อันหนิง ยอดหญิงแห่งตงหลาง

ฆ์ เมืองตงฉวน

มืองต่างๆ ทั่วแคว้นโจวหนาน ฮ่องเต้แห่งแคว้นโจวหนานนั้นตระหนักถึงความสงบเรียบร้อยและความปลอดภัยของชาวเมืองต่างๆ ทั่วทั้งแคว้น จึงมีคำสั่งให้จัดตั้งหน่วยพิเศษที่ีห

” อาจารย์หนุ่มเอ่ยชมเชยเด็กหนุ่มจากเม

ต่ศิษย์ว่า ศิษย์ยังต้องเร

งสันเป็นคม ริมฝีปากอิ่มได้รูปฉีกยิ้มเห็นฟันซี่ขาวออกมา เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้ม

็มีความสำคัญต่อราชวงศ์มาช้านานหลายชั่วอายุคนแล้ว และแน่นอน

่งมู่เฉินคร้านจะเอ่ยออกมาจึงได้แต่ส่งยิ้มให้กับท่านอาจารย์ก่อนที่เขาจะฝึกซ้อมต่อไป เพรา

นโจวหนานทรงทำการคัดเลือกเองมากับมือ เพราะนอกจากบุคลิกของเด็กหนุ่มผู้นี้จะสุขุมนุ่มลึกแล้ว เขายังมีความฉลาดในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ทายาท

นี้คือซ่งมู่เฉิน” อาจารย์ที่เป็นผู้คุมการท

สหายที่เป็นมิตรกับเขาเ

แต่ข้าว่าพวกเจ้าก

ีมือของเขาก็มีอยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำได้แค่เพียงอิจฉาเขาก็เท่านั้น เพราะมิว่าผู้ใดในวัยรุ่นก

ตั้งอยู่ตามเมืองต่างๆ พวกเจ้าทุกคนคงจะรู้ถึงความหมายของการเป็นหน่วยพิเศ

าลูกศิษย์ตอบ

ค่อยฝึกซ้อมกันใหม่” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่าลูกศิษย์จึงยกมือข

จ้าจะกลับเมือ

ด้สิทธิ์ในการกลับบ้าน ซ่งมู่เฉินได้ลำดับที่หน

องตงหลางหรือไม่” ลูกน้องคนสนิทที่ติดต

ับไปเยี่ยมท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าด้

วยเหรอ” สหายคนหนึ่งเอ่ยถา

ุห่างกันหลายปี แต่นางหน้าตามิต่างจากคุณ

ขอจองนางไว้ก

ทันทีแบบมิต้องคิด เพราะถ้าผู้ใดได้เกี่ยวดองกับตระกูลซ่งนั้

้นางออกเรือนไปกับบุรุษที่อาศัยอยู่ที่เมือ

ฝ่ายนั้นมีเสน่ห์แพรวพราว หากน้องสาวของตนออกเรือนไปกับเพ

นานหลายสกุลที่ท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าเตรียมไว้ให

ก่อนที่เขาและจูจงฉี ลูกน้องที่ซื่อสัตย์จะพากันเดินออกจากบริเวณนั้นเพื่อ

ือนครอบครัว ก่อนที่จะต้องเดินทางกลับมาฝึกฝนต่อ จูจงฉีนั้นเป็นบ่าวรับใช้ของคุณชายซ่งมานานตั้งแต่เขาจำความได้

คุณชายขอรับ” บ่าวรับใช้ที่เดินออกมาจากรถม้าของ

่งมู่เฉินรู้สึกงุนงงอยู่ไม่น้อย ว่าเพราะเหตุใดบิดาและ

ือขอรับว่าท่านอาจารย์หยุ่นซีเ

ไปขึ้นรถม้าแต่โดยดี จูจงฉีเดินตามคุณชายไปก่อนที่รถม้าของจวนสกุลฉีจะ

สกุ

ีคนเดียวของท่านเจ้าเมืองด้วยความยินดี สองสามีภรรยารู้สึกเอ็นดูในความช่างเจรจาของเด็กหญิงอยู่ไม่น้อย เพราะนางดูมีทั้งไหวพริ

งหรือไม่" ซ่งฮูหยินเอ่ยถามออกมาด้วยความต

เหล่าพี่ชายของหลานเองเจ้าค่ะ” ฉีอันหนิงวา

ะว่าเจ้ายิงธนูเป็นด้วย” ใต้เท้าซ่งชมท่านเจ้าเมืองออกมา

้าค

องหน้ากันแล้วยิ้มจางๆ ออกมา ในเมืองตงหลางนี้คงมิม

่าสนใจ

รับว่าใต้เท้าฉีนั้นเลี้ยงดูลูกๆ ได้ดี และมีหลากหลายต

กขอพาอันหนิงไปเดินเล่นที

และมารดาของตนมาสักพักแล้ว อีกอย่างนางเองก็คิดว่าฉ

บประทานมื้อกลางวันที่บ้านของน้าก่อนหนา แล้วค่อยกลับจ

่ะ...ท

บริเวณเรือนรับรองไปยังสวนดอกไม้ในจวนโดยมีซุนซุนและซูฉ

สองจับมือกันเดินเคียงข้างกันเข้าไปในสวนที่มีดอกไม้ส่งกลิ่นหอมอบอวลมาจากทั้งสองข้างทาง

งเล็กดังออกมาจ

ากเลยนะ” ซ่งเจียวซินบอกกับเพื่อนสนิทด้ว

” ฉีอันหนิงเอ่ยถามออกมาด้วยความสนใจ เพราะนางยังมิ

ร็วๆ นี้เพราะท่านพี่ของข้าผ่านการทดสอบได้ลำดับที่หนึ่ง” ซ่งเจียวซินเอ่ยออกมาด้วย

จยิ่งนัก” ฉีอันหนิงเอ่ยชม

ง” คุณหนูรองสกุลซ่งเอ่ยชมพี

ค่อจวี่แล้ว ข้าก็หวังให้เขาสอบผ่านได

้เป็นขุนนางตั้งแต่อายุยังน้อยอย่างแน่นอน ก็อยู่ที่สำนักศึกษาเขามีผลการเรียน

นคลาย ดอกบัวสีชมพูมีทั้งดอกตูมและดอกบาน ภู่ภมรก็บินตอมราวกับกำลังหาน้ำหวานจากบัวเหล่านั้น ซูฉีรินน้ำชาให้กับคุณหนูทั้