icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เล่ห์นางโลม

บทที่ 7 สาแก่ใจ

จำนวนคำ:1649    |    อัปเดตเมื่อ:28/02/2023

ัดอาภรณ์ออก นั่นทำให

พร

้าอวบใหญ่ตั้งชูชัน ปลายถันสีชมพูระเรื่อเอวคอดกิ่วหน้าท้องแบนราบ แ

วะในใจ คล้ายการเต้นรำ มือหนึ่งขยำฟอนเฟ้นสองเ

ย อยากโดนแทงหอย ” นางเอ่ยด้วยเสี

เจอแบบนี้ ต่อให้ศพที่อยู่ในโลงก

า สองมือของนางจับสองขาของเขาแยกกว้าง ก่อนจะตลบชายอาภรณ์ของเขา

ล้ำ มีเส้นเอ็นร้อยรัดปูดโปนไปทั่วดูน่าเกลียด หัวลำเบ่งบานผงกหงึกของเขาเข้าปากแล้วทั้งโยกทั้งดูดรุนแรง ไม่กี่

ี่จะลุกขึ้นยืนจังก้า ให้เนินเนื้อสา

นอใหม่ให้เจ้า ข้าได้ยินมาว่าพรุ่งนี้น

“ ชะ..

้าตาสีกลิ่นคล้ายกับยาพิษหร

ิษดับราตรีออกสีขาว ยาเสน่ห

“ ใช้งาน

งผู้อื่น เพียงแต่ผสมน้ำแล้วดื่ม แล้วเสพสม

้ายนั่นคงจะกินยาเสน่ห์แล้วก็เสพสมกับ

นนั้น ข้ามีมนต์สำ

สีขาวแล้วยาพิษเป็นสีแดงได้หรือไม่ อย่างเช่นว

ก็ได้ แม่นางห

ี่แหละจะมอบ ร้อยตำลึงทองให้กับท่านในวันแรกที่ข้าเห็นนางล้มเจ็บเพราะยาพิษ และวันนี้ท่านจะได้ย

่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร แล้วข้าก็จะมีของแถมให้ท่านด้วย นักพรตเฒ่า

่านจะได้ทะลุทะลวงเข้าไปตามแต่ใจท่า

่างไม่ลังเล ตัณหาราคะมันช

สาวเดินออกมาจากสำนักนักพรตแห่

่าน จะมีอีกกี่ด่า

งดีอยู่กับตั

ณ จวนท

(เวลา 17.00 น.

าเพคะ ” สาวใช้หนึ่งในสองที่นางส

พวกเราออกจากที่นั่นเพคะ ” นางกระ

ย่างมุ่งมั่น สาวเท้าออกเดินทว่าก็ชะงัก

ง เป็นอะไรหรือเพค

้ทางไปห้องพักขอ

นางคิด

พึ่งฟื้น เดี๋ยวจะวูบอีกได้ อย่างน้อยมี

อาซิ่ว เจ้าออกเดินนำ ” อาซินว่

แม่เลี้ยงใจร้าย ถึงเวลาที่นางจะจัดการกับมัน แต่จะแก้ไขเช่นไรดี ในเมื่อหมอเฒ่านั้นมิ

ต์ดำของต่ำ โดยการให้ผู้ที่โดนมนต์กินของต่ำเ

ู้เฒ่าบ้ากามนั้นกิน ดูสิว่ายาเสน่ห

อกไปจากห้องนี้ ไม่ได

เพ

อกมาจากห้องนอนของท่านอ๋อง เมื่อชายาไล่ให้สาวใช้อีกหนึ่งท

าบาน แต่ก็ยังมิทันได้ทำอะไรทั้งสิ้น เพราะร่างงดงามของ

ำเสียงราบเรียบหากน่าเกรงขาม สายตาที่เคยอ่อนโยนกล

ำสั่งนี่เพคะ บ่าวไพร่หากมิทำตามคำ

ว่าเจ้าตบบ่าวของ

“ ใช

เพ

ปตามแรงฝ่ามือฟาดทันที นางกุมมันไว้แล้

เพ

นอีกหนึ่งเท่าตัว ตบหนึ่งครั้ง เจ้าจะโดนสองครั้งเช่นนี้ ”

นมารดาของเจ้า ” อิงเยี่ยโมโหเริ่มสะกดข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ริมฝีปากของนาง

ั้งกล ข้าเองมิได้ดูถูกสตรีผู้ที่เป็นนางโลมหรอกนะ แต่ข้ารังเกียจพวกที่มิรู้จักเจียมตัว มิรู้ผิดรู้ชอบ ไสหั

สาแก่ใจจ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ดับ..ตอนสวิงกิ้ง2 บทที่ 2 คิดถึงเพื่อนตัวแสบเหลือเกิน...3 บทที่ 3 ท่านหญิงหงหลันฮวา4 บทที่ 4 ร่างใหม่5 บทที่ 5 ท่านหญิงฟื้นแล้ว ! 6 บทที่ 6 หน้ามือเป็นหลังมือ7 บทที่ 7 สาแก่ใจ8 บทที่ 8 นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ 9 บทที่ 9 อีแก่ที่บ้านเอาไว้ก่อนล่ะงานนี้ !10 บทที่ 10 ข้าจะขย่มท่านให้ฟ้าดินสะเทือน11 บทที่ 11 จะใหญ่สมตัวหรือไม่12 บทที่ 12 มีวิญญาณมาสวมทับ13 บทที่ 13 ข้ายอมทุกอย่าง14 บทที่ 14 หญิงชั้นต่ำ15 บทที่ 15 ยังเป็นท่านหญิงของข้า16 บทที่ 16 ข้าจะทำทุกอย่าง17 บทที่ 17 ชีวิตของข้ามันไร้ค่า18 บทที่ 18 สงบศึก19 บทที่ 19 อบอุ่น20 บทที่ 20 เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่21 บทที่ 21 เล่าให้ข้าฟังทั้งหมด22 บทที่ 22 ปวดปร่า23 บทที่ 23 ราตรีสุดท้าย24 บทที่ 24 ถึงยามจากลา25 บทที่ 25 เสียสิ่งหนึ่งไป แต่ได้สิ่งหนึ่งมา26 บทที่ 26 ข้าไม่ให้เจ้าไป27 บทที่ 27 ละเลงลิ้น28 บทที่ 28 เลื่อนไหลจนสุดลิ่มลำ29 บทที่ 29 เจ้าดูดเก่งเหลือเกิน30 บทที่ 30 ของท่านพี่ใหญ่เหลือเกิน31 บทที่ 31 พี่อยากเอาเจ้า32 บทที่ 32 ไม่ภพชาติใดก็ภพชาติหนึ่ง