๑

‘ยามรัก’

เสียงกุกกักที่ดังอยู่ในห้องครัวทำให้ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เดินออกมาจากห้องนอน สวมแค่กางเกงนอนผ้าแพรขายาวสีน้ำเงินแค่ตัวเดียว ย่ำเท้าเข้ามามองต้นเสียง

คนร่างหนายืนเต็มความสูง 183 เซนติเมตร หัวไหล่หนาอันอุดมด้วยกล้ามเนื้อเปลือยเปล่าพิงขอบประตูห้องครัว สายตาเข้มสำรวจจ้องมองสาวร่างบางตั้งแต่ลำคอระหง แผ่นหลังบางห่อหุ้มด้วยเสื้อกล้าม ผมยาวสลวยดำเงาแผ่เต็มกลางหลัง ความยาวของผมนุ่มถึงเอวคอดกิ่ว

สายตาของเขายังเลื่อนลงมามองเอวเล็ก สะโพกผายกลมกลึงมีแค่กางเกงนอนขาสั้นห่อหุ้ม ทำให้มองเห็นเรียวยาวสวย เธอยืนหันหลังให้กับเขา ขะมักเขม้นทำอาหารเช้า

‘ปุริม’ อมยิ้มเล็กน้อยตรงมุมปาก แล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปหาร่างของสาวน้อย ใช้แขนทั้งสองข้างสอดเข้าช่วงเอวคอดกิ่ว แล้วโอบกอดคนร่างน้อยจากทางด้านหลัง

เขาต้องก้มลงเพราะตัวสูงกว่าเธอมากขณะยื่นใบหน้าเข้าไปหา ปลายจมูกโด่งคมสันสูดดมเอากลิ่นหอมจากพวงแก้มของเธอซ้ายขวา ปากหยักก็กระซิบถามข้างใบหู

“หอมจัง ทำอะไรอยู่ครับคนสวย?”

“พี่ปุ๊ตื่นแล้วเหรอคะ?”

‘ปานประดับ’ เขินอาย เอียงใบหน้าหนีปลายจมูกของเขา ชำเลืองสายตามองคนร่างโต มือของเธอก็ยังวุ่นอยู่กับการทำอาหารเช้า

“ทำไมตื่นเช้าจังครับ?”

ชายหนุ่มรั้งร่างเล็ก หมุนให้เธอหันมาหา แขนหนาก็ยังกอดอยู่ที่เอวบาง ปากหยักยังตอดเล็กตอดน้อยตามเรียวปากบาง

“พี่ปุ๊มีประชุมแต่เช้าที่มหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอคะ ปานเลยตื่นเช้ามาทำอาหารให้ไง”

หญิงสาวแหงนใบหน้าขึ้นมองเขาอย่างเอียงอาย ดวงตากลมโตมองใบหน้าของคนรัก

เขายังหล่อเหลาเหมือนเดิมถึงจะอายุ 36 ปีแล้วก็ตาม เธอและเขาเจอและรักกัน เพราะเธอเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยของเขา สองปีแล้วสินะที่เธอยินยอมเข้ามาอยู่กับเขา และซื้อคอนโดฯ อยู่ด้วยกัน

“วันนี้ออกไปทำธุระกับพี่นะครับ”

ปุริมย่อตัวลงแล้วใช้แขนสองข้างอันกำยำซ้อนอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก ปากหยักก้มลงกระซิบตรงข้างหู

“พี่ปุ๊ไม่ไปสอนเหรอคะ?”

ปานประดับเปรยเสียงใสถามเขา เพราะปกติเช้าวันจันทร์ ชายหนุ่มจะเข้าประชุมและมีสอนที่มหาวิทยาลัย เธอเอียงหน้ามองเขาอย่างสงสัย

“วันนี้ พี่ให้นุวัตน์ช่วยจัดการให้แล้วครับ” เอ่ยเสียงเข้มตอบทั้งที่ยังจูบปากบาง แบบจูบไปคุยไป

“เดี๋ยวค่ะ พี่ปุ๊จะทำอะไรคะ? ปานจะทำข้าวเช้าค่ะ”

เธอดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่สองแขนสวยยกขึ้นโอบรอบคอหนาไว้แน่น

“พี่ยังไม่หิว” ชายตัวโตบอกเสียงหื่น สายตาเข้มยังมองเธออย่างเจ้าเล่ห์

“ปล่อยปานลงนะคะ...”

“อาบน้ำด้วยกันนะครับ”

ปุริมอุ้มร่างบางพาเดินเข้ามาในห้องน้ำ เท้าขวาผลักประตูห้องให้เปิดออกแล้วใช้เท้าข้างเดียวกันดันให้ปิดลงเหมือนเดิม

ชายหนุ่มวางร่างบางให้นั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า โดยยังมีร่างของเขาคร่อมอยู่ สองมือหนาก็ยังลูบไล้ผิวเนียนบนลำแขนสลวย ไล้ลงมาตรงปลายเสื้อแล้วรั้งขึ้นไปข้างบน เขาถอดเสื้อให้กับเธอ

“พี่ปุ๊ปล่อยปานลงเลยนะ”

หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเขา เธอยกแขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้

“อย่าห้ามพี่เลยนะคนดี”

คนตัวโตโน้มใบหน้าเข้าหา ริมฝีปากของเขาประกบเรียวปากบางของเธอ ไล้เล็มเลาะจูบเน้นตรงพวงแก้มเนียน จมูกไซ้ลงมาตามแนวคางช่วงลำคอ เรียวปากหนาเล็มผิวนุ่มมาหยุดอยู่ตรงช่วงทรวงอกของเธอ

แขนสลวยถูกมือหนาผลักออกจากอกนวล ปลายลิ้นร้อนปาดเลียยอดปทุมถันสีชมพูสลับกันไปมาไม่ให้น้อยหน้ากันและกันจนเกิดเป็นเม็ดไตแข็ง

พอหนำใจตรงทรวงอกอิ่ม เรียวปากหยักไล้ชิมผิวหวานลงมาตามผิวผ่องจนถึงหน้าท้องแบนเรียบเนียน เขาอยากให้พื้นที่ตรงนี้ป่องออกมาบ้างจัง

ชายหนุ่มใช้ปากกัดและคาบขอบกางเกงนอนของเธอถอดออกจากสะโพกกลม ไล้ลงมาตามเรียวขาสวย สายตาเปี่ยมด้วยสิเน่หาเหลือบขึ้นไปมองคนตัวหอมที่หายใจรวยริน

“พี่ปุ๊ อย่าค่ะ”

ปานประดับเปรยบอกชายหนุ่ม เสียงของเธอสั่นเครือ ร่างบางผวาสะดุ้งทุกครั้งเพราะแรงสัมผัสของเขา ขณะนี้ ใบหน้าหยกซุกอยู่ตรงหน้าขาขาว จมูกและเรียวลิ้นช่วยกันทำงานเรียวลิ้นหนาตวัดเลียตรงรอยแยกของกุหลาบสีชมพู สร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาว

มือบางทั้งสองข้างยื่นเข้าไปขยุ้มผมหนานุ่มของชายหนุ่มดึงทึ้งเพราะเธอทนความเสียวรัญจวนใจไม่ไหว

“อ้าขาออกกว้างๆ สิปาน”

เสียงของเขายังงึมงัมอยู่ตรงช่อชบางาม มือหนารั้งสะโพกงอนที่พยายามขยับหนีไว้แน่น

“พี่ปุ๊...ปานไม่ไหวแล้วนะคะ จะทำอะไรก็รีบทำสิคะ”

ขาเรียวสลวยทั้งสองข้างพาดลงไปบนหัวไหล่กว้าง ปลายเท้าเรียวจิกลงบนแผ่นหลังแกร่ง

ชายหนุ่มทำตามที่หญิงสาวขอร้อง เขาเร่งความเร็วตวัดลิ้นตรงจุดเสียวของเธอยิ่งกว่าเดิม

“หวานเหลือเกิน”

เขากระซิบบอกทั้งที่ยังใช้ลิ้นตวัดเลียดูดกินน้ำหวานและยังใช้เรียวนิ้วใหญ่สองนิ้วชักเข้าออกตรงหลุมรัก ทำซ้ำกันหวังส่งหญิงสาวไปชมความสวยงามบนท้องฟ้า

“อ๊ายย...พี่ปุ๊ช่วยปานด้วย อืออ”

ร่างบางผวาโอบกอดศีรษะของชายหนุ่ม มือเรียวขยุ้มเส้นผมนุ่มเพราะความเสียวสะท้าน บทรักที่เขาทำให้เธอ เขาไม่เคยคิดรังเกียจ

หญิงสาวซบแผ่นหลังพักพิงบานกระจกเงาบานใหญ่ หายใจรวยรินอย่างเหนื่อยล้าอันเป็นผลจากการปรนเปรอของชายหนุ่ม

“หอมเหลือเกินสาวน้อย”

ชายหนุ่มเงยหน้าออกจากร่องเนื้อของเธออย่างอ้อยอิ่ง กลิ่นสาบสาวและน้ำหวานของคนตัวน้อย เขากินบ่อยด้วยติดใจในรสชาติหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

คนตัวโตลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วขยับก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว มือหนาจับขอบกางเกงนอนของตัวเองถอดออกถึงปลายเท้า โยนลงไปบนตะกร้าใส่เสื้อผ้าสำหรับซัก