หมอขาอย่ากินดุ

นป่วยเยอะเลย ลำบาก

..ขอบค

อตัวก่อนนะคะ ต้องรีบเอาผ้าอ้

นี้ไม่น่าจะสำหรับคนๆเดียว หรือว่าเป็นไรเดอร์มาส่งของใช้ตามสั่ง แต่ปกติก็ไม่อนุญาตให้ไรเดอ

วๆ จนเกือบจะเป็นวิ่งไปที่ลิฟต์ รปภ.ประจำตึกคงคุ้นเคยกับเธอดีจึงกดลิฟต์เปิดให้ หญิงสาวยัง

่ชอบ ใจมันก็จ

แต่เอาเถอะ น้ำเสียงที่เขาพูด “ครับ” มันยังดังอยู่ในหู เสียงทุ่ม

าวตั้งสติแล้วก้าวออกไปพร้อมรอยยิ้มใต้หน้ากากอ

งมาส่ง

คุณพยาบาลสาวยิ้มท

ิชชู่เปียก มีน้ำผลไม้ด้วยค่ะ แล้วก็แปรงสีฟันยาสีฟันตามสั่งครบทุ

จมากน

หญิงสาวส่งยิ้มหวาน “อยากกินอะไรเป็นพิเศษบอกได้เลยนะคะ นอกเหน

ารักจริงๆ ยังไงก็ขอให

บคุ

ื้อมาให้ เพราะยังไงเธอก็ว่างตามประสาคนไม่มีงานประจำทำอยู่แล้ว บางคนออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว ยังติดต่อเธออยู่ก็เลยได้ลูกค้าข้าวกล่องเพิ่มขึ้น บางรายอยู่บ้านคนเดียว จะ

็คือได้เห็นหน้าคุ

.

จากกัน การันต์ปรับลมหายใจครู่หนึ่งแล้วยกนิ้วโ

จะโผล่หน้าเข้ามาในครัว หญิงสาวปลดหน้ากากอนามัยแล้ว

ับ” วายุเอ่ยทักทา

ามองพี่ชายตัวโตที่ทำหน้ากระอักกระอ่

ี่บอกแล้วไง แค่ส่งข้าวกล่องของที่ร้านก็พอแล

นประจำ แต่จะเรียก ‘จิตอาสา’ก็ไม่ใช่ เพราะได้รับค่าตอบแทนตามสมควร การันต์กลุ

ิดหนึ่ง” เกวลินยิ้มทะเล้นแล้วหันไปทา

ดมันปลากราย น้องกะทิจะกินเลยไห

หน้าที่ทุกอย่างในบ้านเป็นแทนแม่ที่ตายจากไปได้ห้าปีแล้ว ส่วนพ่อแท้ๆ นั้นทออดทิ้งไปตั้งแต่เกวลินอายุได้สิบขวบ เดิมทีอยู่กันสองคนพี่น้อง แต่ตอนนี้ชีวิตเขามี ‘วายุ’ เพิ่มเข้ามาเป็น