ร้ายรักเจ้านายสายโสด

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นแต่เช้า แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญข้าวรีบลุกมาปิดเสียงนาฬิกาก่อนที่เสียงจะดังกวนไปถึงห้องนอนเล็กที่อยู่ติดกัน เธอแวะแง้มประตูดูร่างเล็กของเด็กชายต้นกล้าที่กำลังหลับสนิท ยิ้มให้ภาพนั้น ก่อนย่องกริบผ่านลงชั้นล่างเพื่อเตรียมอาหารเช้า กลางวัน และเย็นไว้ให้ลูกชายของเธอ

ต้นกล้าเป็นเด็กกินง่ายอยู่ง่าย ขวัญข้าวรู้สึกว่าเธอโชคดีมาก แม้จะต้องทำงานเหน็ดเหนื่อย แต่ต้นกล้าคือความชื่นใจของเธอ แค่ได้กอดร่างเล็ก ความเหนื่อยล้าก็บรรเทาลงอย่างไม่น่าเชื่อ ขวัญข้าวต้องทำงานทุกวัน แต่เธอใส่ใจเรื่องโภชนาการของลูกน้อยอย่างเคร่งครัด และยอมตื่นเช้าทุกวันเพื่อเตรียมอาหารให้เด็กชายด้วยตัวเอง

วันนี้ เธอเตรียมข้าวต้มกับไข่เจียวหมูสับ มีผัดผักอีกอย่าง เด็กหลายคนไม่ชอบกินผัก แต่ขวัญข้าวฝึกต้นกล้าตั้งแต่เล็ก เด็กชายจึงกินผักได้ถ้าไม่ขมจัดหรือมีกลิ่นจัดจนเกินไปนัก มื้อกลางวันเป็นข้าวผัดกุ้งง่าย ๆ ขวัญข้าวล้างแตงกวา หั่นเป็นชิ้นเล็กแยกใส่กล่องไว้ต่างหาก ส่วนเย็นนั้น ขวัญข้าวยังไม่ต้องปรุง แค่เตรียมเครื่องใส่กล่องไว้ในตู้เย็นเท่านั้น ป้าสาย เพื่อนบ้านที่รับจ้างดูแลต้นกล้าช่วงกลางวันจะเป็นคนปรุงให้ ถ้าขวัญข้าวกลับจากที่ทำงานมาไม่ทันในตอนเย็น

นาฬิกาเดินเร็วเหมือนเคยทุกเช้า แม้จะเร่งมือเตรียมอาหาร เวลาก็ยังกระชั้นเข้ามาไม่หยุด ใกล้เวลาต้องออกจากบ้าน ขวัญข้าวรีบขึ้นชั้นบนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว กระเป๋าเครื่องสำอางอยู่ในรถแล้วพร้อมเครื่องประดับที่ใช้ใส่ไปทำงาน การพิถีพิถันแต่งหน้าก่อนเดินทางแทบเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอ ได้แค่สำรวจความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายจากกระจก แล้วรีบกลับไปยังห้องนอนเล็กที่อยู่ติดกัน

“ต้นกล้าครับ ตื่นเร็ว แม่ต้องไปทำงานแล้วนะ”

“วันนี้แม่อยู่บ้านกับกล้าไม่ได้หรือฮะ”

ต้นกล้าถามทั้งที่ยังงัวเงียหนัก ขวัญข้าวหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่

“ไม่ได้ครับ วันนี้แม่ต้องเข้าออฟฟิศ”

ตั้งแต่เกิดสถานการณ์โควิด ขวัญข้าวต้องเปลี่ยนจากทำงานที่สำนักงาน มาทำงานที่บ้านเป็นระยะ แต่บางครั้ง หล่อนต้องเข้าสำนักงานบ้างเพื่อเซ็นเอกสาร หรือตรวจงานเอกสารอื่น ๆ

วันนี้เช่นกัน เป็นวันที่เธอต้องเข้าสำนักงาน

“เจ้านายแม่เรียกประชุมด่วนครับ ต้นกล้า”

“ประชุมที่บ้านเหมือนทุกครั้งไม่ได้หรือฮะ”

“ครั้งนี้ไม่ได้จ๊ะ ลุกเร็วเข้า ป้าสายกำลังจะมาแล้ว”

ป้าสาย เพื่อนบ้านผู้อารี รับอาสาดูแลต้นกล้าวันนี้

“ขอนอนอีกแป๊บเดียวไม่ได้หรือฮะ เพื่อนกล้าใส่ชุดนอนเรียนออนไลน์กับครูทุกวันเลย”

“อาบน้ำแต่งตัว ใส่ชุดให้เรียบร้อยดีกว่า ครูจะได้เห็นต้นกล้าใส่ชุดหล่อ แล้วต้นกล้าจะสดชื่นพร้อมเรียนมากกว่าด้วย อ้อ การบ้านเสร็จแล้วใช่ไหมจ๊ะ”

“ยังเหลืออีกวิชาฮะ”

ขวัญข้าวสบตาต้นกล้า หล่อนสัมผัสถึงความว้าวุ่นของเด็กชายได้ในทันที

“ไม่เข้าใจตรงไหนหรือเปล่าจ๊ะ เอามาให้แม่ดูได้นะ”

ต้นกล้าส่ายหน้า บอกเร็ว ๆ ก่อนรีบผลุบเข้าห้องน้ำว่า

“ไม่เป็นไรฮะ กว่าจะส่งอีกสองวัน”

ร่างน้อยวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ ก่อนแง้มหน้าใสโผล่มาส่งรอยยิ้มเก๋พร้อมลักยิ้มบนแก้มบุ๋ม

“ทำงานเสร็จแล้วรีบกลับนะฮะ กล้าจะรอดูการ์ตูนกับแม่”

การจราจรช่วงเวลาเร่งด่วนบนถนนของกรุงเทพมหานคร เคยคับคั่งด้วยรถรา ทั้งเสียงแตรรถ การขับรีบเร่งโฉบเฉี่ยว และอารมณ์เร่งร้อนของผู้คนบนท้องถนน บัดนี้ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

ถนนที่เคยคับคั่งวุ่นวายกลายเป็นถนนโล่ง รถราบางตา ขวัญข้าวใช้เวลาเดินทางน้อยลงไปกว่าครึ่ง แม้สำนักงานของเธอจะตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจ

เธอจอดรถในช่องจอดรถของบริษัท แวะออกมานอกอาคารสำนักงานเพื่อซื้อกาแฟเย็นซักแก้ว แต่ก็ต้องใจหาย เมื่อร้านเดิมที่เคยชอบปิดตัวไป ถัดจากร้านกาแฟร้านเดิม จะเป็นศูนย์อาหาร ด้านหน้ามีร้านค้าทั้งขายกาแฟ ขนมขบเคี้ยว เครื่องสำอาง เครื่องประดับ ตลอดจนเสื้อผ้า ส่วนศูนย์อาหารนั้นจะลึกไปทางด้านหลัง เป็นที่ตั้งของร้านขายอาหารเรียงเป็นตับ ทุกเช้า พนักงานบริษัทจะแวะเวียนมากินอาหารเช้าประปราย ต่างจากช่วงกลางวัน ศูนย์อาหารจะคับคั่งมาก พนักงานต้องรีบลงมาจองที่ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีเก้าอี้นั่ง แต่วันนี้ หลายร้านปิดกิจการลงไปอย่างน่าใจหาย

นับเป็นช่วงเวลาลำบากมากจริง ๆ เศรษฐกิจที่กำลังไปด้วยดีพลิกเป็นแย่ เมื่อโรคร้ายระบาดไปทั่วโลก และเป็นโรคระบาดที่ติดกันง่ายดาย ไวรัสโควิด 19 ได้พลิกเปลี่ยนวิถีชีวิตของผู้คนอย่างฉับพลัน การเดินทาง การท่องเที่ยวระหว่างประเทศชะงักงัน ธุรกิจหลายอย่างส่งผลกระทบอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงแรม ธุรกิจท่องเที่ยว

ขวัญข้าวเป็นผู้ตรวจบัญชีของบริษัทแห่งนี้เกือบเจ็ดปี บริษัทที่เธอทำงานอยู่นั้นรับทำบัญชีให้บริษัทหลากหลายธุรกิจ เมื่อเศรษฐกิจชะงัก ตัวเลขผลประกอบการของบริษัทลูกค้าก็ฟ้องออกมาทันที หลายบริษัทลดค่าใช้จ่าย หลายบริษัทปิดตัวลง ส่งผลให้รายได้ของบริษัทเธอตกฮวบ จนกระทั่งสามเดือนก่อน บริษัทต้องให้พนักงานส่วนหนึ่งออกจากงานไป ขวัญข้าวเสียใจมาก เพราะเพื่อนร่วมงานหลายคนต้องกลายเป็นคนตกงาน ขวัญข้าวโชคดี ที่ไม่อยู่ในรายชื่อพนักงานที่ต้องออกจากงานส่วนนั้น แต่เธอก็ไม่คลายกังวล ถ้าตกงานตอนนี้ โอกาสหางานใหม่เท่ากับศูนย์แน่

ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีอะไรจะดีกว่าพยายามยึดงานที่มีอยู่ไว้ให้แน่นหนาที่สุด

ขวัญข้าวเลือกร้านกาแฟใหม่ได้แล้ว อยู่ใกล้ศูนย์อาหารนั่นเอง ราคาไม่แพงเลย ร้านกาแฟชื่อดังตั้งห่างออกไปแค่หนึ่งช่วงตึก แต่ ณ เวลานี้ ขวัญข้าวต้องประหยัดทุกบาททุกสตางค์ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อต้นกล้า

โทรศัพท์ดังขึ้น ขวัญข้าวรีบรับสายเมื่อเห็นเบอร์

“น้องข้าว อยู่ไหนแล้วจ๊ะ”

“ถึงแล้วค่ะ ข้าวมาซื้อกาแฟตรงศูนย์อาหาร”

“ดีจริง พี่ฝากซื้อกาแฟให้เจ้านายหน่อย”

“เจ้านายมาถึงแล้วหรือคะ”

“จ๊ะ มาแต่เช้า ถามหาขวัญข้าวแล้วด้วยเหมือนกัน”

“งั้นข้าวรีบไปซื้อกาแฟให้นาย แล้วจะรีบขึ้นไปนะคะ”

วางสายด้วยใจไม่สู้ดี ทำไมเจ้านายถามหาเธอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ งานที่เธอรับผิดชอบมีปัญหาอะไร หรือเขา เรียกเธอมาด้วยเรื่องสำคัญเรื่องเดียวกับเมื่อสามเดือนก่อน

ถ้าเธอตกงาน ต้นกล้าต้องลำบากแน่

ร้านกาแฟชื่อดังมีลูกค้าประปราย ขวัญข้าวตรงไปสั่งกาแฟให้เจ้านายด้วยเมนูที่เธอจำได้ขึ้นใจ สินีเป็นเลขาของเจ้านายมานานจึงรู้ดีว่า ขวัญข้าวมักแวะซื้อกาแฟก่อนเข้าสำนักงานเป็นประจำ จึงฝากขวัญข้าวซื้อกาแฟให้เจ้านายหลายหน

สั่งกาแฟ จ่ายเงินแล้ว ขวัญข้าวเลี่ยงมานั่งที่เก้าอี้ว่างไม่ห่างจากเคาน์เตอร์ หล่อนหยิบมือถือขึ้นมาเช็คข่าวประจำวัน ก่อนรู้สึกว่ามีคนมานั่งตรงหน้า

เสียมารยาทจริง ขวัญข้าวหงุดหงิดใจ ในช่วงเวลาแบบนี้ ทุกคนต้องเว้นระยะห่างระหว่างกันต่างหาก แม้แต่การเข้าคิวซื้อกาแฟ ยังกำหนดให้แต่ละคนยืนห่างกันไม่ต่ำกว่าหนึ่งเมตร

ขวัญข้าวเงยหน้าฉับ แล้วต้องอ้าปากค้าง

คนที่อุกอาจมานั่งด้วย มองหล่อนด้วยแววตาคมกล้า

คิ้วหนาคู่นั้น แววตาลึกคมบาดใจคู่นั้น ดวงหน้าได้รูปอยู่ภายใต้หน้ากากอนามัย เจ้าตัวค่อย ๆ เลื่อนหน้ากากอนามัยนั้นออกอย่างจงใจ เผยให้เห็นจมูกโด่งอย่างคนรั้น ปากบางที่ชวนใจกระตุกส่งยิ้มมาให้

มันเป็นยิ้มร้ายกาจที่เธอไม่เคยลืม

ยิ้มของนายเป็นหนึ่ง นักธุรกิจผู้ร่ำรวย

คนที่ขวัญข้าวตั้งใจจะหนีจากเขาไปตลอดชีวิต