10 เล่มนิยายที่คล้ายกับ เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย

สารบัญ

1. ก็เด็กมันร้าย

2. สยบหัวใจยัยตัวร้าย

3. คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

4. กฎคือห้ามท้อง

5. โซ่เสน่หากามเทพ

6. ภรรยา 72 ชั่วโมง

7. เด็กเลี้ยงของนายหัว

8. ฮองเฮาไม่ได้ร้าย

9. ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

10. ทาสรัก

---

1. ก็เด็กมันร้าย

ผู้เขียน: แก้วใบเล็ก

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1 แรกเจอ

“อร๊าย” หญิงร่างบางชนเข้ากับคนตัวโตที่สูงราวเกือบสองเมตรเข้าอย่างจัง แฟ้มเอกสารร่วงกราวจากมือเล็กเกลื่อนเต็มพื้นตรงหน้าลิฟต์ ปารียาก้มหน้าก้มตาเก็บเอกสารเพราะต้องเอาไปให้เลขาของท่านรองประธานตรวจ โดยไม่ได้มองคนที่เธอเดินชนเพราะมัวแต่มองการแต่งกายของตัวเอง

“โอย..ซุ่มซามจังปารียาเอ๊ย” ปารียาบ่นงึมงำกับตัวเองมือก็เก็บเอกสารไม่หยุด

“คุณเป็นอะไรมากมั้ยครับ” เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังเอ่ยถามพร้อมยื่นเอกสารให้กับหญิงสาว ปารียายืนขึ้นช้อนตามองคนที่ยืนจ้องเธออยู่ก่อนแล้วถึงกับอึ้ง ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของหนุ่มลูกครึ่งดวงตาสีนิลที่อาจจะทำให้สาวๆ ยอมสยบต่อเขาได้ ทั้งสองจ้องตากันอยู่เกือบนาที ก่อนที่ปารียาจะหลบสายตาคมกริบคู่นั้น

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ปารียาพูดตะกุกตะกักก่อนจะรับเอกสารและยิ้มแหยๆ ให้กับคนตรงหน้าก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์โดยเร็ว ปารียายังตัวสั่นไม่หาย เธอคุ้นๆ ว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้จากที่ไหนมาก่อนแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก

‘ช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหัว’

“คุณชลิตาคะ ฉันเอาเอกสารมาให้ท่านรองค่ะ” ปารียาพูดพร้อมกับยิ้มบางให้กับเลขาสาว

“อ๋อ คุณปารียาวางไว้บนโต๊ะเลยค่ะ พอดีท่านรองพึ่งออกไปพบลูกค้าเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ” ปารียาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก้าวเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านายแล้ววางเอกสารไว้บนโต๊ะที่ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนจะหมุนร่างกลับลงไปทำงานตามเดิม

ก่อนหน้านี้ปารียาทำหน้าที่ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายคลังสินค้าอยู่สองปีพอผู้จัดการคนเก่าลาออกเธอจึงได้รับการโปรโมทเป็นผู้จัดการฝ่ายแทน รวมปีนี้ก็เกือบสามปีแล้วที่เธอทำงานให้กับบริษัท AKP แห่งนี้

“พี่แบมท่านรองเป็นไงบ้างอะ หล่อมั้ย” นุชจรีเอ่ยถามหัวหน้าด้วยความตื่นเต้น

“ยังไม่เจอหน้าเลยจ้ะ เขาออกไปข้างนอกก่อน” ปารียาตอบเสียงเรียบ ใบหน้าไม่แสดงความยินดียินร้ายใดๆ

“โธ่…เสียดายจังอยากรู้จังว่าเจ้านายเราจะหล่อแค่ไหน ขนาดพี่สาวยังสวยขนาดนั้นแสดงว่าน้องชายก็ต้องหล่อไม่แพ้กันกัน” นุชจรีนั่งยิ้มเพ้ออยู่คนเดียว

“ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยนุช จะเกินหน้าเกินตาไปละ ยังไงท่านรองก็ไม่ตกมาถึงท้องเธอหรอกย่ะ” แวววิไลซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีและการเงินพูดดักคอจนนุชจรีหุบยิ้มแบบเคืองๆ

2. สยบหัวใจยัยตัวร้าย

ผู้เขียน: ดอกอ้อลู่ลม

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ครั้งแรก อยากลองNC+

หนึ่งปีก่อน

" คิมูจิ"

"อ๊ะ อ๊ะ อิไต้ อิไต้"

">//<"

"0-0"

เธอกับคนข้างๆกำลังอึ้งและตื่นตกใจกับภาพที่ปรากฏอยู่หน้าจอคอม มันคือหนังประเภทนึงที่เธอกับเขาดันไปเปิดเจอเข้าโดยบังเอิญอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"อื้มมหืมมมม นมแม่งโคตรใหญ่ แจ่มว่ะ" คนข้างๆก็มีอาการไม่แตกต่างไปจากเธอสักเท่าไหร่เขามองจอตาไม่กะพริบเลย

"ทำไมผู้หญิงต้องเอาอันนั้นเข้าปากด้วยอ่ะนายรู้มั้ยจากัวร์"

"ไม่รู้" ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจที่จะตอบเพราะเอาแต่จ้องหน้าจอ

เอ๊ะ?? ดูนั่นสิมีน้ำพุ่งออกมาด้วยเหมือนนมโยเกิร์ตที่เราชอบกินเลย"

"โหเต็มหน้าเลยว่ะ เจ๋งไปเลย"

"ทำไมผู้หญิงถึงกินน้ำนั่นล่ะ"

"ไม่รู้ดิ อร่อยก็ได้มั้ง"

"อร่อย?? "

"อืมฮึ"

'นายจะมีน้ำนมโยเกิร์ตออกมาแบบนั้นมั้ยอ่ะจากัวร์"

"ผู้ชายคนนั้นมีฉันก็ต้องดิ เพราะฉันก็มีไอ้นั่นเหมือนกัน"

"เหรอออ"

"ทำไมอยากลองกิน?? "

"ก็อยากรู้ว่ามันจะอร่อยจริงมั้ย"

"อยากกินป่ะล่ะจะให้กิน"

สิบนาทีต่อมา...

เธอตัดสินใจจับเจ้าตัวปะหลาดอันใหญ่เข้าสู่โพรงปากซึ่งมันคับแน่นไปทั้งปากจนเธอหายใจแทบไม่ออก

อ๊อก อ๊อก อ๊อก

"ซี๊ดดด มันแปลกๆว่ะพรีม ซี๊ดดด อ่าาส์"

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"โอ๊ยยย มันเสียวหัว อ่าาาส์"

"อ๊ะไอ่อ้ามอะออกอา" (มะไหร่น้ำจะออกมา)

"เธอว่าอะไรนะ ซี๊ดดดดด"

"มะไหร่น้ำจะออกมา" เธอเอาเจ้าแท่งประหลาดออกจากปากแล้วถามคนที่ยืนทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย

3. คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

ผู้เขียน: อรนุช เทพทัต

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ชายแปลกหน้าผู้หล่อเหลา

“ฉันรู้สึกทรมานมาก…”

แม้ไฟในห้องของโรงเเรมจะดับลง เเต่แสงสลัว ๆ ที่ลอดมาจากถนนด้านนอกก็ยังมากพอที่จะทำให้เห็นเรือนร่างเพรียวสุดเซ็กซี่ของหญิงสาวตรงหน้า เธอนอนเอนกายอยู่บนเตียงด้วยความขี้เกียจ แต่นั่นก็ยังสามารถดึงดูดความสนใจของกู้เจ๋อข่ายได้ในทันที

“บอกมาซิ！ ใครให้คุณเข้ามาในนี้！” -

แม้เขาจะมองเห็นไม่ค่อยชัดว่า หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงหน้าตาเป็นอย่างไร แต่เขาก็พอจะเห็นลาง ๆ ว่าเธอเป็นคนสวย เมื่อเจ๋อข่ายเดินมาถึงเตียง เขาก็เชยคางของเธอขึ้นเพื่อดูว่า ผู้หญิงลึกลับที่อยู่บนเตียงของเขานั้นคือใคร แต่จู่ ๆ เพียงไม่กี่วินาที ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นมา แล้วเอาแขนของเธอโอบรอบคอของเขา เขาได้ยินเสียงหายใจอย่างหนักหน่วงราวกับกำลังพยายามจะตั้งสติของตัวเธอให้ได้

“ได้โปรด… ช่วยฉันที…”

การที่เธอเอาตัวมาแนบชิดเขาเเบบนี้ พร้อมกับเสียงหอบหายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงที่ข้างหู ทำให้สติของเจ๋อข่ายขาดสะบั้นลง เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป！

เจ๋อข่ายเติบโตมาในครอบครัวที่ร่ำรวย เขาเคยเห็นและเคยสัมผัสอบายมุขต่าง ๆ มามากมาย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับเขาที่จะฉวยโอกาสจากเด็กสาวผู้น่าสงสารที่ดูเหมือนจะถูกวางยาคนนี้

‘ต้องเป็นคนที่ถูกบงการมาเเละอยากได้ประโยชน์จากผมเท่านั้นเเหละ ถึงจะเข้ามาในห้องของผมได้ ยัยนี่ก็คงถูกบังคับให้อัพยา เพราะอยากเพิ่มความสนุกให้ฉันล่ะมั้ง’ เขาคิดในใจด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

จากนั้นเจ๋อข่ายจึงโน้มตัวลงเพื่อจูบหญิงสาวโดยไม่ลังเล

4. กฎคือห้ามท้อง

ผู้เขียน: ซูราสต้า

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 2 ลลินผู้เป็นดั่งผ้าขาวบาง

ที่คลับสุดเอ็กซ์คลูชีฟ ในซอยทองหล่อ

มาดามเลอสรวง ลลิน และแอนนิต้า เดินเข้าไปยังห้องวีไอพีซึ่งถูกเปิดรอเอาไว้แล้ว

“ทางมิสเตอร์ฮาเกนบอกว่าจะมาช้าหน่อยเพราะตอนนี้ติดประชุม ให้มาดามรอที่นี่ก่อน สั่งอาหารเครื่องดื่มได้ตามสบายเลยนะครับ” ผู้จัดการคลับเดินมาบอกด้วยตัวเอง

“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณแม็ค” มาดามเลอสรวงพูดคุยกับผู้จัดการคลับอย่างสนิทสนมในระดับหนึ่ง

หัวใจของลลินเต้นแรงแทบจับจังหวะไม่ได้ มือเย็นเท้าเย็นจนคนที่พึ่งสัมผัสรู้สึกถึงความผิดปกติ

“กลัวเหรอลลิน”

แม้จะเป็นเพราะความเห็นแก่ได้ในค่าหัวคิวจำนวนไม่น้อยที่มาดามเลอสรวงจ่ายให้ แอนนิต้าจึงพยายามหว่านล้อมให้ลลินเลือกทางนี้ในตอนที่กำลังเข้าตาจน แต่แอนนิต้าก็ไม่ใช่ใจร้ายใจดำถึงขั้นมองข้ามความรู้สึกของเพื่อนที่รู้จักกันมาแต่เด็ก เธอรู้จักลลินเป็นอย่างดี ผู้หญิงคนนี้เหมือนผ้าขาวบางที่ทั้งสะอาดและอ่อนแอ ซ้ำยังอ่อนต่อโลก ไม่สู้คน ทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น เสียสละจนถูกหลอกใช้มานับครั้งไม่ถ้วน เคยถูกพี่ชายแท้ๆหลอกไปขายเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้พนัน แต่โชคดีที่ตำรวจบุกเข้าจับบ่อนเสียก่อน ลลินจึงรอดออกมาได้อย่างหวุดหวิด ส่วนลุกซ์ผู้เป็นพี่ชายถูกจับเข้าซังเตได้ปีกว่าแล้ว

หญิงสาวร่างบาง วัย 22 ปี เครื่องหน้าสวยคมเหมือนแขก ผิวขาวใส ผมสวย หน้าอกหน้าใจอวบอิ่ม หุ่นทรงที่พระเจ้าช่างปั้นให้กระแทกตาผู้ชาย เรียกว่าเป็นผู้หญิงที่สวยครบไปทุกสัดส่วนโดยไม่ต้องพึ่งหมอแม้แต่จุดเดียว แต่ทว่าดวงชะตาของเธอช่างอาภัพเหมือนดวงตาแววโศกสีน้ำผึ้งคู่สวยที่กำลังจ้องมองแอนนิต้า

“ไม่เป็นไร” น่าจะเป็นคำพูดที่ลลินติดปากมากที่สุด

และมันเป็นคำพูดที่ทำให้แอนนิต้าต้องถอนหายใจ เธอสวดภาวนามาทั้งคืนขอให้ลูกค้าคนนี้เป็นคนดีและมีเมตตา ลลินจะได้หลุดพ้นจากชีวิตบัดซบแบบนี้เสียที

5. โซ่เสน่หากามเทพ

ผู้เขียน: มณีมายา/แอล/รมตี

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ประธานบริษัทคนใหม่

ภายในโรงแรมหรู ระดับห้าดาวแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คลาคล่ำไปด้วยสื่อมวลชนคับคั่ง เหล่าคนดังไฮโซและนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยที่ต่างตบเท้ากันมาร่วมงานประกวดการออกแบบเครื่องประดับ เพื่อเฟ้นหาดีไซเนอร์มาประดับวงการพร้อมทั้งเซ็นสัญญาร่วมงานกับบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยอย่างบริษัท Grey&M Jewelry จำกัด(มหาชน)

โดยการจัดงานครั้งนี้ เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดของประธานบริษัทคนใหม่อย่าง คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล ผู้บริหารหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี ที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งได้ไม่นาน ด้วยความที่เป็นคนตั้งใจทำงาน เก่ง ไฟแรง จึงอยากได้ดีไซเนอร์เป็นคนรุ่นใหม่ และไฟแรงพอๆ กันมาร่วมงานด้วย เพื่อจะได้มีไอเดียร์แปลกๆ ไม่ซ้ำใครในการตีตลาดอัญมณีเมืองไทย สู่ระดับเอเชีย ไปจนถึงระดับโลก และการประกวดก็ได้ค้นพบเพชรเม็ดงามสิบคนสุดท้าย เพื่อที่จะขึ้นโชว์ผลงานจริงในค่ำคืนนี้ โดยการสวมใส่ของนางแบบแถวหน้าของเมืองไทย

เวียงพิงค์ ขวัญคำ สาวน้อยเมืองเชียงใหม่ หนึ่งในผู้เข้าร่วมการแข่งขันและเข้ารอบสิบคนสุดท้าย จากการคัดเลือกกว่าหนึ่งร้อยคนผ่านผลงานการวาดภาพในรอบแรก หญิงสาวอายุยี่สิบเอ็ดปีและเพิ่งจะคว้าปริญญาหมาดๆ ทางด้านการออกแบบอัญมณีโดยเฉพาะ และหวังว่าเรียนจบจะได้ทำงานในบริษัทอัญมณีที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วอยู่ๆ โอกาสทองก็มาถึง เมื่อมีการจัดการประกวดเฟ้นหาดีไซเนอร์รุ่นใหม่ ของบริษัท Grey&M Jewelry แต่เธอไม่กล้าสมัครเพราะดูจะเกินเอื้อม แต่สุดท้ายได้รับแรงผลักดันมาจากเพื่อนรักให้สมัครแข่งขัน และก้าวแรกก็เป็นผลสำเร็จนั่นคือเข้ารอบสุดท้าย เพื่อสร้างชิ้นงานและโชว์ในค่ำคืนนี้ แต่เธอไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังความสำเร็จได้มาเพราะอะไร

แต่เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานใหญ่ระดับเฟิร์สคลาส ทำให้เวียงพิงค์ออกอาการประหม่าไม่น้อย อีกทั้งเรื่องการแต่งตัวที่ไม่เคยแต่งมาก่อน คือการใส่ชุดราตรี แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะชุดที่สวมใส่มาในค่ำคืนนี้ยังหยิบยืมจากเพื่อนรัก เพราะเธอไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดใหม่ แต่ชุดที่สวมใส่ก็เป็นชุดน่ารัก คือราตรีเกาะอกสีฟ้าความยาวประมาณหัวเข่ากับรองเท้าส้นสูงอวดขาขาวๆ แม้จะไม่เคยแต่งแต่มันคือความจำเป็นเพราะถือเป็นการให้เกียรติงานและอาชีพในอนาคตของตัวเอง

“ไม่เห็นต้องประหม่าขนาดนั้นเลยยัยเตี้ย” เมษาซึ่งเป็นเพื่อนรักของเวียงพิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระซิบขณะที่กำลังนั่งรออยู่ในห้องแต่งตัว เพื่อให้ประธานมาเปิดงานเสียก่อน

“ใครจะไม่ประหม่าล่ะ เมย์ลองมาเป็นพิ้งค์ไหมล่ะ ไม่เคยออกงานแบบนี้มาก่อนเลย” เวียงพิงค์ตอบอย่างเครียดๆ

“ใครจะเคยล่ะ แต่มันเป็นการประกวดสู้ๆ สิ ดูผู้แข่งขันคนอื่นไม่เห็นตื่นเต้นอย่างพิ้งค์เลย” เมษาพยายามปลอบใจพร้อมกับบุ้ยหน้าไปทางผู้แข่งขันคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ในห้องเดียวกัน

6. ภรรยา 72 ชั่วโมง

ผู้เขียน: วรนิษฐา / Miss sexy

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 เดินทางข้ามโลก

เสียงเครื่องบินลำใหญ่ ที่เวลานี้กำลังลงจอดยังสนามบินจังหวัดดังระงมไปทั่วบริเวณ กระทั่งจอดได้สนิทผู้โดยสารทั้งหมดจึงทยอยลงจากเครื่อง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือลดาหญิงสาวกำพร้าที่เกิดและเติบโตที่นี่ ก่อนที่เธอจะสอบได้ทุนไปศึกษายังต่างประเทศจนจบระดับปริญญาตรี พอเรียนจบก็ขอทำงานใช้ทุนต่อที่นั่น

แต่ทำงานได้แค่สองปีกว่า ลดากลับได้รับข่าวร้ายว่าผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมาตั้งแต่ผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตไปกำลังป่วยหนักและไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ ทันทีที่รู้ข่าวร้ายนี้ ลดาก็รีบบินกลับมาเมืองไทยทันที

“ลดา” เสียงคุ้นหูที่ทักขึ้นในอาคารผู้โดยสารขาเข้า ทำให้ลดาหันไปมองก่อนจะเห็นว่าเป็นปรียา เธอเอ่ยเรียกพร้อมกับตรงเข้าไปสวมกอด

“อุ้ม”

“คิดถึงลดาจัง เดินทางข้ามโลกมาแบบนี้เหนื่อยไหม” เมื่อคลายอ้อมกอดออกปรียาก็เอ่ยถามขึ้น จะว่าไปเธอกับลดาก็เหมือนพี่น้อง เพราะตั้งแต่เล็กจนโตก็อยู่ด้วยกันมาโดยตลอด เพิ่งมาอยู่ห่างกันจริงๆ จังๆ ก็ตอนที่ลดาไปเรียนต่อที่ อื่น ซึ่งก็ตั้งเก้าปีเข้าไปแล้วนะ แต่เธอก็ยอมรับจริงๆ ว่าลดานั้นเก่ง ที่สามารถสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้แบบนี้

แม่ของเธออุปการะเลี้ยงดูลดาในฐานะลูกสาวอีกคน เพราะครอบครัวของลดาเป็นคนงานในไร่ แต่ต้องมาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งหมด ปล่อยให้ลดาที่ตอนนั้นอายุเพียงเจ็ดขวบอยู่ตามลำพัง แม่เธอสงสารปนเอ็นดูลดามาก เลยตัดสินใจรับมาอยู่ด้วย

ลดาในวัยเด็กนั้นน่ารัก ช่างพูดช่างคุย คอยช่วยงานในส่วนที่ทำได้ ไม่ได้เอาแต่ใจเกเรเหมือนใครบางคน แต่ดีหน่อยที่พอโตมาแล้วคนที่ว่านิสัยก็เปลี่ยน ส่วนลดาเองก็เปลี่ยนไปเหมือนกันจากที่ช่างพูดช่างคุยก็ดูจะพูดน้อยลง อาจเพราะต้นเหตุมาจากเรื่องนั้นตอนนั้นก็เป็นได้

7. เด็กเลี้ยงของนายหัว

ผู้เขียน: แก้วใบเล็ก

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ครั้งแรก 1

เจ้าของร่างสูงใหญ่ยืนทอดสายตามองออกไปยังเนินเขาที่ลาดลงไปยังถนนด้านล่างที่ปกคลุมด้วยหญ้าที่ถูกตัดจนสั้นเตียน ท้องฟ้ามืดครึ้มเพราะเม็ดฝนที่พร่างพรมลงมาเพิ่งซาลง เห็นพุ่มไม้ดอกไม้ประดับเป็นเงาตะคุ่ม ๆ อยู่สองข้างทางที่ลาดปูด้วยหินธรรมชาติ แม้เพิ่งอยู่ในเวลาพลบค่ำ

ดวงตาสีนิลที่มองออกไปคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเจ้าของไม่ได้

“เธอพร้อมแล้วครับนายหัว” ลูกน้องคู่กายในวัยสี่สิบปีที่พ่วงตำแหน่งผู้จัดการโรงเลื่อยไม้บุรินทรด้วยบอกกับเจ้านายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาห้าปีเสียงเรียบ นายหัวสีหราช บุรินทร นั่นคือนามของบุรุษรูปงามผิวสีแทนที่ยังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงกว้างของบ้านปูนสองชั้น

“อืม เดี๋ยวผมไป” ใบหน้าและแววตายังคงนิ่งไม่เปลี่ยนก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะกระดิกเพื่อเขี่ยเถ้าบุหรี่ทิ้ง แล้วอัดเข้าปอดอีกครั้ง

“ให้ผมรอไหมครับ” นานมากแล้วที่นายของเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง และเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่คนอย่างสีหราชคิดอยากหลับนอนกับหญิงสาวที่ไม่ใช่คนรัก แถมยังใช้บ้านที่เคยคิดว่าจะเป็นเรือนหออีกต่างหาก ในฐานะลูกน้องอาชว์ก็ได้แค่สงสัยว่าผู้ชายที่หวงเรือนหอมากที่สุดทำไมกล้าพาผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาในบ้านได้ แต่นายจะทำอะไรย่อมเป็นสิทธิ์ของเขาอยู่แล้ว อาชว์มีหน้าที่แค่รับส่งผู้หญิงของนายที่นรีเตรียมไว้ให้ก็พอ นอกนั้นก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เขาจำเป็นจะต้องรู้ ถึงแม้ว่าเขาจะสนิทกับสีหราชมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้ก็ไม่สมควรถ้าเขาจะเอ่ยถาม

“ไม่ต้อง” ตอบกลับเสียงเรียบไม่มีความตื่นเต้นในแววตาแม้แต่เสี้ยวเดียว

“ครับ” สิ้นคำลูกน้องที่ร่างกำยำไม่ต่างจากนายแต่ผิวสีเข้มกว่ามากโค้งคำนับให้เล็กน้อย ก่อนจะถอยหลังเดินออกไปยังห้องพักของตนที่อยู่บ้านหลังเล็กกว่าข้าง ๆ เรือนหลังใหญ่แห่งนี้

8. ฮองเฮาไม่ได้ร้าย

ผู้เขียน: ซีไซต์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ดาราเจ้าบทบาท

ประตูตำหนักเย็นถูกปิดมิดชิด อดีตฮองเฮาสกุลหลิวกำลังนอนเกลือกกลิ้งด้วยความทรมานบนพื้นอันเย็นเยียบหลังได้รับพระราชทานยาพิษจากผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตนเอง

เบื้องหน้าคือบุรุษผู้หนึ่งใบหน้าคมคายหล่อเหลาอยู่ในอาภรณ์สีทองสูงส่งสง่างาม รอบกายคล้ายจะมีรัศมีบางอย่างแผ่กระจายออกมาดูเยือกเย็นน่ากลัวยิ่งนัก ทว่าบัดนี้เขาผู้นั้นกำลังมองนางด้วยสายตารังเกียจทั้งอำมหิต

หลิวฉูฉู่นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นเปล่งเสียงกรีดร้องโหยหวนดูน่าเวทนา ทว่ากลับไม่มีผู้ใดสนใจเสียงร้องนั้นเลยแม้แต่น้อย นางค่อย ๆ ขยับร่างกายเข้าหาเขาผู้นั้นอย่างช้า ๆ อีกเพียงนิดเดียวนิ้วมือเรียวก็จะสัมผัสรองเท้าของเขาอยู่แล้ว ทว่าคนผู้นั้นกลับขยับกายห่างไม่ยอมให้นางได้แตะต้องตัวเขาเลยแม้แต่น้อย

"ฝะ ฝ่าบาท มะ หม่อมฉัน ทรมานเหลือเกิน"

ดวงตาของหลิวฉูฉู่แทบจะหลุดออกมาจากเบ้า เมื่อความทรมานนั้นถึงที่สุด โลหิตสด ๆ ไหลออกมาจากปากของนางเป็นสายกระทั่งคำที่จะเอื้อนเอ่ยยังไม่อาจพูดได้มีเพียงเสียงแหบแห้งที่หลุดออกมา ยังมีสายตาเย็นชาของคนผู้นั้นที่เฝ้ามองการตายของนางด้วยความรู้สึกสาแก่ใจ

"เจ้ากล้าวางยารัชทายาททั้ง ๆ ที่เจ้าเป็นผู้ชุบเลี้ยงเขามากับมือตนเอง เขาอายุเพียงเจ็ดขวบเท่านั้น หลิวฉูฉู่การตายของเจ้าครานี้ยังน้อยไปนัก สกุลหลิวเลี้ยงบุตรีให้เป็นคนต่ำช้าเลวทราม ต้องโทษประหารเก้าชั่วโคตร บิดามารดา ข้าก็ไม่ละเว้นแม้แต่ผู้เดียว"

เสียงกรีดร้องโหยหวนพลันดังขึ้นในขณะที่ร่างสูงค่อย ๆ สะบัดผ้าเดินออกจากตำหนักเย็นไป หลิวฉูฉู่ดวงตาเบิกค้างไม่อาจทนความเจ็บปวดได้อีกต่อไป ลมหายใจพลันขาดสะบั้นก่อนตายเจ็บปวดทรมานทั้งกายและใจสาสมกับความผิดที่นางได้ก่อเอาไว้

ความเงียบเข้าปกคลุมแสงตะเกียงรำไรสาดส่องร่างกายเล็กในอาภรณ์ขาว ทว่าแปดเปื้อนไปด้วยคราบโลหิต ปิดฉากชีวิตฮองเฮาผู้เคยมีอำนาจสูงสุดในวังหลัง ไร้คนเหลียวแล สิ้นวาสนากระทั่งชีวิตบัดนี้ยังไม่อาจรักษาเอาไว้ได้.....

9. ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

ผู้เขียน: ซีไซต์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 0 บทนำ

หลิวฉูฉู่อดีตฮองเฮาตัวร้าย ในยามที่ยังมีชีวิตนางเป็นคนหลงใหลในอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นวางแผนชั่ว วางยาพิษเด็ก วางเพลิง เผากระท่อม นางล้วนทำมาทั้งหมดเพราะอำนาจอันสูงสุด ทว่าสวรรค์กลับลงโทษนางให้ผู้อื่นมาเข้าร่างของนางเอง ยามนั้นวิญญาณของหลิวฉูฉู่ออกจากร่างมาแล้วก็นับว่าได้ตายจาก นางโกรธแค้นผู้ที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้นางจึงได้กลายเป็นวิญญาณอาฆาตกระทั่งถูกไต้ซือฉีกงจับขังเอาไว้ในร่างของกระต่ายน้อยตัวหนึ่งไม่ให้ทำเรื่องเลวร้ายได้อีก

แต่เพราะวิญญาณของนางร้ายกาจเกินไป นางจึงกลืนกินวิญญาณของกระต่ายตัวน้อยและหลบหนีไป ไต้ซือฉีกงสามารถติดตามจับนางเอาไว้ได้อีกครั้งจากนั้นจึงกักขังวิญญาณเอาไว้ในร่างของแมวอันมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด

หลิวฉูฉู่เวียนว่ายตายเกิดถึงเก้าภพเก้าชาติในร่างของแมว และทุกชาตินางต้องพบเจอกับฉีกงไต้ซือผู้คอยกักขังและเลี้ยงดูนาง ไต้ซือผู้นี้แม้จะอยู่ในร่างกายที่แตกต่างทั้งหนุ่มและแก่ในแต่ละชาติภพ แต่เขาก็มีความทรงจำที่เกี่ยวกับนางโดยไม่ขาดตกบกพร่อง

ในชีวิตสุดท้ายหลิวฉูฉู่ได้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านหญิงผู้หนึ่งนาม 'หลินจื่อเว่ย' บุตรีที่อ่อนแอของหลินอ๋อง สตรีผู้งดงามอ่อนหวานและมีจิตใจที่แสนดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ดั่งคนทั่วไป

และเป็นไปอย่างที่หลิวฉูฉู่คาดการณ์เอาไว้ บุตรีของหลินอ๋องร่างกายอ่อนแอ มารดาของนางซึ่งเป็นพระชายาจู่ ๆ ถูกใส่ความว่าคบชู้ และถูกทำโทษจนทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงสิ้นชีวิต

หลินจื่อเว่ยเสียใจจนล้มป่วย ยังถูกแม่เลี้ยงรังแกสารพัด หลินอ๋องผู้เป็นบิดานั้นหูเบา ยังคิดรังเกียจว่าหลินจื่อเว่ยอาจจะไม่ใช่บุตรสาวของตนเอง จึงไม่ไยดีนาง ทั้งเลื่อนชายารองขึ้นมาเป็นเป็นชายาเอก สนับสนุนลูกอนุให้เป็นท่านหญิงผู้สูงศักดิ์และข่มเหงหลินจื่อเว่ยไม่เว้นวัน

10. ทาสรัก

ผู้เขียน: นังหมูปีศาจ

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 บทนำ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"นายครับ"

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

"นายครับนาย"

เสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆ ในตอนที่เหนือเมฆกำลังสอดใส่ตัวต้นเข้าไปในกายของไข่มุก ดารานางแบบชื่อดัง

"จิ๊!!! มีเหี้ยอะไร!!!" เหนือเมฆแสดงอาการหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อลูกน้องที่อยู่ข้างนอกยังคงเคาะประตูระรัวราวกับเกิดเรื่องราวร้ายๆ ขึ้น

"เมฆขา มุกยังค้างอยู่เลย ใช้นิ้วก่อนก็ได้นะคะ" ไข่มุกร้องขออย่างลืมอายเธอไม่ใช่แฟนของเหนือเมฆแต่เธอเป็นแค่คู่ขาที่รู้ใจเขามากที่สุด

"ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย" น้ำเสียงราบเรียบของเหนือเมฆทำให้ไข่มุกไม่สบอารมย์มากนัก จำต้องยอมลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

"เข้ามา" เหนือเมฆหยัดกายลุกขึ้นสวมกางเกงยีนส์ตัวสวย ในขณะที่ไข่มุกเลี่ยงเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำ เสียงฝีเท้าของลูกน้องเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนหยุดนิ่ง

"มีไรก็ว่ามา มึงคงรู้นะถ้าไม่สำคัญพอกูจะจัดการกับมึงยังไง" น้ำเสียงคาดโทษถูกปล่อยออกมา ภูผาลูกน้องคนสนิทของเหนือเมฆมองเจ้านายหนุ่มอย่างวิตกกังวน

"มาร์ตินมันระเบิดโกดังของเราครับนาย" ฉิบหายละ!!! ไอ้มาร์ติน ชื่อนี้ใครๆ ต่างก็รู้ว่าเป็นนักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังเขาคือมาเฟียผู้โหดเหี้ยมไม่ต่างจากน้องชายฝาแฝดมาร์แชล ที่เลือดเย็นไร้ความปรานี