icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 5
สัญญา่แต่งงานของตระกูลหนานไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน
จำนวนคำ:1477    |    อัปเดตเมื่อ:10/02/2023

เจียงหยานจือชอบหนานจืออินมาโดยตลอด เมื่อสมัยเด็กมองเธอเป็นน้องสาว ต่อมาแม้ว่าจะได้เจอหน้ากันน้อยลง แต่พอได้เห็นเธอที่หน้าตาสวยงามเป็นบางครั้งบางคราว ก็รู้สึกรักใคร่อยู่ภายในใจมาโดยตลอด

จนถึงตอนนี้ ความสวยของเธอนั้นเรียกได้ว่างดงามดุจดั่งเทพธิดาเลยก็ว่าได้ ความชอบและความรักภายในใจของตัวเองเริ่มเพิ่มมากขึ้น

พอหนานจืออินได้ยินคำพูดของเจียงหยานจือ ก็ปฏิเสธอยู่ภายในใจ จากนั้นขณะที่กำลังจะเปิดปากพูดออกมาว่าไม่ได้อยู่นั้น จู่ ๆ ก็เห็นการกระทำของเจียงหยานจือ จากนั้นก็ได้ยินเสียงของเขาอีกครั้ง

เจียงหยานจือยื่นสองมือออกมาคว้าแขนของหนานจืออินเอาไว้อย่างตื่นตัว พร้อมกับพูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น “จืออิน ผมชอบคุณมาก พวกเราแต่งงานกันดีไหม”

“ไม่ได้ ฉัน...” หนานจืออินปฏิเสธ ตอนนี้ต่อต้านมือของเจียงหยานจือพลาง กำลังจะพูดความคิดของตัวเองออกมา

แต่คำพูดยังไม่ทันได้พูดออกมา เสียงของหนานจืออินก็ถูกเสียงตะโกนเสียงหนึ่งขัดจังหวะเอาไว้ก่อน

“พี่หยานจือ คุณกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย”

ตรงที่ไม่ไกล หลังจากที่หนานซีซีเห็นเจียงหยานจืออยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งนั้น ก็ตะโกรถามขึ้นมาก่อน จากนั้นก็เห็นแขนของทั้งสองคนสัมผัสกัน สายตาก็จ้องเขม็งด้านข้างลำตัวของผู้หญิงคนนั้นอย่างโกรธเกลียดทันที ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาใกล้พลางพูดด่าทอออกมา “อีดอกหน้าไม่อาย นี่แกปล่อยพี่หยานจือของฉันไปนะ”

หลังจากที่หนานจืออินกับเจียงหยานจือได้ยินเสียงของหนานซีซี ทั้งสองคนก็หยุดการกระทำลงอึ้งตะลึงอยู่กับที่

ส่วนหนานซีซีก็เดินเข้ามาพร้อมกัดฟันกรอด ๆ ด้วยความโมโห “แกมันนังเมียน้อย อีดอก กล้ามาอ่อยคู่หมั้นของฉัน ฉันจะ...”

ตอนที่หนานซีซีพูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ ก็เห็นใบหน้าของหนานจืออินอย่างชัดเจน เธอพูดอะไรไม่ออกทันที

รู้สึกว่าเหนือความคาดหมาย ตกใจ คิดไม่ถึงว่าหนานจืออินจะยังมีชีวิตอยู่ หนานซีซีไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาอยู่สักพัก ถึงจะดึงสติกลับมา

“แก แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง” หนานซีซีพูดถามขึ้นมาด้วยความกระวนกระวาย

พอหนานจืออินได้ยิน ก็ไม่ได้กะที่จะพูดตอบ หลังจากที่หันสายตากลับมา ก็ออกแรงสะบัดมือของเจียงหยานจือออกไป ก่อนจะถอยหลังไปหนึ่งก้าว

เจียงหยานจือถูกสะบัดออก ก็รู้สึกอึดอัดเกินจะรับไหวอยู่ภายในใจ เขาจึงเรียกออกมาอย่างอาลัยอาวรณ์ “จืออิน”

แต่ว่าการแสดงออกแบบนี้ของเจียงหยานจือ ทำให้ภายในใจของหนานซีซียิ่งรู้สึกลนลานและโมโหมากขึ้น เธอหันมองไปหาหนานจืออินพร้อมกับพูดเตือนขึ้นมาทันที “หนานจืออิน พี่หยานจือเป็นของฉัน แกอยู่ให้ห่างจากเขาจะดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นฉันจะตบแกให้ตายซะ”

หนานซีซีเพิ่งจะพูดจบ เจียงหยานจือก็ปฏิเสธออกมา

“ฉันไม่ใช่ของเธอ ฉันกับเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน แล้วก็จะไม่แต่งงานกับเธอด้วย”

“...” หน้าแตกในทันที หนานซีซีรู้สึกโกรธ จากนั้นก็ครุ่นคิดแล้วก็คาดเดา ก่อนจะพูดขึ้นมา “หรือว่าพี่จะแต่งงานกับหนานจืออินงั้นเหรอ”

“ใช่” เจียงหยานจือยอมรับ

ตอนนี้ หนานซีซีช็อกตกใจจนอึ้งตะลึงไป

แต่หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาไม่กี่วินาที หนานซีซีก็คิดแค่ว่าเป็นหนานจืออินอ่อยเจียงหยานจือเข้า เป็นความผิดของหนานจืออิน เธอมันชั้นต่ำ

“หนานจืออิน” หนานซีซีมองไปหาหนานจืออินพร้อมกับเรียกชื่อของเธอออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห จากนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างโหดร้าย “กล้ามาแย่งผู้ชายของฉัน ฉันจะฆ่าแกซะ”

พูดจบ หนานซีซีก็ทิ้งกระเป๋าในมือลง ยื่นสองมือออกไปเตรียมจะตบตีกับหนานจืออิน

พอหนานจืออินเห็นการกระทำของหนานซีซี ก็ยื่นมืออกมาต่อต้านทันที ทั้งสองคนดึงเข้าหากัน

เจียงหยานจือที่อยู่ข้าง ๆ พอเห็นภาพตรงหน้านี้ ก็กลัวว่าหนานจืออินจะได้รับบาดเจ็บ จึงตรงเข้าไปดึงหนานซีซีออก เพื่อปกป้องหนานจืออินทันที

“หนานซีซี ปล่อยจืออินนะ เธอออกไปซะ” เจียงหยานจือเรี่ยวแรงมากกว่าหนานจืออิน ไม่ทันไรก็ผลักหนานซีซีออกจนได้

หนานซีซีตบหน้าไม่สำเร็จ จึงคิดที่จะเข้าไปหาหนานจืออินอีกครั้งด้วยความไม่ยอมแพ้ แต่กลับถูกเจียงหยานจือมาขวางอยู่ตรงหน้า ปกป้องหนานจืออินเอาไว้ข้างกลังอย่างสุดชีวิต

“พี่หยานจือ พี่...” หนานซีซีโกรธจนพูดไม่ออก

เจียงหยานจือไม่สนใจอารมณ์ของเธอ ไล่เธอออกไปตรง ๆ “หนานซีซี เธอกรุณาออกไปจากที่นี่ซะเถอะ”

หนานซีซีไม่ไป จ้องเขม็งเจียงหยานจือด้วยความโมโห

ตอนนี้หนานจืออินจัดผมเผ้าและเสื้อผ้าที่ถูกหนานซีซีขยี้จนยุ่งเหยิง จากนั้นก็ระงับสติอารมณ์มีอะไรอยากจะพูด ร่างกายขยับไปข้าง ๆ หนึ่งก้าว ก่อนจะมองไปหาหนานซีซี

“หนานซีซี” หนานจืออินเปิดปากพูดขึ้นมาอย่างนิ่งเฉย ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ “เรื่องของเธอกับเจียงหยานจือไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน ฉันกับเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันด้วย แล้วก็ยิ่งไม่มีทางแต่งงานกับเขาแน่นอน”

พอคำพูดนี้ออกมา หนานซีซีก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย แต่เธอไม่เชื่อ ในขณะที่เจียงหยานจือรู้สึกตกใจก็หันตัวไปมองหนานจืออิน

หนานจืออินก็ไม่ได้หลบหลีกเหมือนกัน สบตากับเจียงหยานจือ ยังมีอะไรจะพูด “พี่หยานจือ ฉันไม่มีทางแต่งงานกับพี่ ฉันถูกตระกูลหนานไล่ออกมาตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่คนของตระกูลหนานแล้ว ดังนั้นสัญญาการแต่งงานของตระกูลหนานไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันแล้ว”

ที่เรียกว่าพี่หยานจือ เพราะว่าเรียกเขามาแบบนี้ตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนเธอปฏิบัติกับเขาเป็นเหมือนกับพี่ชาย ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนทั่วไปที่รู้จักกันคนหนึ่งก็เท่านั้น

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เอาของที่เป็นของเธอกลับคืนมาทั้งหมด2 บทที่ 2 หลังจากแต่งงานแล้วถึงจะมีสิทธิ์รับช่วงต่อ3 บทที่ 3 ผมยอมรับอดีตของคุณ แล้วก็เด็กด้วย4 บทที่ 4 แต่งงานกันตามที่สัญญาไว้ได้แล้ว5 บทที่ 5 สัญญา่แต่งงานของตระกูลหนานไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน6 บทที่ 6 ชื่อนี้คุ้นหูจัง7 บทที่ 7 รอผมกลับมาจากไปทำงานต่างถิ่น8 บทที่ 8 เรื่องของฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณ9 บทที่ 9 พวกเราจะเจรจาราคากันดีไหมครับ10 บทที่ 10 เจ้านายของพวกเราไม่ขาดแคลนเงิน ไม่สนใจอะไรพวกนี้ครับ11 บทที่ 11 ป่าปี๊ จะอยู่เฝ้าเป็นเพื่อนหนูไปตลอดเลยไหมคะ12 บทที่ 12 พี่ใหญ่ น้องสาวของพี่ป่วยอีกแล้วเหรอ13 บทที่ 13 พวกเราเป็นสามีภรรยากัน เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน14 บทที่ 14 คิดถึงอินเอ๋อร์แล้ว15 บทที่ 15 ในที่สุดก็ประสบผลสำเร็จแล้วเหรอ16 บทที่ 16 นี่เขาไปทำอาหารแล้วอย่างนั้นเหรอ17 บทที่ 17 อีกเดี๋ยวก็จะได้เจอเขาแล้ว18 บทที่ 18 ป่าปี๊ ผมนึกออกแล้วฮะ19 บทที่ 19 ไม่กะที่จะร่วมงานกันกับซูเฉิง กรุ๊ปแล้ว20 บทที่ 20 รอคุณกลับมา21 บทที่ 21 หาตัวของคนพวกนั้นให้เจอโดยเร็วที่สุด22 บทที่ 22 รับผิดชอบผลประโยชน์ของท่านอย่างเต็มที่23 บทที่ 23 เจ้าหนูหนานมู่จือ มีป่าปี๊ไหม24 บทที่ 24 พยายามเติมเต็มความปรารถนาของลูก25 บทที่ 25 ซูเฉิง กรุ๊ปมีสิทธิพิเศษอยู่แน่นอน26 บทที่ 26 ฉันแต่งงานแล้ว ฉันมีสามี27 บทที่ 27 แกกล้าดียังไงมาสั่งฉัน28 บทที่ 28 เหอะ เป็นท่อนไม้ที่ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกจริง ๆ29 บทที่ 29 วันนี้คุณป้าฉินมาที่บ้าน30 บทที่ 30 คุณเคยรักผู้ชายคนไหนมาก่อนหรือเปล่า31 บทที่ 31 ตกลงยินยอมให้เธอลาออก32 บทที่ 32 หลังจากพยายามอย่างถึงที่สุดแล้วค่อยว่ากัน33 บทที่ 33 ซูเฉิง กรุ๊ปเกิดเรื่องขึ้นแล้วเหรอ34 บทที่ 34 ขอรบกวนนายอีกหนึ่งเรื่อง35 บทที่ 35 ลูกชายของนายดีใจมาก36 บทที่ 36 ต่อไปห้ามไม่ให้ฉินเคอหยานมาที่บ้านอีก37 บทที่ 37 ไม่มีข้อมูลของหม่ามี๊ของพี่ใหญ่38 บทที่ 38 น่าจะไม่ส่งผลกระทบหรอกใช่ไหม39 บทที่ 39 กินอาหารมื้อดึกด้วยกันได้ไหม40 บทที่ 40 คุณอยากจะให้ฉันขอบคุณยังไง41 บทที่ 41 ท่านจะไปเข้าร่วมไหมคะ42 บทที่ 42 ต่อไปอาจจะมีโอกาสในการร่วมงานกัน43 บทที่ 43 คนที่ยอดเยี่ยมกว่าคุณยังขยันขันแข็งมากกว่าคุณ44 บทที่ 44 ไปทั้งอย่างนี้เลยเหรอ45 บทที่ 45 รับประกันความปลอดภัยของคุณกับมู่มู่46 บทที่ 46 พี่รอง มีธุระใช่ไหม47 บทที่ 47 สวยขึ้นกว่าเดิมอีก48 บทที่ 48 เรื่องนี้ วันหลังค่อยคุยก็แล้วกัน49 บทที่ 49 หวังว่าเสี่ยวหมี่จะสามารถเติบโตอย่างแข็งแรง50 บทที่ 50 คุณฉินเคอหยานของตระกูลฉินมาแล้วค่ะ51 บทที่ 51 ผมไปรับโทรศัพท์เรื่องงานสักครู่52 บทที่ 52 บทที 52 เดี๋ยวนี้หัดเรียนรู้ที่จะไปฟ้องป่าปี๊ของมันแล้วสินะ53 บทที่ 53 พรุ่งนี้ป่าปี๊ยังมีธุระอีกไหม54 บทที่ 54 ถือว่าแกก็รู้เรื่องรู้ราวอยู่บ้าง55 บทที่ 55 ขอโทษนะ แต่ฉันปฏิเสธ56 บทที่ 56 เธอยังจำได้ไหม57 บทที่ 57 รีบร่วมงานกันกับตระกูลฉิน กรุ๊ปให้เร็วที่สุด58 บทที่ 58 จิ่งเฉินโทรมาหาพี่มีเรื่องอะไรเหรอ59 บทที่ 59 น่าเสียดายที่นายไม่สามารถไปที่บ้านของคุณตาเราได้60 บทที่ 60 พวกเราไปไม่ได้61 บทที่ 61 อรุณสวัสดิ์ฮะ ป่าปี๊62 บทที่ 62 ลูกจำได้แล้วยัง63 บทที่ 63 เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้64 บทที่ 64 โหวกเหวกโวยวายที่บริษัทที่บริษัทของคุณ65 บทที่ 65 ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน66 บทที่ 66 ไม่พบจัวเอิน67 บทที่ 67 มีเรื่องอะไรในใจใช่ไหม68 บทที่ 68 เกิดอะไรขึ้นกับซูเฉิง กรุ๊ปในวันนี้?69 บทที่ 69 มีอะไรต้องการให้ผมช่วยไหม70 บทที่ 70 มีโอกาสได้ร่วมงานกันไหม71 บทที่ 71 สวัสดีครับ คุณฉิน72 บทที่ 72 ผมงานยุ่งมาก ไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนคุณ73 บทที่ 73 ฉันในฐานะตัวแทนของซูเฉิง กรุ๊ปตกลงยินยอมที่จะร่วมงานกันกับคุณ74 บทที่ 74 ช่วงนี้แกมีชีวิตที่ไม่เลวเลยนี่75 บทที่ 75 ระหว่างพวกเราไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้หรอก76 บทที่ 76 ผมจะไปส่งคุณ77 บทที่ 77 วันนี้ทำงานมาเหนื่อยไหม?78 บทที่ 78 พามูมู่ไปเยี่ยมคุณน้าที่ต่างจังหวัด79 บทที่ 79 ความโกรธเพิ่มขึ้นสูง80 บทที่ 80 ทำให้เธอตกใจกลัวแล้วเหรอ81 บทที่ 81 ไม่ได้เด็ดขาด82 บทที่ 82 นี่เขาจะทำอะไรกัน83 บทที่ 83 ผู้หญิงคนนี้…อยากตายหรือไงกันนะ84 บทที่ 84 กู้จิ่งเฉิน คุณเชื่อฉันไหม85 บทที่ 85 รักษาระยะห่างกับเพศตรงข้าม86 บทที่ 86 ขอหม่ามี๊ได้อยู่อย่างเงียบสงบสักพัก87 บทที่ 87 ผมจำได้แล้วครับหม่ามี๊88 บทที่ 88 ผมจะไม่โกหกอีกแล้วครับ89 บทที่ 89 พวกเราสองคนมาเจอหน้าพูดคุยกัน90 บทที่ 90 ไม่มีปัญหาแน่นอน91 บทที่ 91 พวกเรายังคงเป็นเพื่อนร่วมงาน92 บทที่ 92 ฉันอยากเจอคุณ93 บทที่ 93 มาร่วมงานกับผมได้94 บทที่ 94 มีธุระเหรอ95 บทที่ 95 ตระกูลกู้จะเผชิญกับสถานการณ์อะไรบ้าง96 บทที่ 96 ไม่ทำร้ายตงตงและเสี่ยวหมี่เด็ดขาด97 บทที่ 97 มีเรื่องอะไรที่น่าดีใจใช่ไหม98 บทที่ 98 นี่มันเป็นไปได้ยังไง99 บทที่ 99 ไม่ส่งผลกระทบต่อมิตรภาพของพวกลูกแน่นอน100 บทที่ 100 ซวนซวนต้องย้ายโรงเรียน