“คุณเฉินออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เหมือนจะมีธุระสำคัญนะคะ”

พนักงานต้อนรับมองดอกไม้อย่างอิจฉา เพราะแค่ช่อดอกไม้ช่อเดียวก็ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนของเธอหลายเดือนเลยทีเดียว

“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ อย่าลืมให้คนมาทำจัดการไอ้ขยะนี่ด้วย รกหูรกตาจริง ๆ เลย！”

อ้าวเสวียนหันมาหัวเราะเยาะเฉินฝานอีกครั้ง

เฉินฝานรู้สึกโกรธ ก่อนจะถามพนักงานต้อนรับว่า “ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้นัดไว้เหมือนกัน ทำไมเขาถึงเข้าไปได้ล่ะ？”

เขาดูออกว่าเพลย์บอยคนนี้มาตามจีบพี่สาวเขา แต่พนักงานต้อนรับกลับปล่อยให้เขาเข้าไปง่าย ๆ แบบนี้มันสองมาตรฐานชัด ๆ ！

พนักงานต้อนรับกลอกตามองบน แล้วเธอก็พูดออกมาห้วน ๆ “คุณหลินนั้นเป็นทายาทของ บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป แล้วแกเป็นใครถึงได้กล้าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขา？”

พออ้าวเสวียนได้ยินที่เฉินฝานเอ่ยถามแบบนั้น เขาก็หันกลับมาและผลักฝานอย่างกร่าง ๆ “ดูสิว่าแกแต่งตัวยังไง วิลลาร์ด วิลล่า เป็นที่ ๆ คนอย่างแกจะเข้าไปได้งั้นเหรอ แกมีปัญญาจ่ายรึไง？”

“ถ้าไม่ได้นัดไว้ก่อนก็ห้ามเข้า！”

พนักงานต้อนรับพูดเสริมขึ้นมา

“แต่ฉันจะเข้าไปให้ได้！”

เฉินฝานระงับความโกรธไว้ พลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเดินออกไป

“จะเข้ามาให้ได้ไม่ใช่รึไง！？ เดินออกไปทำไมล่ะ แน่จริงก็กลับมาสิ！”

อ้าวเสวียนยิ้มอย่างเหยียด ๆ

เฉินฝานที่เดินไปได้ครึ่งทาง แล้วก็วางสายลง ก่อนจะเดินกลับมามองสองคนนั้นอย่างเงียบ ๆ

“ทำไม ยังไม่ยอมอีกเหรอ？ ฉันจะซัดแกให้น่วมเดี๋ยวนี้เลยเอาไหม！”

อ้าวเสวียนกำหมัดอย่างกร่าง ๆ และทำท่าขู่ โดยไม่สนใจเฉินฝานเลย

“คุณหลิน ไปเถอะค่ะ ฉันเรียกยามมาแล้ว วันนี้จะต้องซัดมันจนขาหักทั้งสองข้างให้ได้ ดูสิว่ามันจะกล้ากลับมาอีกไหม！”

พนักงานต้อนรับตะคอกเพื่อเอาใจอ้าวเสวียน

และก็ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นมาจากข้างหลัง

“ถ้ากล้าก็ลองแตะต้องน้องชายของฉันดูสิ！”

ผู้หญิงรูปร่างดีสวมชุดสูทเดินเข้ามาที่ประตูทางเข้าของล็อบบี้

เธอก็คือเฉินเสว พี่สาวของเฉินฝาน

เฉินเสวไว้ผมยาวสลวย ผิวของเธอขาวราวหิมะ เธอดูสวยสง่างามแบบผู้ดี

ใบหน้าที่งดงามนั้นบูดบึ้ง สายตาเต็มไปด้วยความโกรธ

ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น ล็อบบี้ก็เงียบกริบลง ทุกคนนั้นไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่พนักงานกับอ้าวเสวียนเห็นเฉินเสวโกรธมาก

“คุณเฉิน！” พนักงานต้อนรับรีบเข้าไปทักทายด้วยความเคารพทันที

พออ้าวเสวียนเห็นผู้หญิงในฝันของเขาเดินเข้ามา ก็รีบส่งช่อกุหลาบที่เตรียมมาให้เธอทันที

พลางยิ้มอย่างเอาใจ แล้วพูดว่า “คุณเฉิน นี่เป็นของขวัญที่ผมตั้งใจเตรียมมาให้คุณ แล้วก็มาคุยเรื่องต่อสัญญากับ บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป ปีนี้น่ะครับ”

เฉินเสวพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “เมื่อกี้คุณจะทำร้ายน้องชายฉัน เราคงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้วล่ะค่ะ”

พอได้ยินอย่างนั้น อ้าวเสวียนก็เบิกตากว้างและมองไปรอบ ๆ ทันที

ตอนที่เขาหันไปเห็นเฉินฝาน เขาหยุดอยู่สักพัก ก่อนจะคิดว่าไอ้คนจนแบบนี้มันจะเป็นน้องชายของเฉินเสวได้ยังไง เขาเลยไม่ได้สนใจ

เขาหาอยู่ห้านาที

อ้าวเสวียนนั้นไม่เห็นน้องชายของเฉินเสว เลยคิดว่านี่คงจะเป็นข้ออ้างที่เธอจะไม่ต่อสัญญากับเขามากกว่า

พอคิดอย่างนั้น อ้าวเสวียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “คุณเฉิน... ผมไม่เห็นน้องชายคุณที่นี่เลย อย่ามาอ้างเลยดีกว่าครับ ถ้าไม่พอใจเรื่องเนื้อหา เรามาคุยกันก่อนก็ได้ครับ”

ปีนี้บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป ประสบวิกฤตทางการเงินครั้งใหญ่ ถ้าไม่ได้โครงการความร่วมมือนี้ บริษัทจะต้องล้มละลายและเขาก็จะกลายเป็นคนจนทันที