แอบรักรุ่นพี่ตัวร้าย

“นี่เมื่อไหร่หล่อนจะเลิกใส่แว่นสวมกระโปรงยาวอย่างนี้ซะที่นะยัยลัคกี้ รู้ไหมว่ายิ่งนับวันฉันก็เหมือนเดินกับป้าในมหาวิทยาลัยเข้าไปทุกที แล้วนี่อะไรยะ มาเที่ยวทั้งทีหล่อนต้องหัดใส่คอนแท็คเลนส์ซะบ้างนะ”

อัญชัญบ่นกระปอดกระแปดขณะนั่งจิบไวน์ในผับแห่งหนึ่งที่หล่อนเคยมาอยู่เป็นประจำ และครั้งนี้หล่อนไม่ได้มาคนเดียวแต่ยังกระเตงเพื่อนสนิทอย่าง ลัคณา ซึ่งหล่อนเรียกติดปากว่าลัคกี้ สาวหน้าใสเพื่อนร่วมรุ่นมหาวิทยาลัยปีหนึ่งที่กำลังมองลอดผ่านแว่นตาแล้วยิ้มแหย ๆ กับคำติเตือนของอัญชัญซึ่งหล่อนถือว่าไม่ได้ทำให้เจ็บอกเจ็บใจ ตรงข้ามหล่อนชินเสียแล้วกับนิสัยของเพื่อนสนิทที่ยอมคบกับสาวเรียบร้อยแต่หัวใจว้าวุ่นอย่างเธอ เธอไม่สะทกสะท้านกับคำพูดประชดประชันนั้นสักนิดแถมยังตอบกลับด้วยเสียงหวานใส

“ป้าที่ไหน นี่พวกเราพึ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งเองนะ ดูพูดเข้าซี ฉันก็ใส่แว่นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะอัญ”

“ไม่เห็นน่ารักเล้ยให้ตายเถอะ เปลี่ยนเป็นสาวสวยบ้างซียะ หน้าตาหล่อนก็ออกจะน่ารักแต่ชอบทำตัวเป็นป้า วัน ๆ อ่านแต่หนังสือ แล้วนี่ฉันชวนหล่อนมาเที่ยวนะยะ นี่มันผับไม่ใช่ห้องสมุดในมหาวิทยาลัย ต้องปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองออกมาซะบ้าง ไม่ใช่ทำเจี๋ยมเจี้ยม แบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะมาจีบล่ะยะหล่อน”

“ที่มานี่อัญแค่อยากจะมายั่วผู้ชาย?”

“โอ๊ย! ชู่ว!...เบา ๆ หน่อยซี นั่นน่ะมันจุดประสงค์หลัก จุดประสงค์รองแค่มาอวดความสวยเท่านั้น”

ลัคนาเบ้ปากแต่เธอไม่เคยโกรธเพื่อนสนิทเวลาถูกลัคณาตอกกลับมาอย่างซื่อใส แค่ส่ายหน้าเหมือนเอือมระอาแต่แล้วสายตาของหล่อนกลับกวาดไปเห็นอะไรบางอย่างที่จุดความสนใจ

“เฮ้ย! ลัคกี้...หล่อนดูนั่น”

“อะไร...ผู้ชายเหรอ?”

“เอ๊า...นังลัคกี้นี่...เออ...ก็ผู้ชายนะสิยะ แต่ที่มันน่าสนใจมากกว่านั้นก็เพราะว่านั่นน่ะเป็นรุ่นพี่ปี่สี่คณะวิศวะที่อยู่ทีมฟุตบอลของมหาวิทยาลัยไง...อืม???”

“อะไร...เธอมองหาอะไร?”