ฮองเฮา อย่าง ข้า จะ ร้าย ให้ดู

สองมือหนากุมขมับนั่งหน้าเครียดบนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ยิ่งมองไปรอบๆ ห้องภาพเหตุการณ์ทุกอย่างมันเพิ่งผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ถ้าเขาหักห้ามความต้องการของตนเอง เรื่องทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น เขาคงไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจอยู่เช่นนี้ แถมคู่กรณีก็หายตัวไปหลงเหลือไว้เพียงร่องรอยความเร่าร้อน เมื่อคืนเขาใช้พลังงานมากมายและหนักหน่วงจนหมดแรงหลับไป ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นร่างสวยงามของเธอแล้ว เขาพยายามคิดทบทวนอยู่หลายครั้งว่าเมื่อคืนตอนที่เขาสอดประสานหลอมรวมร่างกายกับร่างบาง เขาทันได้ควบคุมการเกิดประชากรหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มใจ เขาไม่เคยพลาดเช่นนี้มาก่อน ไม่ว่าจะนอนกับใคร เขาจะป้องกันอย่างดี สายตาขุ่นมัวหันมองคราบเลื

อดเปื้อนติดผ้าปูที่นอน หัวใจของเขาเต้นแรง ชายหนุ่มไม่เคยสัมผัสความบริสุทธิ์แบบนี้มาก่อน มันช่างตราตรึงจนยากจะลืมเลือน แต่แล้วสิ่งที่กังวลก็หวนกลับมาอีกครั้ง

“ไม่หรอก ฉันคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก” เขาบอกตัวเองว่าคงไม่เกิดความผิดพลาดขึ้นแน่นอน แต่ก็อดคิดไม่ได้ เพราะไม่ใช่แค่ครั้งเดียว เขากับหล่อนร่วมสวาทกันเกือบเช้าจนยาที่หล่อนถูกวางมานั้นหมดฤทธิ์ เขาถึงได้พักรบ

“คงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก” เขาปลอบใจตัวเองแล้วลุกขึ้นสะบัดหัวแรงๆ เดินตัวเปลือยไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องนอน เขาต้องไปตามหาหล่อน ไปสอบถามผู้จัดการร้านว่ารู้จักเธอไหม แต่จะถามยังไงดี เขาไม่รู้แม้กระทั่งของชื่อหล่อน เพราะเมื่อคืนเขาสนใจแต่เนื้อสวยๆ ผิวขาวๆ อกอูมอวบเต็มไม้เต็มมือของเธอ

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ชายหนุ่มรีบร้อนให้คนตามตัวผู้จัดการมาพบเขา รายชื่อพนักงานที่ทำงานเมื่อคืนถูกเปิดวนไป เขาไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร เธอแค่มาทำงานแทนเพื่อนที่ป่วยไม่ได้ระบุรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเองเลย ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเบอร์โทรศัพท์ แบบนี้จะไปตามหาได้ที่ไหน