‘ป้ายร้านขายแหวนเพชรนี่ดูเว่อร์จริง ๆ ฝังเพชรจริง ๆ ลงไปด้วยรึไงกัน ถึงได้สว่างขนาดนี้？

ร้านเสื้อร้านนี้ก็เหมือนกัน ขายตัวละตั้งหมื่น มันต่างจากเสื้อผ้าตัวละร้อยยังไงนะ？’

พอเดินไปเรื่อย ๆ เฉินฝานก็เริ่มเหนื่อย และรู้สึกปวดฉี่

แต่หลังจากที่เดินวนไปวนมา เขาก็ไม่เห็นห้องน้ำแถวนี้เลย

ฝานเลยเลือกร้านขายของแบรนด์เนมร้านใหญ่ร้านหนึ่ง ซึ่งก็คือร้าน ซานเดอร์สัน โพรฟูเมอเรีย

เพราะเขาเคยได้ยินว่าร้านขนาดใหญ่แบบนี้มักจะมีห้องน้ำอยู่ เขาเลยรวบรวมความกล้าเดินเข้าไป

พอเข้าไปก็มีพนักงานขายเข้ามาต้อนรับเขา

ทีแรกพนักงานขายยิ้มทักทายเขา แต่พอเห็นเฉินฝานสวมเสื้อผ้าธรรมดา ๆ เธอก็เลิกสนใจ และพูดอย่างเยียด ๆ ว่า “ที่นี่ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าห้องน้ำนะคะ！”

เฉินฝานหน้าแดง เพราะที่นี่นั้นตกแต่งอย่างหรูหรา จนไม่รู้ว่าจะวางมือไว้ตรงไหน

“ฉันมีเงิน ฉันจะมาซื้อของ”

หลังจากคิดอยู่สองสามคำในใจ เฉินฝานก็พูดตะกุกตะกักขึ้นมาว่า “ฉัน... ฉันมาที่นี่เพื่อซื้อของ ขอเข้าห้องน้ำก่อน”

เขาวางกระเป๋าเป้ไว้บนเคาน์เตอร์ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

“ถึงฉันจะเคยเห็นคนหน้าด้าน แต่ก็ไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลย！” พนักงานขายมองตามหลังเขาไปและแอบพึมพำออกมา

หลังจากที่เฉินฝานได้ยิน เขาอยากจะหันหลังและเดินออกไป แต่เขาไม่สามารถกลั้นฉี่ได้ เขาจึงทำได้แค่ปล่อยพนักงานขายที่ดูถูกเขาไปก่อน

หลังจากเข้าไปสักพัก เฉินฝานก็ออกมาจากห้องน้ำ และเขาก็เห็นคนสองคนที่เขาไม่อยากเจอ

หยิงหยิงควงแขนเหวินเซิงไว้ พวกเขายืนแนบชิดกันราวกับจะสิงร่างกัน

ทั้งคู่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์

หยิงหยิงดูตื่นเต้น “เฮียเซิง เฮียใจดีที่สุดเลย อุตส่าห์ซื้อน้ำหอมราคาแพงขนาดนี้ให้ฉันด้วย”

“แค่นี้เอง เธอเลือกเลย เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันต้องดูแลเธออย่างดีสิ”

เหวินเซิงพูดพลางบีบก้นของหยิงหยิง เขาชอบทำอะไรแบบนี้เป็นที่สุด

“น้ำหอมขวดนี้สวยมากเลยค่ะ！”

หยิงหยิงหยิบขวดน้ำหอมสีม่วงขึ้นมา เธอชอบมันตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ขวดนั้นดูใสเหมือนเพชร และสีม่วงก็ช่วยเพิ่มความหรูหราที่น่าดึงดูด

เหวินเซิงถามพนักงานขายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาว่า “น้ำหอมขวดนี้ราคาเท่าไร ฉันเอาขวดนึง？”

“ใช่คุณเซี่ยรึเปล่าคะ？ คุณเนี่ยตาถึงจริง ๆ เลยนะคะ ขวดนี้เป็นน้ำหอมแอร์เมส ที่ได้เชิญปรมาจารย์ด้านน้ำหอมชื่อดังของราชวงศ์ อย่างโรเบิร์ตให้ร่วมวิจัย ใช้เวลากว่าสองปีในการผลิต กว่าจะได้น้ำหอมขวดนี้มาเลยนะคะ

กระบวนการผลิตนั้นซับซ้อนมาก น้ำหอมขวดนี้เลยมีชื่อว่า น้ำเพชร มีการผลิตออกมามาแค่สองร้อยขวดเองนะคะ ราคาสามล้านค่ะ”

พอพนักงานขายเห็นว่าเหวินเซิงที่เป็นลูกค้าประจำต้องการซื้อน้ำหอมขวดนี้ เธอก็รีบแนะนำอย่างกระตือรือร้นทันที

“น้ำหอมราคาขวดละสามล้าน！ ？” เหวินเซิงนั้นแทบจะจับขวดไว้ไม่อยู่

“เฮียเซิง ฉันชอบน้ำหอมขวดนี้มากเลยค่ะ” พอจางหยิงได้ยินราคา ตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา และเริ่มอ้อนเขาทันที

“แค๊ก ๆ น้ำหอมนี้ดีก็จริง แต่ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน ซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋าจะดีกว่า เราไปดูอย่างอื่นกันเถอะ”

เหวินเซินไอออกมาเบา ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอาย ก่อนจะเก็บน้ำหอมกลับไปที่เดิม และดึงหยิงหยิงไปดูของอย่างอื่น

ทันทีที่ทั้งสองคนหันกลับมา พวกเขาก็เห็นเฉินฝานยืนอยู่อีกด้านนึง

เหวินเซิงกลอกตา และถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง “เฉินฝาน นายกล้าดียังไงเข้ามาในร้านนี้อ่ะ？”

ตอนที่เข้ามา เขาจำกระเป๋าเป้ของเฉินฝานที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ได้

“นายมาได้ ทำไมฉันจะมาไม่ได้？”

เฉินฝานพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

เขาเหลือบมองหยิงหยิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ

เธอยังคงสวยและมีเสน่ห์ แต่ดูจะห่างเหินมากขึ้นเรื่อย ๆ