉันซึ่งอยู่อีกฝั่งของถนน รอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยชัยชนะค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “แต่บอกฉันหน่อยสิคะเจตน์” เธอพูด เสียงของเธอดังก้องข้ามถนนมาในยามบ่ายที่เงียบสงบ ดังพอที่ฉันจะได้ยินทุกพยางค์ “คุณเคยรักยัยนั่นจริงๆ หรือเปล่า? หรือว่ายัยนั่นเป็นแค่ตัวแทนของฉัน?”

เวลาหยุดนิ่ง รถแท็กซี่สีเหลืองเขียวพร่าเลือนกลายเป็นเพียงสายสีที่ไร้ความหมาย เสียงอึกทึกของเมืองหลวงเงียบลงเหลือเพียงเสียงหึ่งๆ ทื่อๆ ฉันจ้องมองเจตน์พัฒน์ เจตน์พัฒน์ของฉัน ผู้ชายที่กอดฉันตลอดคืนนับไม่ถ้วน คนที่จูบซับน้ำตาให้ฉัน คนที่เคยสาบานว่าเขามองเห็นฉัน

ขากรรไกรของเขาเกร็งแน่น เขาไม่ตอบ หนึ่งวินาที สองวินาที สิบวินาที ชั่วชีวิต

ปอดของฉันแสบร้อน ความหวาดกลัวที่เย็นเยียบ หนักอึ้งและหนืดเหนียวเหมือนปูนเปียก เริ่มแผ่ซ่านจากข้างใน

ในที่สุดเขาก็มองมาที่ฉัน สายตาของเขาว่างเปล่า เป็นสายตาของคนแปลกหน้า “รักเหรอ?” เขาทวนคำถามของหทัย แต่คำพูดของเขามุ่งตรงมาที่ฉัน มันคือคำพิพากษา คือการประหาร

“เบลล่า” เขาเอ่ย และชื่อของฉันที่ออกจากปากเขามันช่างเป็นการดูถูก “เธอก็คือหทัย”

และนั่นคือความจริง ความจริงที่ฉันใช้เวลาห้าปีแกล้งทำเป็นว่ามันไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เบลล่า ฉันเป็นแค่คนที่ไม่ใช่หทัย เป็นคนคั่นเวลา เป็นตัวสำรอง เป็นตัวแทนที่สะดวกสบายซึ่งมีใบหน้าเหมือนกัน

น้ำตาจอมปลอมของหทัยหายวับไป ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มเยาะที่เปล่งประกายแห่งชัยชนะ เธอโอบแขนรอบคอเจตน์พัฒน์แล้วจูบเขา จูบที่ลึกซึ้งและแสดงความเป็นเจ้าของเพื่อตอกย้ำสิทธิ์ของเธอ เขาก็จูบตอบ มือของเขาสอดประสานในเส้นผมของเธอเหมือนกับที่เคยทำกับผมของฉันมานับล้านครั้ง

โลกเอียงวูบ และฉันก็เซถอยหลัง มือยกขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นที่รู้สึกเหมือนกำลังฉีกร่างฉันออกเป็นสองซีก

งั้นก็แค่นี้เอง ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก

รถตู้สีดำคันหรูเบรกเอี๊ยดจอดเทียบฟุตบาท ประตูเลื่อนเปิดออก และพี่ชายทั้งสามของฉัน—เดช, เบิ้ม, และเขต—ก็กรูออกมา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“พวกเรามารีบมาทันทีที่ได้ยินข่าว!” เดช พี่คนโต ตะโกนลั่น พร้อมกับชูขวดแชมเปญขึ้น “ต้องฉลองกันหน่อย!”

พวกเขารีบวิ่งไปหาหทัย โอบกอดเธอเป็นกลุ่มก้อน เสียงของพวกเขาดังจอแจด้วยความห่วงใยและชื่นชม

“หทัย เป็นอะไรรึเปล่า?”

“เธอไม่ควรลุกจากเตียงเลยนะ!”

“กลับบ้านกันเถอะ”

พี่ชายของฉัน ผู้พิทักษ์ของฉันตลอดห้าปีที่ผ่านมา คนที่ในที่สุด ในที่สุดก็เริ่มปฏิบัติต่อฉันด้วยความอบอุ่นที่ฉันโหยหามาทั้งชีวิต พวกเขาไม่แม้แต่จะชายตามองมาทางฉัน ฉันกลายเป็นอากาศธาตุ เป็นผีในงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของพวกเขา

ฉันยืนตัวสั่นอยู่ตรงนั้น ขณะที่พวกเขาประคองหทัย วีรสตรีผู้พิชิต ขึ้นรถไป เจตน์พัฒน์เดินตามไป มือของเขาวางบนหลังเธออย่างปกป้อง

ประตูรถปิดดังปัง และพวกเขาก็จากไป

พวกเขาทิ้งฉันไว้บนทางเท้า เป็นของประดับที่ถูกลืมในชีวิตที่ไม่เคยเป็นของฉันอย่างแท้จริง

เข่าของฉันอ่อนแรง ฉันไม่ได้ล้มลงไป แต่ใช้มือยันกับกระจกเย็นเฉียบของร้านกาแฟ ความเจ็บแปลบจากการกระแทกเป็นความเจ็บปวดที่ห่างไกลและไม่สำคัญ

ฉันเกิดหลังหทัยสามนาที และตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ใช้ชีวิตอยู่ในเงาของเธอ เธอเป็นคนที่สดใส มีชีวิตชีวา คนที่ทำให้พ่อแม่ พี่ชาย และทุกคนที่พบเจอหลงใหล ส่วนฉันเป็นแค่ตัวสำรองที่เงียบขรึมและถูกลืม เธอได้รับคำชม ฉันได้ของมือสอง เธอได้บทนำในละครโรงเรียน ฉันเป็นนักร้องประสานเสียง เธอได้เจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะ ทายาทของวงศ์วิริยะกรุ๊ป หนุ่มโสดที่เนื้อหอมที่สุดในกรุงเทพฯ ส่วนฉันได้แค่มองจากข้างสนาม หัวใจของฉันเป็นเพียงผู้ชมที่เจ็บปวดเงียบๆ

แล้วเธอก็หนีไป ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธีพร้อมกับจดหมายสั้นๆ ตระกูลดุจโภคินต้องอับอาย ตระกูลวงศ์วิริยะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พี่ชายของฉันที่เคยรักเธอแทบคลั่ง สาบานว่าพวกเขาไม่มีน้องสาวที่ชื่อหทัยอีกต่อไป “ตอนนี้แกเป็นน้องสาวคนเดียวของเรานะเบลล่า” เขตบอกฉัน มือของเขาวางบนไหล่ฉัน แววตาแข็งกร้าว

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เจตน์พัฒน์ในสภาพเมามายและใจสลายก็โซซัดโซเซมาที่คอนโดของฉัน เขาเรียกชื่อหทัย มือของเขากอบกุมใบหน้าฉัน ลมหายใจอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าและความเศร้าโศก “ทำไมคุณถึงทิ้งผมไปหทัย?” เขาพูดเสียงอู้อี้ นิ้วโป้งของเขาลูบไล้โหนกแก้มของฉัน สันกรามของฉัน—สันกรามของเรา

เขามองเข้าไปในตาฉันและเห็นเธอ และในห้วงเวลาแห่งความสิ้นหวังนั้น เขาก็ยื่นข้อเสนอให้ฉัน “แต่งงานกับผมนะเบลล่า” เขากระซิบ เสียงสั่นเครือ “เรามาทำให้พวกเขาเห็นกัน ทำให้ยัยนั่นเห็น”

ฉันรักเขาอย่างหมดหวัง ฉันรู้ว่ามันผิด ฉันรู้ว่าฉันเป็นแค่ตัวแทน แต่ฉันคิด ฉันภาวนา ว่าเมื่อเวลาผ่านไป เขาจะเรียนรู้ที่จะมองเห็นฉัน แค่ฉันคนเดียว

ดังนั้นฉันจึงตอบตกลง

ห้าปีที่ผ่านมามันเหมือนฝัน เจตน์พัฒน์ทุ่มเทความรักให้ฉัน เขาซื้อแกลเลอรีให้ฉันจัดแสดงภาพวาด เราเดินทางไปทั่วโลก เขากอดฉันและบอกว่าฉันสวย พี่ชายของฉัน เดช เบิ้ม และเขต กลายเป็นพี่ชายในฝันที่ฉันอยากมีมาตลอด พวกเขาพาฉันไปดูบอล สอนฉันเรื่องการลงทุน โทรมาแค่เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ พวกเขาปกป้อง อบอุ่น และอยู่เคียงข้าง

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันเชื่อว่าตัวเองเป็นที่รัก เป็นที่รักอย่างแท้จริงในแบบที่ฉันเป็น

แล้วเมื่อสองสัปดาห์ก่อน หทัยก็กลับมา

และในพริบตา ความฝันก็แตกสลาย ความรัก ความเสน่หา การปกป้อง—ทั้งหมดดีดกลับไปหาเธอเหมือนหนังยาง ทิ้งให้ฉันอยู่กับความว่างเปล่าที่เจ็บแสบในที่ที่มันเคยอยู่

เสียงหัวเราะแห้งๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากฉัน เป็นเสียงที่เจ็บปวดและแตกสลายซึ่งกลายเป็นเสียงสะอื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม ร้อนผ่าวและไร้ประโยชน์ ชายคนที่จูงสุนัขเดินผ่านไปมองฉันอย่างระแวง สีหน้าของเขามีทั้งความสงสารและตื่นตกใจ

ฉันเป็นแค่ตัวแสดงแทน เป็นของซ่อมชั่วคราว เป็นสินค้าบนชั้นวางที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีจนกว่าของเดิมจะกลับมาสต็อก

ไม่เอาอีกแล้ว

ความคิดนั้นเป็นเหมือนประกายไฟในความมืดมิดที่ท่วมท้น

ฉันจะไม่เป็นตัวแทนอีกต่อไป

ฉันดันตัวเองออกจากหน้าต่าง การเคลื่อนไหวของฉันแข็งทื่อเหมือนหุ่นยนต์ ขาของฉันหนักอึ้งเหมือนตะกั่ว แต่ฉันบังคับให้มันก้าวเดิน ฉันจะไม่กลับไปที่คฤหาสน์ที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ฉันจะไม่กลับไปเป็นเงาของพวกเขาอีก

ฉันใช้หลังมือปาดน้ำตา เป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์ เพราะหยดใหม่ก็ไหลลงมาแทนที่อยู่ดี

“ฉันจะไม่ยอม” ฉันกระซิบกับเมืองหลวงที่ไม่เคยแยแส “ฉันจะไม่รับเศษเสี้ยวความรักของพวกแก ฉันจะไม่รับความสงสารของพวกแก”

ความเจ็บปวดที่รุนแรงและบีบคั้นแล่นผ่านหน้าอกของฉัน ความเจ็บปวดที่ลึกซึ้งจนรู้สึกเหมือนเป็นกายภาพ ฉันงอตัวลงชั่วครู่ หายใจหอบ

แล้วฉันก็ยืดตัวตรง

ฉันเดินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะไปไหน จนกระทั่งแท็กซี่สีดำคันหนึ่งมาจอดเทียบข้างๆ โดยไม่คิด ฉันก็ก้าวขึ้นไป

“ไปไหนครับคุณผู้หญิง?” คนขับถาม

ที่อยู่หนึ่งผุดขึ้นมาในใจ สำนักงานใหญ่ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่เชี่ยวชาญด้านพอร์ตของมหาเศรษฐี บริษัทที่คุณย่าของฉันเคยใช้บริการ กองทุนมรดกที่คุณย่าทิ้งไว้ให้ฉัน ซึ่งไม่เคยแตะต้องและถูกลืมเลือนไปแล้ว จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนเป็นเส้นชีวิต

“ไปสยามพารากอน” ฉันพูด เสียงแหบแห้ง

สี่สิบนาทีต่อมา ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังหรูหราตรงข้ามกับชายที่ชื่อคุณอภิชาติ สูทของเขาไร้ที่ติ ความห่วงใยของเขาดูจริงใจแต่ก็สุขุม

“คุณเบลล่าครับ” เขาพูดเบาๆ “มีอะไรให้เราช่วยไหมครับ?”

ฉันสูดหายใจลึก อากาศสั่นสะท้านในปอด ฉันสบตาเขา ภาพสะท้อนของตัวเองเป็นเงาเลือนรางในดวงตาของเขา

“ฉันต้องการซื้อเกาะค่ะ” ฉันพูด เสียงของฉันมั่นคงอย่างน่าประหลาดใจ “เกาะที่ห่างไกลที่สุด ไม่มีคนอาศัย และเข้าถึงยากที่สุดที่คุณมี”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักต้องห้าม  โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

วัยรุ่น

5.0

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

โรแมนติก

5.0

วันที่ฉันได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ ดอน วรโชติ คู่หมั้นของฉัน กำลังยืนรออยู่ เขาบอกว่าชีวิตของเราจะได้เริ่มต้นกันเสียที เจ็ดปีที่แล้ว เขาและพ่อแม่ของฉันอ้อนวอนให้ฉันรับผิดแทนเคท น้องสาวบุญธรรมของฉัน เธอเมาแล้วขับรถชนคนแล้วหนี พวกเขาบอกว่าเคทเปราะบางเกินกว่าจะเข้าไปอยู่ในคุกได้ โทษจำคุกเจ็ดปีของฉันเป็นแค่การเสียสละเล็กๆ น้อยๆ แต่ทันทีที่เรามาถึงคฤหาสน์ของตระกูล โทรศัพท์ของดอนก็ดังขึ้น เคทมี ‘อาการกำเริบ’ อีกแล้ว เขาทิ้งฉันให้ยืนอยู่คนเดียวกลางโถงทางเข้าโอ่อ่า แล้วรีบวิ่งไปหาเธอ จากนั้นพ่อบ้านก็แจ้งว่าฉันต้องไปพักที่ห้องเก็บของฝุ่นเขรอะบนชั้นสาม เป็นคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาไม่อยากให้ฉันไปรบกวนจิตใจเคทตอนเธอกลับมา ทุกอย่างเป็นเพราะเคทเสมอ เธอคือเหตุผลที่พวกเขาเอาเงินทุนการศึกษาของฉันไป และเธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเสียเวลาชีวิตไปเจ็ดปี ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ แต่กลับเป็นได้แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วทิ้ง คืนนั้น ขณะที่ฉันอยู่คนเดียวในห้องแคบๆ โทรศัพท์มือถือราคาถูกที่ผู้คุมคนหนึ่งให้มาก็สั่นเพราะมีอีเมลเข้า เป็นข้อเสนอตำแหน่งงานลับที่ฉันเคยสมัครไว้เมื่อแปดปีที่แล้ว มาพร้อมกับตัวตนใหม่และแพ็กเกจย้ายที่อยู่ทันที มันคือทางรอด ฉันพิมพ์ตอบกลับด้วยนิ้วที่สั่นเทเทา “ฉันตกลง”

จาก ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง สู่ ทายาทหญิงผู้ทรงอำนาจ

จาก ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง สู่ ทายาทหญิงผู้ทรงอำนาจ

มหาเศรษฐี

5.0

ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้

ไม่กี่สัปดาห์ก่อนงานแต่งงาน คู่หมั้นของฉัน ลืมฉันไปคนเดียว

ไม่กี่สัปดาห์ก่อนงานแต่งงาน คู่หมั้นของฉัน ลืมฉันไปคนเดียว

โรแมนติก

5.0

งานแต่งงานของฉันกับอีธาน รัตนภาคิน เหลืออีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ เจ็ดปีที่ผ่านมา ฉันมั่นใจเหลือเกินว่าอนาคตของเราจะสมบูรณ์แบบ แต่แล้ว อีธานก็อ้างว่าตัวเอง “ความจำเสื่อมเฉพาะส่วน” จากอุบัติเหตุที่ศีรษะ เขาจำทุกคนได้หมดยกเว้นฉัน ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาจำได้ จนกระทั่งได้ยินวิดีโอคอลของเขา “โคตรอัจฉริยะเลยว่ะ” เขาโอ้อวดกับเพื่อน อาการความจำเสื่อมของเขาเป็นแค่เรื่องโกหก เป็น “ใบเบิกทาง” ให้เขาได้ไปไล่ตามโคลอี้ วรินทร์ทิพย์ เน็ตไอดอลชื่อดังก่อนแต่งงาน หัวใจฉันแหลกสลาย แต่ก็แสร้งทำเป็นเชื่อต่อไป ฉันต้องทนเห็นเขาจีบโคลอี้อย่างเปิดเผย ทนดูรูปเซลฟี่เย้ยหยันของพวกเขาสองคน เขาหัวเราะเยาะความทุกข์ของฉัน และเลือกที่จะไปดูแลโคลอี้ที่แกล้งเจ็บป่วย หลังจากอุบัติเหตุที่เขาเป็นคนก่อ เขาทิ้งฉันที่บาดเจ็บไว้ข้างหลัง แล้วเลือกส่งโคลอี้ไปโรงพยาบาลก่อน เขายังพยายามจะตัดฉันออกจากความช่วยเหลือทางการเงินอีกด้วย ทำไมคู่หมั้นของฉันถึงกลายเป็นปีศาจที่เลือดเย็นและเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้ การหักหลังของเขาทำลายความทรงจำดีๆ ทุกอย่างจนหมดสิ้น ฉันรู้สึกเหมือนคนโง่ที่ไปเชื่อใจคนโหดร้ายไร้หัวใจแบบนั้น ความหน้าด้านของเขาทำให้ฉันโลกหมุน แต่ฉันจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเขา แทนที่จะแตกสลาย แผนการอันเยียบเย็นก็ก่อตัวขึ้นในใจ ฉันจะทิ้งตัวตนเดิม แล้วกลายเป็นโอลีเวีย จันทรวงศ์ ฉันจะหายตัวไป ทิ้งเขา ทิ้งอดีต และทิ้งแหวนหมั้นของเขาไว้ข้างหลังตลอดกาล เพื่อทวงอิสรภาพของฉันกลับคืนมา

เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

โรแมนติก

5.0

เบาะแสแรกที่บ่งบอกว่าชีวิตฉันเป็นเรื่องหลอกลวงคือเสียงครางจากห้องนอนแขก สามีที่แต่งงานกันมาเจ็ดปีไม่ได้อยู่บนเตียงของเรา เขาอยู่กับเด็กฝึกงานของฉัน ฉันค้นพบว่าภัทร สามีของฉัน แอบคบชู้กับขวัญข้าวมาสี่ปีแล้ว เด็กสาวมากความสามารถที่ฉันคอยชี้แนะและจ่ายค่าเทอมให้ด้วยตัวเอง เช้าวันต่อมา เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้าของเราในเสื้อเชิ้ตของเขา ขณะที่เขากำลังทำแพนเค้กให้เรา เขายังโกหกฉันซึ่งๆ หน้า สัญญาว่าจะไม่มีวันรักใครอื่น ก่อนที่ฉันจะมารู้ว่าเธอท้องกับเขา—ลูกที่เขาปฏิเสธที่จะมีกับฉันมาตลอด คนสองคนที่ฉันไว้ใจที่สุดในโลกร่วมมือกันทำลายฉัน ความเจ็บปวดนี้มันเกินกว่าที่ฉันจะทนอยู่กับมันได้ มันคือการทำลายล้างโลกทั้งใบของฉัน ฉันจึงโทรหานักประสาทวิทยาเกี่ยวกับการทดลองของเขา ซึ่งเป็นกระบวนการที่ไม่อาจย้อนกลับได้ ฉันไม่ได้ต้องการแก้แค้น ฉันแค่อยากจะลบทุกความทรงจำเกี่ยวกับสามีของฉัน และเป็นผู้เข้ารับการทดลองคนแรกของเขา

เขาคิดว่า ฉันจะยอมทนเงียบๆ

เขาคิดว่า ฉันจะยอมทนเงียบๆ

โรแมนติก

5.0

ในวันครบรอบแต่งงานปีที่ห้า ฉันเจอแฟลชไดรฟ์ลับของสามี รหัสผ่านไม่ใช่วันแต่งงานของเรา ไม่ใช่วันเกิดฉัน แต่เป็นวันเกิดของรักแรกของเขา ข้างในนั้นคือแท่นบูชาดิจิทัลที่สร้างขึ้นเพื่อผู้หญิงอีกคน เป็นคลังข้อมูลชีวิตที่เขามีมาก่อนฉันอย่างละเอียดลออ ฉันลองค้นหาชื่อตัวเอง...ไม่พบอะไรเลย ตลอดห้าปีที่แต่งงานกัน ฉันเป็นแค่ตัวแทนของใครบางคน แล้วเขาก็พาเธอกลับมา เขาจ้างเธอมาทำงานที่บริษัทของเรา มอบโปรเจกต์ที่ฉันรักสุดหัวใจ ที่ฉันทุ่มเททั้งชีวิตและจิตวิญญาณให้มาตลอดสองปีให้เธอไป ในงานเลี้ยงของบริษัท เขาประกาศต่อหน้าทุกคนว่าเธอคือหัวหน้าคนใหม่ของโปรเจกต์นั้น และเมื่อเธอแกล้งทำเป็นเกิดอุบัติเหตุ เขาก็รีบพุ่งเข้าไปหาเธอทันที พร้อมกับหันมาตวาดใส่ฉัน ในที่สุดฉันก็ได้เห็นความจริง เขาไม่ใช่แค่ละเลยฉัน แต่เขาคาดหวังให้ฉันยอมทนกับการที่เขาแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่นอย่างเปิดเผยเงียบๆ เขาคิดว่าฉันจะแตกสลาย...เขาคิดผิด ฉันหยิบแก้วแชมเปญที่ยังไม่ได้แตะ เดินตรงเข้าไปหาเขาต่อหน้าเพื่อนร่วมงานทุกคน แล้วเทมันรดหัวเขาจนหมดแก้ว

หนังสือที่คุณอาจชอบ

พระชายาของข้าคนเดียว

พระชายาของข้าคนเดียว

Daryl Tudge
5.0

เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

Keely Alexis
5.0

ในคืนแต่งงาน ฟู่ฮันจุนบีบคอของเธอ “เจียงอี้หาน ยินดีกับเธอด้วยนะ ตั้งแต่วันนี้ไปชีวิตของเธอจะตกนรก! ” เขาเชื่อว่าเธอเป็นคนทำให้พี่ชายของเขาตาย แต่งงานกับเธอแต่ไม่แตะต้องเธอ ปล่อยให้เธอใช้ชีวิตโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต! แต่น่าเสียดายที่เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น เจียงอี้หานถูกบีบบังคับให้ใช้ร่างกายของเธอช่วยชีวิตฟู่ฮันจุน และตั้งท้องลูกของเขา เจียงอี้หานปกปิดท้องของเธอ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังภายใต้สายตาของฟู่ฮันจุน ฟู่ฮันจุนเกลียดเธอ ตั้งใจทำให้เธออับอายทรมาน แต่กลับไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ—— “คุณฟู่ คุณนายตบตีกับคนอื่นแล้วครับ! ” เขาแอบไปจัดการคนพวกนั้นจนสิ้นซาก “คุณฟู่ คุณนายบอกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลฟู่เป็นของเธอครับ! ” เขาแอบโอนหุ้นทั้งหมดให้เป็นชื่อของเธอ เจียงอี้หานไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ คิดแค่จะหนีให้พ้นอย่างเดียว ฟู่ฮันจุนใช้กำลังกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน “คุณนายฟู่ คุณจะพาลูกของเราไปไหนหรือ? ”

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ