บังเอิญเดินมาสะดุดรัก

รที่นี่ ถ้าไม่ได

เลยลากคุณออกมาก่อน หมอนั่นท่าทางคุยยาก” รมิดาบ่นพึม

่างอื่นไม่เป็นหรอกนะ” ลูเซียนตอบ

่ะ คุณแค่นอนที่นี่

ลูเซียงครา

นอนเฉยๆ ต่าง

ว่าด้วยเรื

้นบนร่างกายทิ้ง แม้จะไม่สวมอะไรเลย ความรุ่มร้อนก็ยังไม่ลดลง เขาผุดลุก ผุดนั่งเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุด

่น” รมิดาปรามสุนัขจรจัดที่แวะมากินอาหารที่เธอเทไว้ใ

ไก่ชิ้นนั้นเย็นตัวลง แววตาผสมความหิวถูกส่งมาให้เธอ สุนัข

ณของสัตว์อดโซ พอเจออาหารก็รีบกระโจนใส่ เ

หมดเรียบร้อยเธอถึงทรงตัวยืน พอหมุนตัวกลับมา เธอต้มข้าวต้มค้างไว้บน

รมิดาตกใจ

้านหลัง เธอถอนใจแรงๆ รู้สึกแปลกๆ กับความคิดตนเอง เธอดีใจที่เข

‘หิว’ นะครับ”

เขาแทบล้นอก เขาไม่ได้อะไรจากความที่ต้องทรมานตัวเองเลย เขาต้องทนร้อนครั

ดารับสมอ้าง เธอเดินอ้อมชายตรงหน้า พยายามกุมมือตัวเองไว้ เ

ห้เธอเป็นสาวไฟแรง

้ไม่ได้ แม้แต่ ‘จูบ’

ุณหิวมั้ยคะ” เสียงต

บคลั่ง อาหารมื้อโปรดที่ตัวเอ

ียงกระแทก เดินลงส้นเท

ยมแล้วละค่ะ” รมิดาอดเตือนไม่ได้ ผู้ใหญ่ไม่ชอบใจนักกา

อยู่ที่ชามข้าว ไม่อย่างนั้นสายตาของเธอจะวนเวียนอยู่ที่หัวนมของอีกฝ่าย ผิวเขาขาวแ

ิแค่นี้ ไม่ระคา

อนน้ำท่วมปาก เธออยากบอ

างอย่าง เขารู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่ ลูเซียนเลยตั้งใจเปิ

่อนบังเอิญผสานกันกลางอากาศหลายครั้ง อุณหภูมิที่เย็นสบาย เริ่มระอุหน่อยๆ ลมหายใ

ๆ อยู่