icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 11
น้ำหอมนี้เป็นของปลอม!
จำนวนคำ:979    |    อัปเดตเมื่อ:30/08/2022

แกร๊ก!

ถ้าทุกคนอึ้งที่ได้เห็นของขวัญของกัวเถา ตอนนี้ทุกคนคงต้องทึ่งจนแทบจะหยุดหายใจ

มันเป็นน้ำหอมเหมือนกัน

ตัวขวดของน้ำหอมนี้โปร่งใสราวกับอเมทิสต์ เหมือนดวงดาวที่สว่างไสวที่ทำให้เกิดกาแล็กซีนับพัน!

ถ้าเทียบกับน้ำหอมที่กัวเถาให้นั้น มันเหมืนกับขวดโค้กถูก ๆ ยังไงอย่างงั้น

สาวผมสั้นคนหนึ่งถ่ายรูป แล้วเซิร์ดหาในอินเตอร์เน็ต ทีละคำ ๆ

“น้ำหอมแอร์เมส เพรสทิจ มีเพียงสองร้อยขวดบนโลกเท่านั้น เป็นน้ำหอมที่คิดค้นโดยโรเบิร์ต ปรมาจารย์ด้านน้ำหอมที่ขึ้นชื่อเสียง... น้ำหอมขวดนี้ราคาสามล้าน!” สาวผมสั้นคนนั้นถึงกับกรี๊ดออกมาทันที

สามล้าน จะเป็นไปได้ยังไง!?

ทุกคนถึงกับตกตะลึง ถ้าพวกเขาสามารถให้น้ำหอมแบบนี้กับผู้หญิงได้ พวกเขาคงจะมีค่ำคืนที่แสนวิเศษเป็นแน่

กัวเถานั้นทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น นี่เขากำลังฉีกหน้าตัวเองชัด ๆ ?

“ไม่มีทาง!”

จู่ ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะตบหน้าผากตัวเองอย่างแรงแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายขึ้นมาอีกครั้ง “น้ำหอมนี่ต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ ! ขวดสวย ๆ นั้น ไอ้ฝานมันคงจะไปเจอมาจากกองขยะ ข้างในขวดนั้นต้องเป็นน้ำหอมถูก ๆ ที่มีกลิ่นฉุน ๆ แน่ ๆ

พี่สาวของฉันเป็นผู้จัดการร้านน้ำหอม เจอเรื่องแบบนี้ออกจะบ่อย!”

ทุกคนนั้นรู้ดีว่าเฉินฝานมีฐานะยังไง เลยรีบพูดออกมาทันที “ใช่ ๆ เฉินฝานจะมีปัญญาซื้อของขวัญแพง ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน ต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ !”

“ฉันก็ว่างั้นแหละ ปกติแล้วเขาก็มักจะหารายได้พิเศษจากพวกเรา เงินแค่บาทเดียวยังประหยัดซะขนาดนั้น จะกล้าทุ่มเงินเยอะแยะมาซื้อของแบบนี้ได้ยังไงกัน!”

“ใช่ ๆ ฉันว่าราคาน้ำหอมคงแค่ร้อยสองร้อยล่ะมั้ง”

คำพูดพวกนั้นไม่ได้มีผลอะไรกับซานซานเลย เธอไม่ได้สนใจ และเก็บน้ำหอมเข้าไปในกล่องอย่างเก่า

ซานซานหัวเราะเบา ๆ “พอได้แล้วน่า ต่อให้ราคายี่สิบสามสิบบาท ฉันก็มีความสุขมากแล้ว อย่างน้อยขวดน้ำหอมนี้ก็สวยมาก ขอบใจสำหรับของขวัญนะ ฝาน”

“เหอะ ก็แค่ของปลอม ทำมาเป็นซื้อของแพง สุดท้ายก็โดนคนจับได้อยู่ดี”

ตอนแรกยวี่ถิงรู้สึกเสียใจ แต่พอได้ยินกัวเถาพูดแบบนั้น เธอก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจเฉินฝานมากขึ้น

พอสมาชิกในทีมหลายคนเห็นมีคนนำก็เริ่มพูดตาม ๆ กัน คงจะพูดให้สนุกปาก เพราะชดเชยกับที่ตกใจเมื่อกี่

เฉินฝานขมวดคิ้ว และมองคนที่หัวเราะเยาะตัวเองไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่พอใจ

ไม่ว่าของขวัญที่เขาให้นั้นจะล้ำค่าเพียงใด แต่ในสายตาของคนพวกนี้แล้ว มันก็เป็นได้แค่ของปลอมเท่านั้น

“โค้ชเซียว ผมมาที่นี่เพื่ออวยพรวันเกิดให้โค้ช ผมยังมีธุระที่บ้านต่อ ขอตัวก่อนนะครับ”

พอรู้สึกเบื่อ เฉินฝานก็ลุกขึ้นและจากไป...

หลังจากออกมาจากโรงแรมได้ไม่นาน เฉินฝานก็ได้รับข้อความขอโทษจากซานซาน

เขารีบพิมพ์ข้อความกลับไปเพื่ออธิบายว่าเขามีธุระด่วนเลยต้องรีบกลับไปก่อน

ขณะที่เฉินฝานกำลังจะส่งข้อกลับไป โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

พอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ก็เห็นว่าเป็นสายจากพ่อของเขา

“ครับพ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ?”

“ฝานวันเกิดปีนี้ของลูก พ่อไม่ได้ให้ของขวัญอะไรกับลูก พ่อเลยจะยก วิลลาร์ด วิลล่า มูลค่ากว่าสามหมื่นล้านให้กับลูกแทนละกัน”

พอได้ยินคำพูดของพ่อ ฝานก็อึ้งไปพักนึง

เขาอาศัยอยู่ที่เมืองเจียงมาหลายปีแล้ว เพราะงั้นเขาจะไม่รู้จักชื่อวิลเลิจที่ขึ้นชื่ออย่าง วิลลาร์ด วิลล่า ได้ยังไงกัน!

มีคนดัง นักธุรกิจที่ร่ำรวยมากมายที่เข้าไปอยู่ในวิลเลิจแห่งนั้น ซึ่งวิลล่าแต่ละหลังมีราคาสูงมาก!

เด็กจน ๆ อย่างเขาก็ทำได้แค่ฟังคนอื่นเล่ามาเท่านั้น

“ของขวัญชิ้นนี้แพงเกินไปรึเปล่าครับพ่อ?” เฉินฝานรีบพูดขึ้น

ตอนนี้เขาชักจะรับไม่ไหวแล้ว เขากลัวว่าเขาจะหัวใจวายไปซะก่อน

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง2 บทที่ 2 คนจนสมควรโดนรังแกงั้นเหรอ3 บทที่ 3 ฉันเป็นทายาทมหาเศรษฐี4 บทที่ 4 ลูกต้องชินกับความรวยให้ได้5 บทที่ 5 น้ำหอมราคาสามแสน6 บทที่ 6 ฉันเอาน้ำหอมขวดนี้7 บทที่ 7 ใส่ร้ายฉันงั้นเหรอ8 บทที่ 8 ตราประจำตระกูล9 บทที่ 9 ฉันเป็นคนรักสะอาด10 บทที่ 10 ของขวัญสุดวิเศษ11 บทที่ 11 น้ำหอมนี้เป็นของปลอม!12 บทที่ 12 พี่สาวเป็นคนรวยติดอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียง13 บทที่ 13 กล้าแตะต้องน้องชายฉันก็ลองดู14 บทที่ 14 ไม่มีที่ยืนสำหรับคนจน15 บทที่ 15 คุณเฉิน16 บทที่ 16 ร้านอาหารฝรั่งเศส17 บทที่ 17 นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์18 บทที่ 18 สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ19 บทที่ 19 เป็นแคดดี้20 บทที่ 20 โดนนาฬิกาโรเล็กซ์21 บทที่ 21 เห็นแก่พ่อฉันเถอะ22 บทที่ 22 พ่อแกเป็นใคร23 บทที่ 23 แกแน่งั้นเหรอ24 บทที่ 24 คุกเข่าแล้วเอาหัวคำนับ25 บทที่ 25 ใครคือเพื่อนของนาย26 บทที่ 26 สวัสดีค่ะ บอส27 บทที่ 27 ไม่มีข้อมูลสมาชิก28 บทที่ 28 ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดู29 บทที่ 29 เราเลิกกันไปแล้ว30 บทที่ 30 มันจบแล้ว31 บทที่ 31 เธอบอกว่าไม่รักเงินไม่ใช่เหรอ32 บทที่ 32 กล่องใส่น้ำหอม33 บทที่ 33 เป็นเศรษฐีงั้นเหรอ34 บทที่ 34 เรื่องอื้อฉาวของเฉินฝาน35 บทที่ 35 โต้กลับ36 บทที่ 36 เฮียเถา ฉันเชื่อเฮีย37 บทที่ 37 เศรษฐีลึกลับจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน38 บทที่ 38 ฉันจะรอคุณในป่า39 บทที่ 39 ไปป่าจริง ๆ เหรอ40 บทที่ 40 ดับฝันความรวย41 บทที่ 41 กลั่นแกล้ง42 บทที่ 42 อุบัติเหตุ43 บทที่ 43 ทำกระโปรงของเธอเลอะ44 บทที่ 44 สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป45 บทที่ 45 งานเลี้ยงของชมรม46 บทที่ 46 เพื่อนเก่า47 บทที่ 47 ใส่ร้าย48 บทที่ 48 ใครจะจ่าย49 บทที่ 49 ไม่จ่าย50 บทที่ 50 วิลลาร์ด วิลล่า อันหรูหรา51 บทที่ 51 ไล่มันออกไป52 บทที่ 52 เปลี่ยนกฎ53 บทที่ 53 ไม่ซื้อตั๋วห้ามเข้า54 บทที่ 54 ทำเหล้าชื่อดังแตก55 บทที่ 55 หรือจะเป็นลูกไฮโซที่ไม่เปิดเผยตัวตน56 บทที่ 56 ต้องเป็นคนรวยที่ปิดบังตัวเองแน่ ๆ57 บทที่ 57 เงินสดเต็มโต๊ะ58 บทที่ 58 มีอะไรแปลก ๆ59 บทที่ 59 จัดงานเลี้ยง60 บทที่ 60 ฉันจะหารครึ่งกับนาย61 บทที่ 61 สร้างรายได้ให้ตัวเอง62 บทที่ 62 สั่งไวน์มาอีกห้าขวด63 บทที่ 63 ไม่มีเงินจ่าย64 บทที่ 64 ชักดาบ65 บทที่ 65 ทวงหนี้66 บทที่ 66 เอาเงินมาจากไหน67 บทที่ 67 คุณชายเฉิน68 บทที่ 68 คุณชายเฉินมีแฟนไหม?69 บทที่ 69 คุณชายเฉินล่ะครับ?70 บทที่ 70 เรื่องร้ายกลายเป็นดี71 บทที่ 71 การลงโทษที่แสนงดงาม72 บทที่ 72 รถก็สวยคนก็สวย73 บทที่ 73 เกาะผู้หญิงรวย74 บทที่ 74 คนจนและคนรวย75 บทที่ 75 เชิญไปงานเลี้ยงวันเกิด76 บทที่ 76 เหตุผลในการเชิญ77 บทที่ 77 คุณชายลึกลับ78 บทที่ 78 แม้แต่คนโง่ยังรู้79 บทที่ 79 คู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก80 บทที่ 80 เหลือที่ว่างแค่ที่เดียว81 บทที่ 81 ให้แกเป็นพนักงานชั่วคราว82 บทที่ 82 ทักผิดคน83 บทที่ 83 คุณชายเฉินไฮโซหนุ่ม84 บทที่ 84 แฟน85 บทที่ 85 คำอวยพรวันเกิดที่แตกต่างออกไป86 บทที่ 86 ตามใจยวี่ถิง87 บทที่ 87 ทำเป็นฮีโร่เข้าไปช่วยผู้หญิง88 บทที่ 88 ผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ นะ89 บทที่ 89 รับช่วงร้านอาหารใหม่90 บทที่ 90 ถ้าไม่มีปัญญาซื้อรถก็อย่าเรียนขับรถเลย91 บทที่ 91 ช่วยเก็บอาการด้วย92 บทที่ 92 คนรู้จัก93 บทที่ 93 น้ำเปล่าราคาเก้าร้อยเก้าสิบเก้า94 บทที่ 94 โรแมนติก95 บทที่ 95 หญิงสาวผู้มีน้ำใจ96 บทที่ 96 การปฏิบัติที่ไม่เหมือนกัน97 บทที่ 97 อาหารราคาแพง98 บทที่ 98 คนหน้าด้าน99 บทที่ 99 มีรถหรูรับส่ง100 บทที่ 100 ไม่มีปัญญาซื้อก็อย่ามาแตะ