โชคชะตาพัดพา ศรา เข้ามาในเส้นทางชีวิตของเกสร หนุ่มดิบเถื่อนจากป่าดง มาเจอสาวสวยเปรี้ยวจี๊ด สาวมองหนุ่มเป็น อสูร ตัวร้าย และเขาก็เต้นระบำรอบตัวเธอ คนสองคนถูกเหวี่ยงเข้าไปในเส้นทางของการแต่งงาน จาก บังเอิญ เป็น ผูกพัน เมื่อต่างมีปม และปูมหลังครอบครัวที่แหว่งวิ่น พวกเขาเริ่มเห็นใจกันเข้าใจกันพร้อมจะสร้างครอบครัวใหม่ เกสร จับมือ ศรา เริ่มร่ายระบำรำฟ้อน ไปด้วยกัน อสูรตัวนั้นก็เป็นได้เพียง อสูรในหัวใจเกสร...ที่ทำให้ครอบครัวเติมเต็ม
ผู้หญิงสาวคนนั้นมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาได้เมื่อเขาเห็นหล่อนเดินผ่านไปในระยะที่เรียกได้ว่าใกล้ชิดมาก กลิ่นหอมโชยมาเข้าเข้าจมูก กลิ่นที่แตกต่างจากกลิ่นเหล้า...กลิ่นบรรยากาศของร้านเหล้า ที่ยกระดับจากร้านอาเฮียรินถนนมาเป็นห้องหับที่จัดตกแต่งด้วยบรรยากาศที่ดี อย่างที่นี่แต่งไว้เหมือนย้อนสมัยกลับคืนไปสู่กลิ่นไอของอเมริกายุคตื่นทอง
และผู้หญิงที่เพิ่งเดินผ่านไป หล่อนช่างแต่งตัวได้เข้ากับบรรยากาศของร้านดีแท้ๆ เหมือนคาวบอยสาว...สวมหมวกปีกก้างแสนเท่อีกด้วย
“เกสร...”
เสียงบอกเหมือนเขายังจ้องเอาอย่างสนใจแบบนั้น
“อะไรนะ” เขาหันกลับมาถามคู่สนทนา...หนุ่มลูกครึ่งหน้าตาออกเป็นฝรั่งเต็มร้อย แต่พูดไทยได้ชัดหากไม่เห็นตัวก็คงไม่มีใครยอมเชื่อว่านี่เป็นลิ้นฝรั่ง
“ชื่อเกสร”
บอกพร้อมกับยิ้มอย่างเข้าใจเป็นอันดี “สนใช่ไหม”
“ดูเท่ดี”
“เกสรเป็นผู้หญิงคนดัง”
“ชื่อเชย” เขาออกความเห็นบ้าง ผู้หญิงอย่างหล่อนน่าจะมีชื่อที่ดึงดูดมากกว่าชื่อเกสร...แต่ก็สั้นเรียกง่ายดีไม่เยิ่นเย่อ “ทำไม่รู้จัก”
“ก็บอกแล้วว่าเป็นคนดัง คนที่มาที่นี่รู้จักเกสรกันดีทั้งนั้น เธอเก่ง...มีฝีมือ และความสามารถเฉพาะตัวสูงอีกด้วย เสียอย่างเดียว หยิ่งเหลือร้าย...เห็นอย่างนั้นเถอะเธอไม่ชอบสุงสิงกับใครนะ”
แต่ผู้ชายล้อมหล่อนกันเป็นฝูง...ศราต้องใช้คำว่าฝูง...ถึงจะจำกัดความสิ่งที่เขามองไปเห็นนั้นได้ ถูงต้องใกล้ความจริงที่สุด หล่อนเป็นเหมือนเดือนในหมู่ดาว...หัวเราะของหล่อนดูแจ่มใส แม้จะไม่ได้เข้าไปใกล้เขาตระหนักได้ฉับพลันถึงเสน่ห์ของหล่อนยามแย้มปากออกหัวเราะ มันราวกับทำให้โลกสว่างขึ้นได้ อีกอย่างเพราะในนี้แสงสว่างมีจำกัดอยู่ด้วย
“คุณสนใจเธอมากนะ”
“ผู้ชายคนไหนไม่สนใจผู้หญิง...” ศราตอบยิ้มๆ เขายังเป็นผู้ชายปกติ ยังมีเลือดเนื้อมีหัวใจให้ไหวหวั่นไปได้กับเสน่ห์ดึงดูดเย้ายวนใจ “แต่คงจะได้แค่สน...เพราะเธออยู่ไกลแสนไกล...คนแปลกหน้า”
แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับหล่อนอีกมากนัก เพียงจดจำชื่อของหล่อนได้ จำท่วงทีมีเสน่ห์ของหล่อนได้ เพราะเขามีเพื่อนที่ดีนั่งสนทนา มีแก้วเหล้าที่เติมเต็มด้วยเหล้าดีๆ สำหรับเวลาพักผ่อนของเขาที่หาได้ยากเย็นนัก สิ่งใดจะเป็นสุขกว่านี้ไปได้อีก
ทุกวันนี้ศรายังเป็นหนุ่มโสด...แต่ไม่ใช่จะ “สด” เสียเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่ยังเห็นความนุ่มนวลสวยงามของผู้หญิง และยังรู้ต่อด้วยความซาบซึ้งอันปั่นป่วนด้วยว่าชายกับหญิงคือความสวยงามที่ธรรมชาติประทานมาให้อย่างกลมกลืนที่สุดอีกด้วย
เขายังไม่กล้าจะเลือกผู้หญิงเป็นเพื่อนร่วมทางของชีวิตเพราะหน้าที่การงานที่มากมายและถิ่นที่อยู่ห่างไกลความเจริญออกไปยังหัวเมืองนั้น เขาไม่แน่ใจว่าจะมีผู้หญิงสักกี่คนยินดีที่จะไปใช้ชีวิตกับเขาที่นั่นได้
ชายที่รุมล้อมหล่อนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว เหลืออยู่ตามลำพังแค่หล่อนกับชายอีกคนหนึ่ง ชายร่างสูงใหญ่แข็งแรงเขาเป็นคนหนุ่มวัยต้นสามสิบ ไม่ใช่หนุ่มหล่อเหลา แต่เป็นหนุ่มที่หน้าตาจัดว่าอยู่ในเกณฑ์ดี เกสรชอบเขา...และเขาก็ชอบหล่อนด้วย วัดจากความสัมพันธ์ที่ดำเนินมาด้วยดีเกือบจะสองปีเข้าไปแล้ว รอแต่เวลาที่เขาจะขอแต่งงานด้วย เกสรเชื่อว่าเขาจะต้องขอ
แต่คืนนี้เขาไม่เบิกบานเอาเสียเลย
และเกสรก็จับความรู้สึกของเขาได้หลังจากดื่มเหล้าไปแล้วแก้วหนึ่ง หล่อนรอให้เขาพูดขึ้นมาก่อนว่าเขามีเรื่องคับข้องใจหรือไม่ แต่เขาก็ไม่ยอมพูดตราบจนหล่อนต้องเริ่มต้น
“คุณมีอะไรในใจ”
“หือ...” เขาถาม แน่นอนว่าเขาไม่ได้ยินว่าหล่อนถามอะไร เกสรยิ่งสงสัยนัก เขาดูแปลกไปจริงๆ นั่นแหละ
“คุณเหม่อๆ นะ วันนี้ไม่เอาใจมาด้วยรึ”
“เอามา...ไม่เคยเอาไปทิ้งไว้ที่อื่น” เขาจ้องมองเฉพาะดวงหน้าหล่อนอย่างแน่แน่ว เกสรเป็นผู้หญิงสวยเข้มข็ง...แน่นอนว่าเขามองหล่อนครั้งใดปรารถนาในกายเขามันเดือดระอุ...และพล่านไปทั่งทุกเส้นเลือด ยากจะดับลงได้โดยง่าย แต่สองปี...มันนานโขอยู่ แต่เขาไม่เคยพาหล่อนไป “นอน” ได้เลยสักหน เห็นเกสรเป็นผู้หญิงเปรี้ยว แต่หล่อนกลับรักนวลสงวนตัวเป็นที่สุด...หล่อนเคยบอกกับเขาว่า
“จะมอบตัวให้ ก็อยากจะให้ถูกต้องตามประเพณีนะคะ เกสรชอบที่จะให้มันสวยงาม เกสรถูกเลี้ยงมาในครอบครัวที่ยึดถือจารีตประเพณี...หล่อนมักจะเรียกแทนตัวเองกับเขาว่า “เกสร”
อ่อนหวาน และอบอุ่นนุ่มนวลอย่างไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงมาดเปรี้ยวจี๊ด เมื่อดูจากลักษณะภายนอกอย่างหล่อนจะให้ความรู้สึกนุ่มลึกได้ถึงเพียงนั้น
คืนนี้เขามีความต้องการในตัวเกสรเป็นอันมาก บางทีเขาอาจจะล่วงเกินหล่อนด้วยเรี่ยวแรงของผู้ชายที่แข็งแรงกว่า...เพราะรู้ว่าเขาอาจจะต้องสูญเสียเกสรไปไกลแสนไกล หากเพียงแต่หล่อนระแคะระคายว่า...เขากำลังถูกพ่อ แม่จับหมั้นหมายกับหญิงคนหนึ่ง หญิงที่ร่ำรวยล้น...หญิงที่พ่อแม่เขาเห็นว่าจะเอาเงินมาต่อเงินเพื่อการค้าที่เป็นปึกแผ่น...เกสรไม่ใช่ผู้หญิงจากครอบครัวร่ำรวย ครอบครัวของหล่อนคือครอบครัวคนระดับกลางพอมีพอกิน และไม่ได้ทำการค้าอันใดอีกด้วย พ่อกับแม่ไม่เคยบังคับเขามาก่อน แต่คราวนี้เป็นคำขอร้องที่เขาอึดอัดอยู่
เพราะเขาก็อยู่ในวงการธุรกิจ เขาต้องการเงินทุนแน่นหนาป็นทุนที่จะขยับขยายธุรกิจได้
เขาไม่ได้รักหญิงคนนั้น แต่เขาก็ยินดีจะแต่งงานกับหล่อน เชิดชูยกย่องหล่อนให้เป็นเมียแต่ง เป็นแม่ของลูก แต่เขาก็ยังต้องการเกสรไว้เคียงข้างกายอีกคนหนึ่ง มีทางเดียวที่จะได้ตัวเกสรเอาไว้ นั่นคือผูกมัดหล่อนเสียก่อน...เมื่อเกสรเป็นของเขาแล้ว ถึงเขาจะต้องแต่งงาน เกสรก็ยังจะต้องเป็นของเขา
นางบำเรอ...ที่เกสรจะได้เป็น แล้วเขาก็จะให้คำสัญญาสุภาพบุรุษกับหล่อนว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งหล่อน จะรักหล่อนมากกว่าจะรักเมียแต่งผู้ร่ำรวยของเขา เกสรเป็นผู้หญิงที่ยังยึดติดกับจารีตประเพณีดังที่หล่อนบอกย้ำอยู่ทุกบ่อย เกสรจะไปไหนไม่รอดอีกหากตกเป็นของเขาแล้ว
นึกแล้วรินทร์คมก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม กระดกทีละแก้วเดียวให้เหล้าหมดไม่มีเหลือ มันไม่ใช่วิสัยการดื่มของเขาที่เกสรคุ้นเคย หล่อนจึงจับตามองเขา...แน่ใจว่าเขามีเรื่องตกค้างอยู่ในใจ
“รินทร์...”
จับมือเขาไว้ก่อนที่เขาจะยกแก้วเหล้าขึ้นอีก หลังจากเติมเหล้าลงจนเต็มปรี่
“อย่าเพิ่งดื่ม พูดกันก่อน” น้ำเสียงของหล่อนอ่อนโยนนัก
“มีอะไรก็บอกเกสรซิ”
“บอกแล้ว เกสรจะช่วยผมได้แค่ไหนเชียว”
“พูดอย่างนี้ดูถูกกันนี่นา”
“จริงๆ นะ เกสรช่วยผมไม่ได้ ถ้าผมบอก เกสรอาจจะด่าผมเปิดเปิง”
เกสรพูดจาไพเราะอ่อนหวานได้ดีเท่าๆ กับยามโกรธที่หล่อนจะหาคำด่าทอมาได้เผ็ดร้อนนัก...มีทั้งภาคของนางฟ้าและนางแม่มดร้ายที่หล่อนเองก็เคยยอมรับอย่างหน้าชื่นว่านั่นคือหล่อน
“บอกมาซิ สัญญาว่าจะไม่ด่า”
หล่อนให้สัญญา แต่รินทร์คมก็ยังมองหล่อนอย่างกริ่งเกรงอยู่นั่นเอง
“สัญญาก็เป็นสัญญาซิ รินทร์”
หล่อนอายุยี่สิบห้า...เด็กกว่าเขาห้าปี แต่เกสรไม่เคยเรียกเขาว่า “พี่” แต่มีน้ำเสียงเรียกขานเขาอย่างอบอุ่นและรักใคร่ว่า “รินทร์” เฉยๆ
“บอกมาเลย เกสรกำลังฟังอยู่”
“เกสร...ผมอยากนอนกับคุณ”
“อะไร”
เกสรเสียงหลงเกือบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
“ผมอยากนอนกับเกสร”
บทที่ 1 ผมอยากนอนกับคุณ
08/04/2022
บทที่ 2 แต่งงานกับลูกสาวเจ้าพ่อ
08/04/2022
บทที่ 3 ต้องแต่งงาน
08/04/2022
บทที่ 4 อกหัก
08/04/2022
บทที่ 5 คิดว่าไม่ใช่เพื่อน
08/04/2022
บทที่ 6 รอให้สวรรค์โปรด
08/04/2022
บทที่ 7 รู้สึกเจ็บปวด
08/04/2022
บทที่ 8 ระงับสติ
08/04/2022
บทที่ 9 เหยียบย่ำคนอื่น
08/04/2022
บทที่ 10 ชีวิตตกอับ
08/04/2022
บทที่ 11 รับคำอย่างยินดี
08/04/2022
บทที่ 12 แต่งงาน
08/04/2022
บทที่ 13 อิทธิพล
08/04/2022
บทที่ 14 ห้องอัด
08/04/2022
บทที่ 15 คนโสด
08/04/2022
บทที่ 16 เล่าเหตุการณ์
08/04/2022
บทที่ 17 นางบำเรอ
08/04/2022
บทที่ 18 ผู้หญิงอันตราย
08/04/2022
บทที่ 19 คิดแบบเดียวกัน
08/04/2022
บทที่ 20 ขอแต่งงาน
08/04/2022
บทที่ 21 ไม่ถูกสเป็ค
08/04/2022
บทที่ 22 เกสรในร้านเหล้า
08/04/2022
บทที่ 23 ละครในห้องอัด
08/04/2022
บทที่ 24 ประวัติศาสตร์จะย้อนกลับหน้าเดิม
08/04/2022
บทที่ 25 ไม่ได้พิศวาส
08/04/2022
บทที่ 26 ไฟลุกในอก
08/04/2022
บทที่ 27 แสลงใจ
08/04/2022
บทที่ 28 ชีวิตโสด
08/04/2022
บทที่ 29 อยากแต่งงานกับคุณ
08/04/2022
บทที่ 30 ไม่ชอบเกสร
08/04/2022
บทที่ 31 อย่าคิดหาคำตอบ
08/04/2022
บทที่ 32 คนจองหอง
08/04/2022
บทที่ 33 หมั่นไส้
08/04/2022
บทที่ 34 การพลิกเปลี่ยนชีวิต
08/04/2022
บทที่ 35 เมียผมเป็นที่รักของผู้คน
08/04/2022
บทที่ 36 ไม่เสี่ยงทุ่มเทรัก
08/04/2022
บทที่ 37 รักเขาบ้างหรือเปล่า
08/04/2022
บทที่ 38 ความเชื่อมั่นในตัวเอง
08/04/2022
บทที่ 39 ไม่มีเมีย
08/04/2022
บทที่ 40 อดีตก็คืออดีต
08/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ อาริตา กันยามาส
ข้อมูลเพิ่มเติม