ฉันนี่แหละเศรษฐี
ผู้เขียน:Abelard Evans
หมวดหมู่สมัยใหม่
ฉันนี่แหละเศรษฐี
“คุณเฉินออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เหมือนจะมีธุระสำคัญนะคะ”
พนักงานต้อนรับมองดอกไม้อย่างอิจฉา เพราะแค่ช่อดอกไม้ช่อเดียวก็ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนของเธอหลายเดือนเลยทีเดียว
“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ อย่าลืมให้คนมาทำจัดการไอ้ขยะนี่ด้วย รกหูรกตาจริง ๆ เลย!”
อ้าวเสวียนหันมาหัวเราะเยาะเฉินฝานอีกครั้ง
เฉินฝานรู้สึกโกรธ ก่อนจะถามพนักงานต้อนรับว่า “ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้นัดไว้เหมือนกัน ทำไมเขาถึงเข้าไปได้ล่ะ?”
เขาดูออกว่าเพลย์บอยคนนี้มาตามจีบพี่สาวเขา แต่พนักงานต้อนรับกลับปล่อยให้เขาเข้าไปง่าย ๆ แบบนี้มันสองมาตรฐานชัด ๆ !
พนักงานต้อนรับกลอกตามองบน แล้วเธอก็พูดออกมาห้วน ๆ “คุณหลินนั้นเป็นทายาทของ บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป แล้วแกเป็นใครถึงได้กล้าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขา?”
พออ้าวเสวียนได้ยินที่เฉินฝานเอ่ยถามแบบนั้น เขาก็หันกลับมาและผลักฝานอย่างกร่าง ๆ “ดูสิว่าแกแต่งตัวยังไง วิลลาร์ด วิลล่า เป็นที่ ๆ คนอย่างแกจะเข้าไปได้งั้นเหรอ แกมีปัญญาจ่ายรึไง?”
“ถ้าไม่ได้นัดไว้ก่อนก็ห้ามเข้า!”
พนักงานต้อนรับพูดเสริมขึ้นมา
“แต่ฉันจะเข้าไปให้ได้!”
เฉินฝานระงับความโกรธไว้ พลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเดินออกไป
“จะเข้ามาให้ได้ไม่ใช่รึไง!? เดินออกไปทำไมล่ะ แน่จริงก็กลับมาสิ!”
อ้าวเสวียนยิ้มอย่างเหยียด ๆ
เฉินฝานที่เดินไปได้ครึ่งทาง แล้วก็วางสายลง ก่อนจะเดินกลับมามองสองคนนั้นอย่างเงียบ ๆ
“ทำไม ยังไม่ยอมอีกเหรอ? ฉันจะซัดแกให้น่วมเดี๋ยวนี้เลยเอาไหม!”
อ้าวเสวียนกำหมัดอย่างกร่าง ๆ และทำท่าขู่ โดยไม่สนใจเฉินฝานเลย
“คุณหลิน ไปเถอะค่ะ ฉันเรียกยามมาแล้ว วันนี้จะต้องซัดมันจนขาหักทั้งสองข้างให้ได้ ดูสิว่ามันจะกล้ากลับมาอีกไหม!”
พนักงานต้อนรับตะคอกเพื่อเอาใจอ้าวเสวียน
และก็ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นมาจากข้างหลัง
“ถ้ากล้าก็ลองแตะต้องน้องชายของฉันดูสิ!”
ผู้หญิงรูปร่างดีสวมชุดสูทเดินเข้ามาที่ประตูทางเข้าของล็อบบี้
เธอก็คือเฉินเสว พี่สาวของเฉินฝาน
เฉินเสวไว้ผมยาวสลวย ผิวของเธอขาวราวหิมะ เธอดูสวยสง่างามแบบผู้ดี
ใบหน้าที่งดงามนั้นบูดบึ้ง สายตาเต็มไปด้วยความโกรธ
ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น ล็อบบี้ก็เงียบกริบลง ทุกคนนั้นไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่พนักงานกับอ้าวเสวียนเห็นเฉินเสวโกรธมาก
“คุณเฉิน!” พนักงานต้อนรับรีบเข้าไปทักทายด้วยความเคารพทันที
พออ้าวเสวียนเห็นผู้หญิงในฝันของเขาเดินเข้ามา ก็รีบส่งช่อกุหลาบที่เตรียมมาให้เธอทันที
พลางยิ้มอย่างเอาใจ แล้วพูดว่า “คุณเฉิน นี่เป็นของขวัญที่ผมตั้งใจเตรียมมาให้คุณ แล้วก็มาคุยเรื่องต่อสัญญากับ บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป ปีนี้น่ะครับ”
เฉินเสวพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “เมื่อกี้คุณจะทำร้ายน้องชายฉัน เราคงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้วล่ะค่ะ”
พอได้ยินอย่างนั้น อ้าวเสวียนก็เบิกตากว้างและมองไปรอบ ๆ ทันที
ตอนที่เขาหันไปเห็นเฉินฝาน เขาหยุดอยู่สักพัก ก่อนจะคิดว่าไอ้คนจนแบบนี้มันจะเป็นน้องชายของเฉินเสวได้ยังไง เขาเลยไม่ได้สนใจ
เขาหาอยู่ห้านาที
อ้าวเสวียนนั้นไม่เห็นน้องชายของเฉินเสว เลยคิดว่านี่คงจะเป็นข้ออ้างที่เธอจะไม่ต่อสัญญากับเขามากกว่า
พอคิดอย่างนั้น อ้าวเสวียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “คุณเฉิน... ผมไม่เห็นน้องชายคุณที่นี่เลย อย่ามาอ้างเลยดีกว่าครับ ถ้าไม่พอใจเรื่องเนื้อหา เรามาคุยกันก่อนก็ได้ครับ”
ปีนี้บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป ประสบวิกฤตทางการเงินครั้งใหญ่ ถ้าไม่ได้โครงการความร่วมมือนี้ บริษัทจะต้องล้มละลายและเขาก็จะกลายเป็นคนจนทันที