ในงานหมั้นของซุปตาร์สาวกับประธานหนุ่มหล่อจากเครือวงศ์พิวัฒน์ ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ภายในโรงแรมหรูใจกลางกรุง มีแขกรับเชิญตบเท้ามาร่วมงานอย่างล้นหลาม สาวๆ ที่มาในงานนี้ก็หวังจะได้พบกับน้องชายฝาแฝดของซุปตาร์สาวที่ยังคงความโสดอยู่จนมีข่าวเมาท์ว่าเขาเป็นเกย์ แต่ตราบใดที่ยังไม่เคยมีเกย์คนไหนออกมาแฉ สาวๆ ทั้งประเทศก็ยังคงมีความหวัง

“ดาว... ไหวป่าว”

หญิงสาวที่มีรูปร่างสูงโปร่ง สวมชุดพนักงานเสิร์ฟเอ่ยถามเพื่อนรัก

“ไหวสิ วันนี้เป็นงานมงคลของคุณน้ำ ใจหนึ่งเราก็มาเพื่อเงิน แต่อีกใจเราก็มาเพื่อครอบครัวของเธอ” หญิงสาวที่มีใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มสมวัยบอกกับเพื่อนสนิท

ดาว ดาราภัส พงษ์วิภา นักศึกษาที่มารับงานแคชชวลในวันนี้กับเพื่อนสนิทเพราะต้องการเงินไว้ใช้จ่ายเป็นค่าอาหารและซื้อของใช้ส่วนตัว เธอและเพื่อนถึงแม้จะได้รับทุนการศึกษาจากผู้อุปการะ แต่ทว่านั่นก็เพียงพอแต่ค่าเทอม ค่าที่พักและค่าอุปกรณ์การเรียนเท่านั้น สองสาวจึงต้องหางานเล็กๆ น้อยๆ ทำเพื่อหาเงินมาไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

“เธอล่ะเฟรนด์ ไหวไหม” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ดูหน้าซีดผิดปกติ

“ไหวๆ ไม่ต้องห่วง นู่น... ไปเสิร์ฟตรงนู้นไป”

เฟรนด์บอกเพื่อนทั้งๆ ที่เธอเองรู้สึกไม่ดีแบบที่ปากพูด

ดาว ดาราภัสเติบโตมาจากบ้านเด็กกำพร้าพร้อมๆ กับเฟรนด์ ทั้งสองสาวเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่น้อง และเป็นเหมือนคนในครอบครัว ถึงแม้ดาว ดาราภัสจะมีญาติพี่น้องหลงเหลืออยู่ แต่ก็ไม่มีญาติคนไหนอยากจะมานับญาติกับลูกคุณหนูตกยากอย่างเธอ

“อืม...ดูแลตัวเองด้วยนะยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่” หญิงสาวบอกเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วงก่อนที่จะเดินไปตามทางที่เพื่อนชี้ไป

ร่างระหงในชุดบริกรของโรงแรมเดินเสิร์ฟแก้วแชมเปญที่อยู่บนถาดเกือบเต็มให้กับแขกภายในงานหมั้นของบุตรสาวผู้มีพระคุณ เธอค่อยๆ เดินไปอย่างช้าๆ จนแก้วแชมเปญหมด หญิงสาวจึงเดินไปเปลี่ยนเป็นแก้วน้ำเปล่ามาแทน แต่ระหว่างทางเดินกลับเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเมื่อเธอบังเอิญชนเข้ากับหน้าอกหนั่นแน่นของแขกภายในงานเข้าพอดี น้ำในแก้วหกใส่เสื้อสูทสีขาว แก้วที่กำลังจะตกลงพื้นถูกมือหนาคว้าเอาไว้ได้ทัน

“ว้าย!!! ข่ะ...ขอโทษค่ะ”

เสียงหวานเอ่ยออกมาก่อนที่จะเงยหน้ามองไปยังคนที่ถูกชน ใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าเย็นชาของเขานั้นทำให้หัวใจของสาวน้อยที่ไม่เคยมีความรักเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก แต่ทว่าเขาเย็นชาเกินกว่าที่เธอจะหลงใหลได้ปลื้ม

“อ่ะ...เอ่อ....ไม่เป็นไรครับ ทีหลังก็ระวังหน่อยนะครับ” เสียงเย็นชาดังออกมาก่อนที่มือหนาจะส่งแก้วที่เกือบตกแตกให้แล้วเดินจากไป

“ผู้ชายอะไรหล่อมาก....แต่เย็นชาชะมัด”

เสียงหวานดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็กของดาว ดาราภัส พงษ์วิภาก่อนที่เสียงของเพื่อนสนิทจะดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“ดาว...เป็นอะไรไหม”

เพื่อนสนิทที่มารับจ๊อบนี้ด้วยกันเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เมื่อครู่เธอเห็นว่าเพื่อนเดินชนกับหนุ่มหล่อหน้าตาดีที่แต่งตัวคล้ายๆ กับเพื่อนเจ้าบ่าว

“เกือบจะเป็น แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ไปทำงานต่อเถอะเดี๋ยวพี่นิตจะว่าเอา”

ดาว ดาราภัสบอกเพื่อนสนิท เฟรนด์ จุฑารัตน์เห็นดังนั้นจึงพยักหน้าแล้วเดินไปเสิร์ฟแชมเปญต่อไป ส่วนดาว ดาราภัสเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินจากไป ร่างระหงจึงเดินถือถาดพร้อมแก้วน้ำเปล่าเข้าไปเก็บ แต่ก่อนที่จะไปดวงตาคู่สวยก็ไม่วายที่จะหันไปมองที่ชายหนุ่มคนที่เธอเพิ่งเดินชนไปเมื่อครู่อีกครั้ง แต่เธอก็ต้องหลบสายตาของเขาแทบไม่ทัน เพราะเขาก็มองมายังเธอเช่นกัน

“มองอะไรนักหนาวะ แล้วเสื้อทำไมเปียกน้ำอย่างนั้น” สกาย เวหาเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่หายไปครู่เดียวพอกลับมาก็เสื้อเปียกราวกับว่าไปเล่นน้ำมา

“เปล่าไม่ได้มองอะไร... อ้อ...นี่เหรอ พนักงานซุ่มซ่ามน่ะ เดินมาชนดีที่คว้าแก้วไว้ทันไม่อย่างนั้นได้กลายเป็นจุดเด่นแทนพี่ฟ้ากับพี่ซันแน่ๆ หึๆ” เขาละสายตาจากหญิงสาวคนนั้นก่อนที่จะหันมาตอบเพื่อนสนิท อีกฝ่ายมองตามสายตาของเพื่อนไปอย่างสนใจ

“สนใจเหรอ ไม่เคยเห็นมองผู้หญิงคนไหนด้วยสายตาแบบนี้สักทีหึๆ”

สกาย เวหาเอ่ยถามออกมาอย่างรู้ทัน แต่มีหรือที่คนเย็นชาอย่างฟ้า แผ่นฟ้า นิรันนุกุล คูเวอร์จะแสดงออกมาทางหน้าตาให้เพื่อนได้จับได้ไม่ ว่าเขาแอบหวั่นไหวไปกับสาวสวยคนนั้นเสียแล้ว

“งานเสร็จกลับเลยเปล่าวะ เย็นนี้นายเข้าคลับไหม”

น้องชายของผู้เป็นเจ้าบ่าวพ้วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทเอ่ยถามคนที่ทำหน้าเย็นชาแต่ทว่าสายตากลับจ้องมองไปยังร่างระหงของสาวเสิร์ฟที่กำลังเดินไปเดินมาทั่วบริเวณงาน

“หืม... อือ...เข้าสิ”

ชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าติดเย็นชาตอบออกมาก่อนที่จะมองไปยังเวที สกาย เวหาส่ายหน้าเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากจะจับผิดเพื่อน เพราะเพื่อนเขาจะชอบใครหรือสนใจใคร มีหรือที่คนอย่างฟ้า แผ่นฟ้าจะไร้ความสามารถในการได้มาครอบครอง ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะยังไม่เคยมีประสบการณ์ในด้านนี้เลยก็ตามที

งานหมั้นระดับประเทศผ่านพ้นไปได้ด้วยดี และทางว่าที่เจ้าบ่าวก็ได้ประกาศให้แขกภายในงานได้รับทราบว่าเขากับว่าที่เจ้าสาวจะแต่งงานกันในเดือนหกของปีหน้า ซึ่งก็เรียกเสียงฮือฮาจากแขกและนักข่าวที่มาร่วมงานอยู่ได้ไม่น้อยเพราะระยะเวลานั้นห่างจากงานหมั้นเพียงหกเดือนเพียงเท่านั้น ไม่ใช่แค่แขกภายในงาน ว่าที่เจ้าสาวก็ตกใจเช่นเดียวกัน แต่เธอก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี ช้าเร็วเธอกับเขาก็ต้องแต่งงานกัน เพราะเธอรู้ดีว่าการแต่งงานที่จะเกิดขึ้นนั้นเกิดจากความรักที่เขามีให้ หาใช่การแต่งงานจากการแสดงความรับผิดชอบของเขาไม่

หลังจากเสร็จงานที่โรงแรมหรู ทั้งดาว ดาราภัสและเฟรนด์ จุฑารัตน์ก็รีบกลับหอพักเพื่อไปอ่านหนังสือกันทันที สองสาวถึงแม้ว่าจะทำงานเสริม แต่ก็ไม่เคยละเลยเรื่องการเรียน การเติบโตมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ทำให้ทั้งสองสาวต้องต่อสู้และดิ้นรนในการใช้ชีวิตมากกว่าคนที่มีครอบครัวปรกติ ดาว ดาราภัสเคยคิดน้อยใจในโชคชะตา ที่เมื่อก่อนมีครอบครัวพร้อมหน้า แต่ก็ต้องมาสูญเสียบิดามารดาไปพร้อมกันเพราะอุบัติเหตุ

เมื่อสูญเสียทั้งบิดามารดาไปพร้อมกัน ทางญาติพี่น้องก็ไม่มีใครรับเลี้ยงเธอเลย พวกเขาสนใจก็แต่เพียงทรัพย์สมบัติที่บิดามารดาของเธอทิ้งเอาไว้ให้เพียงเท่านั้น และแน่นอนพอเงินก้อนนั้นหมดไป เธอก็ได้กลายมาเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า กลายมาเป็นเด็กที่ไร้ญาติ กลายเป็นลูกคุณหนูตกอับไปโดยปริยาย

“เหนื่อยไหมเฟรนด์ เราว่าวันหลังเธอไม่ต้องออกไปทำงานเสริมหรอกนะ เธอไม่ค่อยแข็งแรง เราไม่อยากให้เธอต้องมาล้มป่วย” ดาว ดาราภัสเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“ไม่เหนื่อยเลยดาว อย่าห่วงเราเลยนะ เรามีกันสองคนก็ต้องช่วยกันสิ ถ้าเราไม่ไหวเราจะบอกนะ” เพราะโรคหัวใจที่ยังไร้เงินทองรักษา ถ้าอยากหายดีก็ต้องเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่ ซึ่งนั่นคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับฐานะของเธอทั้งสอง

“ไปอาบน้ำก่อนเราเลยนะเฟรนด์ เดี๋ยวเราทำกับข้าวรอ”

ดาว ดาราภัสบอกเพื่อนสนิทก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในครัว เฟรนด์ จุฑารัตน์มองตามเพื่อนไปจนสุดสายตา ก่อนที่ร่างบางสูงโปร่งจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เสียงน้ำที่ไหลกระทบลงที่พื้นทำให้ดาว ดาราภัสรับรู้ว่าเพื่อนกำลังอาบน้ำตามที่เธอบอกแล้ว ริมฝีปากอิ่มฉีกยิ้มออกมา เพราะมีกันอยู่แค่สองคน รักใคร่เหมือนพี่น้อง เหมือนคนในครอบครัว การดูแลกันและกันย่อมเป็นเรื่องที่สมควรทำ

หญิงสาวจัดการทำอาหารแบบง่ายๆ อย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานข้าวผัดหมูสองจานก็ถูกวางลงบนโต๊ะญี่ปุ่นขนาดเล็ก เพราะราคาห้องที่ถูกจึงทำให้สิ่งอำนวยความสะดวกภายในห้องมีน้อยไปด้วย และส่วนมากของใช้เหล่านี้ก็เป็นของใช้ที่เธอทั้งสองคนใช้เงินส่วนตัวซื้อเข้ามา