icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 18
สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ
จำนวนคำ:1113    |    อัปเดตเมื่อ:30/08/2022

ตลอดทาง หวังเฉียนเอาใจซานซานมาก เขาคงคิดจะจีบเธอ

กัวเถาพูดกับเฉินฝานว่า "นี่คือหวังเฉียน ลูกชายของเจ้าของโรงแรม ฮัวฝู ถ้าไม่มีเขานายคงจะเข้ามาในสนามเทนนิสหรู ๆ แบบนี้ไม่ได้หรอก!"

หวังเฉียนมองฝานตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วถามว่า “นี่ใคร?”

“เขาคือฝาน ไอ้ไส้แห้งที่เห็นแฟนตัวเองกำลังเล่นเสียวกับเหวินเซิงไง!”

“ที่แท้ก็แกนี่เอง ฉันได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของนายมานานละ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...” เสียงหัวเราะของหวังเฉียนนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก

“หวังเฉียน นายหมายความว่าไง!” เฉินฝานที่อดทนมาตลอดกำหมัดแน่น

ที่แรกหวังเฉียนกะจะพูดจาเหยียดเขาต่อ แต่ก็โดนซานซานห้ามไว้ซะก่อน “พอได้แล้ว พวกนายจะทะเลาะกันในวันเกิดของฉันรึไง!”

“เห็นแก่โค้ชเซียว อย่าไปถือคนอย่างนี้เลย เราเข้าไปตีเทนนิสกันเถอะ”

หวังเฉียนจ้องฝานอย่างเย็นชา ก่อนจะหยิบบัตรสมาชิกออกมา เพื่อพาทุกคนเข้าไปข้างใน

เฉินฝานได้แต่เก็บความโกรธเอาไว้ เพราะเขาไม่อยากให้ซานซานลำบากใจ แต่ความแค้นของเขาที่มีต่อหวังเฉียนเขาไม่มีทางลืม!

ทุกคนเดินเข้าไปในสนามเทนนิสที่ตกแต่งอย่างหรูหรา คนที่เดินเข้าออกนั้นก็แต่งกายหรูหราเช่นกัน

ยวี่ถิงตะลึง จนพูดออกมาว่า “ฉันได้ยินมาว่า ฟู่เย่ว เทนนิส คลับ นั้นเป็นสนามกีฬาสำหรับคนรวย ที่มีราคาแพงมาก และต้องมีบัตรสมาชิกถึงจะเข้ามาได้”

“ก็ไม่แพงเท่าไรหรอก วันนี้ฉันเช่าสนามเทนนิสกลางแจ้ง ระดับไฮคลาสไว้สองสนาม ราคาแค่แสนบาทเอง”

หวังเฉียนยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ เพราะสำหรับเขาแล้วเงินหนึ่งแสนนั้นถือว่าน้อยมาก

“หรูหราสมกับที่เป็นคุณชายหวังจริง ๆ นะครับ!” ลูกน้องของกัวเถาพูดเอาใจ

พอยวี่ถิงเห็นหวังเฉียนใช้เงินอู้ฟู่แบบนี้ เธอก็รู้สึกใจเต้น แถมเขายังหน้าตาหล่อเหลา ทำให้เธอยิ่งชอบเข้าไปใหญ่

เมื่อเห็นทุกคนชื่นชมหวังเฉียน เฉินฝานก็คิดในใจว่า ‘ธุรกิจที่อยู่แถววิลเลจนั้นเป็นของตระกูลเฉินทั้งหมด ฟู่เย่ว เทนนิส คลับนี่ ถ้าฉันบอกพี่สาวแค่คำเดียวก็สามารถเข้าไปเล่นฟรีได้แล้ว’

แต่เฉินฝานไม่ได้คิดจะทำแบบนั้น เขาแค่เดินตามคนอื่น ๆ ไปเงียบ ๆ

กัวเถาพูดกับพนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่ข้างหน้าว่า “เราต้องการไม้แร็กเก็ตแบรนด์เนมแปดอัน และเราต้องการไม้ของวิลสันรุ่นใหม่ล่าสุด แล้วก็ไม้เทนนิสโนเนมสำหรับไอ้กระจอกนั่นอันนึง”

วิลสันเป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก และได้รับการยอมรับจากนักกีฬาที่ได้รับแชมป์โอลิมปิกหลายต่อหลายคน ไม้แต่ละอันนั้นผ่านการผลิตมาเป็นอย่างดี คอยผ่อนซับแรงกระแทก ป้องกันความร้อน และมีการออกแบบที่ทันสมัยและมีระดับ

ส่วนไม้เทนนิสโนเนมนั้น เป็นของที่มีขายทั่วไปตามตลาด

“ค่ะ คุณผู้ชาย กรุณารอสักครู่นะคะ”

พนักงานต้อนรับมองเฉินฝานที่สวมเสื้อผ้าเก่า ๆ อย่างดูถูก และรีบยื่นไม้เทนนิสโนเนมให้

“เฉินฝาน คนจน ๆ อย่างแกไม่เหมาะกับไม้เทนนิสแบรนด์เนมหรอก ที่ให้ใช้ไม้เทนนิสห่วย ๆ นั้นก็เพื่อตัวนายเอง แล้วที่นายเข้ามาได้เนี่ยก็เพราะว่าพวกเราพาเข้ามาหรอกนะ”

กัวเถาหัวเราะ และรูดบัตรให้พนักงานเสิร์ฟเป็นเงิน แปดหมื่นหนึ่งพันบาท

ไม้เทนนิสแบรนด์เนมนั้นราคาไม้ละหมื่นส่วนไม้โนเนมนั้นราคาแค่หนึ่งพัน

ไม้เทนนิสแบรนด์เนมแปดอันถูกแบ่งไปอย่างทั่วถึง แม้แต่คนติดตามของกัวเถาสองคนก็ได้ใช้มันด้วย

เฉินฝานหยิบไม้เทนนิสโนเนมมาอย่างไม่พอใจ แต่เขาไม่ได้แสดงออกเพราะไม่อยากให้ซานซานรู้สึกแย่

กัวเถาส่งสายตาใหหวังเฉียน หวังเฉียนก็รู้ได้ทันทีและพูดขึ้นมาว่า "เฉินฝาน ฉันกับกัวเถาจ่ายเงินแล้ว ในฐานะผู้ชาย นายก็ควรจะจ่ายค่าใช้จ่ายเล็ก ๆ น้อยเช่นกัน นายไปซื้อน้ำมาล่ะกัน"

“ขอน้ำหกขวดครับ”

เฉินฝานนั้นรู้ว่ากัวเถากับหวังเฉียนนั้นคิดอะไรอยู่ พวกเขาอยากให้เขาใช้เงิน แค่น้ำไม่กี่ขวด เขามีปัญญาซื้ออยู่แล้ว

“คุณลูกค้าคะ ทั้งหมดหกพันบาทค่ะ จะรูดบัตรหรือชำระเป็นเงินสดดีคะ?”

พนักงานหยิบน้ำหกขวดออกมาจากตู้เย็นแล้ววางลงบนโต๊ะ

พอเฉินฝานได้ยินราคาก็ตกใจขึ้นมาทันที น้ำราคาขวดละพัน แพงกว่าน้ำมันซะอีก มิน่าล่ะ กัวเถาถึงได้ให้เขาเป็นคนซื้อ

พอเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนักของฝาน ซานซานไม่อยากให้เขาต้องขายหน้าเลยพูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันเลี้ยงน้ำทุกคนเอง”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง2 บทที่ 2 คนจนสมควรโดนรังแกงั้นเหรอ3 บทที่ 3 ฉันเป็นทายาทมหาเศรษฐี4 บทที่ 4 ลูกต้องชินกับความรวยให้ได้5 บทที่ 5 น้ำหอมราคาสามแสน6 บทที่ 6 ฉันเอาน้ำหอมขวดนี้7 บทที่ 7 ใส่ร้ายฉันงั้นเหรอ8 บทที่ 8 ตราประจำตระกูล9 บทที่ 9 ฉันเป็นคนรักสะอาด10 บทที่ 10 ของขวัญสุดวิเศษ11 บทที่ 11 น้ำหอมนี้เป็นของปลอม!12 บทที่ 12 พี่สาวเป็นคนรวยติดอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียง13 บทที่ 13 กล้าแตะต้องน้องชายฉันก็ลองดู14 บทที่ 14 ไม่มีที่ยืนสำหรับคนจน15 บทที่ 15 คุณเฉิน16 บทที่ 16 ร้านอาหารฝรั่งเศส17 บทที่ 17 นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์18 บทที่ 18 สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ19 บทที่ 19 เป็นแคดดี้20 บทที่ 20 โดนนาฬิกาโรเล็กซ์21 บทที่ 21 เห็นแก่พ่อฉันเถอะ22 บทที่ 22 พ่อแกเป็นใคร23 บทที่ 23 แกแน่งั้นเหรอ24 บทที่ 24 คุกเข่าแล้วเอาหัวคำนับ25 บทที่ 25 ใครคือเพื่อนของนาย26 บทที่ 26 สวัสดีค่ะ บอส27 บทที่ 27 ไม่มีข้อมูลสมาชิก28 บทที่ 28 ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดู29 บทที่ 29 เราเลิกกันไปแล้ว30 บทที่ 30 มันจบแล้ว31 บทที่ 31 เธอบอกว่าไม่รักเงินไม่ใช่เหรอ32 บทที่ 32 กล่องใส่น้ำหอม33 บทที่ 33 เป็นเศรษฐีงั้นเหรอ34 บทที่ 34 เรื่องอื้อฉาวของเฉินฝาน35 บทที่ 35 โต้กลับ36 บทที่ 36 เฮียเถา ฉันเชื่อเฮีย37 บทที่ 37 เศรษฐีลึกลับจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน38 บทที่ 38 ฉันจะรอคุณในป่า39 บทที่ 39 ไปป่าจริง ๆ เหรอ40 บทที่ 40 ดับฝันความรวย41 บทที่ 41 กลั่นแกล้ง42 บทที่ 42 อุบัติเหตุ43 บทที่ 43 ทำกระโปรงของเธอเลอะ44 บทที่ 44 สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป45 บทที่ 45 งานเลี้ยงของชมรม46 บทที่ 46 เพื่อนเก่า47 บทที่ 47 ใส่ร้าย48 บทที่ 48 ใครจะจ่าย49 บทที่ 49 ไม่จ่าย50 บทที่ 50 วิลลาร์ด วิลล่า อันหรูหรา51 บทที่ 51 ไล่มันออกไป52 บทที่ 52 เปลี่ยนกฎ53 บทที่ 53 ไม่ซื้อตั๋วห้ามเข้า54 บทที่ 54 ทำเหล้าชื่อดังแตก55 บทที่ 55 หรือจะเป็นลูกไฮโซที่ไม่เปิดเผยตัวตน56 บทที่ 56 ต้องเป็นคนรวยที่ปิดบังตัวเองแน่ ๆ57 บทที่ 57 เงินสดเต็มโต๊ะ58 บทที่ 58 มีอะไรแปลก ๆ59 บทที่ 59 จัดงานเลี้ยง60 บทที่ 60 ฉันจะหารครึ่งกับนาย61 บทที่ 61 สร้างรายได้ให้ตัวเอง62 บทที่ 62 สั่งไวน์มาอีกห้าขวด63 บทที่ 63 ไม่มีเงินจ่าย64 บทที่ 64 ชักดาบ65 บทที่ 65 ทวงหนี้66 บทที่ 66 เอาเงินมาจากไหน67 บทที่ 67 คุณชายเฉิน68 บทที่ 68 คุณชายเฉินมีแฟนไหม?69 บทที่ 69 คุณชายเฉินล่ะครับ?70 บทที่ 70 เรื่องร้ายกลายเป็นดี71 บทที่ 71 การลงโทษที่แสนงดงาม72 บทที่ 72 รถก็สวยคนก็สวย73 บทที่ 73 เกาะผู้หญิงรวย74 บทที่ 74 คนจนและคนรวย75 บทที่ 75 เชิญไปงานเลี้ยงวันเกิด76 บทที่ 76 เหตุผลในการเชิญ77 บทที่ 77 คุณชายลึกลับ78 บทที่ 78 แม้แต่คนโง่ยังรู้79 บทที่ 79 คู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก80 บทที่ 80 เหลือที่ว่างแค่ที่เดียว81 บทที่ 81 ให้แกเป็นพนักงานชั่วคราว82 บทที่ 82 ทักผิดคน83 บทที่ 83 คุณชายเฉินไฮโซหนุ่ม84 บทที่ 84 แฟน85 บทที่ 85 คำอวยพรวันเกิดที่แตกต่างออกไป86 บทที่ 86 ตามใจยวี่ถิง87 บทที่ 87 ทำเป็นฮีโร่เข้าไปช่วยผู้หญิง88 บทที่ 88 ผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ นะ89 บทที่ 89 รับช่วงร้านอาหารใหม่90 บทที่ 90 ถ้าไม่มีปัญญาซื้อรถก็อย่าเรียนขับรถเลย91 บทที่ 91 ช่วยเก็บอาการด้วย92 บทที่ 92 คนรู้จัก93 บทที่ 93 น้ำเปล่าราคาเก้าร้อยเก้าสิบเก้า94 บทที่ 94 โรแมนติก95 บทที่ 95 หญิงสาวผู้มีน้ำใจ96 บทที่ 96 การปฏิบัติที่ไม่เหมือนกัน97 บทที่ 97 อาหารราคาแพง98 บทที่ 98 คนหน้าด้าน99 บทที่ 99 มีรถหรูรับส่ง100 บทที่ 100 ไม่มีปัญญาซื้อก็อย่ามาแตะ