ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง
ที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย
มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดกีฬาสีฟ้า ยืนอยู่หน้าประตูสนามกีฬา
มือข้างนึงถือกระสอบ มืออีกข้างสวมถุงมือ กำลังก้มลงหยิบขวดเปล่า โยนลงในกระสอบ
‘ถ้ามีการแข่งบาสทุกวันก็คงจะดี หลังจากจบการแข่งขัน ฉันจะได้เอาขวดพวกนี้ไปขายได้ อย่างน้อย ๆ ก็สองสามร้อย สิ้นเดือนฉันจะได้มีเงินไปซื้อไอโฟนสิบเอ็ดให้หยิงหยิงเป็นของขวัญวันเกิด”
เฉินฝานดูตื่นเต้นมาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาขวดพลาสติก
ขณะเดียวกัน มีนักศึกษาชายตัวสูงกลุ่มนึงเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ละคนถือถังใบเล็ก ๆ ที่มีชุดกีฬาและถุงเท้าเหม็น ๆ เดินเข้ามาหาเฉินฝาน
“เฉินฝาน ชุดของทีมบาสทั้งหมด ถังละห้าสิบ นายเอาไปซักให้ทีสิ”
นักศึกษาชายคนหนึ่งย้อมผมสีแดงในปากคาบบุหรี่ โยนถังลงข้าง ๆ เฉินฝาน
“ทุกคนต่างก็เป็นเด็กใหม่ของทีม อย่าหาว่าฉันกัวเถาไม่ดูแลนายเลยนะ รับไปสิ”
พูดจบ ผู้ชายผมแดงก็โบกมือเพื่อเป็นสัญญาณ คนอื่น ๆ ก็โยนเสื้อผ้า รองเท้า และถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็น ๆ เต็มไปด้วยเหงื่อลงบนพื้น
“นี่เสื้อผ้าและถุงเท้าเหม็น ๆ ที่ฉันให้ลูกทีมเก็บไว้อาทิตย์นึง เพื่อให้นายมีรายได้เลยนะ ลองดมดูสิหอมไหม？”
กัวเถาหยิบถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นขึ้นมา และโยนใส่เฉินฝาน
เฉินฝานหลบไม่ทัน ทำให้ถุงเท้าตกลงมาบนหน้าของเขา เขาได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจนแสบจมูก
“ฉัน…”
ขณะที่เฉินฝานกำลังจะโต้กลับ เขาได้แต่กัดฟัน และกลืนคำพวกนั้นลงไป เขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด
สำหรับเขา รายได้ทุกอย่างมีความสำคัญ และเขาก็ไม่อยากพลาดมัน
เขาไม่ใช่ลูกเศรษฐี แต่เป็นนักศึกษาที่มาจากครอบครัวจน ๆ คนหนึ่ง
เขาไม่มีคอนเนคชั่นใด ๆ และไม่มีทักษะทางวิชาชีพใด ๆ เพราะฉะนั้นนอกจากจะออกไปทำงานวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว เขายังรับซักรีดเสื้อผ้า และทำการบ้านให้เพื่อน ๆ เพื่อหารายได้อีกด้วย
เขาทำอย่างนี้ทีละเล็กละน้อย จนมีค่าเล่าเรียน และค่าครองชีพ
เฉินฝานพยายามระงับความโกรธ เขาหยิบถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นออกจากหน้า แล้วโยนมันลงในถัง
“ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบ”
“อะนี่ สามร้อย ห้าสิบนั้นเป็นค่าเหนื่อยไปเอาพัสดุที่หน้าประตู แล้วเอาไปให้กัปตันเหวินที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทีนะ”
พูดจบกัวเถาก็ยิ้ม และเดินจากไปพร้อมกับลูกทีมคนอื่น ๆ
เฉินฝานเก็บเงินขึ้นมา พลางกำหมัดแน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“แม้ว่าพวกกัวเถาจะดูไม่เป็นมิตรนัก แต่ตราบใดที่ทำให้เขาได้เงินมา เรื่องแค่นี้ก็เล็กน้อยมาก”
เขารีบหยิบกระสอบ และเดินไปที่ร้านรับซื้อของเก่านอกมหาวิทยาลัย หลังจากขายขวดแล้ว เขาก็ไปเอาพัสดุที่ประตูวิทยาลัย
ระหว่างเดินทางกลับไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เฉินฝานนับเงินที่เขาหามาได้อย่างพอใจ จนลืมเรื่องไม่สบายใจเมื่อครู่ไปเสียสนิท
พอคิดว่าอีกไม่นานก็จะเก็บเงินซื้อของขวัญให้แฟนได้ เฉินฝานก็เดินฮัมเพลงไปอย่างสบายใจ
แต่ทันทีที่เขามาถึงประตู เขาก็ได้ยินเสียงครางของผู้หญิงดังออกมาจากข้างใน มือที่กำลังจะเคาะประตูเลยชะงักหยุด
‘เสียงคุ้น ๆ แฮะ？ ！’
เสียงจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั้นยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งฟังเฉินฝานก็ยิ่งหน้าแดง แต่แล้วเขาก็รู้สึกแปลก ๆ
เสียงผู้หญิงนั้น เหมือนกับเสียงของหยิงหยิงมาก
“เฮี่ยเซี่ย เสียวมากค่ะ ขยุ้มฝั่งขวาด้วยสิคะ”
“ใจเย็น ๆ หยิงหยิง วันนี้ผมซื้อชุดชั้นในสุดเซ็กซี่มาด้วย เดี๋ยวคุณไปเปลี่ยนนะ แล้วเราค่อยมาเล่นเสียวกัน”
เสียงครางดังออกมาอีกครั้ง คราวนี้ชัดเจนกว่าเดิมมาก
หยิงหยิงเหรอ？ หยิงหยิงใช่ไหม？
เฉินฝานเลือดขึ้นหน้า เขาถีบประตูห้องออกอย่างแรง
และก็ได้เห็นภาพที่เขาไม่มีวันลืม
บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง
30/08/2022
บทที่ 2 คนจนสมควรโดนรังแกงั้นเหรอ
30/08/2022
บทที่ 3 ฉันเป็นทายาทมหาเศรษฐี
30/08/2022
บทที่ 4 ลูกต้องชินกับความรวยให้ได้
30/08/2022
บทที่ 5 น้ำหอมราคาสามแสน
30/08/2022
บทที่ 6 ฉันเอาน้ำหอมขวดนี้
30/08/2022
บทที่ 7 ใส่ร้ายฉันงั้นเหรอ
30/08/2022
บทที่ 8 ตราประจำตระกูล
30/08/2022
บทที่ 9 ฉันเป็นคนรักสะอาด
30/08/2022
บทที่ 10 ของขวัญสุดวิเศษ
30/08/2022
บทที่ 11 น้ำหอมนี้เป็นของปลอม！
30/08/2022
บทที่ 12 พี่สาวเป็นคนรวยติดอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียง
30/08/2022
บทที่ 13 กล้าแตะต้องน้องชายฉันก็ลองดู
30/08/2022
บทที่ 14 ไม่มีที่ยืนสำหรับคนจน
30/08/2022
บทที่ 15 คุณเฉิน
30/08/2022
บทที่ 16 ร้านอาหารฝรั่งเศส
30/08/2022
บทที่ 17 นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์
30/08/2022
บทที่ 18 สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ
30/08/2022
บทที่ 19 เป็นแคดดี้
30/08/2022
บทที่ 20 โดนนาฬิกาโรเล็กซ์
30/08/2022
บทที่ 21 เห็นแก่พ่อฉันเถอะ
30/08/2022
บทที่ 22 พ่อแกเป็นใคร
30/08/2022
บทที่ 23 แกแน่งั้นเหรอ
30/08/2022
บทที่ 24 คุกเข่าแล้วเอาหัวคำนับ
30/08/2022
บทที่ 25 ใครคือเพื่อนของนาย
30/08/2022
บทที่ 26 สวัสดีค่ะ บอส
30/08/2022
บทที่ 27 ไม่มีข้อมูลสมาชิก
30/08/2022
บทที่ 28 ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดู
30/08/2022
บทที่ 29 เราเลิกกันไปแล้ว
30/08/2022
บทที่ 30 มันจบแล้ว
30/08/2022
บทที่ 31 เธอบอกว่าไม่รักเงินไม่ใช่เหรอ
30/08/2022
บทที่ 32 กล่องใส่น้ำหอม
30/08/2022
บทที่ 33 เป็นเศรษฐีงั้นเหรอ
30/08/2022
บทที่ 34 เรื่องอื้อฉาวของเฉินฝาน
30/08/2022
บทที่ 35 โต้กลับ
30/08/2022
บทที่ 36 เฮียเถา ฉันเชื่อเฮีย
30/08/2022
บทที่ 37 เศรษฐีลึกลับจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน
30/08/2022
บทที่ 38 ฉันจะรอคุณในป่า
30/08/2022
บทที่ 39 ไปป่าจริง ๆ เหรอ
30/08/2022
บทที่ 40 ดับฝันความรวย
30/08/2022