“คุณเสว คุณทำเกินไปแล้วนะ！”

อ้าวเสวียนกัดฟันแน่น เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลหลิน

รถก็มาพัง ขาก็มาเจ็บ แล้วแผนการเจรจาเรื่องความร่วมมือยังล้มเหลวอีก

“ยามส่งแขก！”

เฉินเสวไม่แย่แส ด้วยรูปลักษณ์หน้าตาที่สะสวย และรูปร่างที่สูงบาง ทำให้เธอดูมีออร่าราวกับเจ้าหญิง

ยามเข็นวีแชร์เข้ามา แล้วดึงอ้าวเสวียนขึ้นนั่ง ก่อนจะเข็นเขาออกไปจาก วิลลาร์ด วิลล่า

“ฉันเดินเองได้！”

อ้าวเสวียนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และโมโห เขาสัมผัสได้ถึงสายตาของผู้คนรอบข้างที่มองมาที่เขาเหมือนเขาเป็นตัวตลก มันทำให้เขารู้สึกอับอายมาก！

ทายาทของ บริษัท หลินไท่ กรุ๊ป ต้องมาโดนรังแกแบบนี้

‘ถ้าวันหนึ่ง ฉันโหดได้เหมือนพี่สาวฉันก็คงจะดีสินะ’ เฉินฝานคิดในใจ

“ว่าไงน้องรัก นายไม่เป็นไรใช่ไหม？” เฉินเสวหันมาคุยกับเฉินฝานด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น

พนักงานทุกคนถึงกับหันไปมอง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเฉินเสวพูดจาอ่อนโยนขนานนี้ ราวกับเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“ไม่เป็นไรครับ ผมทำให้พี่ต้องยุ่งยากแท้ ๆ ” เฉินฝานส่ายหัวเล็กน้อย

“จะเกรงใจพี่ทำไม พ่อคงจะบอกเรื่องที่จะยก วิลลาร์ด วิลล่า ให้นายแล้วใช่ไหม ความจริงไม่ได้จะยกแค่หมูบ้านนี้ให้นายหรอกนะ แต่ยังจะยกกิจการร้านค้าต่าง ๆ ที่อยู่ในระแวกนี้ให้นายด้วย ซึ่งกิจการเหล่านี้เป็นของตระกูลเฉินทั้งหมด”

เฉินเสวยิ้มแล้วกวักมือเรียกเลขาของเธอ เลขาสาวที่อยู่ข้างหลังเธอก็เดินเข้ามา

“เดี๋ยวเรียกพนักงานทุกคนในหมู่บ้านให้มารวมตัวกันที่นี่นะ”

เลขาสาวพยักหน้ารับคำสั่งทันที

ห้านาทีต่อมาที่สนามกอล์ฟอันกว้างใหญ่

มีพนักงานมากกว่าหนึ่งพันคนในหมูบ้าน ทั้งหมดแต่งกายด้วยเครื่องแบบสีดำ

ยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบอยู่บนสนามหญ้า

เฉินเสวพาเฉินฝานมายืนต่อหน้าทุกคนและประกาศว่า “ทุกคนฟังไว้ให้ดีนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณเฉินฝาน น้องชายของฉันจะเข้ามาดูแล วิลลาร์ด วิลล่า ในฐานนะบอสใหญ่ของที่นี่！”

พนักงานทุกคน ไม่ว่าจะเป็นยาม ผู้จัดการ และพนักงานคนอื่น ๆ ต่างโค้งคำนับลงเพื่อแสดงความเคารพ

พวกเขาตะโกนพร้อมกัน “สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ คุณเฉิน！”

เสียงดังกึกก้องไปทั่วสนามกอล์ฟ

เฉินฝานยืนอึ้ง และทำอะไรไม่ถูก

การมีลูกน้องให้ความเคารพ ที่แท้มันมีความรู้สึกแบบนี้นี่เอง！

พนักงานต้อนรับที่ดูถูกเฉินฝานเมื่อครู่ ยืนแอบ ๆ และกลัวจนหน้าซีด

เฉินเสวหันไปพูดกับน้องของเธอว่า “ฝาน เมื่อกี้มีพนักงานมารายงานพี่ว่ามีพนักงานต้อนรับหญิงคนหนึ่งพูดจาดูถูกนายที่ล็อบบี้ทางเข้าใช่ไหม？”

พอเธอพูดจบ ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจและมองไปที่เฉินฝานทันที

สายตาของพวกเขาเขานอกจากจะเต็มไปด้วยความย่ำเกรงแล้ว ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนอีกด้วย

เพราะการเปลี่ยนเจ้านายคนใหม่นั้น ไม่มีใครรู้ว่าเจ้านายคนใหม่จะทำการเปลี่ยนพนักงานใหม่ทั้งหมดหรือไม่

งานที่ วิลลาร์ด วิลล่านั้น ไม่เพียงแต่ได้เงินเดือนสูงแถม ยังได้รับสวัสดิการที่ดีมาก ทำให้หลาย ๆ คนกระเสือกกระสนจะเข้ามาทำงานที่นี่

‘ตอนนี้ฉันเป็นบอสแล้ว ฉันควรจะจัดการยังไงดีนะ ？’

ท่ามกลางสายตาของทุกคน เฉินฝานไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ที่ไหน

พนักงานต้อนรับสาวรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก ตอนนี้จิตใจของเธอกระวนกระวายไปหมด

เธอวิ่งออกมาข้างหน้าด้วยความตื่นตระหนก แล้วยืนก้มหน้าเงียบต่อหน้าเฉินฝาน

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยืดตัวตรง แล้วดึงเสื้อลง จนเผยให้เห็นเนินหน้าอกของเธอเข้าเต็ม ๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองเฉินฝานอย่างยั่วยวน แล้วทำหน้าเจียม ๆ อย่างกลัว ๆ

เมื่อเห็นแบบนั้นเฉินฝานก็หน้าแดงหูแดงไปหมด เขาโตมาขนานนี้ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้าหาเขาแบบนี้มาก่อนเลย

แต่พอคิดถึงท่าทางเมื่อครู่ของเธอแล้ว เขาก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมา เขาคิดในใจว่า ‘วิลลาร์ด วิลล่าเป็นของฉัน ถ้าอนาคตพนักงานดูถูกลูกค้า เพียงเพราะการแต่งกายของลูกค้า กิจการของฉันคงได้รับผลกระทบเป็นแน่”

พอคิดได้อย่างนั้น เฉินฝานก็นึกถึงท่าทางของบอสใหญ่ที่เขาเคยเห็นในละคร

เขากระแอมในลำคอ และพูดออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันขอถามเธอแค่คำถามเดียว เมื่อก่อนเธอก็ทำแบบนี้กับลูกค้างั้นเหรอ？”