คำโปรย นิยายจีนโบราณ นางเองบู้สนั่น "นางต้องยืนหยัดท่ามกลางความเหลื่อมล้ำของสิทธิ์ของสตรี นางจะไม่จำนนต่อความคิดโบราณเช่นนี้ กิจการมามากมายและสิ่งที่สตรีทำไมได้นางจะเป็นคนทำให้มันปรากฏออกมาเอง" ***นิยายเรื่องนี้แต่ขึ้นเพื่อความบันเทิงจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ผู้แต่งพึ่งหัดแต่งใหม่หากมีข้อผิดพลาดใดๆ ขออภัยด้วยนะค่ะ*** คำโปรย เนื่องจากต้องหลบหนีจากการตามล่าทำให้ไป๋ลี่หลินผู้อ่อนแอขี้โรคไม่มีแรงแม้แต่ฆ่าไก่ต้องตาย ทำให้นางในวัย 37 ปีที่เป็นแพทย์ทหารในโลกปัจจุบันซึ่งมีชื่อแช่เดียวกันต้องทะลุมิติมาอยุ่ในร่างเด็กหญิงอายุ 10 ปี เมื่อโชคชะตาทำให้ถูกไล่ล่าจนต้องมาอยู่ในที่รกล้างในชนบท ยังมีน้องชายอายุ 3 ขวบต้องดูแล พ่วงด้วยอีกหนึ่งเด็กหนึ่งผู้หญิงและอีกหนึ่งชายที่บาดเจ็บสาหัสต้องดูแล เอาเถิดใครใช้ให้พวกเขาโชคดีได้นางมาอยู่ร่างนี้แทนแหละ นางจะเลี้ยงพวกเขาด้วยสองมือกับอีกหนึ่งสมองของนางเอง ฟื้นฟูพัฒนาให้พวกนางได้กลับมาสุขสบายอีกครั้ง!
บทที่ 1 บทนำ
“แม่นมเหตุใดท่านพี่ถึงไม่ขยับแล้วหล่ะ ท่านหมอๆ มาแล้วมาดูท่านพี่ทีขอรับ”
“คุณชายขอผู้ชาราตรวจดูคุณหนูหน่อยนะขอรับ ขอเสียใจด้วยคุณหนูน้อยท่านนี้ไม่หายใจแล้วขอรับ”
“ว่าอย่างไรนะ!!! คุณหนู ๆ อย่าเป็นอะไรนะเจ้าค่ะ อย่าทิ้งนมไป ฮือๆ”
“คุณหนูเจ้าค่ะ ฮือๆๆๆ อย่าทิ้งอาผิงไปนะเจ้าค่ะ อาผิงรักคุณหนู ฮือๆๆ”
โอ้ย! ใครมาเสียงดังเอะอะกันที่ไหนเนี่ย!! ปวดหัวจัง เอ๊ะ!!! เดี๋ยวนะใครมันยังใช้ภาษาโบราณกันอยู่ นางจำได้ว่านางกำลังช่วยเด็กน้อยคนหนึ่งที่ถูกนำตัวไปเป็นตัวประกันจากพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ระดับโลก เกือบจะทำสำเร็จอยู่แล้วเชียวหากไม่โดนเพื่อนร่วมงานที่เป็นคู่หมั่นที่ทางผู้ใหญ่หามาให้ สาเหตุที่ผู้หักหลังนะหรอก็เพราะทางผู้ใหญ่หามาให้ไม่ได้เติมใจกันทั้งคู่แล้วเขาก็มีคนรักแล้วด้วนซึ่งคนรักเขาก็ดันเป็นหนึ่งในพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่นางทำภาระกิจอีกด้วย จากนั้นนางก็โดนฆ่าปิดปากอย่างอนาถน่าสมเพชตัวเองจริงๆ
“ท่านพี่ตื่นเถิดขอรับ ท่านพี่ตื่น ฮือๆๆ”
“เอ๊ะ!! นั่นคุณชายมือของคุณหนูขยับแล้วเจ้าค่ะ”
ไป๋ลี่หลิงยังไม่ทันได้ลืมตา ก็ได้ยินเสียงยินดีปรีดาของเด็กน้อยผู้หญิงตะโกนขึ้น
เมื่อนางลืมตาขึ้น ก็เห็นเด็กผู้ชาย 1 คน เด็กผู้หญิงอีก 1 คน นั่งอยู่ด้านซ๊ายของนาง ในหน้าของพวกเขานั้นเหลืองซีด ร่างซูบผอมจนมีแต่หนังหุ้มกระดูกราวมกลับลูกแมวน้อยจรจัด ส่วนด้านขวาของนางมีหญิงวัยกลางคนกับชายที่มีแต่ผ้าพันแผลเติมตัวที่ดูจากสภาพไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยสองคนนี้เลย
นางยังไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ก็ได้ยินฝีเท้าที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงวิ่งมาหยุดตรงที่นางด้วยสีหน้าแววตาตกใจและเหลือเชื่อสุดขีด จากนั้นนางก็เห็นเขาใช้มือจับดูที่ชีพจรของนางจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาให้กับทุกคน
“เหลือเชื่อ ๆ นางฟื้นแล้ว อาการก็ปกติทุกอย่างปฏิหาริย์ๆ โอ้!! สวรรค์คุ้มครองจริงๆ”
“คุณหนูๆ ของบ่าว ดีจริงๆๆ”
นางมองดูพวกเขาด้วยด้วยความประหลาดใจ พวกเขานั้นล้วนแต่แต่งการด้วยชุดโบราณส่วนภาษาที่พูดนั้นก็ล้วนแต่เป็นภาษาโบราณที่นางฟังแล้วเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างจากนั้นนางก็กวาดสายตาดูไปรอบทิศ
เป็นบ้านเก่าทรุดโทรมล้อมด้วยกำแพงไม้ ตรงกลางลานที่หลังคาเป็นหญ้าคามีอยู่ 3 หลังตั้งอยู่ตรงทิศตะวันตกกับทิศตะวันออกของเรื่อนหลักซึ่งเป็นที่นางนอนอยู่ตอนนี้ เป็นพื้นที่โล้งไม่มีอะไรเลย
ที่นี่คือที่ไหน นางตายแล้วใช่หรือไม่ทำไมนางถึงเข้ามาอยู่ในที่แปลกเช่นนี้
ทันทีที่นางรู้สึกตัว พลันนางก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ความทรงจำมากมายก็พุ่งเข้าสู่สมองนางอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สักพักนางก็เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างขึ้นมาทันที
ที้แท้วิญญาณของนางก็เข้ามาแทนร่างของเด็กสาวที่มีชื่อว่า ไป๋ลี่หลิน สาวน้อยผู้อาภัพผู้ซื้อหลับหนีจากการตามล่าของพวกกบฏและได้หลบหนีมาไกลถึงต่างแคว้นนั้นคือแคว้นฉัน บิดาของนางนั้นเป็นคนจากแคว้นฉินด้วนเหตุผลใดไม่ทราบจึงไปตั้งรกรากดิ้นด้นพลักดันตัวเองจึนเป็นถึงแม่ทัพส่วนมารดาเป็นถึงท่านหญิงในอ๋องของแค้วนเหลียง ด้วยเหตุก่อกบฏยึดอำนาจขององค์ชายที่เกิดจากสนมคนหนึ่งที่มีจิตใจโหดเหี้ยม หากยอมก็อยู่หากต่อต้านตายสถานเดียว
บิดานางจึงต้องเข้าไปหยุดสถานการณ์แต่ก็สายเกินไป องค์ชายผู้นั้นรู้ทันส่งทหารไปสังหารทั้งครอบครัวโดยเฉพาะผู้ที่มีสายเลือดราชนิกุลทั้งหมด มารดาของนางนั้นใช้ตัวเองถ่วงเวลาให้พวกนางหนีจนตัวตาย
ส่วนคนที่หนีมากับนางนั้นมีน้องชายของนาง แม่นมเคยเป็นสาวใช้คนสนิทของมารดานางได้แต่งงานกับทหารคนสนิทของบิดาและมีลูกอายุเท่ากันกับนางจึงเสนอตัวเป็นแม่นมของนาง พวกนางวิ่งหนีคนมาถึงแคว้นบ้านเกิดบิดา เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ในเมืองใดเมืองหนึ่ง ชาวบ้านเห็นแล้วสงสาร ผู้ใหญ่บ้านจึงเมตตาให้บ้านร้างให้ติดกับตีนเขา
บทที่ 1 บทนำ
15/09/2022