สถานะนางบำเรอ

็นของว

อมกับจิตฤดี ตรงไปยังห้องพักของพิชชา ขณะนั้นห

้วเหรอ?” น้

ลังจะไปช่ว

มีจิตสำนึ

คุณ

ะไปตลาด

มดหลายอย่าง” จิตฤดีจีบปา

้คนใหม่ไปซื้อแทน ให้ทำงานซะ

ื่นตะกร้าจ่ายตลาดให้พิชชา ยื่นให้แบบที่เรีย

ัดมาถือไว้ ในตะกร้ามีเงินจำน

ยงสาในแววตาใสซื่อมีแววโศกให้เห็นตลอดเวลา นั่นทำให้

้อ ตลาดอยู่ใกล้แค่นี้เ

ออดที่จะเดินแค่กลัวว่ากว่าเธอจะกลับเขาจะทนหิวไม่ไหว หรือหากคิดอีกอย่างคื

...

ตะกร้าเดินตรงไปทางด้านหน้าคฤหาสน์เพียงลำพัง ไม่แม้จะหั

ะ!จะเก่งแค่

อ จะเก่งได้แค่กันเชียว เชอะ!” จิตฤดีลิ่วล้ออันดับหนึ่งเออออไปกับเจ้านายแบบใส่อา

ตฤด

...

เงิน!

ฮื้อ......จะ จะ จิต จิ

ไปแล้ว ทิ้งให้หล่อนบุ้ยใบ้อยู่ลำพัง เมื่อพูดอะไรมากไปกว่าน

อ........คุณป้

....

ูตะกร้าเอาไว้มั่น ร่างอรชรเดินด้วยท่าทางอ้อนแอ้นน่าเอ็นดูทุกการขยับเขยื้อน ดังนั้นเมื่อมี

คนสวย ให้พ

ช่วงบ่ายคล้อยอีกอย่างแถวนั้นไม่ใช่สถานที่เปลี่ยวคนพวกนั้นจ

้น จนในที่สุดเธอก็มาถึงตลาด ครั้นจับจ่ายซื

หน?” เป็นเสียงทุ้มของบุรุษดังมาพร้อมกับเสี

คนนั้นคือเจ้าของร้านขายเครื่องปรุ

ะ พอดีว่าหนูตั้ง

งเธอตอนเข้าไปซื้อของได้ดี ไม่ใช่สายตาของผู้ชายเจ้าชู้ไก่แจ้ที่มองละลาบละล้วงผู้หญิงไปทั่ว แ

ู่ไม่ไกลจากตล

เธอ คงเพราะเห็นว่าหญิงสาวพยายามเว้นระ

ไม่ไก

ๆนะครับ ระว

ึ่งมีดีกรีเป็นถึงนักศึกษาปริญญาเอก อีกทั้งยังเป็นหลานปู่คนเดียวของนายเปร

ป็นสุภาพบุรุษพิชชาจึงหยุดเดินและหัน

จากนั้นเธอจึ

บ วันหลังอย่าลืมแวะม

นแต่มันก็อดไม่ได้ คงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าตกหลุมรักผู้หญิง ปราชญ์ครองโสดมาจนตอนนี้อายุ30ปีแล้ว

ที ใจอยากตามไปส่งถึงบ้านอยากรู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหนเพราะเขาพึ่งเคยเห็นเธอมาแ

...

กหน้าแล้วยิ้มให้เขาแ

ือนไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ! ถ้ามันไม่ได้อยู่ในสายตาของใครค

ชากำลังเดินกลับคฤหาสน์กลางสวน เมื่อคนขับเห็นว่าหญิงสาวที่

ไมมาเดินอยู่

ี่คฤหาสน์กลางสวน แต่เมื่อได้เห็นเธอกำ

อ” เธอตอบด้วยรอยยิ้มเ

นอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ? จะม

อะนะคะขอบคุณมากค่ะ” พิชชาอิดออดไม่ยอมขึ้นรถเพราะกลัวไบเดนรู้ ไบเดน

เราเป็นผู้หญิงนะอีกอย่างร่างกายก็ยัง

กตั้งแต่แวบแรกว่าคงโดนแกล้งมา ตอนเขาชวนขึ้นร

้ใกล้ๆทางเข้าไม่เข้าไปส่ง

น่าเกลียด และยิ่งไปกว่านั้นเขาคงไม่ยอมง่ายๆถ้าเธอไม่ขึ้นรถ ความจริงอารัมเองก็เป็นคนเอาแต่ใ

องเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งบนเบาะด้านหน้าข้างคนขับแล

เข็มขัดนิรภัยมารัดให้เธอ นาทีที่ร่างกำยำพาดไปใกล้ร่างบางเขาสังเกตเห็นว่ายังเหลือรอยจ้ำจางๆที่ลูกพี

้กลิ่นน้ำหอมของเขาในหัวยิ่งตอกย้ำว่าเขาเป็นคนตรวจภายในให้เธอ! ในโลกนี้นอกจากไ

บ ขอบค

ตัวเพื่อให้ห่างจากค

งแบบหลังติดเบาะก่อนจะพยายา

นอยู่ไหม?” คุณหมอเริ่มกลับมาชักถามคนไข้ตามหน้าที่

ะ ตอนนี้ปกติ

บไลน์มาเลยนะ ไ

บคุณค่ะ

านั้นจนกระทั่งอารัมขับมาใกล้ถึงทางเข้าคฤหาสน

ออยู่ตรงนี้สักพักให้ฉันเข้าไ

แม้จะรู้ดีแก่ใจว่าไบเดนต้อง

อที่ริมถนนด้านหน้ากว่ายี่สิบนาทีแล้วจึงเดินเข

ีเสียงรถคันหนึ่งวิ่งเข้ามาและนั่นก็ไม่ใช่รถ